[TS8]score of love ทดสอบรักระดับหัวใจยัยจอมดื้อ

ลำดับตอนที่ #10 : Romantic night (kssm Hunzstop)

+ +

คืนนี้ผมจะนอนที่ไหน......T^T

    จริงสิ!ผมลืมแฟน(ปลอมๆ)ของผมไปได้ไงเนี่ยะJ

 

ก๊อก ก๊อก ก็อก!

    เมื่อบานประตูแย้มออกมาก็เห็นชายร่างสูงยืนยิ้มแช่มอยู่....

 “เออนี่ นายเห็นพี่สต๊อปบ้างหรือเปล่าตั้งแต่เข้าบ้านมาฉันยังไม่เห็นพี่สต๊อปเลย โทรไปหาโทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป”           สมายล์พูดแล้วยกโทรศัพท์สต๊อปขื้นมา

  “ม..ไม่รู้สิ ฉันก็มาพร้อมเธอนั่นแหละ”      ผมพยายามเก็บพิรุท

  “หรือว่าจะไปหาพี่ต้น เดี๋ยวฉันโทรหาพี่ต้น....”

 “ม..ไม่ต้องหรอก คงจะไปซื้อของแถวนี้ล่ะมั้ง”

  “นั่นสิ พี่สต๊อปชอบหาไรกินตอนค่ำๆด้วย งั้นฉันเข้าไปรอในบ้านดีกว่า นายก็ไปนอนได้แล้วนะ....” สมายล์ล่ำลาก่อนจะปิดประตูแต่ผมผลักไว้ทัน

  “ด...เดี๋ยว นี่ไม่คิดจะถามไรบ้างไง ว่าฉันมาที่นี่ทำไม มีอะไรหรือเปล่า?”

  “ทำไมฉันต้องถามด้วยล่ะ=_=’”

  “ก็มารยาทอ่ะ!”

  “นายว่าฉันว่าไม่มีมารยาทงั้นหรอ!? ”      ยัยตัวแสบพูดจบก่อนจะ ปัง! ปิดประตูใส่หน้าผม..ยัยเด็กเคระ ไม่เคยมีใครกล้าทำกับผมถึงขนาดนี้เลยนะเนี่ยะ....

ปัง ปัง ปัง!!!!!!!!   ผมรัวทุบประตู แต่ไม่มีวี่แววที่ยัยตัวแสบจะเปิดเลยแม้แต่น้อย

  “นี่ยัยเตี้ย เธอกล้าปิดประตูใส่หน้าฉันเหรอ!? ออกมาคุยกกับฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!”

.

.

  “นี่!จะออกมาคุยดีๆ หรือจะให้ฉันใช้กำลังหะ!!!!!!”

.

.

  “ยัยเด็กเตี้ย ยัยเด็กเคระ ยัยตัวแสบ นี่เธอกำลังท้าฉันอยู่นะ ถ้าฉันเข้าไปได้ ฉันให้เจสันกัดนิ้วเธอให้ขาดไปเลย>0<”

.

.

 หนอยยยย ยัยตัวแสบคิดว่าฉันจะง้อเธอหรอ ไม่มีทาง!!!!

.

.

  “สมายล์ครับ เปิดประตูให้ผมหน่อยนะT^T”

‘

‘

  “ที่รัก~เปิดประตูออกมาเถอะ....ผมขอโทษ......”

‘

  “สมายล์จ๋า ที่รักของผม ขอร้องล่ะเปิดประตูเถอะ”

  “สัญญามว่าจะไม่เรียกฉันว่ายัยเตี้ยะ!”

  “อืม”

  “ไม่ได้ยิน!!!”

  “ครับ ผมสัญญาTT^TT”

  “สัญญาว่าจะไม่กวนประสาทฉันอีก!!!”

  “ครับบบ”

แอ่ดดดดด~(เสียงประตูเปิด)

  “จริงนะ^^”

  “หนอยยย ยัย....”      แกงส้มชะงักเมื่อสมายล์ชี้นิ้วปราม

  “สัญญาไว้ว่าอะไร?”

  “จะไม่ว่าเธอว่ายัยเตี้ย จะไม่กวนประสาทเธอT^T”

  “ดีมากก^^ ว่าแต่ นายมีธุระอะไร?”

