SF HoMin TVXQ

ลำดับตอนที่ #1 : Tempting Boy NC-??, ถ้ามินยั่ว...จะเกิดอะไรขึ้น

 Title : เมา
Pairing : Ho x Min
Author : POupee
Rating : NC-17
Genre : อิโรติก
A/N : การรอคะแนนของเด็กเอ็นท์มันทำให้ฟุ้งซ่านออกมาได้1เรื่องเรยทีเดียว



ผู้ชายที่ใครๆก็คิดว่าฮาร์ดคอร์เวลาอยู่บนเวที


ผู้ชายรูปร่างสูงเพรียวที่ปรากฎตัวในแฟนฟิคชั่นในฐานะเซเมะ


ผู้ชายที่กำลังจะได้เป็นพระเอกละครที่ใกล้จะออนแอร์ในเร็วนี้


ใครจะรู้...ว่าจริงๆแล้ว...


ผู้ชายที่ใครๆก็คิดว่าฮาร์ดคอร์เวลาอยู่บนเวที จะอ่อนหวานจนทำให้ใครหลายๆคนตกหลุมรัก


ผู้ชายรูปร่างสูงเพรียวที่ปรากฎตัวในแฟนฟิคชั่นในฐานะเซเมะ จะอยากเป็นอุเคะของใครอีกคนหนึ่ง

ผู้ชายที่กำลังจะได้เป็นพระเอกละครที่ใกล้จะออนแอร์ในเร็วนี้ จะอยากเป็นนางเอกในชีวิตจริงของใครคหนึ่ง 


พูดมาถึงขนาดนี้แล้วคงจะเดาออกใช่ไหมว่าใครคือผู้ชายคนนั้น และใครคือคนที่เขาตกหลุมรัก

..........................................................................

บ้านน้อยของTVXQ

"แจจุงฮยองงงง.... มีอะไรกินไหมคร้าบบบ" เสียงโทนสูงตามแบบฉบับเจ้าของตำแหน่งTenorของวงเรียกร้องสิทธิการได้รับการเลี้ยงดูด
้วยอาหารชั้นยอดจากพี่ใหญ่ของวง เมื่อถึงเวลามื้อกลางวัน เพราะในเวลานี้การโดนบริษัทพักงานเนื่องจากคดีความที่ยังไม่เรียบร้อย ทุกๆคนจึงต้องนั่งจ่อมอยู่ในบ้าน ไม่มีงาน=ไม่มีเงินจึงเป็นผลให้ไม่สามารถออกไปเที่ยวกันได้นั่นเอง...


"แปปนึงชังมินนนน ใกล้แล้ว ไปเรียกคนอื่นมากินด้วยสิ" พี่ใหญ่หน้าหวานที่ตัวจริงนิสัยสุดจะแมนร้องบอกน้องเล็กพร้อมทั้งเอ่ยปากไหว้วานไปใน
ตัว


"จุนซูฮยองไปหาอาปาฮะ ส่วนยูชอนฮยองออกไปที่ร้านไอติม เอ่ออ...ยุนโฮฮยองยังไม่ตื่นเลยฮะ.." เด้กน้อยที่ส่วนสูงไม่น้อยผู้หิวโหยบอกไปพร้อมกับหย่อนห้นลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารใน
ห้องครัว


"อืม.. งั้นนายนั่งรอเลย ฮยองทำเสร็จละ ล้างมือก่อน เดี๋ยวมากินด้วย" แล้วแจจุงก็เดินไปล้างมือที่ซิงค์ล้างจานก่อนจะมานั่งฝั่งตรงข้ามของน้องเล้กของวง


"ฮยอง... คือ...ฮยอง...ถ้า...เอ่อ...ฮยองรักใครคนหนึ่งแล้วเค้าไม่เคยทำท่าสนใจฮยองเลยฮยองจะท
ำยังไงอ่ะฮะ" ชังมินเอ่ยถามขึ้นเมื่อตัวเองจัดการอาหารจานแรกหมดและกำลังจะเดินไปเติมจานที่สอง


"เลิกยุ่งกะมันซะ หาใหม่ก็ได้" แจจุงผู้มั่นใจในตัวเองได้พูดอย่างไม่ยี่หร่ะ ทำเอาคนที่ถามถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว


"เอ่ออ...แล้วถ้าผมอยากทำให้เขาหันมาชอบผมหล่ะฮะ" แต่ชังมินก็ยังคงไม่ละความพยายามที่จะถามต่อไป...


