คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF : Wish ขอให้... HBD OKCAT
SF : Wish อให้....
Couple : TaecKhun
“วันนี้มันวันอะไรวะทำไมมันถึไ้วยแบบนี้ อนเ้าประธานบริษัทไล่ออเพราะเมียันบอว่าอบูแล้วูผิเหรอไวะ พอลาวันแฟนนัไปิน้าวันบอเลิอี โอ๊ยยยวันนี้ีวิอ๊ แทยอนะมีอะไรแย่ว่านี้มั้ยวะ” แทยอนนั่บ่นอย่าหมอาลัยายอยาอยู่ในสวนสาธาระใล้อนโยามเย็น
“่วย้วย” เสียแผ่วเบาลอยเ้าหูแทยอน
“เฮ้ย ำรวมีนแ่โนทำร้าย ทานี้รับ” แทยอนเบิาว้าเมื่อเห็นหลัพุ่มไม้มีนแ่โนี้อยู่่อนะแหปาะโนทันที
“เฮ้ยไปเร็ว” เ็วัยรุ่นสอนรีบวิ่แยย้ายันไปทันที
“ุยายเป็นยัไบ้ารับ เ็บรไหนรึเปล่า” แทยอนรีบถลาัวเ้าไปประอุยายที่แสนะโร้ายทันที
“ยายไม่เป็นอะไรมาหรอ อบใหนุ่มมานะ หน้าพ่อหนุ่มูหมอๆนะเป็นอะไรรึเปล่า” ุยายเอ่ยพลายยิ้มบาๆให้แทยอน
“วันนี้ผมเอแ่เรื่อแย่ๆรับุยาย” แทยอนเอ่ยพลาประอุยายนั่ลบนเ้าอี้ัวเิม
“อยาระบายให้ยายฟัมั้ย๊ะ” ุยายเอ่ยพลาบบนหลัมือหนาเบาๆ
“ผมโนไล่ออาานเพราะภรรยาเ้านายันมาอบผม แล้วแฟนที่บันมาันมาอเลิ ทั้ๆที่อีแ่ 1 อาทิย์ะวันเิผม ผมะอเาแ่าน” แทยอนเอ่ยอย่าเหม่อลอย
“นีอย่าพ่อหนุ่ม่าโร้ายเสียริ เอาอย่านี้ถ้าอพรในวันเิไ้ 3 ้อพ่อหนุ่มะออะไร๊ะ” ุยายเอ่ยพลายิ้มน้อยๆ
“ถ้าอพรไ้ 3 ้อเหรอรับ” แทยอนหันมาถามอย่าสนใ
“ใ่แล้ว 3 ้อ” ุยายเอ่ยทั้ๆที่หน้ายัเปื้อนยิ้ม
“้อแรผมอให้มีานที่ทุนสนใแ่วามสามารถอผม” แทยอนเอ่ยพลาถอนหายใน้อยๆ
“ทำไมไม่อเินอทอล่ะพ่อหนุ่ม อานทำไม” ุยายถามอย่าไม่เ้าใ
“ผมเรียนในสิ่ที่ผมรั และผมอยาใ้มันเพื่อให้ทุนไ้เห็นและื่นมรับ” แทยอนเอ่ย
“พ่อหนุ่มเป็นนแน่วแน่มานะ๊ะ แล้ว้อสอล่ะ” ุยายเอ่ยม
“้อสอผมอให้ผมไ้เอรัแท้” แทยอนเอ่ยพลาหัวเราะน้อยๆับารอพรแบบสาวน้อย่าฝันอัวเอ
“ใรๆ็อยาพบรัแท้ แ่หลัาไ้พบเราะูรัแท้ให้อยู่ับเราลอไปไ้ยัไ ถ้าวันนึพ่อหนุ่มไ้พบรัแท้ยายอให้พ่อหนุ่มูแลรัแท้อพ่อหนุ่มอย่าีนะ๊ะ” ุยายเอ่ย
“รับ ส่วน้อสามผมอใหุ้ยายสุภาพแ็แรนะรับ” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มว้า
“พ่อหนุ่มเป็นนีริๆ ยายอให้พรอพ่อหนุ่มสมหวันะ๊ะ ยายอัว่อนนะ แล้ว็อบใมาๆที่่วยเหลือยาย” ุยายเอ่ย่อนะเินหายลับไป
