ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่หนึ่ง
เย็นวันหนึ่หลัาที่ะวันลับอบฟ้า มหาวิทยาลัยแมบริ์ รุลอนอน ประเทศอัฤษ บนอาารเรียนสไล์เวนิสโบราึ่เป็นสถานที่เรียนอเหล่านัศึษาระับั้นปริาโท ไม่นานนัสาวร่าสูบาอฮยอนในุระโปรสั้นๆสีน้ำเิน็เินุ่มๆออมาาห้อเรียน รออมา้านหน้าอาาร และเิน่อไปามทาเินไปที่หอพั แ่เธอลับ้อสะุ้โหยเมื่อสายาอเธอไประทบับายร่าโปร่ในเสื้ออะโลฮ่าสีแ ึ่ัับใบหน้าอันหล่อเหลาอเาอย่าสิ้นเิ ยัไม่ไ้ทำใ ายนนั้น็ถอเเว่นาำออ แล้วเินเ้าหาเธอ
" ฮยอนบูอิน ยัำันไ้ไหม" เาถามทวนวามำอเธอ
" น...นายมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไเนี่ย ยฮวา"
ายนนั้นมีื่อว่าอ ยฮวา เพื่อนสมัยประถมออฮยอน ปัุบันมาเรียนอยู่ที่นี่และรับานพิเศษร้อเพลในผับทุวันหยุเสาร์-อาทิย์
" ันมาเรียนที่นี่ะหาล่ะ" ยฮวาพู "มาพร้อมเธอ้วย หลายเือน่อนันยัเห็นเธอที่สนามบินอยู่เลยล่ะ"
"หาาาาา ริเหรอ แ่ทำไมันไม่เห็นนายล่ะ" อฮยอนหลุถามออมา แ่เา็ไม่ไ้สนใอะไรมานั
"เอาเถอะ ไหนๆวันพรุ่นี้เป็นวันเสาร์แล้ว อนึๆไปูันร้อเพลที่ผับในเมือีว่า"
"บายล่ะ ัน้อรีบไป เอันพรุ่นี้หนึ่ทุ่มที่หน้าประูให่นะ"
หลัาที่ยฮวาพูบประโย ทัู้่็เินแยย้ายไปนละทา
วัน่อมาในเวลาเือบๆหโมสี่สิบห้านาทีที่หน้ารั้วมหาวิทยาลัย พระอาทิย์่อยๆลับอบฟ้าหายไป เหลือแ่เพียแสันทราที่มาแทนที่ อฮยอนำลัยืนพิรั้วอ่านหนัสืออยู่ีๆ ยฮวา็มา๊ะเอ๋เธอา้านหลั เล่นเอาเธอใมาทีเียว ทั้สอึ้นรถเมล์ไปที่ย่านวัยรุ่นื่อัอลอนอน หยุที่หน้าร้านผับสไล์วินเทร้านให่แห่หนึ่ริมแม่น้ำเทมส์ เาพาเธอเินลัไปที่หลัเวทีเพื่อให้เธอทำวามรู้ัับเพื่อนอเา อิน
อฮยอนนั่ลบนเ้าอี้ พลาหยิบมันเทศสอหัวให่ึ้นมาินรอท้อโยไม่ยอมแบ่ให้ใร เธอมอูบรรยาาศริมแม่น้ำยามหัว่ำ วามรู้สึอบ้านริมแม่น้ำฮันลอยึ้นมาทันที อนนี้เธอัิถึบ้านเ็มทีแล้ว เหลืออีสอเือนเธอึะเินทาลับเาหลี แ่วามรู้สึเหล่านั้นลับถูลบ้วยเสียีาร์อยฮวาและอินอันสุแสนะัลั่นร้าน บรราสาวๆ่ารีร้อามประสาวัยรุ่น ไม่นานไฟในร้าน็ถูปิล มีเพียแ่ไฟสลัวๆหลาหลายสีใน่ำืนที่สนุสนานในลอนอน.......
" ฮยอนบูอิน ยัำันไ้ไหม" เาถามทวนวามำอเธอ
" น...นายมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไเนี่ย ยฮวา"
ายนนั้นมีื่อว่าอ ยฮวา เพื่อนสมัยประถมออฮยอน ปัุบันมาเรียนอยู่ที่นี่และรับานพิเศษร้อเพลในผับทุวันหยุเสาร์-อาทิย์
" ันมาเรียนที่นี่ะหาล่ะ" ยฮวาพู "มาพร้อมเธอ้วย หลายเือน่อนันยัเห็นเธอที่สนามบินอยู่เลยล่ะ"
"หาาาาา ริเหรอ แ่ทำไมันไม่เห็นนายล่ะ" อฮยอนหลุถามออมา แ่เา็ไม่ไ้สนใอะไรมานั
"เอาเถอะ ไหนๆวันพรุ่นี้เป็นวันเสาร์แล้ว อนึๆไปูันร้อเพลที่ผับในเมือีว่า"
"บายล่ะ ัน้อรีบไป เอันพรุ่นี้หนึ่ทุ่มที่หน้าประูให่นะ"
หลัาที่ยฮวาพูบประโย ทัู้่็เินแยย้ายไปนละทา
วัน่อมาในเวลาเือบๆหโมสี่สิบห้านาทีที่หน้ารั้วมหาวิทยาลัย พระอาทิย์่อยๆลับอบฟ้าหายไป เหลือแ่เพียแสันทราที่มาแทนที่ อฮยอนำลัยืนพิรั้วอ่านหนัสืออยู่ีๆ ยฮวา็มา๊ะเอ๋เธอา้านหลั เล่นเอาเธอใมาทีเียว ทั้สอึ้นรถเมล์ไปที่ย่านวัยรุ่นื่อัอลอนอน หยุที่หน้าร้านผับสไล์วินเทร้านให่แห่หนึ่ริมแม่น้ำเทมส์ เาพาเธอเินลัไปที่หลัเวทีเพื่อให้เธอทำวามรู้ัับเพื่อนอเา อิน
อฮยอนนั่ลบนเ้าอี้ พลาหยิบมันเทศสอหัวให่ึ้นมาินรอท้อโยไม่ยอมแบ่ให้ใร เธอมอูบรรยาาศริมแม่น้ำยามหัว่ำ วามรู้สึอบ้านริมแม่น้ำฮันลอยึ้นมาทันที อนนี้เธอัิถึบ้านเ็มทีแล้ว เหลืออีสอเือนเธอึะเินทาลับเาหลี แ่วามรู้สึเหล่านั้นลับถูลบ้วยเสียีาร์อยฮวาและอินอันสุแสนะัลั่นร้าน บรราสาวๆ่ารีร้อามประสาวัยรุ่น ไม่นานไฟในร้าน็ถูปิล มีเพียแ่ไฟสลัวๆหลาหลายสีใน่ำืนที่สนุสนานในลอนอน.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น