สัมผัสแห่งรักผ่านกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #1 : สัมผัสแห่งรักผ่านกาลเวลา

     คุณแม่ค่ะ! คุณแม่ อยู่ไหนค่ะ 

     ภัทรแม่อยู่นี่ลูก มีอะไรจ๊ะ ตะโกนลั่นบ้านเลยลูก

     ภัทรจีราคือหญิงสาวแสนสวย เธอมักหลงใหลการศึกษาเกี่ยวกับประวัติของบ้านสไตล์เก่าๆ ของเก่าๆ และสิ่งที่เธอหลงใหลในความงดงามนั้นคือดอกลีลาวดี

     คุณแม่ค่ะ เสาร์นี้เราไปบ้านคุณป้าวิภากันนะคะ หนูอยากไปดูบ้านของคุณป้าท่านอะคะ 

     แล้วเรานึกยังงัยอยากไปละลูก 

     ก็เมื่อวานนะซิคะ เพื่อนหนูเค้าไปถ่ายรูปบ้านป้าวิภามา หนูเห็นแล้ว มันสวยดีอะคะ  มีหลายหลังด้วยเก่าๆทั้งนั้น แม่ก็รู้ดีไม่ใช่หรอคะว่า หนูชอบบ้านทรงไทยจะตาย เห็นแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้นนะซิคะ 

     มีอะไรลูก(แม่ถามอย่างสงสัยเต็มทีว่าการที่ภัทรบอกว่ามีอะไรมากกว่านั้น มันมีอะไรกันแน่) 

     ไม่มีอะไรหรอกคะแม่ แกล้งแม่เล่นเฉยๆ อิอิ...

     จ้า..ลูกภัทรคนเก่ง เดี๋ยวแม่จะโทรไปบอกคุณป้าวิภาให้ละกันนะจ๊ะ แล้วเราอยากจะไปนอนค้างที่บ้านป้าท่านไหมละ บ้านป้าวิภาเปิดเป็นรีสอร์ตด้วยนะลูก 

     จริงหรอคะแม่ ไปคะไป ดีใจจังเลยอะ ไปพักผ่อนกันก็ดีนะคะ อย่างนั้นแม่ก็อย่าลืมชวนคุณพ่อกับพี่ธนาด้วยละกันนะคะ หนูขอไปเตรียมอุปกรณ์ทำงานหนูก่อน หนูเอากระดาษวาดรูปไปด้วยดีกว่า จะได้เอาไปวาดบ้านทรงไทยกลับมาด้วย เอากล้องถ่ายรูป กล้องวีดีโอ ได้ด้วยดีไหมคะ 

     จ้าลูกไปๆจะไปเอาอะไรก็ไปเถอะ เดี๋ยวนั่งนานกว่านี้จะขนข้าวขนของออกไปหมดบ้านกันพอดีนะ...

     หลังจากที่ภัทรได้คุยกับแม่แล้วนั้น เธอก็เข้าไปในห้องของเธอ ภัทรได้ยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง พร้อมกับมองดอกลีลาวดีสีขาวๆ ที่ร่วงโรยลงสู่พื้นดิน ขณะนั้นเธอก็ได้มองเห็นชายคนหนึ่ง ชายคนหนึ่งดูแล้วเหมือนผู้ดี ใส่สูทสีขาว นั่งหันหลังให้เธออยู่ใต้ต้นลีลาวดีนั้น เธอก็พลางตกใจ แต่เมื่อเธอมองดูอีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถเห็นชายคนนั้นอีกแล้ว เธอก็เพียงคิดว่า สงสัยเธอคงตาฝาดไปเอง หลังจากนั้นเธอก็ล้มตัวนอนบนเตียงเธอ พลางคิดเรื่องสนุกถ้าได้ไปถึงบ้านของป้าวิภา... 

     พร้อมกันรึยังคะทุกคน หนูพร้อมละนะ  

     ยัยบ๊อง! จะรีบไปไหนละเนี้ย กลัวบ้านป้าวิภาหายหรอ? 

     พี่ธนาอ่ะ ก็หนูอยากไปเห็นเร็วๆนิ ใจหนูไปรออยู่นู้นแล้วด้วย 

     เว่อร์จริงเลยน้องฉัน คุณพ่อดูสิคับ ลูกภัทรลูกสาวคนสวยของคุณพ่อ  

     ฮ้า ฮ้า ฮ้า...พ่อทำใจแล้วลูก ป่ะเราไปกันเถอะ เดี๋ยวภัทรมันจะงอแง...

     รถก็ได้แล่นออกไปตามถนนหนทางที่จะมุ่งหน้าเข้าสู่ประตูของกาลเวลาของภัทร ซึ่งเธอจะรู้ไหมว่า การที่เธอได้เดินทางในครั้งนี้เธอต้องพบกับบางสิ่งบางอย่าง...

