คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] บ้านหนองเล็ดยินดีต้อนรับ 1
[SF] บ้านหนองเล็ดยินดีต้อนรับ 1
Author : Chuchompoo
Pairing : Yugyeom x Mark l Jackson x Bambam l JB x Jr. l Youngjae
Rate : PG
*เก็บกดจากเรื่องที่แล้วเลยกลายเป็นเรื่องนี้*
ประสาทจะกินตาย....
หยาบหน่อยก็ ประสาทจะแดกแล้วโว้ยยยย!!!!
สงสัยล่ะสิว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณชายยูคยอมแห่งตระกูลคิมถึงต้องมานั่งปวดหัวที่อุดมไปด้วยกลุ่มผมสีพิ้งคึสุขภาพดีแบบนี้
มันเป็นเพราะไอ้พี่บ้านั่นคนเดียว!!
ไอ้! พี่! มาก!
หน้าตาดี สูงร้อยแปดสิบ พ่อมีรถให้ขับ ปู่มีมรดกให้ใช้ คือคำจำกัดความของคิมยูคยอม ลูกครึ่งเกาหลีที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกกำนันแห่งบ้านหนองเล็ด (ถ้างงอนุญาตให้วนกลับไปอ่านใหม่อีกที) ซึ่งซัมเมอร์นี้คุณพ่อคุณแม่บังเกิดเกล้าได้หนีไปฮันนีมูนรอบที่สิบแปด ทิ้งให้เด็กหมีอย่างคยอมมี่ต้องบินมาอาศัยบ้านลูกพี่ลูกน้องถึงประเทศไทย
อะ... จะถามว่าแล้วไงใช่มะ
ชีวิตก็ออกจะดูดีไม่เห็นมีอะไรน่าหงุดหงิด (นอกจากสามจีประเทศไทย)
ตอนแรกมันก็ดีอ่ะนะ... ไม่ได้เป็นคนติดหรูอยู่แล้ว
ความเนเชอรัลแบบนี้มันก็ทำให้ชีวิตวุ่นวายของเขาสงบดี นี่ก็ว่าจะลองไปเล่นกับคุณบุญรอด (ควายประจำตำแหน่งของพี่กันต์เขา) ซะหน่อย
มันติดอยู่อย่างเดียวเนี่ยแหละ....
“น้องหมี่จ๋า~~~~~”
หมี่พ่อง!!
กูชื่อยูคยอมครับ... ถึงไอ้พี่กันต์ลูกพี่ลูกน้องมันจะเรียกคยอมมี่ก็เถอะ แต่ไม่ใช่หมี่!!
“ชื่อยูคยอม”
“ชื่ออะไรไม่รู้เรียกยาก น้องหมี่นี่แหละน่ารักดี”
ขออนุญาตกลอกตาเป็นเลขเก้าไทยสามรอบครึ่งแล้วลอบมองผิวขาวๆ ไม่เหมาะสมกับสภาพภูมิอากาศแถวนี้กับปากสีชมพูระเรื่อขยับพูดเถียงเขาที่นั่งพักผ่อนหย่อนใจอยู่บนแคร่ใต้ถุนบ้าน มองเลยไปอีกนิดจะเห็นเศษเหล็ก (มอเตอร์ไซค์ที่ไอ้พี่มากเรียกว่าคุณบานเย็น) จอดอยู่
เมื่อกี้สงสัยจะเหม่อเพลิน ทำไมไม่ได้ยินเสียงแต๊กๆๆ ของมันเลยวะ
“โอ๊ะ ไม่ต้องส่งสายตาเป็นห่วงให้คุณบานเย็นแบบนั้นหรอกน้องหมี่ แค่เครื่องดับไม่มีปัญหาอะไรมาก เดี๋ยวพี่ว่าจะพาไปหาไอ้หวังเย็นนี้”
ไอ้เศษเหล็กนั่นยังซ่อมได้อีกเหรอวะ...
ว่าแต่ใช้ตาตุ่มมองรึเปล่าที่บอกว่าสายตาเป็นห่วงน่ะ สายตาแบบนี้เรียกสมเพชโว้ย!
“ก็ไม่ได้ถามนะ..”
“พูดจาร้ายกาจ!”
แน่น... มีเบะปากอ่อนใส่ด้วยเว้ย ละตากลมๆ กับแก้มแดงๆ นั่นอีก
จนถึงตอนนี้คงกำลังคิดว่ายูคยอมรำคาญไอ้พี่มากที่มาตามหยอดอยู่ล่ะสิ...
เปล่า ไม่ได้รำคาญ เห็นแบบนี้ยูคยอมก็เป็นคนใจกว้าง กะอิแค่ผู้ชายมาวนเวียนวุ่นวายใกล้ๆ น่ะไม่ได้รังเกียจหรอก จะผู้หญิงหรือผู้ชายมันก็โอเคหมดนั่นแหละถ้าเขาถูกใจซะอย่าง
ปัญหาน่ะมันอยู่ที่....
“ใจร้ายจังเลยน้า พี่มาหยอดเป็นเดือนแล้วทำไมไม่ยอมเป็นเจ้าสาวของพี่ซะที”
เจ้า! สาว! พ่อมมมม!
มันน่าปวดกบาลมั้ยเล่า ไอ้การที่เกิดเป็นคนหน้าตาหล่อเหลาสูงราวๆ เสาฟ้าครึ่งต้นแต่ดันมาโดนไอ้พี่แถวบ้านญาติ (ที่ทั้งตัวเล็ก ขาว หน้าหวาน แก้มก็น่าบีบ แถมปากชมพูๆ นั่นก็โคตรน่างับ) มาขอไปเป็นเมียเนี่ย!
พี่สิต้องมาเป็นเมียผม...
อนึ่ง... อยากพูดแต่กลัวไม่สแว๊ก
“อ้าว พี่มาก มาหยอดคยอมมี่อีกแล้วเหรอ”
เสียงมาก่อนตัวเสมอตามคอนเซปต์ของพี่กันต์... หรือคุณชายกันต์พิมุกต์ลูกกำนันเบิ้มคุณนายนวลแห่งบ้านหนองเล็ดที่เดินมาพร้อมกับคุณบุญรอด ร่างบางๆ ในชุดลายสก็อตสีแดงสด (น่าแปลกใจมากว่าทำไมคุณบุญรอดไม่ขวิดมันซะที) หยุดเดินเพื่อผูกเชือกจูงควายประจำตำแหน่งกับเสาต้นใหญ่แล้วเดินล้วงกระเป๋ามาทางพวกเขาต่อ
“แซวกันแบบนี้พี่เขินแย่เลย”
เอากะมันสิ...
โดนแค่นี้หูก็แดงแปร๊ดละยังจะมีหน้าจับเขาทำเมีย
คยอมรับไม่ได้จริงๆ ครับท่านผู้ชม
“เอ้า ละนั่นจะไปไหนล่ะน้องกันต์ ไม่อยู่คุยกันก่อนเหรอ”
เสียงของคนที่นั่งอยู่ข้างตัวทำให้ยูคยอมหลุดจากภวังค์ความเพลียจิตของตัวเอง เห็นว่าลูกพี่ลูกน้องที่อายุห่างกันไม่กี่เดือนทำท่าจะเดินขึ้นเรือนไป
“ว่าจะไปในตลาดซะหน่อยอ่ะพี่มาก ไปด้วยกันมั้ย?”
“ไปหาไอ้พี่เจ๊กนั่นอ่ะเด่ะ”
ยูคยอมสวนทำเอาคนที่เดินขึ้นบันไดไปก้าววืดแทบกลิ้งลงมาถ้าจับไม่ทัน กันต์พิมุกต์รีบยืนตรงละเสยผมคูลหนึ่งทีแก้อาย ดวงตากลมตวัดมองลูกพี่ลูกน้องตัวดีแล้วฉีกยิ้มหวานแบบที่คิดว่านางงามเวเนซูเอลายังอาย
“ไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นดิคยอมมี่”
เดี๋ยวนะ... นี่ไอ้พี่กันต์มันกำลังจะบอกว่า..
“แปลอีกทีว่าไม่เสือกสิจ๊ะน้องหมี่”
เออ! รู้แล้วโว้ย!!
แต่ที่พี่มากพูดนี่ซื่อหรือกวนอวัยวะเบื้องล่าง.. อันนี้ยูคยอมไม่รู้จริงๆ ครับ
ทำให้หงุดหงิดวุ่นวายใจแบบนี้นี่นอกจากจับทำเมียแล้วจะมีทางอื่นทำให้หายมั้ยวะ?
------------------------------------
หวัง แจ็คสัน หรือไอ้เจ๊กตามที่กำนันเบิ้มเรียกหลังจากรู้ว่าเขาจะมาจีบลูกชายสุดรักสุดหวงชะเง้อคอมองออกไปหน้าอู่ซ่อมรถเล็กๆ ของตัวเองเป็นรอบที่แปดสิบแปดแล้วจากการรายงานโดยป้าแช่มร้ายขายน้ำฝั่งตรงข้าม
ใบหน้าหล่อเหลาดูเป็นกังวลหน่อยๆ เมื่อมันเลยเวลานัดมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วแต่คนตัวเล็กก็ยังไม่โผล่มาให้เห็นหน้า
....หรือวันนี้กำนันจะกลับบ้านเร็วกว่าปกติ?
“พี่หวัง!”
เสียงตะโกนชิดหูไม่ทำให้ตกใจได้เท่าความเย็นยะเยือกที่แนบกับแก้มอีกฝั่ง นายช่างใหญ่ (ตั้งตำแหน่งเองใครจะทำไม) รีบหันไปมองคนที่ยืนถือถุงใส่โอเลี้ยงยิ้มแฉ่งอยู่ด้านหลังด้วยสายตาคาดโทษ สองขายันตัวลุกจากเก้าอี้ซักผ้าสีเขียวสดที่นั่งอยู่ไปรวบตัวอีกฝ่ายเข้ามากอดแน่น
“แกล้งพี่เหรอห้ะ? แล้วนี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าไอ้รองเท้าสูงๆ นี่น่ะเลิกใส่ซะทีดิ”
คนโดนกอดหัวเราะลั่น ยกโอเลี้ยงขึ้นมาดูดหนึ่งปื้ดแล้วเอี้ยวตัวไป ‘ก้มหน้า’ มองเข้าของวงแขนแกร่ง
“ก็กันต์ชอบของกันต์แบบนี้อ่ะ”
น้ำเสียงเง้างอนกับริมฝีปากอิ่มที่บึ้นออกทำเอาไอ้หวังของคนทั้งตลาดยอมมองข้ามเรื่องส้นรองเท้าไป มือหน้ากุมมืออีกฝ่ายแล้วเดินนำไปนั่งด้านในอู่เผื่อจะมีบุคคลไม่พึงประสงค์โผล่มาขัดเวลาสวีท..
ถามว่าเป็นอะไรกันน่ะเหรอ..
น่าจะเรียกได้ว่า ‘แฟนที่ยังไม่ได้รับการอนุมัติจากพ่อตา’ ละมั้ง
มันก็ถือเป็นฟีลลิ่งที่น่าตื่นเต้นฟีลลิ่งนึงในชีวิตอ่ะนะ
แอบมาหากันบ้าง แอบไปปีนหน้าต่างห้องอีกฝ่ายบ้าง วิ่งหนีกระสุนกำนันบ้าง ชีวิตแม่งโคตรจะมีสีสัน...
ยิ่งสีแดงแบบเลือดๆ หน่อยนี่ชัดสุดเลย
หวังจะไม่คราย เพราะหวังแมนมาก
“ทำไมวันนี้มาที่นี่คนเดียวได้ล่ะ”
“พ่อแม่แล้วก็พี่แจงไปในเมืองอ่ะ”
เจ้าของร่างหนาพยักหน้ารับแล้วยื่นหน้าไปดูดโอเลี้ยงจากถุงในมืออีกฝ่าย แต่ปากยังไม่ทันงับหลอดดีถุงใส่น้ำสีดำๆ ก็ลอยหวือไปทางอื่นด้วยฝีมือลูกกำนัน
“อยากกินก็ไปซื้อเองดิ อย่าแย่งงง”
“อีกหน่อยก็ต้องแชร์ชีวิตส่วนตัวร่วมกันละ โอเลี้ยงแค่นี้แบ่งพี่ไม่ได้เหรอ?”
เออ... เล่นกันแบบนี้อยากได้โอเลี้ยงอีกกี่ถังมึงเอาไปเลยครับพี่หวัง
ยอมแล้ว!!
“โอ้โหหหห วานี้มีบ๊วยด้วยหราป้าแช่”
เสียงแหลมกับสำเนียงแปร่งๆ เป็นเอกลักษณ์ดังแหวกอากาศทำเอาสองคนที่กำลังเล่นซีนโรแมนติกเด้งออกห่างจากกันในทันใด กันต์พิมุกต์มองคนรักไซส์หลักกิโลหน้าตื่นก่อนจะลุกขึ้นหนีไปแอบในห้องน้ำ ส่วนคนที่อู้งานมาได้พักใหญ่ก็รีบเนียนเดินออกมาเช็ดๆ ถูๆ มอเตอร์ไซค์หน้าตาเฉย
ไม่สงสัยกันบ้างรึไงล่ะว่ารักถูกกีดกันขนาดนี้ทำไมมีโอกาสหวานได้บ่อยๆ
คนเรามันก็ต้องมีตัวช่วยกันบ้างสิครับผม
เจ้าของใบหน้ายิ้มแป้นที่ส่งเสียงมาก่อนหน้านี้โผล่เข้ากรอบสายตาเจ้าของอู๋หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าของสำเนียงแปลกประหลาดที่ดังหลายสิบเดซิเบลกำลังสั่งน้ำร้านตรงข้ามเขาอยู่อย่างเป็นธรรมชาติจนบุคคลสองคนที่เดินตามมาไม่ทันเอะใจอะไร
‘แจง’ เจ้าของใบหน้าน่ารัก ตาเล็กๆ บนแก้มกลมมีแป้งสีขาวปะๆ อยู่ ซึ่งเจ้าตัวบอกว่ามันเป็นแฟชั่นและสไตล์ส่วนตัว งานหลักคือผู้จัดการบ้าน (คนใช้นั่นแหละ) ที่อพยพตัวเองลงมาจากเขาของบ้านกำนัน ส่วนงานเสริมคือผู้ช่วยคนสำคัญของเขากับกันต์พิมุกต์
