ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สัมผัส....(Hunzstop feat Hunzsmile)
+ +
Hunz story
"ถ้าไม่มีอะไรงั้นสต๊อปไป..."
"ด...เดี๋ยวครับ><"
ทำไมผมจะจำเด็กสาวกะโหลกกะลาคนนั้นไม่ได้...เธอเป็นน้องสาวคนรองของไอ้ต้นเพื่อนสนิทผม ตั้งแต่มัธยมจวบจนมัธยมปลายผมยังจำครั้งแรกที่เราพบกัน ตอนนั้นเธออยู่ม.๓ ส่วนเธออยู่ม.๑ เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน สาวน้อยผมเปียใส่แว่นหนาเต่อะคนนั้นทำให้ผมรู้จักคำว่า puppy love บ่อยครั้งที่ผมพยายามจะจีบเธอแต่ก็มีไอ้ต้นคอยขัดอยู่ตลอด ไอ้หมอนี่หวงน้องสาวสุดๆ ใครอยู่ใกล้น้องเป็นต้องแยกเขี้ยวขู่==' และพออยู่มัธยมปลายความเป็นสาวของสต๊อปเริ่มเบ่งบาน แน่ล่ะ เธอเริ่มมีความรัก...ซึ่งผมรู้ดีว่ารักครั้งนั้นของเธอ คือผมและตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้นอยู่ หลายคนคิดว่าผมเป็น play boy คบสาวไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่รู้หรอกว่าที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพื่อจะหาคนมาแทนที่สต๊อป ซึ่งมันเป็นเรื่องที่โง่มาก และคำตอบก็คือไม่มี ไม่มีใครมาแทนเธอได้ สต๊อปคือคำตอบเดียวของผม วันจบม.6 ผมต้องการบอกเรื่องนี้กับเธอ...สุดท้ายเธอก็ไม่มา....
......แต่โชคชะตายังเข้าข้างผมอยู่ พระเจ้าส่งนางฟ้ากลับมาให้ผม อีกครั้ง^^
"ตกลงว่าครูเรียกสต๊อปมา มีเรื่องอะไรหรอคะ?"
"ค..คือ..." เรื่องอะไรดีล่ะเนี่ยะ>< ไอ้แกงไปพูดอะไรบ้างก็ไม่รู้? แต่ผมยังไม่อยากให้เธอกลับไปตอนนี้....จริงสิ ลืมเรื่องนี้ไปได้ไง "อ้อ! ที่ครูเรียกสต๊อปมาก็จะคุยเรื่องสัปดาห์ show time นะจ่ะ^^"
"........."
"ว่าแต่ครูแหม่มให้ร้องเพลงอะไรล่ะ?"
"ครูแหม่มให้ร้องเพลง ปาฏิหารย์ คู่กับพี่ไทค่ะ..." หะ!ไอ้ไทอีกแล้วเหรอ!
"ถ้าครูจะเปลี่ยนคู่ให้สต๊อปไปคู่กับสมายล์ แบบว่าดูโอหญิงประมาณนี้จะดีกว่าไม๊?^^' "
"แต่ครูแหม่มสอนทุกคนร้องจบเพลงแล้วนะคะ เรื่องคู่ก็ลงตัวแล้วด้วย" งั้นผมคงไม่มีอะไรที่ต้องขัดT^T
"แล้วครูแหม่มได้บอกเรื่องเต้นอะไรไว้เปล่า?" เพลง ปาฏิหารย์ เนื่อหาเพลงเกี่ยวกับคนที่รักคนมีเจ้าของ ท่วงท่าคงไม่ต้องมีอะไรมากยืนร้องเพลงมองตากันห่างๆก็พอ^^
"ครูแหม่มบอกว่าอยากได้ฟิวที่โหยหากัน แบบคนรักที่เจ็บปวด เลยจะให้เป็นการแสดงเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะไปตามทางของตัวเอง สบตาครั้งสุดท้าย กอดครั้งสุดท้าย เน้นแนบชิดน่ะค่ะ" สบตา กอดงั้นหรอ?TT^TT
"แล้วสต๊อปทำได้เหรอ?"
