คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หนังสือ(10%)
หอสมุดยามเช้าดูจะมีผู้คนอยู่ไม่น้อยทีเดียวในวันหยุดปลายสัปดาห์ เอลริคพาเอวานเดินเบียดเสียดผู้คนมากหน้าหลายตาเข้าไปยังส่วนในที่ยังพอจะมีที่นังหลงเหลือให้เขาทั้งสอง เอลริคมองไปรอบด้านที่ถูกประดับไปด้วย ปะติมากรรมมีชีวิต ที่เดินเอื้อระเหยไปทั่ง เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย กับสถานที่พักผ่อนในวันหยุดที่เขาเลือกจะพาน้องสาวคนสวยมา
เอลริครู้ดีว่าเอวานของเขาไม่ชอบสถานที่ที่มีผู้คนมาก แต่ในเมื่อมันช่วยไม่ได้ที่ตัวเธอเป็นคนบอกว่าเธอเบื่อ เขาจึงต้องพาเด็กสาวมาข้างนอกบ้าง เอลริคจงใจเลือกที่ที่อยู่มุมสุดของหอสมุด ให้เอวานนั่ง มันเป็นมุมที่ร้างผู้คนโดนสิ้นเชิง
“แย่จัง”เอลริคพึมพำออกมาเบาๆ ทำให้เอวานหันไปมองนิดๆก่อนจะคลี่ยิ้มออกน้อยๆ ให้กับชายหนุ่มผู้พี่ เอวานนั่งลงตรงมุมห้องอย่างไม่เกี่ยงงอน เธอนั่งลงแล้วจ้องไปยังบุรุษเบื้องหน้าที่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเสียจนเธอนึกรำคาญเล็กๆ ยิ่งประโยคคำถามที่เธออยากตะโกนตอกกลับไปว่าเธอมีมือมีเท้านะ “อยากอ่านอะไรพี่จะไปหามาให้”
แต่เอวานก็ทำเพียงยิ้มน้อยๆแล้วกล่าวคำปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเรียบๆเหมือนจะเกรงใจ”ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไร”
เอลริคทำหน้าประหลาดใจก่อนจะทำสีหน้าไม่เข้าใจ แต่ไม่ทันที่จะได้ถาม เอวานก็เดินออกไปจากมุมห้องเพื่อหาหนังสือมาอ่าน ทิ้งไว้ให้ชายหนุ่มไม่เข้าใจอยู่ ณ ที่เดิม
-----------------------------------------------
หนังสือ.....
เยอะเกินไป ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี อะไรที่บางทีชื่อเรื่องน่าสนใจ แต่ เนื้อเรื่องกลับน่าเบื่อเสียจนอยากขว้างทิ้งไปให้ไกลๆตา เอวานเดินผ่านชั้นหนังสือมากมายแต่เธอไม่คิดจะลองเลือกสักเล่มที่จะหยิบขึ้นมาดู เธอเพียงชายตามองหนังสือเหล่านั่นราวกับว่าไม่น่าสน และไร้ค่า ผ่านมาจนถึงชั้นหนังสือชั้นที่ 8 เธอก็เริ่มรับรู้ถึงสายตาที่มองมาทางเธออย่างหวาดๆจากคนรอบข้าง
รู้ดี..ว่าคนอื่นกลัว
แต่มันก็ช่วยไม่ได้....
เอวานหรุบตาลงต่ำ มองพรมสีเข้มที่ถูกปูรองรับชั้นหนังสือนับพันนับหมื่น ความคิดมากมายหลั่งไหลประเดประดังเข้ามาเสียจนเธอทรุดลงด้วยความเจ็บปวด มันออกจะหนักเกินไปกับการที่ต้องแบกรับความเจ็บปวดที่ล้นเหลือจากความหวาดกลัวของคนรอบข้าง เพียงคนเดียว แต่ทว่าหากไปเล่าให้พี่เอลริคฟัง ดวงตาสีเทาคู่งามแสนกระจ่างนั่นอาจหม่นหมองลงได้ รอยยิ้มที่พยายามส่งมาเพื่อเปิดใจเธอก็อาจหายไป เธอไม่ต้องการ
ตุบ!!
เอวานทรุดลงนั่งกองบนพรมสีเข้มมือซ้ายขยำเสื้อสีขาวบริเวณหน้าอกแน่น มือขวาของเด็กสาวจับขอบชั้นหนังสือเพื่อพยุงร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงไม่ให้ทรุดลงนอน ลมหายใจถี่และกระชั้นขึ้น มันอึดอัดมากกว่าที่เด็กสาวคิด
ทำไม ทั้งที่น่าจะชินได้แล้ว
ความรู้สึกควรจะด้านชาไปแล้ว
กลับตอบสนองออกมาอย่างชัดเจน ทำไมกัน......
ความคิดเห็น