ส่วนที่เดินตามมา... ‘คุณนายนวล’ แต่ถึงจะเรียกคุณนายก็เหอะ คุณนวลของคนทั้งตำบลคือผู้ชายร่างบางหน้าหวานหมดต่นิสัยนี่แมนจนบางทียังแมนกว่ากำนันซะอีก ศักดิ์ตอนนี้คือเป็นภรรยาของกำนันและเป็นแม่ของกันต์พิมุกต์ และแน่นอนว่าไม่ใช่แม่แท้ๆ อยู่แล้ว.. (ก็บอกอยู่ว่าเป็นผู้ชาย ปั๊ดโถ๊ะ!) มีคนเคยเล่าๆ ให้ได้ยินว่าคุณนวลแกไม่ได้ชอบคำนำหน้านั้นซักเท่าไหร่หรอก แต่พอมาอยู่นี่และลงเอยกับกำนันแบบจริงๆ จังๆ ก็กลับกลายเป็นว่ามันชินไปเอง
ส่วนอีกคนสำคัญที่ขาดไม่ได้.. ‘กำนันเบิ้ม’ พ่อแท้ๆ ของแฟนเขา ตำแหน่งทางราชการคือกำนัน ส่วนตำแหน่งกิตติมศักดิ์คือก้างขัดขวางทางรักของไอ้หวังกับคุณกันต์ชิ้นเบ้อเริ่มสมชื่อ อคติกันแค่ไหนสามารถดูจากสายตาตอนมองมาที่ไอ้หวังได้เลย นี่ขนาดนั่งถูรถอยู่เฉยๆ ยังจิกซะ สรุปใครเป็นแม่เป็นพ่อกันแน่วะหวังอยากจะรู้
“มองอะไรเจ๊ก”
นั่นไง.. นินทาไม่ทันหายคันก็หาเรื่องกันซะละ
นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นอนาคตพ่อตานะ พ่อจะหาอะไรมางัดไอ้ตาตี่ๆ จิกๆ นั่นให้หายแค้น
“มองว่าที่พ่อตาครับ”
หนุ่มจากแผ่นดินใหญ่ฉีกยิ้มสู้แม้คำพูดจะเสี่ยงตีนคนตรงหน้าแค่ไหน ใบหน้าที่มีรอยยิ้มเหยียดๆ ของกำนันเบิ้มในตอนแรกเปลี่ยนไปเป็นโหมดพร้อมรบทันที
“ว่าไงนะไอ้เจ๊ก ให้โอกาสพูดอีกที”
“ผมบอกว่า.. มองว่าที่พ่อตะ----”
เพล้ง!!
ฉิบหาย......
คนที่แอบอยู่ในห้องน้ำเบิ่งตากว้างมองแจกันที่ใส่ต้นไม้เล็กๆ ประดับไว้หล่นแตกเพราะความมือบอนของตัวเอง และยิ่งเหงื่อตกเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินเสียงพ่อบังเกิดเกล้าแว่วๆ
“เสียงอะไรวะ.. ใครอยู่ในห้องน้ำ”
- To be continued –
ค่ะ... แต่งด้วยอารมณ์ชั่ววูบล้วนๆ เลยค่ะ...
ก้มหัวยอมรับในความป่วงและความกากเกรียนของภาษาและหลายๆ อย่างในตอนนี้อย่างโดยดี
มีคำหยาบบ้างประปราย และอีกหลายความป่วงที่พูดไม่หมด ขอให้อ่านแบบไม่ต้องคิดอะไรมากนะคะ ฮืออออ
หวังว่าเรื่องนี้จะทำให้ผู้อ่านมีความสุขไม่มากก็น้อย หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้(?)
เจอกันตอนหน้าค่ะ รักนะชุ้บบบบบบ
คอมเม้นท์ / ติดแทก #กัซกลคน / เมนชั่นไปด่าที่ @chuchompoo ได้เช่นเคยนะคะ ฮริ้ง
(เผื่อใครตามความป่วงของเราไม่ทัน น้องหมี่ – คยอมมี่ , พี่มาก – ยัยเอิน , คุณกันต์ – แบมแบม , ไอ้หวัง – แจ็คสัน , กำนันเบิ้ม – เชรบี , คุณนายนวล –นยอง , แจงเด็กดอย – ยองแจ นะคะนะ <3)
สวัสดีปีใหม่ไทยด้วยนะคะ โชคดีสุขภาพดี เฮงๆ กันนะ
ความคิดเห็น