"ถ้าเป็นเรื่องการแสดงก็โอเคนะคะ" ผมชักเกลียดไอ้ไทขึ้นมาแล้วสิ=*=
......นี่ตกลงว่าผมต้องออกแบบท่าเต้นหวานซึ้งให้ผู้หญิงของผมกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ?
~เมื่อเราเจอกัน เจอกันแค่ครั้งเดียว ก็ผูกพันธ์เหมือน ใกล้ชิดมานาน บอกไม่ถูกว่าทำไม หรือเราจะเคย...ได้เจอกันชาติก่อน~
ตอนนี้ผมกลายเป็นคู่ซ้อมร้องซ้อมเต้นให้สต๊อปไปแล้ว แล้วจากความรู้สึกลึกๆของผมก็ออกมาเป็นท่วงท่าการเต้นทั้งกอดทั้งแนบชิด จนผมไม่อยากจะนึกถึงคนที่จะเต้นวันนั้น ที่ไม่ใช่ผม...แต่เป็นไอ้ไท!
เพลงจบลงที่ท่อนสุดท้าย ผมต้องเป็นฝ่ายกอดทางด้านหลังแล้วซบไหล่ของเธอเหมือนกับว่ากอดนี้เป็นกอดสุดท้ายของเรา.....
"ค...ครูคะ เพลงจบแล้วค่ะ"
".........."
"ครูคะ..."
"เดี๋ยวก่อนสิ~อินเนอร์ผมกำลังออก....ช่วยอยู่อย่างนี้ สักแปปนึงได้ไม๊"
"..........................." บรรยากาศในห้องเงียบสงัด จนผมได้ยินเพียงลมหายใจของเราทั้งคู่ มือของผมเลื่อนจากไหล่ไปยังเอวบางๆของเธอ ลมหายใจของสต๊อปเริ่มแผ่วลงแต่กลายเป็นเสียงหัวใจที่ดังขึ้น ปลายจมูกของผมสัมผัสที่แก้มนุ่มๆจรดปลายหู คลอเคลียไปมาอย่างแผ่วเบา...และก็หยุดลงเมื่อรู้สึกว่าเธอตัวสั่นระรัวเหมือนจะร้องไห้ ผมคลายกอดออกจากเธอ.....
"ผม...ขอโทษ"
และในขณะเดียวกัน....แกงส้มที่บังเอิญเห็นเหตุการณ์.....ไม่น่าล่ะ เมื่อคืนก่อนถึงไม่ยอมให้ผมอุ้มสต๊อป แถมยังขลุกอยู่ในห้องผมกับสต๊อปอยู่นานสองนาน ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง มัวแต่เขินอายกันอยู่ได้ เดี๋ยวสนัขก็งาบไปกินกันพอดี....ไม่ต้องห่วงพี่ชาย เดี๋ยวน้องชายคนนี้ จัดให้!^^
Hunz story
"ถ้าไม่มีอะไรงั้นสต๊อปไป..."
"ด...เดี๋ยวครับ><"
ทำไมผมจะจำเด็กสาวกะโหลกกะลาคนนั้นไม่ได้...เธอเป็นน้องสาวคนรองของไอ้ต้นเพื่อนสนิทผม ตั้งแต่มัธยมจวบจนมัธยมปลายผมยังจำครั้งแรกที่เราพบกัน ตอนนั้นเธออยู่ม.๓ ส่วนเธออยู่ม.๑ เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน สาวน้อยผมเปียใส่แว่นหนาเต่อะคนนั้นทำให้ผมรู้จักคำว่า puppy love บ่อยครั้งที่ผมพยายามจะจีบเธอแต่ก็มีไอ้ต้นคอยขัดอยู่ตลอด ไอ้หมอนี่หวงน้องสาวสุดๆ ใครอยู่ใกล้น้องเป็นต้องแยกเขี้ยวขู่==' และพออยู่มัธยมปลายความเป็นสาวของสต๊อปเริ่มเบ่งบาน แน่ล่ะ เธอเริ่มมีความรัก...ซึ่งผมรู้ดีว่ารักครั้งนั้นของเธอ คือผมและตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้นอยู่ หลายคนคิดว่าผมเป็น play boy คบสาวไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่รู้หรอกว่าที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพื่อจะหาคนมาแทนที่สต๊อป ซึ่งมันเป็นเรื่องที่โง่มาก และคำตอบก็คือไม่มี ไม่มีใครมาแทนเธอได้ สต๊อปคือคำตอบเดียวของผม วันจบม.6 ผมต้องการบอกเรื่องนี้กับเธอ...สุดท้ายเธอก็ไม่มา....