"มันอยู่ที่ว่าคนๆนั้นเป็นใครหล่ะ ถ้าเป็นผู้หญิงก็มอมเหล้าซะ แล้ว...ไปเลย แต่ถ้าเป็นผู้ชายที่เห็นเพื่อนฮยองมันทำก็...นะ มอมเหล้าย้อมใจตัวเองแล้วไปยั่วคนๆนั้นซะ แต่ถ้าไม่มั่นใจว่าเค้าชอบผู้ชายหรือเปล่าเพื่อนฮยองบอกใส่ยาปลุกให้มันด้วย จะได้ชัวร์ ไม่งั้นโดนถีบกลับมาแน่นอน ฮยองรับรองเพราะถ้าเป็ฮยองๆก็ถีบแน่" แจจุงผู้มากประสบการณ์เอ่ยสอนน้องเล็กที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะไม่นานอย่างละเอียด


"มอมเหล้า? แล้วยั่ว?" ชังมินเอ่ยกับตนเองอย่างไม่แน่ใจ แต่มันดันไปเข้าหูผู้เป็นพี่ชายเข้า..


"เฮ้ยย... แกชอบผู้ชายหรอชังมิน" แจจุงร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่อุตส่าห์อบรมให้แมนตามแบบกันมาอย่างดีจะออกนอกลู่นอกทางไปได้


"เอ่อ..ฮะๆ" ชังมินตอบรับอย่างอายๆ


"มันเป็นใครถึงทำให้ฮารืดคอร์น้อยของฮยองกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ บอกทีสิ???"


"คือ...คือ..."



ยังไม่ทันที่ชังมินจะตอบอะไร



"ห้าววว แจจุง มีอะไรกินมั้ยเนี่ย" เสียงเบสต่ำของยุนโฮดังมาพร้อมกับอาการสลึมสลือของเจ้าตัว ทำให้แจจุงต้องหันไปมอง



"มี...ตักกินเอาเองเลย" เมื่อบอกยุนโฮเสร็จ แจจุงจึงหันกลับมาเพื่อที่จะคาดคั้นน้องเล็กต่อ แต่พอเห็นอาการหน้าแดง+สายตาที่เจ้าตัวมองก็คงไม่จ้องคาดคั้นแล้วหล่ะ ไอ้หมีตัวนี้แน่ๆที่ทำให้น้องกรูกลายพันธุ์ พอคิดได้เท่านั้น แจจุงก็รีบลากแขนชังมินเพื่อออกไปคุยต่อที่ห้องนั่งเล่นของบ้านทันที แต่ยังไม่ลืมที่จะตะโกนบอกยุนโฮว่าให้ล้างจานด้วย



เมื่อถึงห้องนั่งเล่น



"ยุนโฮใช่มั้ย" แจจุงถามชังมินเสียงเข้มเมื่อเห็นน้องชายยังไม่หายจากอาการหน้าแดง


"เอ่อ...ใช่ฮะ" ชังมินตอบด้วยน้ำสียงรัวเร็ว เมื่อได้ยินคำตอยแล้วแจจุงแทบลมจับ ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้เพื่อนรักของเขาจะทำให้น้องชายกลายพันธุ์ไปได้


"แล้สที่ถามพี่เมื่อกี้ จะเอาไปลองกับ..ใช่มั้ย" แจจุงที่เดาคำตอบออกอยู่แล้วลองแหล้งถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เผื่อบังเอิญอาจจะไม่ใช่


