ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รับขนมจีบเพิ่มมั้ยฮะ
วันนี้อากาศแจ่มใส มองไปทางไหนก็มีแต่รอยยิ้ม สายลมเอื่อยๆของช่วงฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านมา ทำให้คนถูกสายลมสัมผัสที่ผิวอดยิ้มออกมาอย่างรมณ์ดีไม่ได้ ใครๆก็ชอบอากาศเย็นๆล่ะนะ เขาคิด
ไม่รู้ว่าทุกที่บนโลกจะเป็นอย่างนี้หรือเปล่า ลมที่พัดพาความเย็นอ่อนๆมา ช่างเป็นความรู้สึกที่ดีอะไรอย่างนี้ แดดเย็นๆส่องมาพร้อมกับแสงสีทอง ผมชอบความรู้สึกที่สุดเลย อย่ามัวแต่คิดไกลสิแจ็คสัน รีบๆไขประตูร้านแล้วเปิดเข้าไปสิ จะได้เปิดไหมมัวแต่ชื่นชมความงามชมนกชมไม้เนี่ย
ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็รีบจัดการกับประตูร้านแล้วเอาสัมภาระไปเก็บในตู้ใต้เคาท์เตอร์
วิ่งวุ่นกับการจัดร้านอยู่ไม่นาน ลูกค้าคนแรกก็เข้าทักทาย
"สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ" นั่นเป็นคำทักทายประจำตัวของพนักงานร้านอาหารอย่างเขา ว่าไปที่นี่ก็ไม่ชัดเจนเอาซะเลยว่าจะขายอาหารประเภทไหนกันแน่ ก็ในนี้น่ะขายทั้งกาแฟ ทั้งเบเกอรี่ แถมยังมีอาหารฟิวชั่นให้ลูกค้าได้ฝากท้อง ที่แปลกที่สุดน่ะนะ ขายโดนัทด้วยยังไงเล่า เรียกว่ามาร้านนี้อยู่ได้ทั้งวัน หอบคอมมาหนึ่งตัว ไวไฟก็ฟรี มีปลั๊กให้เสียบแค่แจ้งพนักงานว่าจะใช้เค้าก็เปิดสวิตซ์กดเวลาให้ พอใช้เสร็จก็จ่ายค่าบริการแค่นั้นแหล่ะ แหมสะดวกสบายกิ๊บเกร๋ยูเรก้า พอหิวก็ฝากท้อง มื้อเช้ากินกาแฟ มื้อเที่ยงกินอาหารเป็นจาน บ่ายๆหน่อยก็ของว่าง ตกเย็นมาก็ของหวาน โอ้วว ไม่ต้องลุกไปไหน ฮ่าๆๆ นี่มันหลอกลูกค้ามาติดอยู่ในร้านชัดๆ อยู่เป็นวันกันเลยทีเดียว
ลูกค้าคนแล้วคนเล่าที่แวะเข้ามาสั่งอาหารแล้วนั่งทานในร้าน
บางคนก็สั่งกาแฟ บางคนก็กินเบเกอรี่ แล้ววันนี้ล่ะ แจ็คสันจะกินอะไรดี~
กรุ๊งกริ๊งง~~
"เฮ้ยพวกมึง จะนั่งโต๊ะไหนอ่ะ เลือกดิ้ ยืนขวางทางเข้าร้านอยู่นั่น"
