เรื่องวุ่นๆของเจ้าชายจอมซน

ลำดับตอนที่ #1 : บนนำ \"เจ้าชาย\"

   ณ.บริเวณทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ด้านนอกประสาท\'\'โอไรอ้อน\"ที่ปกติแล้วมักไม่ค่อยจะมีคนมาใช้สถานที่แห่งนี้





   เเต่กลับมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้นหญ้าอันกว้างใหญ่นั้นอย่างสบาย กับแสงแดดที่ทอดผ่านหมู่เมฆ

  

  น้อยๆ ก็สามารถฉายชัดถึงลักษณะของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี  เรือนผมสีแดงเพลิง รูปร่างที่ไม่ใหญ่โตนัก แต่



  ก็ไม่ถึงขนาดตัวเล็กกับนัยน์ตาสีเหลืองทองที่จะมักฉายแววความซุกซนอยู่ทุกวัน ทว่าดวงตาคู่นั้นกลับมีความ



  อ่อนหล้าอยู่แทนที่เเละกำลังจะพยายามหลับในที่สุด  เเต่ก็ต้องหลับไม่ลงเมื่อมีเสียงวิ่งของใครสักคนที่กำลังวิ่ง



  เข้ามาหาเขานั้นเอง





  \"ตุบ....ตุบ.....ตุบ.....\" เสียงฝีเท้าของบุรุษตรงหน้า



    

   \"ท่านครอส!!\"เสียงของคนที่เพิ่งวิ่งมาถึงเอ่ยขึ้น



    \"อ้าว!ไงริส มีอะไรหรอ?\" เสียงของเด็กหนุ่มที่ลุกขึ้นนั่งเอ่ยตอบ



    \"ยังจะมาถามอีกหรือขอรับ ท่านนะแหละทำไมถึงมานอนอยู่ที่นี่!!\" เสียงองครักษ์ที่มีนามว่า ริส พูดขึ้น

     อย่างพยายามระงับอารมณ์ไว้ ก็เจ้าชายของเขาเนี้ยแหละที่ชอบเเอบหนีเรียนมาหลบที่นี่ทำให้ต้องตาม

     หากันซะวุ่นเลย



    \"ท่านยังมีเรียนวิชาเวทย์มนต์ศาสตร์  วิชาการต่อสู้  ไหนอีกยังการวางตัวในการเข้าสังคมอีก  การปกครอง  

     เเล้วก็................  (ยาวโขเลย)



     เด็กหน่มที่กำลังโดนคนตรงหน้าว่าก็ทำได้เพียงส่ายหน้าไปมาอย่างเบื่อหน่ายเเล้วเอ่ยตอบกลับไป



    \"ก็ข้าเบื่อนิริส! วันๆก็ได้แต่ต้องเรียนหนังสือไม่ได้ขยับไปไหนเลยนะตลอดหนึ่งเดือนมาเนื่ยจนจะเหน็บกินตายไปแล้วนะ!\"



    \"เเต่ว่าท่านก็ควรจะเรียนนะขอรับ   เพราะมันเป็นประโยชน์ต่อตัวท่านเองเมื่อท่านต้องเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต\"

     ริสพูดเพื่ออยากให้เจ้าชายของเขาได้รู้สักทีว่าควรจะโตได้แล้ว เเต่พอพูดจบกลับเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายทำหน้าเศร้า เขาจึง

    ได้เพียงเเต่เอื้อมมือไปจับที่ไหล่ของเจ้าชายแล้วพูดตอบว่า



    \"แต่ไม่เป็นไรขอรับ วันนี้จะอนุโลมไปสักวันก็ได้\"



    เจ้าชายหนุ่มยิ้มขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของคนตรงหน้านั้น\"ถ้างั้นข้าขอไปเที่ยวในเมืองได้ป่าว?\"



   \"ได้ขอรับแต่...ต้องไปขออนุญาตจากองค์กษัตริย์ก่อนนะขอรับ\" ริสตอบพร้อมถอนหายใจเบาๆ  ก็เพราะเจ้าชายของเขา

     เนี่ยสิที่มักพยายามหาทางหนีออกเที่ยวได้ทุกเมื่อเลยเมื่อมีโอกาส



    \"OKได้เลย!! งั้นเดี่ยวข้าจะไปขออนุญาตท่านพ่อก่อนนะ\" พูดจบเเล้วเจ้าชายหนุ่มก็รีบวิ่งเข้าปราสาทไปทันที

     ด้วยท่าทางมีความสุขพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างไปด้วยนั้นเอง



     ริสก็ได้ทำท่าแสดงความเหนื่อยใจและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ปราสจากเมฆเเละมีแสงแดดส่องมาน้อยๆ



    \"แล้วอย่างงี้เมื่อไรเจ้าชายของข้าจะโตซักที่นะ.......\"



  _____________________________________________________________________________โปรดติดตามตอนต่อไป__^-^



    +จากใจผู้เขียน+

  

    ต้องขออภัยนะที่นี้ด้วยนะ  ถ้ามีคำไหนเขียนผิด (คงมีเเน่ๆเยย... ข้าน้อยขอสารภาพ) ๐_๐\'\'

    เพราะจริงๆเเล้วเราก็ไม่ค่อยเก่งภาษาไทยด้วยอ่ะ -_-\'\'จะว่าคาบเส้นก็ได้นะ ha...ha...ha....

    ยังไงก็ขอความกรุณาด้วยนะ ถึงคำนำจะน้อยไปหน่อยแต่ตอนต่อไปจะพยายามทำให้เยอะ

    ขึ้นครับ  แล้วก็จะพยายามรีบเขียนตอนต่อไปให้เร็วที่สุดอย่าเพิ่งลืมกันนะ (ขอร้องล่ะ...) ^-^

                                                                              

                                                                                 Bye-Bye

                                                                                        .....CHROS.................