"ฮะ ว่าแต่...ฮยองมียาปลุกมั้ยอ่ะฮะ"


"เฮ้ยยย เอาจริงดิ ไอ้มี...มันก้มีอยู่หรอก...แต่ว่า...มันจะดีหรอ นายจะอยู่บนหรือล่างหล่ะเนี่ย"


"ก็ฮยองเขาออกจะแมนขนาดนั้น...มินก็คงต้องล่างหล่ะฮะ" ช๊อคซ้ำสอง คิมแจจุงแทบลงไปดิ้นกับพื่นให้รู้แล้วรู้รอด นอกจาจะกลายพันธุ์ยังไม่พอน้องชายยังอะแด๊ปขั้นสูงสุดอีกจนได้ คิมแจคนนี้เลี้ยงน้องผิดตรงไหนเนี่ยย



"เพื่อนฮยองมันบอกว่า....เอ่อ....เจ็บนะ เปลี่ยนใจเหอะ" แจจุงพยายามโน้มน้าวใจคนตรงหน้า



"โหยย ฮยอง...กว่าจะหาโอกาสที่ฮยองสามคนไม่อยู่พร้อมๆกันได้นี่นานมากเลยนะฮะ ได้โปรดเถอะ"


"นายรู้ได้ไงว่าฮยองจะไม่อยู่"


"โทรไปถามฮยอนจุงฮยองมาฮะ เขาบอกว่าฮยองจะไปกินเหล้ากะเขา"


"นี่เตรียมการอย่างดีเลยนะเนี่ย...เออ อย่าหนักมากละกันเดี๋ยวคนอื่นกลับมาจะสงสัย" ในที่สุดคิมแจจุงก้ต้องยอมตามใจอยู่ดี ไม่น่าสปอยมาตั้งแต่เด็กๆเลย ฮือๆๆ


"แล้วยาหล่ะฮะ อิอิ"


"เออ...เดี๋ยวเอามาให้หน่า" ว่าแล้วคิมแจจุงก็เดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย.....(เสียน้องชายกลายเป็นน้องสาวไปแล้วว
ว โฮกกกก)


........................................................................


ตกเย็น...ที่แจจุงออกไปดริ้งกิ้งงง


ชังมินนั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน พร้อมกับเอาโซจูมาตั้งไว้ ถึงแม้ปกติจะไม่ได้ชื่นชอบอะไร แต่วันนี้การนั่งดูทีวีไปด้วยจิบไปด้วยออกจะเพลินมิใช่น้อย 


ยุนโฮที่เมื่อตอนกลางวันกินข้าวเสร็จก็ออกไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน+อาบน้ำบรรดาลูกชายข
องเขาและสมาชิกในวง(ยกเว้นมังดุงที่อยู่บ้านย่าชังมิน)ก้เดินเข้ามาร่วมนั่งดูทีวีกับ
น้องเล็กด้วย


"อ่าวว ชังมิน ปกตินายไม่ดื่มไม่ใช่หรอ" ยุนโฮเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ น้องเล็กที่เค้าเฝ้าดูมาตลอดห้าปัไม่เคยมานั่งดื่มอะไรอย่างนี้เลยซักครั้ง


"ก็วันนี้อยากนี่ฮะ" ชังมินตอบไปแต่สายตายังคงจดจ้องอยู่ที่เดิม


"งั้นฮยองดื่มด้วยละกัน 55+" ว่าแล้วชองยุนโฮก็เนียนดื่มด้วยซะเลย ชายหนุ่มคว้าขวดที่เปิดทิ้งไว้โดยไม่รู้ว่าขวดนั้นหาใช่โซจูเพียวๆไม่


"เอาสิฮะ" ชังมินอนุญาตพร้อมทั้งหันมาสบตาร่างสูงพร้อมยกยิ้มให้บางๆ ทุกอย่างเป็นไปตามแผน หึหึ ว่าแล้วก็กระดกโวจุที่ถือยู่เข้าปากไป


แต่ชังมินคงลืมไปอย่างหนึ่งว่า ขวดที่ตนเองถืออยู่ต่างหากที่มียาอยู่...


