คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ร้านติ่มซำ~
/> /> />
หิวๆๆๆๆโอ๊ยๆๆๆ ผมล่ะเครียดจริงๆการมาประเทศจีนคนเดียวของผมมันไม่ง่ายอย่างที่คิด ผมรู้ภาษาอังกฤษแค่งูๆปลาๆพอจะสื่อสารกับคนอื่นได้เท่านั้น ตอนนนี้ผมนั่งอยู่บนม้านั่งข้างถนนหลังจากที่พยายามวิ่งตามหาฮันเกิงหนุ่มหล่อของผม(อาเกิงเป็นของเจ๊ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย??:ไรเตอร์)ผมก็มานั่งแกร่วอยู่ที่ม้านั่งเนี่ยแหละฮะ
“ให้ตายสิ!วิ่งเร็วไปหน่อยหัวกระเซิงหมดเลยฉัน”ผมพูดพลางเอามือลูบผมสีแดงสดของตัวเอง ฉับพลันๆสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นป้ายร้านอาหาร!
“อ่านว่าอะไรหว่า ร้านติ่มซำหรอ?? เอาเหอะๆๆขอกินก่อนละกัน”
ผมเดินเข้าไปในร้านติ่มซำ ร้านไม่ใหญ่และไม่เล็กเกินไป แอร์เย็นสบายน่านอนที่สุด!แถมคนในร้านยังแน่นเอี๊ยดสุดๆ
“สวัสดีค่ะ กี่ท่านคะ??”
ผมมีเงาราหูตามมารึไง?เห็นๆกันอยู่ว่าผมมาคนเดียว
“คนเดียวครับ”
“เชิญทางนี้เลยค่ะ ขอโทษด้วยนะคะตอนนี้ลูกค้าของร้านเราเยอะมากอาจจะวุ่นวายไปหน่อย”
“ครับ ไม่เป็นไรครับ”
พนักงานพาผมมาที่โต๊ะริมกระจก โต๊ะเล็กๆกับโซฟาสีแดง =..=น่านอนโว้ยยย!!!
“รับอะไรดีคะ??”
“ผมขอซาลาเปาหมูสับลูกใหญ่ ขนมจีบหมูกุ้ง แล้วก็น้ำชาแก้วนึงฮะ”
“รอสักครู่นะคะ”
พอพนักงานเดินจากไปผมก็เริ่มรื้อกระเป๋าและหากระจกอีกครั้ง พอผมเห็นหน้าตัวเองก็แทบเป็นลม ผมสีแดงแรงฤทธิ์ยุ่งเหยิง หน้าซีด ขอบตาดำ นี่มันคนหรือผีดิบวะเนี่ย! =[]=;; ผมเริ่มหยิบหวีมาหวีผมตัวเอง จากนั้นก็ดึงหางที่ผมไปต่อไว้ตรงปลายผมออกเอาหนังยางมัดแล้วยัดใส่กระเป๋า(สะดวกจริงๆ:ไรเตอร์) แล้วก็เริ่มตบหน้าตัวเอง อย่างงสิครับว่าผมตบตัวเองทำไม คุณไม่เคยโดนตบหรอครับ?? มันทำให้หน้าคุณแดงขึ้นและไม่ซีดนะครับ^O^
แปะๆๆๆๆๆๆๆน่าจะได้แล้วมั้ง ผมเอากระจกมาส่องอีกรอบ เฮ้อ!ค่อยดูเป็นคนขึ้นมาหน่อย
“ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ^^”
“ครับๆๆ”
ผมละจากภารกิจตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองพนักงาน แล้วก็เหมือนกับมีเสียงเพลงแว่วมาตามสายลม~
~พรหมลิขิตบันดาลชักพา...ให้เรามาพบกันทันใด…~
นี่มันหนุ่มรูปหล่อบนกำแพงเมืองจีนนี่นา>O<ผมไม่น่าถอดผมที่ไปต่อเลย ผมดูแมนไปรึเปล่าเนี่ย!
“ขอตัวนะครับ^^”
เฮ้ย!เขาจะไปแล้วนะ คิมฮีชอลเรียกเขาเซ่!(เจ๊เริ่มคลุ้มคลั่ง:ไรเตอร์)
“เดี๋ยว!”ในที่สุดผมก็เรียกเขาดังลั่นร้าน จนทุกคนหันมามอง(เด่นไปมั้ยเจ๊?:ไรเตอร์)
“ครับ?”
“นายใช่คนที่กำแพงเมืองจีนใช่มั้ย?”
“ครับ ผมไปวิ่งที่กำแพงเมืองจีน”
“ของๆนายน่ะ”ผมพูดพลางยื่นสร้อยที่เก็บได้ไปให้เขา
“อ้าว!อยู่กับคุณเองหรอ??ขอบคุณนะครับที่ช่วยเก็บให้”ฮันเกิงพูดพลางโค้งให้ผมทีนึง
“ไม่เป็นไรๆ^O^”
แล้วฮันเกิงก็เดินจากไป ส่วนผมก็สวาปามอาหารที่สั่งมาอย่างไม่คิดชีวิต ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็หิวเป็นเหมือนกันนะ!
ตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่าฮันเกิงทำงานที่นี่ แบบนี้ผมก็ไม่มีเหตุผลที่จะกลับเกาหลีแล้วล่ะสิ กร๊ากๆๆๆๆๆ ด้วยนามของ คิม ฮีชอล ผมขอสาบานว่าผมจะไม่กลับเกาหลีจนกว่าผมจะจีบฮันเกิงได้สำเร็จ! 555555+
ทางด้านฮันเกิง...
“ฮัดชิ้ว!ใครนินทาเนี่ย”
“บ่นอยู่ได้อาเกิง เอาของไปเสริฟได้แล้ว”
“ครับแม่ คิดไปเองมั้งเรา”
“เออ อาเกิงเดี๋ยวปืดร้านแล้วแม่มีเรื่องจะคุยด้วยนะ”
“ครับแม่”
...............................................................................................................................................
ช่วยด้วยไรเตอร์เป็นหวัดหน้าร้อนT^Tทรมานมาก!
พิมพ์ผิดตรงไหนช่วยแจ้งด้วยนะ ไรเตอร์มึนอย่างแรง
อัพสั้นไปนิด ขอโทษด้วยนะคะ หายเมื่อไหร่จะอัพยาวๆเลย^^
เม้นสักนิด ไรเตอร์หายเร็วขึ้นเป็นกอง!
ความคิดเห็น