     โอ้โห...ทำไมสวยอย่างนี้อ่ะ พี่ธนาดูสิ มีดอกลีลาวดีเต็มสองทางที่เข้าบ้านป้าวิภามาเลย นั่นๆ ดูบ้านดิ สวยจริงๆ ตื่นเต้นๆๆ 

     ยัยภัทรจะไปเว่อร์สิ พี่ก็ดูธรรมดาๆไม่เห็นจะตื่นเต้นอะไรเลย ติ๊งต๊องขึ้นทุกวันละนะเรา 

     ธนาอย่าไปว่าน้องอย่างนั้นสิ ดูน้องงอนแล้วนะ 

     โอ๋ โอ๋ ไม่งอนนะจ๊ะ ยัยบ๊อง ง ง ง ... 

     พี่ธนา จะไว้เลยนะ ไม่ต้องมาใกล้กันเลยละกัน    

    

     สวัสดีค่ะคุณป้า 

     สวัสดีจ๊ะทุกคน ป่ะจ๊ะขึ้นบนบ้านกันก่อนนะ มากันเหนื่อยๆ 

     คุณพี่ยังสวยอยู่เลยนะคับเนี้ย 

     นั่นนะสิคะคุณพี่ แล้วคุณพี่สบายดีรึป่าวคะเนี้ย 

     ก็ตามภาษาคนที่แก่แล้วนะจ๊ะ ปวดนู้น ปวดนี้ เป็นเรื่องปกติไปแล้วนะ พี่ก็ยังอดขำตัวเองไม่ได้ ว่าอาการวัยทองมันเป็นแบบนี้เอง ว่างัยจ๊ะหนูภัทร เห็นบ่นกับแม่เราหรอว่าอยากมาบ้านป้า ที่จริงภัทรโทรมาหาป้า ป้าจะให้คนไปรับหนูมานะ 

     ภัทรไม่รบกวนคุณป้ามากขนาดนั้นหรอกค่ะ เดี๋ยวภัทรมาบ่อยๆ คุณป้าจะเบื่อภัทรนะ อิอิ..

     จริงนะคับคุณป้าภัทรมันซนมาก ซุ่มซ่าม แต่ภัทรเค้าชอบบ้านคุณป้านะคับ ตอนเช้าเค้าเร่งคุณพ่อให้รีบขับรถมาเร็วๆ เค้าบ่นว่าอยากเห็นบ้านคุณป้าเร็วๆ ใจเค้ากระโดดมาอยู่บ้านคุณป้าแล้วคับ ฮ้า ฮ้า ฮ้า..... 

     ภัทรไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะพี่ธนา พี่ก็พูดเกินไปละนะ 

     เอาเป็นว่าเดี๋ยวป้าจะให้ทุกคนไปพักกันก่อนนะ จะให้เด็กๆพาไปที่ห้องที่ป้าจัดไว้ให้ละกัน หนูภัทร ตึกด้านหลังมีแกลอรี่เก็บรูปเก่าๆอยู่ แล้วก็มีห้องสำหรับไว้วาดรูป หนูสนใจจะไปพักที่ตึกด้านหลังไหมลูก ป้าก็ปรับปรุง ดูแลอยู่เสมอ ตึกนี้สวยนะ เป็นตึกสีขาว ป้าว่าหนูต้องชอบแน่ๆเลยจ๊ะ 

     จริงหรอคะ คะ คะ อย่างนั้นหนูขอไปพักตึกหลังละกันนะคะ

     ให้พี่ไปพักที่ตึกหลังเป็นเพื่อนไหมภัทร เดี๋ยวจะเหงาเอานะ ไม่เพื่อนอยู่ด้วยเนี้ย

     ไม่ต้องหรอกพี่ธนา เอางานมาทำด้วยไม่ใช่หรอ เดี๋ยวไปอยู่กับภัทร ภัทรทำเสียงดังเดี๋ยวพี่ก็รำคาญอีก ภัทรอยู่คนเดียวได้คะ ไม่มีปัญหา สบายมาก
 
     เดี๋ยวป้าให้คนขนของไปให้ภัทรที่ตึกหลังละกันนะ แต่ถ้าถึงเวลาทานข้าว ป้าจะให้คนไปตามภัทรให้มาทานที่ตึกใหญ่นี้นะจ๊ะ

     คะคุณป้า ยังงัยภัทรขอออกไปเดินเล่นรอบๆบ้านหน่อยนะคะ อดใจไม่ไหวละ สวยเหลือเกิน ภัทรขอตัวก่อนนะคะคุณป้า คุณพ่อ คุณแม่เดี๋ยวภัทรมานะ พี่ธนาจะไปกับภัทรไหม 

     ไปเถอะพี่ไปหลับดีกว่านะ

     ภัทรไปละนะคะ อิอิ...