  “เอ่อออ แล้ว~พี่ชายเธออยู่บ้านหรือเปล่า?”

  “ไม่อยู่ ไปทำงานที่ต่างจังหวัดสองอาทิตย์กว่าจะกลับ ทำไม นายมีธุระอะไรกับพี่ชายฉัน?”

  “เปล่า~แค่ถามดูเฉยๆ”

  “แค่นี้ใช่ไม๊(ทำท่าจะปิดประตู)”

  “เดี๋ยวสิT^T...ฉันจะขอนอนด้วย!”

  “อิตาบ้า นี่ ฉันมีพ่อมีแม่นะจะมาขอนอนด้วยง่ายๆอย่างงี้ได้ไงหะ!!”

 “ยัยบ๊อง!ฉันไม่พิสวาสเธออะไรหนักหนาหรอกน่า เข้าบ้านเถอะ ฉันกะเจสันง่วงจะตายอยู่แล้ว หาว~”     แกงส้มใช้กำลังที่มีมากกว่า ผลักประตูเข้าไปข้างในบ้าน....อ๊ากกก!ไอ้แกงบูด นี่ฉันยังไม่ทันอนุญาตให้นายเข้าไปนอนเลยนะ   ถ้าพี่สต๊อปกลับมาบ้านแตกแน่ ทำไงดีเนี่ยะ?นายแกงบูดกับไอ้เต่าบ้ากำลังขึ้นไปบนห้องฉัน ให้ตายเถอะ!นายจะไปนอนที่ห้องฉันไม่ได้นะT^T

 

ทางด้านฮั่นและสต๊อป.......

   ไฟในห้องดับลง...ห้องทั้งห้องมืดสนิท ผมและสต๊อปจับมือกันแน่นยืนอยู่ตรงกลางบ้าน ผมเบิกตากว้างเพื่อจะเผชิญกับสิ่งที่ผมกลัวที่สุด ผมพยายามแข่งกับความรู้สึกที่เคว้งคว้าง หันไปมองข้างซ้ายหาใครไม่พบ หันมองข้างขวาไม่มีใคร ตึก ตึก!หัวใจผมเต้นแรงเป็นระยะ ระยะ ลมหายใจแรงต่อเนื่องแต่เหมือนกับว่ามันจะหยุดหายใจ เหงื่อผมเริ่มหลั่งออกมาเรื่อยๆ แขนขาหมดกำลัง ผมพยายามหลับตาข่มเก็บซ่อนความกลัวเอาไว้เพื่อไม่ให้สต๊อปรู้ว่าผม...กลัวความมืดมากแค่ไหน>_<

  “เดี๋ยวสต๊อปหาทางไปเปิดประตูก่อนนะค่ะ”          สต๊อปกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่ฮั่นกุมมือเธอไว้แน่นจนเธอขยับไปไหนไม่ได้

...จริงสินะ ครูฮั่นกลัวความมืด ฉันจำได้ดี ตอนนั้นเป็นวันเกิดของเขา พี่ต้นและเพื่อนๆตั้งใจจะเซอร์ไพรส์วันเกิดให้กับครูฮั่นในคืนวันนั้นพวกเขาหลอกให้ครูฮั่นไปห้อง ห้องหนึ่งในโรงเรียนและแกล้งปิดไฟทั้งหมด แล้วเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์วันเกิด แต่พอเปิดไฟขึ้นมาก็เห็นครูฮั่นร้องไห้ขี้มูกโป่งกอดขาโต๊ะกว่าจะปรับความเข้าใจกับเพื่อนๆได้ก็หลายชั่วโมง ฮ่าๆนึกแล้วก็อดขำไม่ได้^^

  “ครูค่ะ~”               สต๊อปพยายามปลอบโยน พลางลูบหลังเขาเบาๆ ฮั่นทรุดตัวลงนั่งอยู่กับพื้น สต๊อปตกใจโผลโอบกอดเขา   “รออยู่ตรงนี้นะค่ะครู เดี๋ยวสต๊อปจะรีบเปิดประตู เปิดประตูครูจะได้แสงสว่าง ครูจะได้ไม่ต้องกลัวไงค่ะ”   

สต๊อปกระวนกระวายพยายามจะไปเปิดประตู แต่สู้แรงฮั่นไม่ได้ ฮั่นดึงเธอเข้ามากอดแนบอกอุ่นๆของเขา

  “ไม่ต้อง! คุณไม่ต้องปกป้องผม...”

