สายรุ้งสองสี

ลำดับตอนที่ #4 : คืนแรก

  

“กรี๊ดดดดดดดด ตาบ้า” เสียงของณิชารีย์ดังขึ้นหลังจากเห็นร่างเปลือยครึ่งบนของชายหนุ่มยืนอยู่หน้าห้องน้ำพร้อมกับทำทีท่าว่าไม่สนใจเสียงของเธอราวกับว่าไม่ได้ยิน

“ถ้าจะอยู่ร่วมกันน่ะ เราต้องทำข้อตกลงกันใหม่ อย่างแรกเลย ห้าม! เดินไปเดินมาโดยที่ไม่ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ ฉันรับไม่ได้”
เจ้าของร่างบางตั้งข้อตกลงพร้อมกับยืนจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ

“อย่าเรื่องมากได้ไหม กฎบ้าบออะไรของเธอ ถึงไม่ต้องตั้งกฎ ถ้าฉันเธอแก้ผ้าต่อหน้า ฉันก็ไม่เกิดอารมณ์อยู่ดีแหละ
อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย” ประวีณพูดพร้อมกับหัวเราะราวกับว่าสิ่งที่ณิชารีย์พูดเป็นเรื่องน่าขบขันเสียเต็มประดา

“ไม่ได้ บอกว่าตั้งก็ต้องตั้ง อย่างน้อยฉันเป็นผู้หญิง ฉันเสียเปรียบคุณอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ”

“โอเคๆ ตั้งก็ตั้ง อะไรอีก ว่ามา...” ประวีณส่ายหัวอย่างรำคานพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาสีเบจที่ตกแต่งเข้ากับเฟอร์นิเจอร์หรูหราภายในห้อง

“สอง คุณห้ามแตะต้องฉัน เพราะคุณก็มีแฟนของคุณอยู่แล้ว เราต่างคนต่างอยู่ ถือซะว่ามันเป็นความจำเป็นที่เราต้องทำ”

“อ้าว งี้ผมก็เสียเปรียบคุณน่ะสิ คุณเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผมนะ จะไม่ให้แตะต้องเลยได้ยังไง โดยเฉพาะคืนนี้คุณก็ต้องทำหน้าที่เป็นภรรยาที่ดีให้ผมอยู่ดี”

“กรี๊ดดดดด ตาบ้านี่ พูดไม่รู้เรื่องหรือไงนะ” ณิชารีย์จับหมอนที่ใกล้มือที่สุด พร้อมกับเหวี่ยงไปสุดแรง หมอนใบหนาถูกเหวี่ยงเข้าหาชายหนุ่มเจ้าของร่างใหญ่อย่างแม่นยำ

“จะบ้าหรือไงคุณ เข้าเรือนหอวันแรกก็ทำร้ายร่างกายกันเลยนะ พอเลยๆ ผมง่วงจะตายอยู่แล้ว กฎบ้าบออะไรของคุณไว้ค่อยตั้งวันหลังแล้วกัน” เจ้าของร่างใหญ่พูดพร้อมกับลูบศีรษะของตนที่เพิ่งโดนหมอนใบหนาปาเข้าใส่ไปหมาดๆ ประวีณเดินตรงไปยังเตียงที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนลายลูกไม้สีเบจ และทิ้งตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยกับพิธีก็หนักหนาแล้ว แถมยังต้องมาต่อปากต่อคำกับยัยบ้านี่ก่อนนอนอีก เห็นทีเขาคงจะนอนไม่หลับติดกันเป็นเดือนกว่าจะชินและปรับสภาพกับยัยผู้หญิงเรื่องมากคนนี้ได้ หน้าตาก็พอดูได้แต่นิสัยนี่คงเข้ากันยาก ประวีณชอบผู้หญิงขี้ออดอ้อนและพูดจาไพเราะน่าฟัง
ซึ่งเขาคิดว่ามันช่างตรงกันข้ามกับเธอจริงๆ...

ณิชารีย์ยืนมองดูเจ้าของร่างใหญ่เดินตรงไปยังเตียงและล้มตัวลงนอน แค่ตัวของเขาก็กินเนื้อที่ไปเกินครึ่งเตียงแล้ว
แล้วจะให้เธอนอนตรงไหน มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย ต้องมานอนร่วมเตียงกับผู้ชายแปลกหน้าแถมยังปากจัดสุดๆเสียด้วย แต่ความง่วงและเหน็ดเหนื่อยจากพิธีสมรสทั้งวัน ก็ทำให้ณิชารีย์ยอมล้มตัวลงนอนข้างๆเจ้าของร่างใหญ่ พร้อมกับหยิบหมอนข้างมาวางไว้เพื่อคั่นกลาง

“อย่าคิดทำอะไรฉันเชียวนะ ฉันเอาคุณตายแน่”
ณิชารีย์บ่นกับตัวเอง และหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน...