จอมจำหัฤทัย? ...จันทรากและดวงดารา!!!

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องเล่า กระต่ายน้อย...

เรื่องเล่า กระต่ายน้อย...


       มีเรื่องเล่าขานในหมู่มนุษย์มากมายและหนึ่งในนั้นก็มีเรื่องราวที่เกี่ยวพันธ์กับพวกเรา  ซึ่งถูก

สั่งห้ามไว้เป็นเรื่องราวของกระต่ายดวงจัน ผู้ตกหลงรักมนุษย์ชาย กระต่ายตัวนั้นยอมกระโดนลง

ไปในอ่านจันทราซึ่งเป็นทางเชื่อมไปยังแดนมนุษย์ มันกลายร่างเป็นสาวน้อยและได้รับความช่วย

เหลือจากมนุษย์ชายผู้ที่ตนหลงรัก   เธอได้ใช้ชีวิตร่วมกับชายผู้นั้นหลายวันหลายคืน แต่ทว่า

แดนจันทรานั้นมีกฏอยู่ว่า  หากผู้ที่คิดจะลงไปใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์นั้น จำเป็นต้องได้ความรัก

จากมนุษย์หรือก็คือคำบอกรักจากมนุษย์นั่นเอง และต้องได้ภัยในสามเดือน มิเช่นนั้นตนจะสลาย

หายไป  กระต่ายตนนั้นได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขจวนจนผ่านไปสองเดือนครึ่ง ร่างกายเธอก็อ่อน

แอนลงเธอรู้ดีว่าชายผู้นั้นมิได้รักตน  แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงมอดรอยยิ้มให้ชายผู้นั้น จวนจนวัน

สุดท้ายเธอจึงได้ตัดสินเล่าเรื่องของตนเองให้ฟังและบอกรักออกไปก่อนจะสลายหายไป  รอย

ยิ้มนั้นยังคงติดอยู่บนใบหน้าเธอ  มนุษย์ชายผู้นั้นได้แต่รํ่าไห้ด้วยความเสียงใจ...

(กว่าจะรู้ค่าสิ่งใกล้ตัวก็สูบเสียไปแล้ว)



       "เป็นกระต่ายน้อยผู้โง่เขลายิ่งนัก!" ชายหนุ่มผู้สง่างามราวเทพบุตรกล่าวขึ้น

       "ข้าว่าไม่นะ  เพราะกระต่ายตนนั้นได้ทำตามสิ่งที่ตนปรากถนาแล้ว!" หญิงสาวรูปงามดัง

เทพธิดาตอบเสียงหวาย ชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยทว่าทั้งสองก็ถูกขัด...

        "ถวายบังคงเพคะ!" นางกำนันคนสนิกเดินเข้ามาคับนับทั้งสองพระองค์
 
"ตามสบายเถิอ แล้วเจ้ามานี่มีอะไรหรือไม่?" หญิงสาวเอ่ยขึ้น

"ทูลองค์หญิง! ฝ่าบาททรงเรียกตัวเข้าพบเป็นการส่วนตัวเพคะ!" 

"ท่าจะเป็นเรื่องสำคัญนะ!? งั้นข้ากลับก่อนล่ะ" ชายหนุ่มพูดจบก็รีบจากไปทันที ทิ้งหญิงสาวเฝ้า

มองความว่างเปล่าอยู่อย่างนั้น

"ไปกันเถอะ"

"เพคะ!!" สองนายเบาเดินตามกันไปยังห้องทรงงาน...