โซนปริศนา ตอน คุณแม่

ลำดับตอนที่ #1 : แอเรีย 30 โซน D

แสงสว่างทอดผ่านทั่วอาณาบริเวณขนาดใหญ่ของเขต 22 ผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่ ยิ่งในยามเช้าเช่นนี้

มีผู้คนมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ แต่กลับมีใครบางคนรอคอยให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปอย่างเร็วที่สุด



ชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก สูงเพียง 4 นิ้วอยู่หน้าบางสิ่งที่มีลักษณะเหมือนตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่

สองตู้ประกบกัน แสงไฟที่ถูกติดไว้เหนือหัวเขาขึ้นไปหลายเมตร ส่อง ให้เห็นเส้นผมสีน้ำตาลแดงเป็นประกายตัดกับ

ผิวที่าวจนซีดของเขา



เขายังคงจ้องมองแทรกผ่านเข้าไปในฝูงชนที่ไม่มีทีท่าว่าจะลดจำนวนลงบนพื้นคอนกรีต



แทบไม่น่าเชื่อช่วงเวลาเพียง 2 ชั่วโมงหลังจากนั้น ผู้คนที่เคยพลุกพล่านค่อยๆลดจำนวนจนบางตาและแทบ

จะไม่เหลือใครเมื่อนาฬิกาเรือนใหญ่ใจกลางเมืองตีบอกเวลา แปดโมงครึ่ง



บรรยากาศรอบตัวเขาเงียบสงัด ชายหนุ่มเริ่มมองไปรอบๆ  ภายในซอยที่ยาวหลายกิโล บ้านทุกหลังล้วนมีเหมือนกัน

ที่ไม่เหมือนกันก็มีแต่ต้นไม้หน้าบ้านเท่านั้น เขายังคงเหม่อมองออกไป



บางสิ่งพุ่งมาอย่างเร็วแหวกพุ่มไม้ข้างตัวมากระทบหัวเขาอย่างแรง

\"โอ๊ย ยยยย\"ชายหนุ่มร้อง ทั้งเจ็บ ทั้งตกใจ



\"ขอโทษ ฮะ\"เสียงเด็กผู้ชายตังเล็กๆสองสามคนดังขึ้นจากข้างหลัง



\" ไม่เป็นไรหรอก ..นี่บอล\"เขายื่นบอลที่กระเด็นมาถูกหัวเขาคืนให้เด็กๆ



\"ขอบคุณครับ\" เด็กชายยิ้มแป้น ยกมือขึ้นรับบอล และเริ่มเตะเล่นใกล้ๆบริเวณนั้น



ครู่ต่อมาหัวของเขาก็ถูกกระแทกโดยบอลลูกเดิม



\"โอ๊ย.ยยยย\"ชายหนุ่มร้องอีกครั้ง



\"ขอโทษ ฮะ พี่ชาย\" เด็กกลุ่มเดิม เดินก้มหน้าชักแถวมา



\" อย่างนี้....ต้อง...เล่น.นนน\" ชายหนุ่มอุ้มบอลเดินเข้าไปกลางวง



สองสามนาทีต่อมาไม่ปรากฏชายหนุ่มที่นั่งเซ็งอีกต่อไป มีแต่ชายคนหนึ่งวิ่งเล่นเตะบอลอยู่

กับเด็กเล็กๆสองสามคน



\"โจนาธาร\"น้ำเสียงตกใจของใครคนหนึ่งดังมาจากหน้าบ้าน



\"ไง แมท \"ชายหนุ่มทักเจ้าของเสียง แต่ยังส่งบอลให้เด็กๆ



\"ฉัน นึกว่านายไปโรงเรียนแล้ว ซะอีก\" แมทธิวถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ \"แล้วทำไงมาเล่นกับเด็กๆพวกนี้\"



\"โรงเรียนหยุดจนถึงวันอังคาร แม่เลยให้ไปเป็นเพื่อนนาย\" โจนาธาร ใช้เท้ารับบอลมา \"และฉันก็มีของที่อยากได้อยู่



