คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [OS] Retweet Mission 5
[OS] Retweet Mission 5
*เป็น Spin-off
จากเรื่องฝืนของพี่ป๋อม (ในมุม) ค่ะ : https://t.co/xUceWQaHvz
Author : Chuchompoo
Pairing : Jr. x JB x Mark x
Yugyeom
Rate : PG (แหละ...)
Song : อย่าใกล้กันเลย
– อ๊อฟ ปองศักดิ์
มาร์คพูดได้เต็มปากว่าเขารักในความอบอุ่นของยูคยอมมากกว่าสิ่งใดบนโลกนี้
ขณะเดียวกัน...
ความร้อนแรงของแจบอมก็น่าหลงใหลจนยากที่จะถอนตัว
เราเจอกันครั้งแรกที่สนามบิน...
มาร์คยังจำได้ไม่ลืม ทั้งแววตาคมกริบคู่นั้นที่มองมา ริมฝีปากบางที่ส่งยิ้มน้อยๆ ให้
ร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อในชุดสีดำหัวจรดเท้า และเสียงทุ้มนุ่มของจินยองที่นะนำ ‘คนแปลกหน้า’ ให้เขารู้จักในวันนั้น
‘นี่แจบอม...
แฟนเราเอง’
ท่าทางเขินๆ
และแก้มแดงปลั่งของเพื่อนรักที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศหลังหายไปเรียนกว่าสองปียังทำให้มาร์คเอ็นดูได้เสมอแม้ตอนนี้ภายในใจจะรู้สึกประหลาด มาร์คไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร และเขาเลือกที่จะปล่อยมันไปเมื่อมือใหญ่ของยูคยอมย้ายจากข้างตัวมากุมมือเขาไว้
‘ไปกันเถอะครับ พี่จินยองคงอยากนอนจะแย่แล้ว’
เพียงแค่เสียงของยูคยอมและความอบอุ่นที่ได้รับ
ความรู้สึกแปลกประหลาดที่มาร์คนิยามมันไม่ได้ก็ถูกกดลงไปจนลึก
แต่ลึกไม่พอ...
เพราะมาร์ครู้สึกถึงมันอีกครั้ง เพียงเพราะเผลอไปสบตาคมๆ ของผู้ชายคนเดิม
“มาร์ค...?”
ไม่รู้ว่าโลกมันกลมไปรึเปล่า เมื่อแจบอมรู้จักกับแจ็คสันที่เพื่อนร่วมงานของมาร์ค พวกเขาสองคนถึงบังเอิญโคจรมาเจอกันในงานปาร์ตี้เล็กๆ
งานหนึ่ง
ในสถานที่ที่ไม่มีทั้งจินยองและยูคยอม
เพราะคราวนี้มาร์คไม่มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจเหมือนคราวอื่นๆ
ฉะนั้นความรู้สึกแปลกประหลาดจึงไม่ถูกทำให้หายไปอย่างที่ควร
แจบอมเป็นคนที่ทำให้มาร์คคิดถึงยูคยอมจับใจ
และแจบอมคนนี้...
ก็ทำให้มาร์คลืมยูคยอมไปชั่วขณะได้เช่นกัน
“เหม่ออีกแล้วนะ”
เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือหัวเรียกให้มาร์คที่นอนมองออกไปนอนหน้าต่างสะดุ้งเฮือก ดวงตาเรียวเลื่อนจากวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนของโซลเปลี่ยนไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่ช่วงนี้เขาคุ้นเคยมากเป็นพิเศษแล้วคลี่ยิ้มบางออกมา
“นายน่าจะรู้ว่าฉันคิดอะไร”
“นายกำลังรู้สึกผิด” แจบอมตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ต่างจากแววตา
“เหมือนทุกๆ ครั้งนั่นแหละมาร์ค”
มาร์คเข้าใจความหมายในคำพูดนั้นดี ยิ่งคำว่า ‘เหมือนทุกๆ ครั้ง’ นั่นเขาเข้าใจมันอย่างถ่องแท้เลยด้วยซ้ำ
สองแขนดันตัวขึ้นนั่ง รอยยิ้มบางบนริมฝีปากอิ่มเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย้ยหยั่น มาร์คไม่ได้ยิ้มแบบนั้นให้แจบอม
แต่เขายิ้มให้กับตัวเอง
ยิ้มให้กับมาร์ค
ต้วน อีกคนในกระจกบานยาวตรงปลายเตียง
มาร์ครู้สึกผิด..