“ลับบ้านนอนีว่าเผื่อพรุ่นี้ะมีอะไรีๆเิึ้นบ้า” แทยอนเอ่ยับัวเอ่อนะลุึ้นยืน้วยท่าทีสบายใ่อนะเินมบรรยาาศไปเรื่อยๆนเ้าอนโหรูไป
“สมหวัั่ใินะอ๊ แทยอน” เสียแผ่วเบาเอ่ยพลามอามแผ่นหลัว้าอแทยอนไป้วยรอยยิ้มว้า
********************** ่อ่ะ ********************
~Honey you are my valentine ออนเาีนา นอนึน นาเอ ารั Honey you are my valentine นอนึน นัล อนัีมัน ือแรโ แน ารั~
“ฮัลโหล” มือหนาว้าโทรศัพท์หัวเียมารับ่อนะรอเสียึ่หลับึ่ื่นลไป
“สวัสีรับุแทยอน วันนี้ว่ามั้ยรับ” ปลายสายรอน้ำเสียหวานปนเอ็นูน้นสาย
“รับ ใรรับ” แทยอนลุึ้นมานั่พิหัวเียพยายามประอสิรับฟันแปลหน้า
“ผมโทรมาาบริษัทโษา 2PM รับ” ปลายสายเอ่ยอย่าะุะั
“รับ แล้ว...” แทยอนประมวลผลื่อบริษัทอย่ามึนๆ
“ือทาเรา้อารราฟิีไน์ฝีมือีอย่าุ ไม่ทราบว่าุสนใะร่วมานับทาเรามั้ยรับ” ปลายสายรีบบอวาม้อารอย่ารวเร็ว
“ผม...”
“แ่ลอมาุยรายละเอียู่อน็ไ้นะรับ ไม่ทราบว่าุะสะวมั้ยรับ” ปลายสายรีบเอ่ยัทาไว้ทันที
“็ไ้รับ ี่โมรับ” แทยอนเอ่ยอย่ายอมำนน
“บ่าย 2 โมรับที่แผนบุล แล้วเอันนะรับ” ปลายสายเอ่ย่อนะวาสายไปทันที
“ไปสมัรไว้อนไหนวะบริษัทนี้ มันให่ไปเปล่าวะ” แทยอนพึมพำอย่าสสัย่อนะเหลือบไปมอนาฬิาที่บอเวลาเที่ยร
“ไปอาบน้ำ่อนีว่า แล้วบริษัทให่ๆแบบนั้นะ้อใส่สูทเปล่าวะเนี่ย” แทยอนัสินใลาสัารัวเอไปยัห้อน้ำทันที
“สวัสีรับผม...” แทยอน้าวเ้ามาในบริษัท้วยท่าทาไม่มั่นใ
“ุแทยอนใ่มั้ยะ ฝ่ายบุลั้น10่ะ” ประาสัมพันธ์สาวเอ่ยัึ้น่อนะผายมือไปยัลิฟ์
“อบุรับ” แทยอนโ้ัวให้เล็น้อยเป็นเิอบุ่อนะเินมุ่หน้าไปยัลิฟ์
“ื่นเ้นหว่ะ” แทยอนบ่นึมำนเียวระหว่ารอลิฟ์ทะยานสู่ั้นเป้าหมาย
“สวัสีรับ ามผมมา” ทันทีที่ลิฟ์เปิร่าสูที่ยืนรออยู่หน้าลิฟ์็ัึ้น่อนะเินนำไปยัห้อหัวหน้าฝ่ายบุล
“เินั่รับุแทยอน” ร่าสูผายมือ่อนะนั่ลบนเ้าอี้อหัวหน้าฝ่ายบุล
“รับ” แทยอนเอ่ย่อนะนั่ลอย่าประหม่า
“ผมฮวาานอ รอประธานบริษัท และที่ำลัเินสบายอารม์เ้ามาือุิมมินุนหัวหน้าฝ่ายอาร์ และ่อมาือุลีุนโฮหัวหน้าฝ่ายบุลและนสุท้ายุาอูยอเลาอท่านประธาน” านอเอ่ยหน้านิ่
“ไฮอ๊แท” มินุนยมือทัทายแทยอนราวับสนิทสนม่อนะนั่ลบนโฟา้วยท่าทาสบายๆ
