ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเรียนแรก : สุราเป็นเหตุให้GPSผิดพลาด
ไนท์คลับ
อึก!!
อึก!
อึก!
อึก!
"เฮ้ย!! เบาๆเว้ยไอ้พุท ห่ากูขี้เกลียดแบกมึงกลับ" เสียงห่ามๆของไอ้กานเพื่อนของผมร้องทักขึ้นแข่งกับเสียงเพลงจังหวะเร้าใจ ทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะเทแก้วใหม่เพียวๆเต็มๆ
อึก!! ปึ่ง!!
"มึงปล่อยมันไอ้กาน วันนี้คุณพุทเค้าเพิ่งโดนเด็กไทด์ทิ้งมา ฮ่าๆ" ผมถึงกับมองหน้าไอ้เพื่อนอีกคนของผมอจ่างไม่สบอารมณ์ มันชื่อบูมครับ เป็นตัวชงประจำกลุ่มเห็นแบบนี้สาวกรี้ดมันเยอะครับถึงหน้าจะหวานบ้างก็เหอะ ผมตั้งฉายาให้มันว่า 'บูมสอยดี้' เพราะแม่งชอบปลอมเป็นทอมไปสอยดี้
"เด็กไทด์ ไทด์แดงหรือ ไทด์น้ำเงินวะ" ไอ้สลัดมึงจะอยากรู้ทำเชี่ยไร
"ไทด์แดงเว้ย โรงเรียนไฮสคูลปิแอร์ ตรงข้ามโรงเรียนเราไง" เออๆ ทับถมเข้าไป
"โถ่ๆ โถ่คุณพุทครับ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่าไซค์โคร อย่างพวกเรา ไม่มีสิทธิ ที่จะแตะต้องนางฟ้าอย่างพวกปิแอร์หรอก เด็กไทด์น้ำเงินตั้งเยอะ ทำไมไม่หามาควงสักคนวะ" ไอ้กานแพล่มยาวเหยียดก่อนจะหยิบแก้วในมือผมไปซด
"กูอยากหาแม่ของลูกนะเว้ยไม่ใช่ สก๊อยซ้อนท้าย "
"เห้ย...มึงพูดแบบนี้เกินไปปะวะ ถ้าพวกนั้นมาได้ยินแล้วหันมาสบอกกูแทน ช่วยไม่ได้นะเว้ย" ไอ้บูมทำท่าหยักไหล่ จนผมเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้
"เออถ้าเป็นแบบนั้นแม่งก็ดี มึงจะได้เลิกยุ่งกับดี้ไงสัส" ผมหยิบกล่องทิชชูปาใส่มัน แล้วมันกับไอ้กานก็หัวเราะ
"ถึงไงก็เถอะพวกไทด์น้ำเงินก็เด็กโรงเรียนเรานะเว้ย มึงดูหุ่นแต่ละคนสิแม่ง..." ไอ้กานทำหน้าฟิน
"กูไม่ชอบเว้ยอย่างกูต้องหน้าถะนุถนอมอ่อนหวาน ฉบับปิแอร์ ไม่ใช่ โชกโชนอย่าง ไซค์โคร" ผมพูดไป ก่อนจะรินเหล้าเพิ่ม รู้สึกว่าตัวเองปวดใจเอาซะมากๆ
ผมทำอะไรผิด เนียร์ถึงทิ้งผม ผมรักเธอไม่เคยคิดล่วงเกิน ผมรู้ว่าเธอบอบบาง แต่ผมกับเสียเธอไป
ผม....
ผม....
ผม....ไม่เข้าใจ
"อย่าคิดมากเลยว่ะ ผู้หญิงไม่ตายก็หาใหม่ได้" ไอ้กานมันหันมาปลอบผม ก่อนจะมองไปรอบๆเหมือนเดิม
"กูจะหาแฟนใหม่!!!!"