"ถอยๆๆ ถอยเลยสัส"
"มึงอ่ะไปๆ" ผู้ชายคนนึงพูดแล้วใช้แขนดันเพื่อนให้เข้าประตูร้าน บรรดาเพื่อนๆก็โดนดันเข้ามาพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม เป็นบรรยากาศเฉพาะตัวของกลุ่มเด็กผู้ชายวัยมหาลัย
แจ็คสันหันไปมองผู้มาเยือนใหม่ของบ่ายวันนี้ ลูกค้ากลุ่มนักศึกษาผู้ชายหลายคนกรูเข้ามาในร้านพร้อมเสียงโวยวาย ตามสไตล์เดอะแก็งค์ เขาชินแล้วล่ะเพราะลูกค้ากลุ่มนี้มาใช้บริการที่ร้านเป็นประจำ
"มึงกินไร"
"เอาโต๊ะนี้ๆ มุมดีมึง นั่งพอด้วย มากันเหมือนจะถล่มร้านกูว่าถ้าวันนึงเค้ามีโต๊ะใหญ่กว่านี้มาเพิ่มเจ้าของร้านต้องสั่งมาเพราะเราแน่ๆ ฮ่าๆ"
"แล้วโต๊ะนั้นอาจจะอยู่ในหลืบเลยนะมึง เค้าอาจจะรำคาญเรา 555"
"เดี๋ยวกูไปสั่งก่อนนะ พวกมึงนั่งเฝ้าโต๊ะไว้ก่อน" ว่าแล้วคนพูดก็ลุกเดินมาที่เคาท์เตอร์
"เอาชีสสเต็กเบอร์เกอร์ครับ เอาเนื้อออสซี่"
"มึงสั่งไรอ่ะ"
"เอ้ากูบอกให้เฝ้าโต๊ะไง เป๋าตังค์กูอยู่โต๊ะสัส หายขึ้นมากูจนทั้งเดือนเลยนะ" เขาดูหัวเสียแบบขำๆเมื่อเพื่อนที่มาด้วยเริ่มลุกขึ้นมาและเดินมาที่เคาท์เตอร์ทีละคนๆ
"ไอ่มาร์คเฝ้าอยู่ไงมึง มึงเห็นมั้ย หันไปดู ตาอ่ะมีแค่นี้หรอ แหกดิแหกแหก แหกกกก" ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วก็เอ้านิ้วโป้งกับนิ้วชี้มาแหกตาเพื่อนให้โตขึ้น ช่างเป็นภาพที่ขำเสียนี่กระไร
"กูไม่ตี่ขนาดนั้นสัส กูตาชั้นเดียวกลมโตเฟ้ย!" แจ็คสันแอบฟังบทสนทนาพลางเหลือบตามองตามที่เจ้าตัวชี้ อ่อววว โตมากเลยครับพี่ ลืมตาแล้วยังเป็นเส้นตรง ไฝสองจุดบนคิ้วยังจะดูกลมโตซะกว่า แหม่!!
"อือหือออ โตมากเลยสัส โตเหมือนไข่มดแดงเลยมึง" เดี๋ยวนะ ไข่มดแดงนี่มันลูกเท่าไหนหรอ เท่าไข่ไก่มั้ย หรือยังไง แจ็คสันสงสัย
"ผมเอาเนี่ย แกงเขียวหวานข้าวเปล่า" ผู้ชายที่เพิ่งเดินมาถึงเค้าพูดพลางชี้เมนู
แต่แจ็คสันว่าไอเมนูที่ชี้นั่นมันรูปคาโบนาร่าไม่ใช่หรอคุณลูกค้า!