“สวัสีอ๊ แทยอน” ุนโฮทัทาย่อนะเินมายืนนาบ้าานอทันที
“สวัสีรับ” อูยอเอ่ย่อนะเินไปนั่้าๆมินุน้วยใบหน้าเรียบเย
“เอ่อ สวัสีรับ” แทยอนรับำพลายยิ้มแหย
“เ้าเรื่อเลยนะรับ ผมอยาไุ้มาร่วมานแทนนเ่าที่เพิ่ลาออไป ผมเยเห็นผลานอุผ่านามาบ้าเลยิว่าน่าะร่วมานันไ้ ส่วนเินเือนเิุเสนอมาไ้เลยรับ” านอเอ่ยใบหน้านิ่
“ือ...” แทยอนมอ้ายมอวาอย่ามึน
“แสนนึพอมั้ยรับ” ุนโฮเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“มาไปมั้รับ ผม็ไม่ไ้เ่อะไรมา” แทยอนรีบปิเสธพัลวัน
“ั้น9หมื่นาัวนะ โอเลเริ่มานไ้ ไปูห้อทำานัน” มินุนโพล่ึ้น่อนะลุึ้นมาุแทยอนออาห้อไปทันที
“ฮ่าๆ เห็นหน้าหมอนั่นป่ะที่รั หน้าเป็นแมวเอ๋อเลยว่ะ” ทันทีที่แทยอนออาห้อไปท่านรอมารึมเมื่อรู่็ไ้ปล่อยเสียหัวเราะออมาลั่นห้อ่อนะหันมาวนนรัที่ยืนอยู่่วยันำ
“ไอ้หมีท่านประธานโทรมาบอว่าอย่าอู้” อูยอเอ่ยพลาูโทรศัพท์ใหู้
“เออๆๆๆที่รัแล้วเอันนะ” านอเอ่ย่อนะเินผิวปาออาห้อไปอย่าสบายอารม์
“ไปนะโฮ” อูยอเอ่ย่อนะออาห้อไปบ้า
“ปวหัวว่ะ” ุนโฮพรูลมหายใออมาอย่าหน่ายๆ
“นีุ่อนาย” มินุนเินนำมายัห้อเ็บเสียนาลาๆ
“ุ?” แทยอนหันมามอมินุนอ่าื่นระหน
“ห้อทำานไอุปร์มีให้พร้อมส่วนรายละเอียอานอยู่บนโ๊ะแล้ว ทำให้ีล่ะไอ้น้อ อ่อ ้อารอะไรเพิ่มเิมปุ่มสีเียวที่ผนัห้อนะแล้วบอวาม้อารไปะมีนหามาให้นายเอ ไปล่ะันมีาน้าเพียบ” มินุนเอ่ยรวเียว่อนะเินผิวปาลับห้อ
“เี๋ยวรับ ไม่ทราบว่านเ่าไปไหนเหรอรับ” แทยอนถามอย่าสสัย
“เย์มันลาออไปทำอัลบั้มฮิปฮอป หรือ เร้เ้เนี่ยแหละ” มินุนหันมาอบแล้วเินาไป
“านนี้ไ้มาไ้ไวะ หรือว่า...ุยายเป็นนาฟ้า” แทยอนนั่บ่นนเียวในห้อทำาน่อนะเบิาว้าเมื่อนึถึเหุผลที่ไ้านนี้มาแบบมึนๆ
“โอ๊ยยยยุนาฟ้าอแทยอนถ้าเอัวนะะับูบสัที อบุมารับ เอาล่ะทำานๆๆๆ” แทยอนะโนลั่นห้อทำาน้วยสีหน้าเบิบาน่อนะหยิบรายละเอียอานิ้นแรมาเปิูอย่ามีวามสุ
“สมหวัไปหนึ่อย่าแล้วนะอ๊ แทยอน” เสียหวานเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆแ่ทว่าสวยามสมับเป็นนาฟ้า...ประำัวอแทยอน
“เอ่อ...พี่มินุนรับ” แทยอนยืนเ้ๆัๆอยู่หน้าห้อทำานมินุน
“ว่าไไอ้แมว” มินุนหมุนเ้าอี้ัวเ่หันมาหาแทยอนอย่ามึนๆ
“ือาน...”
“เสร็แล้วเหรอ เออไหนเอามาูิ๊” มินุนเอ่ยแทรลาปล้อ่อนะระินิ้วเรียแทยอนให้้าวเ้ามาหา
“แ่วาสอรี่บอร์ไว้ราวๆรับ” แทยอนเอ่ยอย่านอบน้อม
“อืมมมม ใ้ไ้นะ ทำสอรี่บอร์เลยะไ้เสนอานลู้าพรุ่นี้อนบ่าย” มินุนเอ่ย่อนะหมุนเ้าอี้ลับไปมอานัวเออย่าเย
“รับ” แทยอนมอมินุนอย่ามึน่อนะเินออาห้อไปทันที
“บริษัทนี้มีแ่นแปลๆ” แทยอนพึมพำเสียเบา่อนะ้มหน้า้มาทำานรหน้าอย่าใใ่อ
๊อ ๊อ ๊อ
“แทยัไม่ลับบ้านอีเหรอฮะ” เสียหวานใสถามะแทรัวเ้ามายืนอยู่ในห้อทำานแทยอน
“รับ เอ่อ ุือ...” แทยอนสะุ้สุัว่อนะ่อยๆหันไปุยับร่าบารหน้าอย่าเร็ๆ
“ุื่อนิุฮะ ทำานอยู่ที่นี่ แล้วพอีุเห็นว่าเลิานสัพัแล้วแทยัไม่ออมาฮะ ุเลยถือวิสาสะเ้ามาถาม” นิุเอ่ยพลายยิ้มหวานให้แทยอน
“ือ ผม ือว่า ผม เอ่อ..” แทยอนมอนรหน้าอย่าประหม่า นอะไรน่ารัะมั
“แทลั” นิุเอ่ยพลาหัวเราะเสียใส
“ลเหรอรับ” แทยอนเบิาว้าพลาลูบผมัเสื้ออย่ารนๆ
“ไม่ใ่แบบนั้นฮะ ุหมายถึแทลเพราะูแทเินุยัไไม่รู้สิ” นิุเอ่ยพลายยิ้มทะเล้น
“แหะๆเินรับ ผมไม่เยเอนน่ารั เอ่อ อโทษรับ” แทยอนเอ่ยพลาเาท้ายทอยแ้เ้อ่อนะเผลอัวมร่าบารหน้าไปัใิ่อนะรีบส่ยิ้มเื่อนๆเมื่อเรว่านรหน้าอาะไม่อบำมแบบนี้
“ิิ อบุที่มฮะ แท็หล่อเหมือนัน” นิุหัวเราะอย่าอารม์ี
“...” แทยอน้อท่าทาน่ารัๆอร่าบาอย่าไม่ละสายา
“แทานเสร็รึยัฮะลับพร้อมุมั้ย บ้านแทอยู่แถวไหนเหรอฮะ นีุ่ละลาบละล้วไปรึเปล่าฮะ” นิุถามพลาเินเ้ามา้มูานบนโ๊ะทำานอแทยอน
“...” แทยอนเบิาว้าัวแ็ทื่อเมื่อสัมผัสวามใล้ิอย่าไม่ทันั้ัว หัวใูทำไมเ้นแรัเนี่ย
“แทฮะเป็นอะไรรึเปล่าฮะ” นิุหันมาสะิแทยอนพลาส่สายาสสัย
“เอ่อ ผม เอ่อ แทอยู่อนโแถวXXรับุ” แทยอนสะุ้น้อยๆ่อนะรีบให้ำอบนน่ารัรหน้า
“อยู่ที่เียวับุเลย ุอยู่ั้น 9 ห้อ 924 แทล่ะ” นิุเอ่ยอย่าีใ
“ั้นเียวับุรับ แทอยู่ห้อ 927” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“อย่านี้ะเรียว่าพรหมลิิไ้รึเปล่าน้อ” นิุเอ่ยึ้นลอยๆ
“...”
“ั้นเราลับบ้าน้วยันนะ” นิุหันมาเอ่ยับแทยอนเสียหวาน่อนะส่สายาปริบๆมาให้
“รับ” แทยอนรับำ่อนะหันไปเ็บออย่ารวเร็ว
“ไปเถอะฮะ” นิุเอ่ยเมื่อแทยอนเ็บอเสร็่อนะว้ามือหนาไปุมแล้วออแรลานัวโว่าให้เินออไป้วยัน
“เหมือนหมาเอเ้าอเลยนะ” มินุนเอ่ยพลาส่ายหน้าน้อยๆ
“ไปว่าพีุ่แบบนั้นเี๋ยว็เป็นเรื่อหรอ” อูยอเอ่ยเสียเรียบ
“้ไม่บอ พี่ไม่พู มันะรู้มั้ยเล่า” มินุนแย้
“ลับบ้านันเถอะวันนี้้เหนื่อยะมั” อูยอถอนหายใน้อยๆ
“รับ ที่รั” มินุนรับำ
“พี่แทยอนโนเาะหนึบแน่านนี้” อูยอเอ่ยอย่าปลๆ
“็ีแล้วนิ ฮ่าๆ” มินุนเอ่ยพลาหัวเราะลั่นอย่าอารม์ี่อนะโอบเอวนรัเินไปทาเียวับนิุ
“แทิน้าวันฮะ” นิุโผล่หน้ามาวนแทยอนเสียใส
“รับผม” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
ว่าหนึ่อาทิย์แล้วที่เารู้สึว่าีวิเรียบๆเียบๆโนร่าบารหน้าทำลายล แ่็ไม่ไ้ิะผลัไสร่าบาเพราะยอมรับว่าำลัหลุมรัร่าบารหน้าอย่าถอนัวไม่ึ้น แม้ะใ้เวลาไม่นานแ่วามรู้สึที่มีมัน่อน้าะัเนทีเียว นิุเ้ามาปั่นป่วนหัวใอเาอย่าเ็มเปา ร่าบาทั้อ่อนหวาน อ่อนโยน สใส ร่าเริ ่าอออ้อน ี้อน หลาหลายอารม์นัวเาอยาะใ้ทั้ีวิเพื่อศึษาร่าบารหน้า ยอมรับรๆว่านิุอาะเป็นรัแท้และเป็นรัสุท้ายอเาแน่ๆ
“มอหน้าุแล้วยิ้ม นี่ิอะไรับุรึเปล่า ถ้าินี่ให้ออมม่ามาอเลยนะ ุเสียหาย” นิุเอ่ยพลาหัวเราะิั
“สินสอแพมั้ยรับ” แทยอนถามลับรๆ
“อ่า แทพูอะไรเนี่ย” นิุอึอัพลา้มหน้า้มาั้าวล่อลบนโ๊ะเพื่อหลบใบหน้าสีระเรื่ออัวเอ
“พรุ่นี้เย็นุว่ามั้ยรับ” แทยอนถามพลายยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นใบหูาวึ้นสี
“ไม่ว่าฮะ” นิุอบัถ้อยัำ
“เหรอรับ” แทยอนเอ่ยเสียแผ่วอย่าผิหวั
“ุนัแทเอาไว้ไลอทุวันเลย” นิุเอ่ยพลายยิ้มว้า
“ไปิน้าวห้อแทันนะ” แทยอนยยิ้มว้า่อนะเอ่ยวนนรหน้า้วยท่าทีมีวามสุ
“มื้อไหนล่ะ” นิุถาม
“ามุสะวเลยรับ” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มว้า
“โอเามทีุ่สะวนะฮะ” นิุเอ่ยพลายยิ้มว้า
“รับ” แทยอนยิ้มรับ
“รีบินเถอะเี๋ยวหมเวลาพัะ่อน” นิุเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“รับุ” แทยอนรับำ่อนะลมือทาน้าวล่อรหน้าอย่าอารม์ี พรุ่นี้หวัว่าุไม่รัเียำว่ารัาแทนะ
ปิ๊ป่อ
“ร้าบบบบบ” แทยอนเินัวเียมาเปิประูพลายืนยี้าน้อยๆ
“สุสัน์วันเินะแท” นิุยื่นเ้ให้แทยอน่อนะยยิ้มว้า
“ุ” แทยอนเบิาว้าอย่าใ่อนะเหลียวหลัลับไปมอนาฬิาบนผนัห้อและเป็นอย่าที่าเที่ยืนพอี
“ุมาิน้าวามำเิแล้ว” นิุเอ่ยเสียใสพลาแทรัวเ้ามาห้อแทยอนทันที
“อนนี้เหรอรับ” แทยอนรีบปิประูแล้วเินามเ้าไปอย่าๆ
“็แทบอเอาามุสะวอ่ะ” นิุเอ่ยหน้าอ
“รับๆอนนี้็อนนี้” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“ั้นแทเป่าเทียนนะแล้วเรามาินเ้ัน” นิุเอ่ยพลายยิ้มหวาน
“ฟู่ววว~ อบุนะรับ” แทยอนหลับาั่วรู่่อนะเป่าเทียนแล้วเอ่ยอบุร่าบารหน้า
“แทอยาไ้อะไรเป็นอวัเหรอ” นิุเอ่ยถามพลายยิ้มน้อยๆ
“ลำบาุเปล่าๆรับ” แทยอนเอ่ยอย่าเรใ
“เอาน่าแทบอมาเลย ุน่ะให้แทไ้ทุอย่าแหละ” นิุเอ่ยพลายยิ้มหวานให้แทยอน
“ถ้าผมะอุเป็นแฟนุะให้ผมไ้มั้ยรับ” แทยอนรวบรวมวามล้าสัพั่อนะร้ออในสิ่ที่ิมานาน
“ไ้สิ ถ้าแทรัุอย่าทีุ่รัแท เรา็เป็นแฟนันไ้” นิุอบอย่าะาน
“แทรัุนะรับ อาะูเร็วไปแ่แทิว่าแทรู้หัวใัวเอี” แทยอนเอ่ยอย่าหนัแน่น
“ุ็รัแท อบุนะอบุที่เห็นวามรัทีุ่มี่อแท...สัที” นิุเอ่ย้วยวามยินี วาู่สวยลอไป้วยน้ำา
“รับนี แทว่าเรามาทานเ้ันีว่า” แทยอนเอ่ย่อนะัเ้ป้อนนรัหมาๆอย่าเอาใ
“แท็ิน้วยันนะ” นิุัเ้ป้อนแทยอนบ้าอย่ามีวามสุท่ามลาบรรยาาศยาม่ำืนที่อบอุ่นและอบอวลไป้วยวามรั
“อ๊แทวันนี้อนเย็นห้ามหนีลับ่อนนะเว้ย” มินุนเินเ้ามาบหลัลูน้อ้วยท่าทาสบายๆ
“แ่...” แทยอนอึอั
“านเลี้ยภายในอบริษัทานแรอแในบริษัทนี่เลยนะเว้ย ห้ามเบี้ยว” มินุนเอ่ยพลาทิ้ัวลนั่บนโ๊ะทำานอย่าสบายอารม์
“ทุนในบริษัท้อร่วมใ่มั้ยรับ” แทยอนถามอย่าสุภาพ
“ใ่ๆั้แ่ท่านประธานยันยามนั่นแหละ แล้วานนี่็าแไม่ไ้้วยแเพิ่ทำให้บริษัทอเราประสบวามสำเร็ในระับัรวาล ใรๆ็ื่นมแที่สามารถทำานับพวบริษัทในเรือเวรุ๊ปที่โระละเอียยิบนานั้นไ้ ทานั้นพอใแและเ็นสัาับเรา 3 ปี โระอะเมิ่ทินอนอย์เลยแเอ้ย เอาเป็นว่าเอันอนเย็นที่ห้อประุมโรให่ั้น18 นะเว้ยแล้ว็ทุ่มนึห้ามเลท” มินุนเอ่ยยาวเหยีย่อนะปิท้าย้วยารบบ่าแร่อแทยอนสอสามทีแล้วเินผิวปออนอห้อไป
“แล้วุะร่วมมั้ยนะ” แทยอนพึมพำ
“ะเ้ออยาวหาใรเหรอแทยอน” ุนโฮถามึ้นเมื่อเห็นผู้ร่วมโ๊ะหัน้ายหันวาไปมา
“หาแฟนรับ ไม่รู้อยู่รไหน ผมออนุาไปามหาไ้มั้ยรับ” แทยอนอบพลาสอส่ายสายาไปทั่ว
“เี๋ยว็เอน่า แล้วอีอย่านะท่านประธาน็ำลัะึ้นล่าวเปิาน้วย อย่าไปวนเลย” อูยอเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“รับ” แทยอนรับำแ่็ยัไม่เลิมอหานรั
“สวัสีรับพ่อแม่พี่น้อาว 2PM ทุท่านในวันนี้เป็นฤษ์ามยามีที่ท่านประธานนสวยอเราะเียเินมาเลี้ยเพราะะนั้นินันเ็มที่นะรับ แ่่อนะินอเิท่านประธานล่าวอะไรสัเล็น้อยนะรับ เิรับ” มินุนที่ไ้รับหน้าที่พิธีรล่าว้อนรับ่อนะโยนไม์ให้ประธานบริษัทนสวยล่าว่อส่วนัวเอระโลมานั่เีย้านรัทันที
“สวัสีรับพนั...” เสียหวานอประธานบริษัทเอ่ยทัทายยัไม่ทันบประโยีเสียทุ้มเ้มอแทยอน็ััึ้น
“ุ!!!” แทยอนลุึ้นมอนรัที่อยู่ในุสูทสีเทาวันบุหรี่อย่าใ
“เฮ้ยไอ้อ๊ นั่่อนๆๆให้ท่านประธานล่าวเปิาน่อน” มินุนรีบึลูน้อให้นั่ลทันที
“สวัสีรับพนัาน 2PM ทุท่านในวันนี้ผมมี่าวี 3 เรื่อมาแ้เรื่อแรวันนี้เย์อีราฟิีไน์อเราะมาร้อเพลในานเลี้ยวันนี้ เรื่อที่สออย่าที่ทราบันบริษทเวรุ๊ปไ้เ็นสัาับเรา 3 ปีถือเป็นวามสำเร็อย่ายิ่และบุลที่เป็นัวหลัในวามสำเร็ี้ือ อ๊ แทยอนราฟิีไน์นใหม่อบริษัทเราและอ๊ แทยอนยัเป็น่าวีที่สามอผมอี้วย” ท่านประธานนสวยล่าวเสียหวาน่อนะยยิ้มว้าให้นรัที่นั่าโอ้าปา้าอยู่
“่าวียัไรับท่านประธาน” มินุนะโนถามอย่าล้อเลียน
“อ๊ แทยอนเป็น่าวีอผมเพราะว่าเาเป็นผู้ายที่สอยผมลาาน ันะรับ ยัไืนนี้็สุเหวี่ยนะรับทุนสวัสีรับ” นิุอบอย่ามั่นใ่อนะเินลมานั่เีย้านรัทันที
“...”
“แทเป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะฮะ” นิุถามเสียหวานพลาอมยิ้มน้อยๆ
“ุเป็น...” แทยอนเอ่ยพลามอนรัอย่าอึ้ๆ
“ฮะอย่าที่แทเห็น” นิุยิ้มรับ
“รับ” แทยอนรับำ่อนมวิ้วนิๆ
“ทำไมฮะแทะเลิับุเหรอ” นิุถามพลาเบ้หน้าราวับะแหปาร้อไห้
“เปล่ารับเปล่า แทแ่ยัมึนๆ” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“ลับบ้านันมั้ยฮะ ุมีเรื่อะเล่าให้แทฟั” นิุถามเสียหวาน
“นอื่นะไม่ว่าเหรอรับุ” แทยอนเอ่ยพลามอไปรอบๆ
“มันเป็นั้ท่านประธานใรๆะล้าว่ามันรับุเพื่อนเย” มินุนเอ่ยพลาโอบไหล่นรัไว้แน่น
“ั้น็ามใุรับ” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“านอพี่ฝาทานี้้วยนะ” นิุหันไปสั่น้อายทันที
“รั้แรมันเ็บนะ” ุนโฮเอ่ยพลาระน้ำแโมหมแ้ว
“พูมาเห็นมั้ยแทเินแล้ว ไปันเถอะแท” นิุหันไปุน้อสะใภ้่อนะลาแทยนออาานไปทันที
“ยอโบว่าพีุ่ะปล้ำหรือถูปล้ำ” อูยอสะินรัพลาถามเสียใส
“บรรยาาศมันพาไปเื่อเถอะ ฮ่าๆ” มินุนเอ่ยพลาหัวเราะอย่ารู้ันับุนโฮ