................................................................



15นาทีผ่านไป


ร่างสูงยังคงดูทีวีอย่างสบายใจ ต่างจากอีกคนที่นั่งข้างๆกัน ที่ตอนนี้เริ่มออกอาการร้อนหนาวๆจากฤทะของเครื่องดื่มและยาที่ผสมกันอยู่


"ฮยอง... เอ่อ..มินเป็นอะไรไม่รู้อ่ะ" ชังมินที่อาการไม่ค่อยดี หันมาหาพี่ชายที่นั่งข้างๆกัน



"เป็นอะไรหล่ะ หืม" ยุนโฮละสายตาจากทีวีมามองด้วยความห่วงใย


"มะ...มัน...ระ..ร้อนๆ..นะ...หนาวๆ..ยะ..ยังไง....ชอบกลอ่ะฮะ" ชังมินบอกเสียงสั่น 


ยุนโฮเห็นท่าไม่ดีจึงเอามือไปแต่ที่หน้าผากเพื่อเช็คว่ามีไข้รึเปล่า แต่เพราะไม่มั่นใจจึงวางมือลงบนซอกคอของอีกคนอย่างแผ่วเบาจน...


"อ๊า... ฮะ...ฮยองงง ทะ...ทำไมมัน ขะ...ขนลุกก"ชังมินบอกเสียงลอยๆ ยุนโฮซึ่งงงกับอาการที่เหมือนจะไม่มีสติของน้องเล็กจึงได้หันไปจับเข้าที่หัวไหล่ทั้
งสองข้างพร้อมทั้งเขย่าด้วยแรง...มหาศาล ส่งผลให้คนที่ผอมบางอยู่แล้วเคลื่อนตัวขึ้นมาคร่อมบนตักของตนเอง


เมื่อชังมินถูกเขย่าบวกกับท่าคร่อม ทำให้ส่วนอ่อนไหวที่สงบนิ่งของยุนโฮสัมผัสกับขาอ่อนด้านในของชังมิน ทั้งๆที่มีผ้าหนากั้นไว้แต่ด้วยแรงอารมณ์แล้วชังมินสามารถรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นได
้ดีอย่างชัดเจน


"อ๊า... ฮยอง" เสียงครางที่ลอดออกมาจากปากร่างข้างบนเมื่อถุกเขย่ามาระยะหนึ่ง


"ชังมิน... ทะ..ทำไมร้องอย่างนั้นหล่ะ" ยุนโฮร้องด้วยเสียงตระหนกตกใจกันเสียงของน้องเล็กที่ชวนให้อารมณ์ชายหนุ่มอย่างเค้าเ
ตลิดไป


"ฮะ...ฮยองงง มินน ไม่ไหว ละ...แล้วว" ริมฝีปากอิ่มกดจูบลงบนปากหนาของชองยุนโฮ ลิ้นร้อนสอดแทรกไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของร่างสูงอย่างไม่ชำนาญนัก ยุนโฮที่ไม่ได้ตั้งตัวในตอนแรกก้เริ่มตอบรับสิ่งที่อีกคนมอบให้อย่างดี สองลิ้นแทรกพันกันอย่างเมามันจนกระทั่งคนเริ่มต้องผละออกมาพร้อมกับน้ำใสที่ยืดออกจา
กกันเพราะเจ้าตัวรู้สึกเหมือนไม่มีอากาศหายใจแล้ว


ตอนนั้นทำให้ยุนโฮได้สติขึ้นมา ด้วยความอุตส่าห์ทนุถนอมมาสี่ห้าปี วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับชังมินมาได้นะ


"ชังมิน... เกิดอะไรขึ้น ตั้งสติก่อนสิ" ยุนโฮพยายามเตือนสติของชังมินพร้อมกับแกะมือไม้เลื้อยที่ชอนไชมาข้างในเสื้อยืดของเข
าแล้ว


