ผมผี

ลำดับตอนที่ #3 : ไปสำรวจกันมั้ย ..

“เรื่องก็คือ ผู้หญิงคนนั้นน่ะไปชอบเจ้าของร้านตัดผม ก่อนเธอจะตายเธอบอกว่าฝันเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง มาบอกว่าให้เธอเลิกยุ่งกับช่างตัดผมคนนั้นสะ ไม่งั้นหล่อนจะมาฆ่าเธอ แรกๆผู้หญิงคนนั้นกลัวมากเลย  ก็เลยไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนเธอเลยบอกให้ไปถามผู้ชาย  แต่ฝ่ายชายกับตอบมาว่า ไม่รู้จัก เธอเลยคิดว่าเธอแค่คิดไปเอง เลยทำเหมือนเรื่องที่หล่อนฝันเป็นแค่เรื่องงี่เง่า แล้วก็สานสัมพันธ์ขั้นชู้สาวกับผู้ชายคนนั้นในคืนนั้น  พอเช้าวันถัดมาก็พบร่างเธอที่ถูกถลกหนังหัวออก นอนตายกลายเป็นศพอยู่ในห้องแล้วน่ะสิ ”

“แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ” ลินถาม

“เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เพราะกล้องวงจรปิดในหอพัก ยืนยันว่าเขาอยู่ในห้องทั้งคืนยันเช้า ส่วนห้องของผู้หญิงคนนั้นก็ไม่มีใครเข้า-ออกเลย”   

“ผีหรอ..”  ออมมีสีหน้าไม่ค่อยดี เพราะเธอไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้

ปังงงงงงงง!!

กรี๊ดดดดดด

“ทำอะไรของนายน่ะต้น! พวกเราตกใจนะ!”

เพื่อนหนุ่มห้องเดียวกันทุบโต๊ะเสียงดัง  มันทำให้สี่สาวตกใจกลัว

“ฉันฟังก้อยเล่าแล้วมันไร้สาระไปนะ เรื่องแบบนี้พวกเธอเชื่ออหรอ มันต้องมีเหตุมีผลอยู่แล้ว”

ต้นเดินมานั่งเก้าอี้ว่าง ข้างๆก้อย

“ใช่ ฉันว่ามันก็เชื่อยากอยู่นะ ในสมัยนี้น่ะ”

  วิภาที่นั่งฟังเงียบๆไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร เธอดูไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

“แต่ถ้ามันมีจริงๆล่ะ” ก้อยยังคงค้าน

“เราเรียนกันในเรื่องเหตุและผลนะ อาจจะมีคนเข้ามาทางหน้าต่างแล้วฆ่าหล่อนก็ได้”  
วิภาพยายามหาข้อโต้เถียง

“แล้วเธอคิดว่าจะมีใครดึงหนังหัวคนให้ออกมาได้ทั้งแผงแบบนั้นหรอ ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องมีขัดขืนบ้างล่ะ”

“เรามาลงเสียงกันไหม ใครคิดว่าเป็นฝีมือคนให้ยกมือ ใครที่คิดว่าเป็นฝีมือผีก็ไม่ต้องยกมือ  ..” 

ต้นพูดพรางยิ้มไปที่หญิงสาวทั้งสี่

“อื้ม ก็ดี”  ออมพูดขึ้น

“เอาล่ะ เริ่ม!”  คนที่ยกมือมี วิภา ลิน แล้วก็ต้น  ส่วนออมกับก้อยนั้นค่อนข้างเชื่อไปทางเรื่องของผีสาง

“เราชนะ ฮ่าฮ่าฮ่า”  ต้นหัวเราะด้วยความสนุก

“แต่ฉันกับเกมส์เชื่อว่าเป็นเรื่องของผีนะ”  ชายหนุ่มสองคนและเด็กหนุ่มอีกคน ที่เดินเข้ามาภายในห้องพูดขึ้น พรางเดินมาที่โต๊ะที่พวกเรากำลังสนทนากันอยู่

“นายได้ยินที่พวกเราคุยกันด้วยหรอ” ก้อยถาม

“อ่า ก็นะ พวกแกคุยกันดังไปถึงหน้าห้องเลยล่ะ ฮ่า ฮ่า” นีเวียร์พูดแกมหัวเราะ

“อาร์มกับเกมส์เชื่อว่าเป็นผี แล้วนายล่ะนีเวียร์”  ลินถาม

“ฉันว่าเป็นคนนะ” เขาพูดด้วยใบหน้าที่ว่า ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าจะเป็นผี

“ฉันคิดอะไรดีๆออกละ เรามีกันตั้งหลายคนแหนะ ลองไปสำรวจห้องตัดผมนั้นกันดูไหมล่ะ” 
ต้นพูดขึ้นมา พรางหันไปมองหน้าทุกๆคน สีหน้าของทุกคนบ่งบอกออกมาด้วยความ งง

“หมายความว่า จะเข้าไปดูหอพักเก่าน่ะหรอ” ก้อยพูดด้วยแววตาสงสัย

“ใช่ คืนนี้เราจะเข้าไปดูในอาคารกัน พรุ่งนี้โรงเรียนหยุดนี่”

ทุกคนหันมาสบตากันและกัน เหมือนลังเลนิดหน่อยว่าจะทำตามที่ต้นบอกดีไหม

“ก็ดีเหมือนกันนี่ ทุกคนก็ว่างเพราะสอบเสร็จแล้วนิ รอแค่ปิดเทอมกันไม่ใช่หรอ” 
นีเวียร์ดูท่าทางตื่นเต้น ดูเหมือนเขาจะพูดเพื่อให้ทุกคนไปด้วยกันในคืนนี้

“มันก็จริง แต่ฉันกลัวนี่ เรื่องที่เราไม่เห็นก็ไม่ควรไปลบหลู่ไม่ใช่หรอ” 
ออมดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ทั้งที่บุคลิกของเธอเป็นสาวเปรี้ยวและมั่นใจ

“เราไม่ได้ลบหลู่ เราแค่ลองเข้าไปดูเฉยๆ”

“เอางั้นก็ดีเหมือนกัน ถือเป็นการทัศนศึกษานอกพื้นที่ไง” 
วิภาเอ่ยขึ้นมา ดูท่าทางเธอเองก็อยากเข้าไปดูเหมือนกัน คนที่เชื่อมี 4 คน และคนไม่เชื่ออีก 4 คน ถ้าคนเข้าไปเยอะๆก็คงไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่หรอก ....  มั้ง

กริ๊งงงงงงง !

เสียงออดเพื่อเริ่มเรียนดังขึ้น กลุ่มที่สนทนากันก็กระจายตัวไปนั่งตามที่ของตัวเอง ต้นบอกเพียงว่าเจอกันคืนนี้ที่หลังหอพักเก่าตอน 2 ทุ่ม  ต้นเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูง เขาเป็นคนชอบเรื่องท้าทายแล้วก็เป็นคนที่ฉลาดมากที่สุดในห้องด้วย  คนอื่นๆต่างก็คล้อยตามเรื่องที่ต้นบอก เวลาผ่านไปจนเลิกเรียน ทุกคนดูตื่นเต้นเกี่ยวกับเรื่องในคืนนี้ และแยกย้ายกันกลับบ้านโดยตั้งตารอให้เวลาเดินมาถึง 2 ทุ่มเร็วๆ 

   ความตื่นเต้นของพวกเขาที่ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันอาจจะเป็นความตื่นเต้นที่ไม่อาจลืมได้ตลอดไป …..