คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 4.สวรรค์โปรด(1)
4.สวรร์โปร
ึอืนที่ป้าเพรเพิ่เือน ปทุมมาลาเินระโมอผ้าถุเพื่อรเ้าไปอาบน้ำ ึ่ทาเินเื่อม่อมาาบ้านไม้ที่เื่อม่อมาาโรน้ำแ็ ราแรเธอ็ไม่ไ้สัเว่ามีใรนั่อยู่รั้นบันไ ้วยวามมืสนิททำให้เธอเหลือบไปเห็นนัยน์าที่แวววาวสะท้อนวามหื่นระหายอลุโม
้นมวนยาถูีออไปามือ พร้อมับร่าหนาที่ลุึ้น ส่เสียหัวเราะเินรมายัเธอ มือน้อยุมแน่นพยายามปป้อัวเอ้วยารเินแทรเบี่ยไปอีทา แ่มือหนาอลุโมรึแนลมลึอเธอเอาไว้
ปทุมมาลาร้อเสียั!!
นายโมรเ้ามาใล้ปิปาอเธอ ระิบระาบไม่ให้เธอร้อโวยวาย ะมีใรบ้าล่ะที่ะทนไม่ให้ัวเอใเมื่ออยู่ในสถานาร์แบบนี้ ร่าบาเริ่มออีิ้นสะบัออ รัน้ามลุโมที่เป็นลุแท้ๆ ลับรเ้าอรัฟัเหวี่ยให้เธออยู่ในอ้อมอันผิมหัน์
“ลุโม!! ปล่อยบัวนะ อย่าทำอะไรบัวเลย บัวเป็นหลานอลุนะ” ปทุมมาลาร้อประาศอวามเห็นใระนอวามสสาราผู้เป็นลุ
สายาอลุโมัเนว่าทุสิ่ใในโล แสถึำพูอนาเพรไ้อย่าถึแ่นแม้ในสันานอผู้ายทุน ไม่สนใว่าผู้หินไหน ะเป็นลูเมียแม่ใรหรือไม่็่ามัน ยิ่ิมือหนาสาๆ ็ยิ่รัแน่นึ้น ลิ่นปาที่อบอวลไป้วยมวนยาสูบละลุ้ ผสมโรับลิ่นายเหม็นเปรี้ยวอลุโม ็ทำให้ปทุมมาลาลาลาระอัระอ่วนวนอาเียน
เธอไม่สนใว่า่อานี้ไป ีวิวามเป็นอยู่อเธอะพบับวิบารรมมาแ่ไหน็รับไ้ ยเว้นารระทำอันแสนอัปรีย์
าเล็เรียวระแทล่อวใอลุโม นทำให้เาลไปนอนอร้อโอรว้วยวามเ็บปวทรมาน... เสียร้อสุเสียอโมทำให้นาเพรผู้เป็นเมียรปรี่ออมาหาพร้อมะโน้วยวามห่วใย เรลัวว่าะ้อเิเรื่อ
“าโม เอ็อยู่ไหน าโม!!”
นาเพรเห็นผัวัวเอลไปนอนออยู่ับพื้น ้าันมีหลานสาวที่นัยน์าเบิว้าุมผ้าถุัวสั่นเทา หล่อนรู้เรื่อในทันทีว่ามันเิอะไรึ้น
“ไอ้ระยำ ไอ้อัปรีย์ นี่เอ็ิั่วๆ ับหลานัวเอใ่ไหม??” หล่อนรอเสีย่าพร้อมยเท่าระทืบอย่าสะใ ่อนะหันมารา่าหลานอโม
“เอ็็เหมือนัน ไหนบอว่าะูแลัวเอไ อ่อ หรือว่าเอ็มาเินอ่อย เรียร้อให้ลุแ ‘อยา’ ใ่ไหม??”
นาเพรถลผ้าถุเินลิ่วรมายัหิสาวฟาเ้าเ็มหน้า นหน้าสะบั...รอยแเปื้อนให่ผุึ้นมาทันที ปทุมมาลารีบอธิบายถึสิ่ที่เธอ้อพบเอ แ่นาเพรลับเ้า้าผัวัวเอ ทั้ที่็รู้อยู่แ่ใว่าลุโมเป็นนแบบไหน ปทุมมาลารู้สึเสียใ เรื่ออะไรเธอะ้อมาทน ‘ผัวเมีย’ ู่นี้
ปทุมมาลาลับไปที่ห้อเปลี่ยนเสื้อผ้าและเ็บเสื้อผ้ายัใส่ระเป๋าเินออมาาบ้านโยไม่สนใำ่าทออป้าเพร เธอัสินใออไปเผิโล้านอีว่า อย่าน้อย็เป็นทาที่เธอเลือเอ แ่...ึื่นนานี้เธอะพึ่พาหรือร้ออให้ใร่วยไ้
ในทุย่า้าวอปทุมมาลา ะนี้ มีเพียหัวใที่แ็แร่มุ่มั่น เธอพยายามปลอบประโลมใัวเอไม่ให้หวั่นไหว ทรุัวนั่อยู่อระเป๋าเสื้อผ้า พลันวามมืสนิทบัเิเสียัรืรา...ร่าบาที่ิว่าเ้มแ็พอลับสั่นไหวสายาลาเลาึ้นมา เธอระับอ้อมอัวเอให้ปลอภัยและอบอุ่นมาที่สุ
ความคิดเห็น