"ก็มินอยากเป็นของฮยองนี่ฮะ" ชังมินพูดพลางเงยหน้าที่ดวงตาฉ่ำ แสดงถึงความต้องการที่เต็มเปี่ยมพร้อมทั้งที่มือเริ่มซุกซนมาถึงขอบกางเกงวอรืมของร่
างสูงแล้ว


"นายเป็นอะไร พูดอะไรอยู่รู้ตัวไหม ฮยองจะทนไม่ไหวแล้วนะ" ยุนโฮพยายามสงบอารมณ์ที่เริ่มจะประทุขึ้นมาอย่างใจเย็น


"ก็ไม่เห็นต้องทนนี่ฮะ... หรือ....ฮยองไม่อยากได้มิน ถ้างั้นมินจะได้หยุด ไปทำเองก็ได้" น้ำเสียงน้อยใจถูกใช้ในประโยคสุดท้ายของร่างด้านบนแต่ก็ยังแอบแกล้งด้วยการสัมผัสแกน
กายของคนตัวใหญ่อย่างแผ่วเบาก่อนจะกดนิ้วลงบนส่วนปลายหนักๆ ก่อนที่จะยกตัวเพื่อจะเดินออกจาร่างสูงไป


แต่....


"งั้นฮยองไม่ทนแล้วนะ..." ว่าแล้วยุนโฮก้คว้าตัวชังมินขึ้นพาดบ่าแล้วเดินไปยังห้องนอนของตน


..........................................................................


เมื่อถึงห้องนอน


ยุนโฮวางชังมินลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา และเหมือนคนตัวเล็กจะรู้ทางดี ชังมินขยับตัวให้เป็นท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนและค่อยๆดึงกางเกงขาสั้นตัวจิ๋วที่ใส่อยู่ให
้พ้นออกจากขาไปเหลือแต่กางเกงชั้นในตัวจิ๋วสีขาวที่บางจนแทบจะเห็นทะลุเข้าไปถึงไหนต่
อไหนแล้ว



"นี่จะยั่วฮยองหรอชังมิน" ยุนโฮพุดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับค่อยๆก้าวขึ้นเตียงไปหาร่างบาง เมื่อเข้าไปใกล้ชังมินก็ถอยหลังหนีขึ้ไปอีก



"แล้วฮยองคิดว่ายังไงหล่ะฮะ" คนหน้าหวานยอกย้อนกลับ พร้อมทั้งคว้าหมอนข้างที่อยุ่บนเตียงมาขึ้นคร่อมเผยให้เห็นด้านหลังของชั้นในที่เป็น
สายเส้นเล็กพาดผ่านเนินเนื้อ และขยับตัวถูไถส่วนอ่อนไหวด้านหน้ากับหมอนข้างทั้งส่งสายตาฉ่ำเยิ้มมาให้ร่างสูงที่น
ั่งกลืนน้ำลายอยู่ที่ปลายเตียง


ขณะที่คนหนึ่งกำลังสร้างความสุขให้ตัวเองด้วยการถูไถกับหมอนข้าง อีกคนก็ค่อยเอื้อมมือไปดึงให้สายที่พาดบนบั้นท้ายนุ่มรั้งมาทางด้านข้างส่งผลให้ช่อง
ทางสีชมพูที่ไม่เคยมีใครได้เห็นปรากฎแก่สายตาของผู้กระทำ นิ้วยาวสัมผัสรอบปากทางเบาๆก่อนค่อยๆชอนไชลงไปในช่องทางนั้น


"อ๊ะ...ฮยอง..." เสียงหวานครางแผ่วเมื่อข้อนิ้วแรกของยุนโฮเข้าไปสำรวจภายในที่ฉ่ำชื้น


"ครับบ แฉะเชียวนะ... อยากได้มากกว่านี้รึเปล่าหล่ะ" นิ้วยาวหมุนวนเล็กน้อยเพื่อเกี่ยวเอาน้ำหล่อลื่นจากช่องทางนั้นออกมา พร้อมทั้งส้งนิ้วเข้าสู่โพรงปากของคนช่างยั่ว


