คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กฎของการเป็นประธานที่ดีข้อที่ 1 ประธานที่ดีต้องมีเรื่องเสมอๆ
กฎข้อที่ 1 ของการเป็นประธานนักเรียน ประธานที่ดีต้องมีเรื่องเสมอๆ
… ณ โรงอาหาร …
ในที่สุดผมก็เดินมาถึงโรงอาหาร มีเสียงคุยจ้อกแจ้กจอแจซึ่งเป็นปกติของที่นี่เช่นเคย ปกติผมไม่ค่อยได้มาที่นี่นักหรอก เพราะผมต้องทำงานอยู่ที่ห้องสภา แล้วผมจะให้ไอ้สิงห์นี่ล่ะซื้อข้าวมาให้ผม =w= แต่ไม่ก็ไม่เคยจะปฏิเสธผมเลยสักครั้ง ผมถึงรักมันมากๆเลยล่ะ แต่รักแบบเพื่อนนะครับ ผมไม่ใช่พวกไม้ป่าเดียวกัน อย่าได้คิดไปไกลเชียว = =
“ สิงห์ เมิงจะกินไร = = ” ผมพูดกับเพื่อนสนิทที่ทำท่าจะวิ่งไปซื้อข้าวอยู่ร่อมร่อ
“ ข้าวอะไรกุก็กินได้ ขอให้ได้กินก็พอ! ” มันพูดพร้อมใส่เกียร์หมาวิ่งไปที่ร้านข้าวร้านหนึ่งในโรงอาหาร
...แล้วผมจะกินอะไรดีล่ะเนี่ย?....
“ ก๋วยเตี๋ยวละกัน ” ผมพึมพำกับตัวเอง แล้วรีบเดินไปต่อแถวอย่างใจเย็น
...ผ่านไป 3 นาที…
ในที่สุดผมก็ได้ชามก๋วยเตี๋ยวมาอยู่ในมือ ผมเดินไปยังที่นั่งโต๊ะเดียวกันกับไอ้สิงห์ และขณะที่กำลังจะคีบก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก ก็มีเสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้นมา ผมคิดได้อย่างเดียวว่า…
“ เฮ้ย! นายคือประธานหยางใช่มั้ย ” ขอให้กรูแดรกก่อนได้ม๊ายยยย~ ผมกรีดร้องในใจ แล้วเงยหน้าไปสบสายตาคนที่บังอาจขัดจังหวะการกินของผม
“ ใช่ครับ ผมคือประธานหยาง ไม่ทราบว่ามีอะไรกับผมเหรอครับ ^^? ” คนเราก็ต้องมีหน้ากากประจำตัวเพื่อไม่ให้ใครรู้ที่ตัวตนจริงของตนเองกันใช่มั้ยล่ะ ผมก็ต้องสวมหน้ากากบทบาทของประธานผู้เพรียบพร้อม นิสัยดีทั้งวาจา กาย และใจ ( อ้วก!!! // เบื้องลึกในจิตใจของริน )
“ งั้นก็ดีเลย เพราะฉันจะได้… ”
ผลั้วะ!!! เสียงเอฟเฟคประกอบกับหน้าผมที่หันไปอีกด้านหนึ่ง เฮ้ย! ผมเคยไปมีเรื่องอะไรกับมันมาวะ นี่ถ้าผมไม่หิวอยู่ล่ะก็นะ ผมกระทืบให้หน้ามันจมธรณีไปแล้วเฟ้ย เมื่อคิดได้ดังนั้นจิตใต้สำนึกของผม มันก็ไปก่อนความคิดของผม คว้าชามก๋วยเตี๋ยวไปประทับที่หน้าของไอ้ผู้ชายคนนั้น แต่มันไม่สะทกสะท้านเลยอ่ะ พอโดนสาดแล้วก็หันมาทางผมแล้วก็พูดประโยคถัดมา
“หึ! คิดว่าแค่นี้จะทำอะไรฉันได้รึไง ไปโทษไอ้คินแล้วกันนะ เพราะมันทำให้ฉันโดนไล่ออก ” มันแสยะยิ้มแล้วพูดกับผมด้วยสีหน้าเหมือนกับมันเป็นผู้ชนะ
อีกด้านหนึ่ง ( Sinng Part )
“ ไอ้คิน! ” ผมวิ่งเข้าไปเปิดประตูของห้องสภานักเรียนด้วยเท้า แล้วก้าวขาฉับๆเดินไปหาไอ้คิน ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างใจเย็น อย่าได้แปลกใจที่ผมเรียกมันซะสนิทขนาดนี้เป็นเพราะว่าผมกับมันรู้จักกันตั้งแต่เด็กยันโตตัวเท่าควาย พูง่ายๆก็คือเป็นเพื่อนสมัยเด็กนั่นแหละครับ