รู้สึกผิดมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เขากับแจบอมก้าวผ่านคำว่า ‘คนรู้จัก’ กลายมาเป็นอะไรบางอย่างที่คล้ายคลึงกับคนรัก แต่ความรู้สึกผิดนั้นไม่ได้ทำให้เขาหยุด มันยังมีครั้งที่สอง สาม สี่ และอีกหลายครั้งตามมา
ที่สำคัญคือมันยังไม่มีวี่แววที่จะจบลง
ถ้าหากมาร์คยังปล่อยมันไว้แบบนี้...
“ฉันไม่อยากรู้สึกผิดแล้วแจบอม”
มาร์ครักแจบอมก็จริง... แต่เขารักยูคยอมมากกว่า
ผ้าปูที่นอนสีเลือดหมูนี่...
ต่อให้มันตัดกับสีผิวของเขาแล้วดูดีอย่างที่แจบอมพร่ำบอก มาร์คก็ยังชอบตัวเองเวลานอนซุกอยู่กับผ้าห่มสีน้ำตาลอ่อนมากกว่าอยู่ดี
หรือจะเป็นกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นบุหรี่จางๆ ที่มาร์คเริ่มเสพติดมันทีละน้อย มันก็ยังไม่สามารถมาแทนที่กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมๆ
ของใครอีกคนได้
การที่เขารักคนสองคนในเวลาเดียวกัน
ซ้ำยังเป็นการหักหลังเพื่อนสนิทที่มีอยู่ไม่กี่คน
เพียงแค่นี้ก็พอที่จะเป็นเหตุผลให้เขาเกลียดตัวเองได้แล้ว
แล้วเขาจะอยู่กับความรู้สึกผิดพวกนี้ไปเพื่ออะไรกัน...
“พอแล้วดีมั้ย...
เลิกมาเจอกันแบบนี้ดีกว่า”
มาร์คเห็นความไหววูบในดวงตาคู่นั้น
แต่เพียงไม่นานมันก็กลับมานิ่งเรียบเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แจบอมจ้องเขาผ่านบานกระจกปลายเตียง
และเขาไม่ลังเลที่จะจ้องโต้กลับไป
“นายพูดแบบนี้ครั้งที่เท่าไรแล้ว?” ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม
เลิกใช้กระจกเป็นสื่อกลลางแล้วหันมาจ้องตาเขาตรงๆ “ตั้งแต่ที่ทะเลคราวนั้น.. ที่ผับเมื่อเดือนก่อน แล้วก็ตอนนี้”
ร่างสูงที่ในเวลานี้มีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กคาดเอวไว้ขยับตัว
เอนกายลงนอนทับบนผ้าห่มอย่างไม่สนใจความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ นิ้วเรียวแตะลงบนแขนขาวแล้วลากไปมาเบาๆ
แจบอมเห็นร่องรอยความไม่พอใจในดวงตาคู่นั้น
แต่เชื่อเถอะว่าเขาสามารถทำมันให้หายไปได้
“แจบอม..
เราไม่ควรอยู่กับความรู้สึกแบบนี้”
“และนายไม่ควรพูด...
ทั้งๆ ที่ยังปฏิเสธฉันไม่ได้นะมาร์ค”
ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีกับการกดจูบที่ริมฝีปากของคนใต้ร่าง กำปั้นเล็กทุบลงบนอกเปล่าเปลือยแรงๆ
อยู่หลายครั้ง แต่พอถูกลิ้นร้อนไล่ต้อนมากเข้า ไหนจะสัมผัสจากมือที่ล้วงเข้าไปใต้ผ้าห่ม ฟอนเฟ้นผิวเนื้อนุ่มจนขึ้นสีระเรื่อน่ามอง
ปลุกปั่นอารมณ์ที่เพิ่งจางไปให้โหมกระพือขึ้นมาอีกครั้ง สุดท้ายแล้วสิ่งที่มาร์คทำได้ก็มีแค่การบังคับแขนที่สั่นระริกของตัวเองขึ้นมาคล้องรอบลำคอแกร่งเอาไว้
มาร์คคงลืมไปว่าทุกครั้งที่เขาเอ่ยคำว่าครั้งสุดท้ายออกมามันไม่เคยสำเร็จ
มาร์คคงงี่เง่าไปเอง... ที่คิดว่าความสัมพันธ์นี้มันจะจบลงได้เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ
ทั้งๆ ที่แค่เห็นดวงตาคู่นั้นร่างกายมันก็พลันอ่อนปวกเปียก
ทั้งๆ
ที่เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าไม่เคยห้ามใจตัวเองได้เลยเวลาที่อยู่กับแจบอม
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”
คนที่เพิ่งมาถึงส่งเสียงทัก ดวงตาจับจ้องร่างสูงที่วางหนังสือในมือลงก่อนจะลุกขึ้นยืน
รอยยิ้มอบอุ่นของยูคยอมมีให้มาร์คเสมอมาไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ต่อให้ดึกหรือเจ้าของร่างหนาๆ นั่นจะเหนื่อยเท่าไร
เพียงแค่ดวงตาคู่นั้นเห็นเขา มุมปากก็จะถูกยกขึ้นโดยอัติโนมัติ
ยิ่งเป็นแบบนั้นยิ่งรู้สึกแย่ ถ้ายูคยอมดีน้อยกว่านี้อีกสักหน่อย...