"แล้วแต่สิฮะ" คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า ทั้งขยับตัวบนหมอนข้างพร้อมดุดเลียนิ้วของร่างสูงอย่างเมามัน ชวนให้อีกคนจินตนาการว่าถ้าเปลี่ยนจากนิ้วเป็นอย่างอื่นจะดีกว่าไหม


แล้วร่างสูงก็พลิกตัวคนตัวเล็กหงายขึ้นมาและเหวี่ยงหมอนข้างออกไป สายตาคมซุกซนมองไปทั่วทั้งตัวก็พบว่าชั้นในตัวบางสีขาวตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีใสเพราะน้
ำที่ออกมาจากส่วนปลายอันเล็กของอีกคน จนมองเห็นแท่งสีชมพูสวยแล้ว ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบเกี่ยวขอบปราการชิ้นน้อยให้หลุดออก เผยให้เห็นแท่งสวยชูชันตามแรงอารมณ์ ริมฝีปากหนาเตรียมจะเข้าครอบครองในทันที


หากแต่คนตัวเล็กกว่ากลับหมุนตัวให้อยู่ในท่าที่ทั้งสองสามารถสนองอารมณ์ด้วยกันได้ทั
้งคู่ ริมฝีปากอิ่มเข้าครอบครองแกนกายขนาดใหญ่พร้อมทั้งรูดขึ้นลงสร้างความเสียวกระสันให้แ
ก่อีกคนได้เป็อย่างดี ส่วนยุนโฮก็ไม่น้อยหน้าถึงจะไม่สามารถใช้ปากที่แท่งสวยได้ มือใหญ่ก็เข้ากอบกำชักนำความสุขสมให้แก่อีกคนอย่างเต็มความสามารถ อีกทั้งยังกระดกหัวขึ้นมาเพื่อให้ลิ้นร้อนของตนเข้าไปชิมน้ำหวานจากช่องทางสวยนั้นอย
่างเมามัน



"ฮยอง...จะไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาาาาาา...." ยังไม่ทันพูดจบธารน้ำสีขาวก็พวยพุ่งออกมาจากรูเล็กบนปลายแท่งสวย เพราะนี่เป็นครั้งแรกชังมินจึงเสร็จเร็วมากทั้งๆที่ของยุนโฮยังไปไม่ถึงครึ่งทางเลยด
้วยซ้ำ ร่างอ้อนแอ้นทิ้งตัวลงบนอกแกร่งส่งผลให้ช่องทางสีชมพูดที่ขมิบเข้าออกจากแรกอารมณ์ปล
ดปล่อยเมื่อครู่อยู่ในระดับสายตาของร่างสูงอย่างชัดเจน



"อ๋า... เสร็จซะและเด็กช่างยั่ว ของฮยองยังไม่ถึงไหนเลยนะ อย่างนี้จะได้เป็นของฮยองไหมเนี่ย" ยุนโฮเอ่อยเย้าแหย่พร้อมทั้งพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง



ชังมินไม่ตอบอะไร ทันทีที่หลังแตะถึงพื้นเตียงขาเสลาก็แยกออกทั้งสองข้างเผยให้เห็นช่องทางที่ขมิบเข้า
ออกอย่างเชิญชวนให้ยุนโฮเอานิ้วไปสัมผัสอีกครั้ง


"อุตส่าห์รอมาได้ตั้งห้าปี นายมาทำให้ฮยองตบะแตกเอาตอนนี้หล่ะน้า... นี่ครั้งแรกหนิ เอานิ้วเบิกทางก่อนละกัน" ว่าพลางขยับนิ้วจะเข้าไปสำรวจภายในของคนตัวเล็กแต่มือบางมาจับเพื่อหยุดการกระทำไว้ก
่อน



"ถ้าใช้นิ้วก่อนจะเรียกว่าเปิดบริสุทธิ์หรอฮะ" รอยยิ้มมุมปากของคนช่างยั่วปรากฎขึ้นทำให้ชายหนุ่มไม่รอช้า ใช้มือใหญ่ของตนกอบกำแกนกายที่แข็งขืน กดส่วนหัวเข้าไป....