......แต่โชคชะตายังเข้าข้างผมอยู่ พระเจ้าส่งนางฟ้ากลับมาให้ผม อีกครั้ง^^
"ตกลงว่าครูเรียกสต๊อปมา มีเรื่องอะไรหรอคะ?"
"ค..คือ..." เรื่องอะไรดีล่ะเนี่ยะ>< ไอ้แกงไปพูดอะไรบ้างก็ไม่รู้? แต่ผมยังไม่อยากให้เธอกลับไปตอนนี้....จริงสิ ลืมเรื่องนี้ไปได้ไง "อ้อ! ที่ครูเรียกสต๊อปมาก็จะคุยเรื่องสัปดาห์ show time นะจ่ะ^^"
"........."
"ว่าแต่ครูแหม่มให้ร้องเพลงอะไรล่ะ?"
"ครูแหม่มให้ร้องเพลง ปาฏิหารย์ คู่กับพี่ไทค่ะ..." หะ!ไอ้ไทอีกแล้วเหรอ!
"ถ้าครูจะเปลี่ยนคู่ให้สต๊อปไปคู่กับสมายล์ แบบว่าดูโอหญิงประมาณนี้จะดีกว่าไม๊?^^' "
"แต่ครูแหม่มสอนทุกคนร้องจบเพลงแล้วนะคะ เรื่องคู่ก็ลงตัวแล้วด้วย" งั้นผมคงไม่มีอะไรที่ต้องขัดT^T
"แล้วครูแหม่มได้บอกเรื่องเต้นอะไรไว้เปล่า?" เพลง ปาฏิหารย์ เนื่อหาเพลงเกี่ยวกับคนที่รักคนมีเจ้าของ ท่วงท่าคงไม่ต้องมีอะไรมากยืนร้องเพลงมองตากันห่างๆก็พอ^^
"ครูแหม่มบอกว่าอยากได้ฟิวที่โหยหากัน แบบคนรักที่เจ็บปวด เลยจะให้เป็นการแสดงเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะไปตามทางของตัวเอง สบตาครั้งสุดท้าย กอดครั้งสุดท้าย เน้นแนบชิดน่ะค่ะ" สบตา กอดงั้นหรอ?TT^TT
"แล้วสต๊อปทำได้เหรอ?"
"ถ้าเป็นเรื่องการแสดงก็โอเคนะคะ" ผมชักเกลียดไอ้ไทขึ้นมาแล้วสิ=*=
......นี่ตกลงว่าผมต้องออกแบบท่าเต้นหวานซึ้งให้ผู้หญิงของผมกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ?
~เมื่อเราเจอกัน เจอกันแค่ครั้งเดียว ก็ผูกพันธ์เหมือน ใกล้ชิดมานาน บอกไม่ถูกว่าทำไม หรือเราจะเคย...ได้เจอกันชาติก่อน~
ตอนนี้ผมกลายเป็นคู่ซ้อมร้องซ้อมเต้นให้สต๊อปไปแล้ว แล้วจากความรู้สึกลึกๆของผมก็ออกมาเป็นท่วงท่าการเต้นทั้งกอดทั้งแนบชิด จนผมไม่อยากจะนึกถึงคนที่จะเต้นวันนั้น ที่ไม่ใช่ผม...แต่เป็นไอ้ไท!
เพลงจบลงที่ท่อนสุดท้าย ผมต้องเป็นฝ่ายกอดทางด้านหลังแล้วซบไหล่ของเธอเหมือนกับว่ากอดนี้เป็นกอดสุดท้ายของเรา.....
"ค...ครูคะ เพลงจบแล้วค่ะ"
".........."
"ครูคะ..."