ความรู้สึกของเขาก็คงไม่ได้ดีขึ้นอยู่ดี...
ต่อให้ยูคยอมไม่ใช่คนที่แสนดีขนาดนี้ แต่ในฐานะคนที่มาร์ครัก ความเจ็บหน่วงในใจย่อมไม่ลดลง
“รอมาร์คกลับมาอยู่น่ะครับ เป็นไง ประชุมเหนื่อยมั้ย เลยเวลามาตั้งขนาดนี้”
คำพูดของคนที่เดินไปหยิบนมในตู้เย็นออกมาเทใส่แก้วทำมาร์คหายใจสะดุด มือเล็กบีบสายกระเป๋าสะพายใบโปรดจนสั่นไปหมด ขอบตาก็ร้อนวูบขึ้นมาจนต้องเงยหน้าแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“โอ๊ะ”
เสียงอุทานดังขึ้นเหนือหัวเมื่อมาร์คตัดสินใจโยนกระเป๋าทิ้งไว้ที่พื้น ก้าวขายาวๆ
มาโถมตัวกอดคนรักแบบไม่ทันได้ให้ยูคยอมตั้งตัว
เสียงหัวเราะแผ่วๆ ดังขึ้นข้างหูในเวลาถัดมา ฝ่ามืออบอุ่นลูบหัวเขาอย่างที่เจ้าตัวชอบทำเสมอ
“ผลการประชุมไม่เป็นไปตามที่คิดเหรอครับ?”
“เปล่า...”
มาร์คตอบสั่นๆ พยายามไม่ให้น้ำเสียงสั่นจนโดนจับได้
ฝังใบหน้ากับแผ่นอกอยู่เนิ่นนานจนไมโครเวฟร้องเตือนว่านมที่นำไปอุ่นร้อนได้ที่แล้ว
“ดื่มนมก่อนไหมครับ”
“ไม่เอา...”
มาร์ครู้ว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัว
ที่สำคัญความเอาแต่ใจของเขาก็ไม่ได้น้อยไปกว่าใคร
“ยูคยอม”
“ครับ”
“รักนะ..”
“ผมรู้”
“รักมากที่สุดเลย...”
“ครับ” เด็กหนุ่มผละออก จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย
มอบรอยยิ้มประจำตัวให้ก่อนจะกดริมฝีปากทาบลงบนหน้าผากเนียน “เรื่องนี้ผมรู้ดี ผมเองก็รักมาร์คที่สุดเหมือนกัน”
-
To be continue –
ถึงกับหวีดเบาๆ
ทันทีที่พิมพ์ประโยคสุดท้ายจบ เป็นบีมาร์คที่พูดกับพี่มดไว้ค่ะว่าจะแต่ง
แต่ปล่อยทิ้งไว้นานมาจริงๆ ฮือ ขอโทษนะคะ
ที่สำคัญคือเป็น
spin-off
จากของพี่ป๋อมด้วยค่ะ ถามว่าเป็นช่วงเวลาไหน
ก็คงเป็นทั้งก่อนและหลังช่วงเวลาในฟิคพี่ป๋อมเลยค่ะ จากมุมมองมาร์คแจบอมกลายเป็นคนร้ายๆ ไปเลยเนอะ ทั้งๆ ที่ไม่ใช่แท้ๆ (.______.
ยังมีเรื่องต่อจากนี้อีกค่ะ
แต่ว่ามันเป็นอีกเพลงหนึ่งเลยแยกกัน ช่วยรอก่อนนะคะ
;v;
รอฟีดแบคเสมอน้า
ไม่สะดวกในนี้ก็ @chuchompoo กับ #กัซกลคน เลยค่ะ
ความคิดเห็น