"อ๊าาาาา..ทำไมใหญ่อย่างนี้นะ/นายมันแน่นสุดๆไปเลยอ่ะชังมิน" เมื่อจบคำพูดที่ทั้งสองเอ่ยมาแทบจะพร้อมกัน ยุนโฮก็กระแทกส่วนแข็งขืนของตนเข้าไปจนสุด ขยับเข้าออกรับความคับแน่แต่ชุ่มฉ่ำของอีกคนเป็นอย่างดี น้ำแห่งอารมณ์และเลือดที่แสดงถึงความบริสุทธฺเป็นตัวช่วยให้อะไรๆง่ายขึ้น เสียงหวานครางครวญด้วยความสุขสม และเสียงทุ้มใหญ่ครางต่ำด้วยความพึงพอใจ


จังหวะที่กระแทกกระทั้นยังคงต่อเนื่องอย่างไม่รุ้จบ จนเวลาผ่านมาเกือบสองชั่วโมง ร่างสูงรู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนที่กำลังโหมกระพือ ทำให้รู้ว่ากำลังจะปลดปล่อยในไม่ช้า ยุนโฮจึงหยุดจังหวะลงอย่างฉับพลันทำให้คนข้างใต้ที่ไม่ทันตั้งตัวหวีดออกมาจนสุดเสีย
งพร้อมปล่อยน้ำรักออกมาอย่างไม่ตั้งใจ


"ตกใจเลยหรอ ฮยองขอโทษนะ... รอมาห้าปีแล้วแต่ไม่กล้าบอกหน่ะ ชังมินต่อไปนี้เป็นแฟนกับฮยองนะ " ชองยุนโฮเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนคนรับฟังถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย


"มาถึงขั้นนี้แล้ว จะไม่ยอมได้ยังไงหล่ะฮะ"


"งั้นฮยองต่อนะที่รัก... จะเสร็จแล้วหล่ะ" แล้วร่างสูงก็ขยับแกนกายอีกสักพัก จนกระทั้งสายธารน้ำนมขุ่นข้นพุ่งเข้าสู่ช่องทางเล็กนั้น แล้วชายหนุ่มก็ถอดแกนกายออกพร้อมทั้งดึงอีกคนมากอดไว้ในอ้อมอก


"ถามจริงๆ ทำไมยั่วเก่งอย่างนี้ฮะเราหน่ะ" คนตัวโตเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ เพราะทั้งๆที่ชัดเจนว่าครั้งแรกแต่ทำไมชังมินถึงได้ยั่วยวนเสียจนอารมณ์ของเขาเตลิดไ
ปได้ไกลขนาดนั้น



"........."



"อย่าบอกนะว่าที่เมื่อกลางวันคุยกะไอ้แจแล้วมัน......" ร่างสูงโกรธแทบเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อนึกถึงนักร้องนำหน้าหวานที่เขาเชื่อว่าเป็นคนสอนที
่รักของเค้า



"ช่างเถอะนะ...นอนเถอะมินเหนื่อยมากๆแล้วหล่ะ" แล้วชังมินก็ซบอกยุนโฮ ส่วนชายหนุ่มเองก็สุดดมความหอมจากผมของคนที่ซุกอยุ่แล้วก็ผล้อยหลับตามไปด้วยความอ่อ
นเพลีย



ส่วนแจจุง(ที่ผับ)



"ฮยอนจุงงงงง นายว่าฉันเลี้ยงน้องผิดยังไงว่ะ... ทำไมมันกลายพันธุ์ไปได้ ฮือ....ฮือ...."



"..........ไม่รุ้หว่ะแจ"


End


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
^^