"เป็นเชี้ยอะไร ของมึงวะไอ้พุทนั่งเลยๆ มึงเมาแล้วแม่ง คิดอะไรบ้าๆ" ไอ้บูมพยายามดึงแขนผม แต่ผมสะบัดออกก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆก่อนจะเห็นผู้หญิงชุดดำเกาะอกกำลังเต้นอยู่แถวๆเคาเตอร์บาร์
"กูจะเอามัน" ผมชี้ไปที่ผู้หญิงชุดดำ ก่อนจะเดินฝ่ากลางฟอร์ไปยังโต๊ะที่ผู้หญิงนั่นยืนอยู่โดยไม่สนใจเสียงเรียกพวกไอ้กาน
วืบ !!! อ๊ะ!!!!
หมับ
"เป็นอะไรรึเปล่า" ผมเงยสายตาเบลอๆของตัวเองมองคนที่จับผมไว้ อ่าาาไม่ชัดๆ ตรงนี้แม่งมืด แต่กลิ่นหอมเย็นๆมันทำให้ผมหลงไหลจนยกแขนโอบคนตรงหน้า
อีนี่สูงเนอะ แง้มๆ (=., =)
"เน้ เธออะ" ผมพยายามยืนให้ตรงๆ ทั้งที่ตอนแรกไม่ได้มีอาการเมาเลยแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้ กูอ้อแอ้จังว้าาา
"ว่าไงหรอ" ภาพเบลอฉายให้เห็นว่าเธอเอียงหัวอย่างสงสัย
"เป็นแฟนกูนะ เฮิ้ก~ "
"!!!!?"
"ปายย ปาย พาแฟนกลับบ้านด้วยม่ายไหวง่วงแล่ว" ผมบอกมันเสียงงึมงัมๆโดยไม่รู้เลยว่า
"อ้าวไอ้นัท ใครวะนั่น"
"เอ่อ ไม่รู้ครับ รู้แค่เค้ามาขอผมเป็นแฟน" ร่างสูงตอบไปอย่างงงๆ
อึก!!
อึก!
อึก!
อึก!
"เฮ้ย!! เบาๆเว้ยไอ้พุท ห่ากูขี้เกลียดแบกมึงกลับ" เสียงห่ามๆของไอ้กานเพื่อนของผมร้องทักขึ้นแข่งกับเสียงเพลงจังหวะเร้าใจ ทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะเทแก้วใหม่เพียวๆเต็มๆ
อึก!! ปึ่ง!!
"มึงปล่อยมันไอ้กาน วันนี้คุณพุทเค้าเพิ่งโดนเด็กไทด์ทิ้งมา ฮ่าๆ" ผมถึงกับมองหน้าไอ้เพื่อนอีกคนของผมอจ่างไม่สบอารมณ์ มันชื่อบูมครับ เป็นตัวชงประจำกลุ่มเห็นแบบนี้สาวกรี้ดมันเยอะครับถึงหน้าจะหวานบ้างก็เหอะ ผมตั้งฉายาให้มันว่า 'บูมสอยดี้' เพราะแม่งชอบปลอมเป็นทอมไปสอยดี้
"เด็กไทด์ ไทด์แดงหรือ ไทด์น้ำเงินวะ" ไอ้สลัดมึงจะอยากรู้ทำเชี่ยไร
"ไทด์แดงเว้ย โรงเรียนไฮสคูลปิแอร์ ตรงข้ามโรงเรียนเราไง" เออๆ ทับถมเข้าไป
"โถ่ๆ โถ่คุณพุทครับ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่าไซค์โคร อย่างพวกเรา ไม่มีสิทธิ ที่จะแตะต้องนางฟ้าอย่างพวกปิแอร์หรอก เด็กไทด์น้ำเงินตั้งเยอะ ทำไมไม่หามาควงสักคนวะ" ไอ้กานแพล่มยาวเหยียดก่อนจะหยิบแก้วในมือผมไปซด