  “.....”

 “ขอให้คุณอยู่ใกล้ๆผม แค่นี้ก็พอ~”    ฮั่นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน เขากอดเธอไว้แน่น สต๊อปทิ้งกำลังแนบอิงกายไว้ในอกกว้างของเขา

...เส้นผมนิ่มส่งกลิ่นอ่อนๆหอมยั่วยวน ผมอดไม่ได้ที่จะสูดดมประทับรอยจูบบนหน้าผากของเธอ ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้ชายคนอื่นอยู่ใกล้เธอ ผมไม่อยากเห็นเวลาที่ไอ้ไท ไอ้แคน ไอ้โดม หรือแม้แต่แกงส้ม(น้องชายของผมเอง==)อยู่ใกล้กับสต๊อป เพราะผมกลัวว่าพวกมันจะอดใจไม่ไหวที่จะสัมผัสผิวนุ่ม สูดดมเส้นผมหอมๆ หรือแม้แต่รับรสจะริมฝีปากส้มนวลนั่น....แม้แต่ผมเองยังแทบจะอดไม่ได้ที่จะ...จูบเธอ

......ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมาอยู่ใกล้ฉันขนาดนี้ เป็นเวลาหลายปีที่ฉันแอบชอบครูฮั่นแต่ต้องเก็บเอาไว้ ฉันอยากอยู่ใกล้เขาแต่ไม่มีโอกาส ฉันอยากพูดคุยกับเขาแต่ก็กลัวพี่ต้นจะว่า ฉันอยากบอกรักเขาแต่ก็กลัวว่าฉันจะผิดหวัง แต่ตอนนี้...เขากำลังกอดฉัน แก้มของฉันแนบกับอกอุ่นๆที่กำลังเคลื่อนขยับตามจังหวะลมหายใจ แล้วมือหนาคู่นั้นก็ผยูงหน้าของฉันขึ้นมา ฉันสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของเขา ริมฝีปากอุ่นๆประทับลงที่หน้าผาก แล้วค่อยๆลงมาถึงปลายจมูก....ก่อนที่ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเขาจะใกล้ริมผีปากของฉันทุกที ทุกที หน้าผากของเราชิดกันนิ้วหนาค่อยๆไล่เลียตามแก้มของฉัน ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะแนบประกบกับริมฝีปากของฉัน....จูบแรกที่อ่อนหวาน และนุ่มนวลทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาอบอุ่น และแสนจะสุภาพ สิ่งที่เขาทำไปเพียงเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจ หรือเป็นเพราะเขา รักฉันกันแน่.....แต่ฉันอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ ให้เขาอยู่กับฉันอย่างนี้ไปนานๆ~

 

ในห้องของสมายล์

แงๆ ฉันจะทำยังไงดีเนี่ยะเมื่อไอ้แกงบูดกับไอ้เต่าบ้ามานอนในห้องนอนของฉัน หมอนี่ไร้มารยาทที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา มานอนบ้านฉันไม่พอยังจะมานอนเตียงเดียวกับฉันอีก กว่าจะยอมนอนบนพื้นได้ฉันทั้งพลัก ดัน ยัน ถีบ เล่นฉันปวดเมื่อยไปทั้งตัว พี่สต๊อปก็ไม่กลับมาสักที แต่ถ้ากลับมาแล้วเห็นพี่แกงส้มนอนล่ะก็ทั้งฉันและพี่แกงส้มคงเละเป็นกล้วยปั่นแน่T^T

  “นี่!ฉันว่าเธอนอนก่อนน่า ดึกขนาดนี้สต๊อปคงไม่กลับบบ้านแล้วล่ะ”

  “ไม่ต้องมาพูดดีเลย! บ้านนายก็มีทำไมไม่ไปนอนบ้านตัวเองหะ!!”