     ภัทรจีราได้เดินไปบริเวณรอบๆบ้านนั้น ด้วยหัวใจทีเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกรักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอได้เดินไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ปูพื้นด้วยแผ่นหิน ตลอดระยะทางที่เธอเดินนั้น ก็มีต้นลีลาวดีที่เธอแอบชื่นชมกับความงามของมันเรียงรายอยู่ข้างกาย ดอกสีขาวที่เคยถูกเรียกว่าดอกลั่นลมแต่สำหรับเธอ เป็นดอกที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความอบอุ่น บริสุทธิ์ และเธอก็ได้ก้าวเข้าไปสู้ห้วงของเวลาที่รอคอยเธอกลับมาอีกครั้ง เมื่อเธอเดินมาถึงตึกสีขาว เธอก็มีความรู้สึกหลงรักขึ้นมาอย่างทันใด แล้วเมื่อเธอมองตึกอย่างสนใจนั่น เธอก็ตั้งคำถามในใจเธอว่า "ทำไมตึกนี้เหมือนฝันของเธอเหลือเกินจะเป็นเพราะความบังเอิญ หรือใครลิขิตชีวิตเธอให้เธอได้มาที่นี่กันแน่?"

     ว้าววว...สวยจังเลยเรียกว่าตึกได้งัยเนี้ย ต้องเรียกว่าวังถึงจะถูกนะ มีเปียโนด้วย ดีจังเลยเหมือนอยู่บ้านเราเลยนะเนี้ย มีทุกอย่าง เอ....ไหนคุณป้าบอกว่าตึกนี้มีแกลอรี่รูปภาพเก่าๆ อยู่ตรงไหนละเนี้ย ลืมถามอีกละ ถ้าจะเป็นเหมือนพี่ธนาว่า ว่าเราบ๊อง ไม่เป็นไร ไหนๆก็จะมานอนที่นี้ละ เดินดูให้มันทุกห้องไปเลย สมใจอยากละสิเรา...  เอ.. ห้องนี้ใช่รึป่าวนะ อ้าวไม่ใช่ ห้องนอนนี่เอง เตียงสวยจัง มีมุ้งด้วย ผ้าห่มก็เป็นผ้าแพร เปิดสะหน้าต่าง อากาศจะได้ระบายออก โอ้โห...มองจากมุมนี้ด้านนอกดูสวยจังเลยนะ อิอิ... เดินมาหลายห้องละนะ อ้า...นี่งัยแกลอรี่ ตื่นตาตื่นใจอีกแล้ว สงสัยว่าห้องนี้คุณป้าไม่ได้บอกให้คนงานมาเก็บกวาดนะเนี้ย ฝุ่นเพียบเลย รูปก็ยังคลุมด้วยผ้าสีขาวอีก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้จะมาดูละกัน รู้สึกง่วงแล้วละสิเนี้ย อยากไปนอนบนเตียงนุ่มๆ ให้หายเมื่อยสักหน่อย ถ้ามีคนนวดให้ก็คนดีนะเรา อิอิ...

     แล้วเธอก็ได้เดินจากห้องแกลอรี่รูปภาพไปยังห้องนอน เมื่อเธอได้เดินเข้าไปอีกครั้ง แล้วเธอก็ล้มตัวนอนบนที่นอนนั้น แต่เธอจะรู้สึกไหมว่าตลอดเวลาที่เธอเดินอยู่ในบ้านหลังนี้ มีชายคนหนึ่งได้มองตามเธอตลอดเวลา... เธอก็ได้นอนหลับไป พลันฝันถึงตึกสีขาวหลังนี้...(ในความฝัน)

     ภัทรจีรา ภัทรจีราใช่รึไหม........

     เสียงชายคนหนึ่งฟังดูแล้วนุ่มนวลนัก ภัทรจีราได้ยินจึงหันไปตามเสียงที่เรียกหาเธอ

     ใครเรียกชั้นคะ ใครนะ ?......คะ ภัทรเอง แต่ว่าใครเรียกชั้นคะ.......

     แต่แล้วทันใดนั้นก็เหมือนมีแสงสีขาว ดึงเธอให้ตื่นจากความฝัน แล้วเธอก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา...
     
     ฝันหรอเนี้ย?....ตกใจหมด นึกว่าใครมาเรียก หันไปก็ไม่เจอ ผีรึป่าวก็ไม่รู้...แล้วคืนนี้จะให้พี่ธนามานอนเป็นเพื่อนดีรึป่าวอ่ะ...เหอะๆ...คิดถูกคิดผิดนะเรา ภัทรเอ้ย...