"โห ฟิวชั่นมากมึง ไทยแท้แม่สายบัวเลย กลับไปให้ยายทำที่บ้านมั้ย"
"ยายกูเหนื่อยละ ทำทุกวันเลย จนตอนนี้ยายให้ตังค์กูมาซื้ออย่างอื่นแดก"
"แล้วตกลงแกงเขียวหวานมีมั้ย" พี่คนเดิมถามย้ำ
"มีครับ" แจ็คสันตอบ อ้อ ลืมบอกไปข้างๆมีร้านอาหารไทย เจ้าของเดียวกัน ครัวทะลุถึงกันเลอะ! ร้านนี่ตกแต่งคนละฟีลเลย แล้วแต่จะสะดวกนะครับคุณลูกค้า นั่งร้านไหนก็สั่งด๊ายยย
อยู่กับความคิดของตัวเองได้ไม่นาน แจ็คสันก็ต้องปวดหัวกับรายการอาหาร เพราะตอนนี้ลูกค้าโต๊ะนั้นมารุมกันอยู่หน้าเคาท์เตอร์เจ็ดแปดคนได้
"เดี๋ยวนะพี่สั่งไรนะครับ"
"ผัดไทยไงผัดไทยไม่งอกไม่หู้ จดยัง"
"จดแล้วครับๆ"
"เฮ้ยมาร์ค มึงกินไร นั่งอยู่ได้มาเด้ะ หนองน้ำไม่เดินไปหาควายนะเมิง"
"นั่นไง กูว่ากระเป๋าตังค์กูได้หายจริงๆละสัส" คนชื่อมาร์คที่โดนเพื่อนเรียกก็ลุกมา ทิ้งบรรดากระเป๋าไว้ข้างหลังตามคำขอของเพื่อน
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก.
5. พี่มาร์คลุกขึ้นยืน..
คนนี้ไม่คุ้นหน้าเลยแฮะ..
4. พี่มาร์คก้าวขาออกจากโต๊ะ..
เคยมารึเปล่านะ..?
3. พี่มาร์คเดินใกล้เข้ามา...
เฮ้ย แม่งหล่อว่ะ!
2. พี่มาร์คตบหัวเพื่อนที่พูดอะไรควายๆเมื่อกี้
ไม่ดิ น่ารักมากกว่า..
1. "มึงว่ากูควายหรอสัตว์"
ปัง! เสียงแจ็คสันโดนเขี้ยวพี่มาร์คยิงหน้าผาก โอ้หม่ายก้อด! เขี้ยวเล็กๆนั่น ปากเล็กๆ
นั่น ตาสองข้างที่ยิ้มตามปาก คืออะไร
0. พี่มาร์คยิ้มให้เพื่อนแล้วหันมามองหน้าพนักงาน
ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง! เสียงแจ็คสันโดนยิ้มพี่มาร์คแอทแท็คเข้าจังๆ
พี่มาร์คยิ้มให้แจ็คสันด้วยอ่ะ! Awww โลกล่องลอย ตาเป็นประกาย นี่คนหรือเทพบุตร โฮ่ลล ฮ่อลล ถอนหายใจอ่อนๆ
"มึงอ่านออกป่ะเนี่ย เมนูอ่ะ อย่าบอกนะว่าไปอยู่เมืองนอกมานานลืมภาษาไทยหมดแล้ว"
"กูจำได้ๆ เดี๋ยวนะ กูนึกชื่อก่อน อันนี้... ผัด..ผัด ผัดที่ชื่อเหมือนกูอ่ะอะไรนะ อื๋อ! ผัดมาร์คกูรูนี่!! นี่ไงๆมัคกูรูนี่" คนชื่อมาร์คพูดพลางจิ้มไปที่เมนู
"ไม่ใช่แล้วมั๊งมึง พิซซ่าเปปเปอร์โรนี่รึเปล่าาา มึงกินบ่อยจนสับสนว่ามันไทยป่ะ ไหนกูดู" เขาพูดแล้วยื่นหน้าไปดูเมนูที่คนชื่อมาร์คชี้