 “ก็ฉันอยากนอนกับเธอนี่^____^”

  “ถ้าพี่สต๊อปกลับมา นายเละแน่!!!”

 “ฮ่าๆ สต๊อปไม่ทำไรฉันหรอก ป่านนี้สต๊อปคงจะมีความสุขราวกับบินอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้าแล้วล่ะม้างงงง>_<”

 “นายรู้ได้ไง?”

 “แฮะๆ ฉันก็ว่าไปเรื่อย....เธอน่ะรีบนอนเถอะ เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาอีกเธอยิ่งชอบสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอยู่เรื่อย”

 “และที่นายมานอนบ้านฉัน เขาไม่ได้เรียกว่าสร้างความเดือดร้อนหรอย๊ะ!!!T^T”

Zzz Zzz Zzz

 “นายแกงส้ม!”

Zzz Zzz Zzz     งื้อ~ฉันล่ะอิจฉาคนหลับง่ายอย่างนายจริงๆ ปกติแล้วไม่พี่สต๊อปก็หม่าม๊าจะมานอนกับฉันแต่คืนนี้พี่สต๊อปไม่อยู่แล้วฉันจะนอนได้ไงล่ะเนี่ยะ.....ฉันนอนคนเดียวไม่ได้~TT_TT

 

 “นี่!นายแกงส้ม”

Zzz Zzz Zzz                 ฉันพยายามเรียกพี่แกงส้มแต่ไม่มีท่าทีจะแย้มเปลือกตาเลยแม้แต่น้อย ฉันเลยใช้ปลายเท้าค่อยเขี่ยที่เท้าของเขา...สำเร็จ!เขาเริ่มรู้สึกตัวแล้ว>_<

 

 “นี่!นายตื่นมาคุยกับฉันหน่อยสิ...”

 “อยากให้ฉันนอนด้วยล่ะสิท่า  มาม่ะเดี๋ยวป๋ากล่อมให้”               พี่แกงส้มทำท่าจะโผลกอดฉันแต่ฉันผลักหน้าเขาไว้

 “อ๊ากกกก!ไอ้ทุเรส!!!”

 “ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นน่า นอนไม่หลับล่ะสิ”

 “อื้มT^T”                         พี่แกงส้มอมยิ้มแล้วแบมือให้ฉัน.....

 “ยื่นมือมาสิ”           ฉันยอมยื่นมือไปให้เขาอย่างว่าง่าย    “ตอนเด็กๆที่ฉันนอนไม่หลับหรือฝันร้ายแม่ฉันจะใช้วิธีนี้แหละ แม่บอกว่ามันจะทำให้ฝันดีไปทั้งคืน....”   

         พี่แกงส้มบรรจงจูบลงบนหลังมือของฉันอย่างนุ่มนวล แล้วลุกขึ้นมานั่งข้างๆฉันก่อนที่ปลายจมูกของเขาจะแนบอยู่บนหน้าผากของฉัน  

 “นอนซะนะ เด็กดี~”                  เสียงของเขาพูดอย่างแผ่วเบาข้างๆหู ก่อนที่เขาจะโน้มตัวฉันให้นอนลงอย่างเบามือแล้วลูบหัวฉันไปพลางๆ ผู้ชายปากกรรไกรบ้าพลังอย่างเขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนไปได้ยังไง.....ยิ่งนานวันเข้า เขาก็มีหลากมุม หลายรสจนฉันไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่ บางทีก็ดูร้าย บางทีก็ดูสุขรุม และพอมาตอนนี้เขาก็มีมุมหวาน....แต่ฉันชอบมุมอบอุ่นของเขาจังเลย

Zzz Zzz Zzz Have a good dream.

WRITER:  ฮัลโหลรีดเดอร์ทั้งหลายมาอัพแล้วนะค่ะ  โทดทีพอดีกลับมามืดหน่อย  อัพสองตอนติดๆตามที่สัญญาเอาไว้แล้วนะค่ะ^_^

ฮ่าๆ รู้สึกว่ารีดเดอร์จะเดาถูกกันทุกคนเลย ว่าคุณชายแกงจะนอนกับใคร>_<  แต่ก็likeกันชิมิล่า คริคริ~