"เดี๋ยวก่อนสิ~อินเนอร์ผมกำลังออก....ช่วยอยู่อย่างนี้ สักแปปนึงได้ไม๊"
"..........................." บรรยากาศในห้องเงียบสงัด จนผมได้ยินเพียงลมหายใจของเราทั้งคู่ มือของผมเลื่อนจากไหล่ไปยังเอวบางๆของเธอ ลมหายใจของสต๊อปเริ่มแผ่วลงแต่กลายเป็นเสียงหัวใจที่ดังขึ้น ปลายจมูกของผมสัมผัสที่แก้มนุ่มๆจรดปลายหู คลอเคลียไปมาอย่างแผ่วเบา...และก็หยุดลงเมื่อรู้สึกว่าเธอตัวสั่นระรัวเหมือนจะร้องไห้ ผมคลายกอดออกจากเธอ.....
"ผม...ขอโทษ"
และในขณะเดียวกัน....แกงส้มที่บังเอิญเห็นเหตุการณ์.....ไม่น่าล่ะ เมื่อคืนก่อนถึงไม่ยอมให้ผมอุ้มสต๊อป แถมยังขลุกอยู่ในห้องผมกับสต๊อปอยู่นานสองนาน ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง มัวแต่เขินอายกันอยู่ได้ เดี๋ยวสนัขก็งาบไปกินกันพอดี....ไม่ต้องห่วงพี่ชาย เดี๋ยวน้องชายคนนี้ จัดให้!^^
______________________________________________
กรึก! เสียงประตูห้องเปิดออก ชายหนุ่มร่างสูงถือมีสีชมพูยืนอมยิ้มอย่างสุภาพ
"ทำตามสัญญาแล้วนะ ว่าเย็นนี้จะมาเยี่ยม^^"
"ครูฮั่น^^" ครูฮั่นเดินเข้ามานั่งที่ขอบเตียงแล้วส่งตุ๊กตาหมีนั่นให้ฉัน
"ตุ๊กตาหมีกลิ่นชาเพื่อสุขภาพ เวลาสมายล์กอดมันจะได้สดชื่น ว่าแต่...ดีขึ้นหรือยังค่ะ^^"
"ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ...'//' " และมือกว้างๆของเขาก็แตะที่หน้าผากของฉัน
"แต่ตัวยังอุ่นๆอยู่เลยนะ เดี๋ยวครูเช็ดตัวให้...." ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร อ่างน้ำกับผ้าสะอาดก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน ครูฮั่นจับผ้าชุบน้ำแล้วบิดก่อนจะมาเช็ดหน้าผากแขนขาฉันอย่างแผ่วเบา ทำให้ฉันนึกถึงป่ะป๊าเวลาฉันไม่สบายฉันจะคอยอ้อนให้ท่านเช็ดตัวเอาใจ และตอนนี้ครูฮั่นได้ทำหน้าที่นั้น ทำไมยิ่งอยู่ใกล้เขาแล้วอบอุ่นและผูกพันธ์ทั้งที่เรารู้จักกันแค่อาทิตย์กว่าๆ แต่ฉันรู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานเหมือนเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า...'ความรัก'
"ครูไปล่ะนะ^^" ครูฮั่นลาและไม่ลืมที่จะลูบผมฉันเหมือนทุกที ในขณะที่ครูฮั่นเดินออกไปพี่สต๊อปก็เดินสวนเข้ามาทั้งคู่สะดุดมองกันสักพักก็เดินไปตามทางของตน
"สมายล์หนูเป็นไงบ้าง?"
"ก็ดีขึ้นแล้วค่ะพี่สต๊อป^^.....พี่สต๊อปน้องมีอะไรจะบอก ปิดประตูก่อนๆ>.<"
"อ..อะไรหรอ?0_o" พี่สต๊อปทำท่าอยากรู้แล้ววิ่งไปปิดประตูก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉัน
"น้องรู้สึกว่าน้องกำลังจะมีความรัก^^"
"มัความรัก!!! ก...กับใคร?"
"เอาหูมานี่สิ^0^"
ซุบซิบๆ
"ครูฮั่น หนูรักครูฮั่นหรอ!?"