\"งั้นไปเถอะ สายมากแล้ว\"  แมทธิวเร่งเมื่อเห็นว่าโจนาธารยังไม่มีท่าทีจะเลิกเล่น



\"ฉันไปก่อนนะ\"โจนาธารโยนบอลคืนให้เด็กๆ



\"หรือว่า เรื่องของฉันเอาไว้ก่อนก็ได้ \"เขาบอกแมทธิว



\"ไม่ต้องเลยจะอยู่เล่นบอลล่ะสิ ไม่ต้องเลยไปด้วยกันนี่แหล่ะ รอนายไปเองเดี๋ยวก็ไม่ได้กันพอดี\"แมทธิวลากเขาไป



\"เอาไว้เล่นกันใหม่นะ\" เขาใช้มือข้างที่เหลือโบกให้กับเด็กๆโดยที่มืออีกข้างถูกแมทธิวยึดเอาไว้



ทั้งสองค่อยๆเดินช้าๆมายังสถานีขนส่งที่ดูเหมือนสถานีรถไฟมากกว่า



โดยที่แมทธิวยังคงยึดมือของโจนาธารไว้ไม่ปล่อย



\"เอาหล่ะทีนี้เดินตามมาดีๆ อย่ามีลูกเล่น\"แมทธิวปล่อยมือ



โจนาธารถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนควักบัตรสีเทาลูดลงตรงเค้าเตอร์ตามเขาเข้าไปผ่านกลุ่มคนสามสี่กลุ่มเข้าไปยัง



ต้นสายที่ว่างและมีแป้นกลมอยู่



\"กรุณาบอกจุดหมายปลายทาง\"เสียงเครื่องควบคุมอัตโนมัติถาม



\"แอเรีย 30 โซน D\"แมทธิวมองหน้าโจนาธาร



\"กรุณายืนบนแป้น\"คอมพิวเตอร์ควบคุมบอก



\"เมื่อพร้อมแล้วกรุณาเหยีบปุ่มสีแดงที่พื้นแป้น\"คอมพิวเตอร์ควบคุมบอกต่อ



โจนาธารใชเท้าเหยีบลไปบนปุ่มสีแดงข้างๆ   บางสิ่งโผล่ออกมาจากแป้นทันที มันกางออกครอบพวกเขาไว้



ภายใน และกลายเป็นบอลกลมๆขนาดใหญ่ ครู่ต่อมาบอลก็เริ่มหมุนรอบตัวเองเครื่อนที่ไปตามรางรถไฟ



แม้ว่าบอลยังคงกลิ้งไปเรื่อยๆ แต่ภายใน บนแป้นที่พวกเขายืนอยู่กลับนิ่งสนิทเหมือนยืนอยู่กับที่  นานครึ่งชั่วโมงที่พวกเขายืนอยู่ในนั้น



มีแสงสว่างจากสถานีลอดเข้ามาภายในเป็นระยะตลอดทาง จนในที่สุด บอลก็ลดความเร็วลงและหยุดอยู่กับที่



\"สถานี แอเรียที่ 30 เขตเครื่องจักรโซน D กรุณากดปุ่มสีแดงอีกครั้ง\"เสียงคอมพิวเตอร์ควบคุมบอกอีกครั้ง



แมทธิวค่อยๆเหยีบป่มช้าๆ ทันทีที่ยกเท้าขึ้นปุ่มสีแดงที่เขาเหยีบลงไปเมื่อครู่ก็กระเด้งกลับขึ้นมาอยู่ในสภาพเดิม บอลขนาดใหญ่ที่คลุม



พวกเขาอยู่ ตอนนี้เปิดออกพร้อมกันทั้งสองข้างเหมือนดอกไม้บาน และเลื่อนกลับเข้าไปอยู่ใต้แป้นเช่นเดิม



ทั้งสองออกเดินอีกครั้ง ลงบันไดจากสถานีและทันทีที่พวกเขาออกมาจากสถานี พวกเขาก็ได้พบกับซนอยู่อาศัย



ที่ไม่ได้อยู่อาศัยเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นแหล่งการค้าที่เป็นแหล่งวัสดุอุปกรณ์ หุ่นยนต์ และคอมพิวเตอร์นานาชนิด สุดหูสุดตา