“ มีอะไร? ” มันปิดหนังสือลงแล้วเงยหน้ามองมองหน้าของผมด้วยสายตานิ่งๆ
“ เดี๋ยวค่อยเล่า นายรีบไปกับฉันก่อน ” ผมพุ่งเข้าไปลากไอ้คินออกจากห้องสภาแล้วเร่งฝีเท้าไปที่โรงอาหาร เพื่อให้ทันเวลาก่อนที่ไอ้รินมันจะกระทืบนักเลงคนนั้นตาย = =;;;
-จบ Part ของ Sinng-
ผมมองหน้ามันก่อนที่จะเหลือบไปมองคนรอบๆโรงอาหารที่เริ่มมองมาที่ผมกับมันมากขึ้น
เรื่อยๆ ผู้หญิงบางคนก็กระซิบกระซาบกัน ส่วนพวกผู้ชายก็…ยืนเชียร์ให้ผมกับมันต่อยกัน เจริญกันจริงๆครับผู้ชายโรงเรียนนี้ = =;;; ขณะที่กำลังคิดว่าจะเอาอะไรไปขว้างใส่หัวมันอีกดี ก็มีร่างสูงใหญ่วิ่งเข้ามาที่โรงอาหาร 2 คน หนึ่งในนั้นคือไอ้สิงห์ เพื่อนของผม กับอีกคนหนึ่ง ประธานหยินหรืไอ้คินนั่นเอง ไอ้คินมันมาหาผมช้าๆแล้วหันไปพูดกับไอ้คนที่ต่อยผมว่า…
“ นายโจ้ ประวัติคือ มีพฤติกรรมที่ไม่ดี ชอบมีเรื่องชกต่อยกับโรงเรียนอื่นไปทั่ว แกล้งคนอื่นให้เดือดร้อน ครูติเตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง จนโดนไล่ออกจากโรงเรียนนี้ไปแล้ว นายไม่มีธุระอะไรกับโรงเรียนนี้อีก จะมาที่นี่ทำไม ”
พอไอ้คินพูดจบ คนชื่อโจ้ยังไม่ทันจะได้ตอบคำถาม มันก็เงื้อมมือมาต่อยไอ้นักเลงที่ชื่อโจ้ แถมกระทืบจนหน้าจมธรณี แต่อย่างน้อยไอ้คินก็ยังพอมีน้ำใจอยู่บ้าง ช่วยลากนักเลงคนนั้นไปส่งโรงพยาบาล แน่นอนว่าผมไม่จำเป็นต้องตามไปหรอก เพราะผมโดนต่อยแค่หมัดเดียว จะถ่อไปถึงโรงพยาบาลทำไมกัน แค่ไปที่ห้องพยาบาลก็จบเรื่องแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็รีบเข้าไปในห้องพยาบาลทันที
เมื่อกระผมรินผู้นี้ทำแผลเสร็จแล้ว ผมก็เดินออกจากห้องที่พยาบาลทำแผลให้ แต่พอกำลังจะเดินกลับไปที่ห้องเรียน ผมก็ฉุกคิดได้ว่าผมต้องไปขอบคุณไอ้คินที่มาช่วยผมเอาไว้ผมเลยหันหลังกลับไปเตรียมจะเดินไปที่ห้องสภาหยิน แต่ไอ้คินมันก็มายืนอยู่ตรงหน้าผมซะแล้วนี่สิ
“ ฉันกำลังจะหานายอยู่พอดีเลย เรื่องเมื่อกี้ขอบคุณที่มาช่วยฉันไว้นะ ” ผมพูดพลางยิ้มตามฉบับของตัวเอง จะบรรยายให้มันดูดีแต่จริงๆก็ยิ้มธรรมดานั่นแหละ = =;;;
“ ฉันสิควรจะขอโทษนาย เพราะมันจะมาหาเรื่องฉันแต่มันดันไปเจอนายก่อน มันก็เลยทำให้นายต้องได้รับบาดเจ็บ ต่อไปนี้ฉันจะดูแลนายเอง ห้ามอยู่ห่างจากฉันล่ะ ” ไอ้คินพูดแล้วก็เดินกลับไป อ๋อ ที่แท้คนที่ชื่อโจ้มันจะมาหาเรื่องไอ้คินนี่เอง ว่าแต่...ว่าไงนะ!!! มันบอกว่าจะมาดูแลผมงั้นเหรอ! นี่มันเรื่องอะไรกันฟระเนี่ย!!!!
บทที่ 1 จบไปแล้วนะคะ ช่วยกันเม้นด้วยเถอะค่ะ เพราะไรท์ไม่รู้ว่าเรื่องมันสนุกรึเปล่า
อยากให้ทุกคนช่วยวิจาร์ณน่ะค่ะ
ความคิดเห็น