"อืม^^" อะไรนะ!!น้องสมายล์รักครูฮั่น ครูสอนเต้นจอมเพล์บอยนั่นน่ะหรอ ยังไงซะ!ฉันจะไม่ยอมให้สมายล์ต้องเจ็บปวดเหมือนกับฉัน ฉันจะต้องขัดขวางให้ถึงที่สุด><
WRITER: ประมาณ4-5 วันไม่ต้องแปลกใจนะค่ะว่าไรต์หายไปไหนไม่มาอัพสักที ไรต์จะไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ ออกเดินทางพรุ่งนี้ แต่สัญญาว่าถ้ากลับมาจะรีบอัพโดยด่วน ยังไงก็ช่วยคอมเม้นกันเยอะๆ เป็นกำลังใจให้ไรต์นะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ^^
ความรักของสมายล์จะสมหวังหรือไม่ จะเกิดรักสามเศร้าหรือเปล่า แฟนๆฮัท-เฟรมห้ามพลาด ตอนหน้าพบกันค่ะ จุฟ.
"ทำตามสัญญาแล้วนะ ว่าเย็นนี้จะมาเยี่ยม^^"
"ครูฮั่น^^" ครูฮั่นเดินเข้ามานั่งที่ขอบเตียงแล้วส่งตุ๊กตาหมีนั่นให้ฉัน
"ตุ๊กตาหมีกลิ่นชาเพื่อสุขภาพ เวลาสมายล์กอดมันจะได้สดชื่น ว่าแต่...ดีขึ้นหรือยังค่ะ^^"
"ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ...'//' " และมือกว้างๆของเขาก็แตะที่หน้าผากของฉัน
"แต่ตัวยังอุ่นๆอยู่เลยนะ เดี๋ยวครูเช็ดตัวให้...." ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร อ่างน้ำกับผ้าสะอาดก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน ครูฮั่นจับผ้าชุบน้ำแล้วบิดก่อนจะมาเช็ดหน้าผากแขนขาฉันอย่างแผ่วเบา ทำให้ฉันนึกถึงป่ะป๊าเวลาฉันไม่สบายฉันจะคอยอ้อนให้ท่านเช็ดตัวเอาใจ และตอนนี้ครูฮั่นได้ทำหน้าที่นั้น ทำไมยิ่งอยู่ใกล้เขาแล้วอบอุ่นและผูกพันธ์ทั้งที่เรารู้จักกันแค่อาทิตย์กว่าๆ แต่ฉันรู้สึกว่าเรารู้จักกันมานานเหมือนเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า...'ความรัก'
"ครูไปล่ะนะ^^" ครูฮั่นลาและไม่ลืมที่จะลูบผมฉันเหมือนทุกที ในขณะที่ครูฮั่นเดินออกไปพี่สต๊อปก็เดินสวนเข้ามาทั้งคู่สะดุดมองกันสักพักก็เดินไปตามทางของตน
"สมายล์หนูเป็นไงบ้าง?"
"ก็ดีขึ้นแล้วค่ะพี่สต๊อป^^.....พี่สต๊อปน้องมีอะไรจะบอก ปิดประตูก่อนๆ>.<"
"อ..อะไรหรอ?0_o" พี่สต๊อปทำท่าอยากรู้แล้ววิ่งไปปิดประตูก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉัน
"น้องรู้สึกว่าน้องกำลังจะมีความรัก^^"
"มัความรัก!!! ก...กับใคร?"
"เอาหูมานี่สิ^0^"
ซุบซิบๆ
"ครูฮั่น หนูรักครูฮั่นหรอ!?"
"อืม^^" อะไรนะ!!น้องสมายล์รักครูฮั่น ครูสอนเต้นจอมเพล์บอยนั่นน่ะหรอ ยังไงซะ!ฉันจะไม่ยอมให้สมายล์ต้องเจ็บปวดเหมือนกับฉัน ฉันจะต้องขัดขวางให้ถึงที่สุด><
WRITER: ประมาณ4-5 วันไม่ต้องแปลกใจนะค่ะว่าไรต์หายไปไหนไม่มาอัพสักที ไรต์จะไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ ออกเดินทางพรุ่งนี้ แต่สัญญาว่าถ้ากลับมาจะรีบอัพโดยด่วน ยังไงก็ช่วยคอมเม้นกันเยอะๆ เป็นกำลังใจให้ไรต์นะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ^^
ความรักของสมายล์จะสมหวังหรือไม่ จะเกิดรักสามเศร้าหรือเปล่า แฟนๆฮัท-เฟรมห้ามพลาด ตอนหน้าพบกันค่ะ จุฟ.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น