"โอ้ยไอสัสผัดมักกะโรนี กูนึกว่าอะไร พาสต้าไทยใส่ใส่จานโนชีสอ่ะมึง" เพื่อนที่ยืนหน้าเคาท์เตอร์พากันขำกับภาษาไทยที่แข็งแรงของเพื่อน แล้วเดินกลับไปรออาหารที่โต๊ะ
ระหว่างส่งเมนูเข้าไปในครัว สายตาแจ็คสันก็แอบมองลูกค้ากลุ่มนั้นไปด้วย คนชื่อมาร์คไรนั่นท่าทางจะน่าสงสารไม่น้อยโดนเพื่อนแกล้งตลอดเลย บุคลิกดูไม่ค่อยทันคนๆแต่หล่อฟัครักเลยว่ะครับ มองพี่เค้าโดนเพื่อนแกล้งไม่เบื่อเลย เห้อมมมม ถอนหายใจอ่อน
ใครบอกว่าคนน่ารักมักใจร้าย ดูจากพี่มาร์คแล้วคนน่ารักน่าจะใจดีมากกว่า
"มาร์คๆ เปปโปกะรูนี่มึงมาแล้วอ่ะ"
"รูนี่เวนรึเปล่ามึง"
"ไม่ใช่และเวย์น รูนีย์ตะหาก" ในขณะที่พี่มาร์คทำหน้าจริงจังกับเวนรูนี่ ผู้ชายคนเสื้อ
ขาวนั่นก็ตัดมักกะโรนีไปแล้วครับ นั่นไง
"อ้ามมม"
"เข้าปาก" พี่อีกคนพูดเสริม
"เสร็จโจร!! 555" พี่มาร์คเพิ่งจะรู้ตัว ว่าโดนเพื่อนแกล้งซะแล้ว
"รับน้องว่ะมึงง" แล้วทุกคนก็รุมตักกันคนละคำเลยครับ หมดไปครึ่งจาน
"เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ฮ่าๆๆ"
"เวย์น รูนี่ย์อร่อยดีนะมึงง"
"เอ้าพวกมึงง แล้วกูจะกินไรอ่ะ กลับหอกูก็ย่อยหมดพอดีเหลือให้แดกแค่เนี๊ยะ"
"รับน้องไงมึง มันเป็นธรรมเนียม มึงมาใหม่มึงต้องกินน้อยๆ เวลาผอมแล้วจะได้หล่อแบบพวกกูไง เข้าใจไหมมม"
"เออนี่กูว่าหน้ามึงดร็อปสุดเลยเนี่ย ไม่ได้นะเว้ยย ประวัติแก็งค์เราต้องไม่ด่างพร้อย เดินไปทางไหนสาวต้องหันค้างงง จะให้เค้าเบือนหน้าเพราะหน้าเหียกๆของมึงไม่ได้นะเว้ยยย"
"กูไม่หล่อจริงดิ"
"จรี๊งง"
"ถ้ากูไม่หล่อแล้วหมาที่ไหนมันคะยั้นคะยอให้กูลงเดือนแทนวะตอนปีหนึ่งอ่ะ" มาร์คพูดจบก็หันหน้ามาหาเพื่อนคนนั้น หักคอลงนิดหน่อยแล้วฉีกยิ้มทำตาโตแบบกวนๆ
"เออๆจริง ไอ้เด๊บ ตอนม.4มึงใช้มันไปขอเบอร์น้องพลอยด้วยอ่ะ แม่งป๊อดดด"
"เอ้าก็ตอนนั้นกูแบบ.. แบบ"
"แบบไร"
"แม่กูจับตัดม้าเต่ออ่ะสัสสสสสสสสส แมร่งงง ปิดเทอมกูจะไว้ผมยาวหล่อๆ แม่บอกมันเกาหลีตัดแล้วกูจะหล่อเหมือนดารา"
"แล้วมึงก็เชื่อแม่อ่ะนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ เชี้ยกูจำได้หน้ามึงตอนนั้น แม่งหมดกันพี่เดฟคนดาร์คของกู"
"มุ๊งมิ๊งสัส"
"เออดิแม่เอาไนกี้มาล่อเลยนะมึงง ตอนนั้นกูอยากได้รองเท้ากับเป้ใหม่ไปใส่อวดสาว"