“เฮ้ออออ หวัว่าพีุ่ไม่ไ้เื้อหื่นาพี่น้อู่นี้นะ” านอมอนรัและมินุนอย่าปลๆ
“ุมีเรื่ออนนหนึ่มาเล่าให้แทฟั” นิุเอ่ยึ้นทันทีที่มานั่อยู่ในห้อแทยอน
“รับ” แทยอนรับำ
“มีผู้ายนหนึ่ไม่เยมีวามรั ไม่เยรู้ว่ารัมันมีวามรู้สึแบบไหน วันแ่ละวันอเาผ่านไปเรื่อยๆนระทั่เมื่อรึ่ปีที่แล้วเามีโอาสไ้เห็นโปสเอร์ประาสัมพันธ์านนิทรรศารภาพถ่ายที่แลอรี่เล็ๆแห่หนึ่ โปสเอร์แผ่นเล็ๆแ่ึูสายาานที่เ็มไป้วยวามหมายและวามรัในสิ่ที่ทำ สิ่ที่แสออมาทำให้ผู้ายนนั้นสนใและิามพยายามเสาะหานทำนไ้รู้ัผู้ายนหนึ่ผู้ายที่แสนะอบอุ่น อ่อนโยนผู้ายนนั้นึูสายาไม่แพ้ผลานอเา าสนใ ิาม เสาะหา็ลายมาเป็นเฝ้าูและเฝ้ารอ วันเวลาผ่านไปวามรู้สึเหล่านั้นลับลายมาเป็นวามรั แ่ผู้ายนนั้นมีนรัอยู่แล้ว เาึทำไ้เพียเฝ้ามอ นเมื่อไม่นานมานี้เาบัเอิไ้ยินผู้ายนนั้นอพร 3 ้อ” นิุเล่า้วยน้ำเสียแห่วามสุ
“ุ...ไ้ยิน” แทยอนสบานรัอย่าใ
“ถ้าวันนั้นที่แทบอว่าถ้าเอัวนาฟ้าแล้วะับูบน่ะ ถ้าแทพูริๆนาฟ้านนี้็ไม่ปิเสธหรอนะ” นิุเอ่ยพลายยิ้มหวาน
“นีุ่เป็น...”
“ใ่แล้ว สนใับนาฟ้าูบมั้ยล่ะ พรน่ะให้รบ 3 ้อเลยนะ” นิุยยิ้มหวาน
“แล้วุยายนนั้น” แทยอนถามอย่าสสัย
“ยายแแ็แรี แทอย่าห่วเลย” นิุเอ่ย
“รับ” แทยอนเอ่ยพลายยิ้มน้อยๆ
“แทไม่เห็นทำามที่พูเลยอ่ะ” นิุเอ่ยพลายู่หน้าน้อยๆ
“ุรับ อบุสำหรับทุสิ่ทุอย่านะรับ” แทยอนเอ่ยพลาุมมือนรัแน่น
“ุ็้ออบุแทที่รัุ” นิุสบานรันิ่
“รัุนะรับนาฟ้าประำัวอแท” แทยอนเอ่ย่อนะประทับุมพิลบนริมฝีปาบาอนิุอย่าเนิ่นนาน
แถมให้
“แทอ่ะ นี่มันเนื้อปานันนะอแบบีฟิสแลลิ้นพัลวันไ้มั้ยอ่ะ นี่นาฟ้าประำัวเลยนะำแหน่นี้มีนเียวนะามใันหน่อยสิ” นิุโวยวายทันทีทีแทยอนถอนปาออ
“ุรับ เ้าห้อนอนให้ท้อนันเลยมั้ยรับ” แทยอนเอ่ยประ
“วามิีนะ ไปๆเ้าห้อันสอยุลาานแบบสมบูร์แบบสัทีนะ” นิุเอ่ยาวาว่อนะุระาลาถูนรัไปทาห้อนอนทันที
“เี๋ยวววว” แทยอนพยายามึมือนรัเอาไว้
“แทอย่าื้อับนาฟ้าสิ มานี่เร็วๆ” นิุหันมาุ่อนะระาแทยอนหายเ้าไปในห้อแล้วัารปิประูล็อห้ออย่ารวเร็ว
อาทิย์นี้ไ้หยุยาวรีบเลียร์านมาลฟิ่ะ อาะไม่สนุเหมือนเิมรึเปล่าร้าราไปนาน่ะ่วนี้อ่านแ่บทวามวิาาร เรียนป.โทมันยามาๆเลย่ะ เพราะะนั้นถ้ารีเอร์ยัไม่ทิ้ันวาฬ็ยัไม่ทิ้นะะ อาะเือนละ 1 อน่ะ านเยอะมาริๆ อบุ่ะ
ความคิดเห็น