     คุณภัทรคะ คุณวิภาให้เรียกไปทานข้าวที่ตึกใหญ่คะ

     อ๋อ..คะ เดี๋ยวภัทรล้างหน้าล้างตาแล้วจะรีบไปตึกใหญ่นะคะ ขอบคุณมากคะ ที่มาตามภัทรนะ...

     แล้วเธอก็เดินออกไปล้างหน้า และก็เดินกลับมาที่โต๊ะเครื่องแป้ง ซึ่งโต๊ะเครื่องแป้งนั้นก็เป็นกระจกบานใหญ่ ข้างกระจกนั้นเป็นไม้ที่แกะสลักเป็นลวดลายซึ่งมองดูนั้นเป็นศิลปะแบบสมัยก่อนย้อนไปซักประมาณต้นรัชกาลที่ 5 ได้ ภัทรจีรา ได้มองด้วยความสนใจ เธอเอามือสัมผัสกับกระจกแล้วเธอก็รู้สึกเหมือนว่ากระจกบานนั้นจะดึงเธอเข้าไปให้ได้ แต่เธอก็เพียงแค่คิดว่าเธอรู้สึกไปเองรึป่าว จะมีกระจกที่ไหนจะกลืนคนเข้าไปทั้งคน แล้วเธอก็นั่งลงเก้าอี้หน้ากระจกนั้น แล้วก็เหมือนมีใครมาดลใจให้เธอเปิดลิ้นชักดู...ข้างในลิ้นชักนั้นมี.......

     กริ๊ง..กริ๊ง..ยัยภัทรแกจะลงมาได้ยังเนี้ย เค้ารอทานข้าวกันอยู่นะเรา ทำไรชักช้าจริงนะ พี่ไม่ได้สอนให้เราเป็นเต่านะ

     จ้า....ไปแล้วไปแล้ว จะวิ่งไปเลยละนะ 2 นาทีจะถึงนะพี่ธนา 

     แต่แล้วเธอก็ไม่ได้ทันจะหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาดู แต่เธอก็คิดไว้แล้วว่า หลังจากที่เธอทานข้าวเสร็จ เธอจะมาเปิดดูให้ได้...

     
     ภัทร...ทำไมมาช้าจังเลยละลูก...

     ขอโทษนะคะ ขอโทษนะคะคุณป้า ภัทรรีบสุดๆแล้วอ่ะคะ อิอิ...ภัทรแอบหลับไปนะคะ เลยเสียเวลาล้างหน้าล้างตา...

     ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ...เธอก็ไปว่าลูก  เป็นงัยลูก สวยเหมือนที่ป้าบอกไหม 

     สวยมากคะ ภัทรชอบตึกสีขาวนั้นจริงๆคะ อยากอยู่นานๆด้วย ภัทรรู้สึกมีความสุขเวลาที่ได้เดินไปรอบตึกๆ ยิ่งด้านหน้าตึกมีสิ่งที่ภัทรชอบอยู่ด้วย...

     เห็นไหมละ... เอา..ไปๆทุกคน ทานข้าวกัน...

     หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วนั้น...

     ยัยภัทร...จะกลับไปที่ตึกเลยไหม เดี๋ยวพี่จะเดินไปส่ง

     โหย..พี่ธนาอยู่แค่เนี้ย...เดินไปเองได้นะ ทางก็ไม่มืดสักหน่อย มองจากตรงนี้ยังเห็นตึกเลย  ไฟก็เปิดไปตลอดทางเดิน...กลัวน้องสาวหายหรอ?

     เหอะๆ...หายไปเลย  ฉันจะจุดพรุ ฉลองกัน

     พูดงี้ ต่อยกันเลยไม่ดีกว่าหรอ...

     ป่าว...พี่ก็กลัว งู เงอ มันจะตายนะสิ...ไปกัดโดนเราเข้า

     พี่ธนา ไปไกลๆ เลยไป ขึ้นไปอาบน้ำ ไปหลับได้ละ พูดมากกว่านี้เดี๋ยวมีมวยนะ!

     ฮ้า ฮ้า ฮ้า...จ้า เดินดีๆ ละกัน ตอนนอนก็ปิดประตูดีๆนะ ดูแลตัวเองด้วย

     อืมๆ ไปละๆ เดี๋ยวรีบไปทำงานตัวเองเหมือนกัน งานยังไม่ได้ทำส่งอาจารย์เลย ฝันดีนะคะพี่ชาย...

     แล้วภัทรก็ได้เดินไปยังตึกสีขาวของเธอ แต่ระหว่างทางที่เดินไปนั้น เธอก็ไม่ลืมที่จะเก็บดอกไม้ที่เธอชอบไปลอยในอ่างแก้วข้างเตียงนอนเธอ...