"กูอยากหาแม่ของลูกนะเว้ยไม่ใช่ สก๊อยซ้อนท้าย "
"เห้ย...มึงพูดแบบนี้เกินไปปะวะ ถ้าพวกนั้นมาได้ยินแล้วหันมาสบอกกูแทน ช่วยไม่ได้นะเว้ย" ไอ้บูมทำท่าหยักไหล่ จนผมเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้
"เออถ้าเป็นแบบนั้นแม่งก็ดี มึงจะได้เลิกยุ่งกับดี้ไงสัส" ผมหยิบกล่องทิชชูปาใส่มัน แล้วมันกับไอ้กานก็หัวเราะ
"ถึงไงก็เถอะพวกไทด์น้ำเงินก็เด็กโรงเรียนเรานะเว้ย มึงดูหุ่นแต่ละคนสิแม่ง..." ไอ้กานทำหน้าฟิน
"กูไม่ชอบเว้ยอย่างกูต้องหน้าถะนุถนอมอ่อนหวาน ฉบับปิแอร์ ไม่ใช่ โชกโชนอย่าง ไซค์โคร" ผมพูดไป ก่อนจะรินเหล้าเพิ่ม รู้สึกว่าตัวเองปวดใจเอาซะมากๆ
ผมทำอะไรผิด เนียร์ถึงทิ้งผม ผมรักเธอไม่เคยคิดล่วงเกิน ผมรู้ว่าเธอบอบบาง แต่ผมกับเสียเธอไป
ผม....
ผม....
ผม....ไม่เข้าใจ
"อย่าคิดมากเลยว่ะ ผู้หญิงไม่ตายก็หาใหม่ได้" ไอ้กานมันหันมาปลอบผม ก่อนจะมองไปรอบๆเหมือนเดิม
"กูจะหาแฟนใหม่!!!!"
"เป็นเชี้ยอะไร ของมึงวะไอ้พุทนั่งเลยๆ มึงเมาแล้วแม่ง คิดอะไรบ้าๆ" ไอ้บูมพยายามดึงแขนผม แต่ผมสะบัดออกก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆก่อนจะเห็นผู้หญิงชุดดำเกาะอกกำลังเต้นอยู่แถวๆเคาเตอร์บาร์
"กูจะเอามัน" ผมชี้ไปที่ผู้หญิงชุดดำ ก่อนจะเดินฝ่ากลางฟอร์ไปยังโต๊ะที่ผู้หญิงนั่นยืนอยู่โดยไม่สนใจเสียงเรียกพวกไอ้กาน
วืบ !!! อ๊ะ!!!!
หมับ
"เป็นอะไรรึเปล่า" ผมเงยสายตาเบลอๆของตัวเองมองคนที่จับผมไว้ อ่าาาไม่ชัดๆ ตรงนี้แม่งมืด แต่กลิ่นหอมเย็นๆมันทำให้ผมหลงไหลจนยกแขนโอบคนตรงหน้า
อีนี่สูงเนอะ แง้มๆ (=., =)
"เน้ เธออะ" ผมพยายามยืนให้ตรงๆ ทั้งที่ตอนแรกไม่ได้มีอาการเมาเลยแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้ กูอ้อแอ้จังว้าาา
"ว่าไงหรอ" ภาพเบลอฉายให้เห็นว่าเธอเอียงหัวอย่างสงสัย
"เป็นแฟนกูนะ เฮิ้ก~ "
"!!!!?"
"ปายย ปาย พาแฟนกลับบ้านด้วยม่ายไหวง่วงแล่ว" ผมบอกมันเสียงงึมงัมๆโดยไม่รู้เลยว่า
"อ้าวไอ้นัท ใครวะนั่น"
"เอ่อ ไม่รู้ครับ รู้แค่เค้ามาขอผมเป็นแฟน" ร่างสูงตอบไปอย่างงงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น