"ผิดถนัดเลยมึง อวดสาวเป็นไงล่ะ มุดดินเลยมั้ย 555"
"แล้วมึงได้ถามแม่ป่ะวะว่าเหมือนดาราคนไหนอ่ะ"
"แม่บอกเหมือนเต๋อฉันทวิชอ่ะมึง กูนี่ไปไม่เป็นเลย พอตัดเสร็จมีการจะให้กูไปเกาหลีด้วย บอกว่าจะควงกูไปตามรอยกวนมึนโฮ"
"โอ้ยยยยยยยย ไอ่เหี้ยกูขรรมมมม 555555555555" เสียงผู้ชายเกือบสิบคนหัวเราะกันอย่างบ้าคลั่ง สร้างบรรยากาศให้ร้านครึกครื้นขึ้นมาก ลูกค้าคนอื่นๆที่นั่งอยู่ในร้านก็พากันแอบขำไปกับบทสนทนาของโต๊ะนั้น
ไม่กี่นาทีผ่านไปกลุ่มของพี่มาร์คก็ทะยอยกันออกจากร้านไป
"เฮ้ยมาร์ค มึงกลับไงอ่ะ"
"กูรอน้องมารับอ่ะ วันนี้มันไม่ได้เอารถมา"
"อ๋อ ติดรถกูไปมั้ยล่ะ เดี๋ยวกูแว๊นไปส่ง"
"ไม่อ่ะกูโทรบอกมันแล้ว"
"อือเค งั้นกูไปก่อนนะ" มาร์คไม่ตอบอะไร หน้าหล่อๆยังนิ่งเหมือนเดิมแค่ยักคิ้วตอบเพื่อนไป
แจ็คสันที่กำลังปิดร้านจะกลับบ้าน แอบเงี่ยหูฟังบทสนทนาของมาร์คกับเพื่อนอยู่นาน
แล้วมาร์คก็ต่อสายหาใครสักคน
"โหลอี้มึงถึงไหนแล้วเนี่ย"
"เอ้าา แล้วกูอ่ะ กูจะกลับไง กูไม่มีรถนะเว่ย!"
"ไอ่อี้!!! ไอ่เวรรรรรรรร!!!" มาร์คดูท่าทางหัวเสียมากเลยนะ แจ็คสันกล้าๆกลัวๆ คิดอยู่นานว่าจะช่วยมาร์คยังไงดี จะเข้าไปถามดีมั้ย หรือว่าจะไปขี่รถตามมอไซค์รับจ้างให้ดี อืม น่าจะดีนะ
บรึ๋ยส์ แล้วพี่เค้าจะหาว่ากูเสือกป่ะวะ ไม่หรอกมั๊งนี่เราช่วยนะเนี่ย พลเมืองดีอ่ะ พี่เค้าคงเข้าใจ
แต่หน้าพี่เค้าตอนนี้โคตรดุเลยว่ะมึง แจ็คสันกลัว.. ฮืออ
นั่นไง มองมาแล้ว! ต้องรู้ตัวแน่ๆว่าเราแอบมองอยู่ แอบฟังด้วย
เอาไงดี เอาไงดี เอาไงดีลลลลล คิดสิแจ็คคิด
ใกล้เข้ามาแล้ว
.
ใกล้เข้ามาแล้ว
.
.
.
ใกล้เข้ามาแล้ว
.
.
.
"ให้ผมไปส่งบ้านไหมครับ.."
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เห็นนิ่งๆผมไม่กากนะครับบ (หรอ!)
555555555555555555555
ไอ่แจ็คสันหวัง ไอ่คนขี้อาย
เรื่องนี้เปลี่ยนแนวค่ะ แจ็คสันเล่ามั่งเนอะ เบื่อมาร์คเล่าแล้วชิมิ
เปลี่ยนๆมั่ง ชอบไม่ชอบหวีดไม่หวีดยังไงติชมกันได้นะคะ ช่วยแก้คำผิดก็ได้ แฮ่ๆ
แต่บางคำก็ตั้งใจวิบัติ ไม่ดีเลยนะไม่ดี ภาษาพูดน่ะ อย่าใช้ตามกันน้าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น