คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 4 : ลูกรักของเทพเจ้าแห่งความซวย 50%
บทที่ 4
ลูรัอเทพเ้าแห่วามวย
มือ้าหนึุ่มปาาีเียนบนหน้าอโฮโลแรม ิเรียสำลั่วนอยู่ับารแ่ำร้อเพลใหม่ เมื่อวัน่อนที่เาไลฟ์เล่นเปียโนทำให้นึถึเพลที่นเอยัแ่ไม่สมบูร์ ึิะเอามันออมาปัฝุ่นเสียหน่อย รอออา่ายเ่าแล้ว่อยเผยแพร่สู่สาธาระ
ิไม่ออ
ายหนุ่มเอนหลัพิเบาะ ฟันาวสะอาบเม้มริมฝีปา วาปาา เหม่อมอออไปนอหน้า่ายานอวาศที่ทำาเทโนโลยีั้นสูนอาะแ็แรทนทาน ยัป้อันรัสีอันรายาภายนอไ้้วย
ห้วัรวาลอันแสนว้าให่มีหมู่มวลาวฤษ์ำนวนมามายส่อสว่าอยู่ไลลิบ ระยิบระยับสวยามับา ว่าเ้าสิบเปอร์เ็นอู่รัหลายไ้พูว่าารออเบนยานอวาศโยสารเป็นอะไรที่โรแมนิที่สุแล้ว แ่พี่ายเาลับบอว่าเห็นบ่อย ๆ ็เอียนนไม่รู้สึว่ามันมีอะไรแปลใหม่
หาเาประสบวามสำเร็ในหน้าที่ารานเมื่อไหร่ะลอมีวามรัูสัรั้
อยาพานรัมาเที่แบบนี้เหมือนัน
ในห้ววามิพลันปราหน้าใรบาน
ผ่านมาหลายปีแล้ว ‘เา’ ะเป็นอย่าไรบ้านะ...ไ้ยินว่าอนนี้เป็นถึพันเอแล้ว ทหาราาวายอบที่หลายนราหน้าว่าเป็นาวล้าหลั ้อยารพันา สามารถไ่เ้าเป็นพันเอ้วยวามเร็วที่น่าเหลือเื่อ เป็นนสุยอเหมือนเิมเลย
เพรไม่ว่าะอยู่ที่ไหน็เป็นเพร ส่อประายเิรัสอยู่เสมอ
แรสะิาทิมทำให้ิเรียสหลุาภวั์
“ทาแบรน์น้ำอัลมส่รูปมาแล้ว นายเลือสัรูปแล้วโพส์ลให้หน่อย”
“โอเ”
รูปที่ส่มามีทั้หมสิบรูปแ่ละรูปล้วนูี ให้วามรู้สึสื่น สใส รับัมเมอร์ ทุท่าโพส์ูี อ์ประอบสุยอ สมับเป็นฝีมือ่าภาพระับปรมาารย์อวารถ่ายทออารม์อเาผ่านเลนส์ล้อไ้เป็นอย่าี เาเลือรูปมุมทีู่แ่าัน มีทั้มุมหน้าร หัน้า แล้วึโพส์
ยอถูใาัวเลหลัร้อย พุ่ทะยานเป็นหลัหมื่น ภายในไม่ถึหนึ่นาที
“อืม ีมา เี๋ยวพอไปถึอถ่ายนาย้ออัพรูปบ้านะ รัษาวามนิยมเอาไว้”
ยอเอ็นเเมนท์[1] เยอะ แสถึอิทธิพลอาราไ้เป็นอย่าี สามารถนำไปสู่โอาสาร้าานมามายในอนา
ิเรียสผศีรษะเป็นเิรับทราบ เหยียายลุึ้นยืนเ็มวามสู เินไปเ้าห้อน้ำ
เมื่อทำธุระส่วนัวเรียบร้อย ะึระาษเ็มือาล่อแวนผนั ยานโยสารโลเลเล็น้อย ร่าสูโปร่เไปนเ้าับล่อระาษเ็มือเ้า
ุบ!
เสียระทบััวานผิปิ ่อนหน้านี้เาเห็นพนัานนหนึ่ถือระาษำระมาเิม หามีระาษำระเ็มเสียไม่วระั้อแบบนี้ แสว่า้านใน้อมีพื้นที่โล่อยู่ สัาาลูทหารที่ผ่านารฝึฝนับที่บ้านมาบ้าบอว่าเาไม่วรปล่อยผ่าน
ายหนุ่มึระาษเ็มือออมาห่อมือเอาไว้ ป้อันไม่เห็นลายนิ้วมือไปิบนล่อะออแรเปิฝา
วัถุโลหะสีำสนิทวานอนอยู่้านบนสุระาษเ็มือ เป็นวัถุที่ไม่สมวรอยู่ในยานโยสารเิพาิย์มาที่สุ!
เป็นปืน!
ปืนพึ่อัโนมัิ ะาน้ำหนัอมันาว่าภายในบรรุระสุนนเ็มแม็
มันผ่านเรื่อรวมามายที่สถานีแล้วนำเ้ามาบนเรื่อไ้อย่าไร เยมีาร่อวินาศรรมหลายรั้ ที่ท่าอาาศยานยระับวามเ้มวในารรวสอบมา ว่าผู้โยสาระไ้ึ้นเรื่อไ้้อผ่านารรวหลายั้นอน เทโนโลยีแสนอนนี้สูมาถึั้นสามารถรวหายาเสพิไ้โยไม่้อเปิอนับประสาอะไรับปืนพ
หาไม่ไ้มีนในร่วมรู้เห็น มันะมาอยู่บนเรื่อไ้อย่าไร
ิเรียส: เอปืนในห้อน้ำบนยาน
ิเรียส: ำลัหาที่่อนอยู่
ไรเล: ีมา อย่าแื่น รอเรื่อลแล้ว่อยแ้พนัาน
อนนี้ นอาัวเอ็ไม่สามารถไว้ใใรไ้อีแล้ว
ไรเล: พี่บอเพื่อนที่ประำารอยู่ที่าวเราะห์ยี่สิบห้าแล้ว ระวััว้วย หมอนั่นำลัรีบไป
ไรเล: ่อนปืนไว้ที่ไหน
ิเรียส: ที่ัวเอ
ในห้อน้ำนอาล่อระาษำระแล้ว็ไม่มีที่่อนอี บนยานแห่นี้มีล้อวรปิเ็มไปหม เาไม่อยาทำอะไรผิสัเ
ไรเล: โอเ
ิเรียสเินลับไปนั่ที่เิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“อีห้านาทีะเ้าสู่ั้นบรรยาาศอาวเราะห์หมายเลยี่สิบห้า อให้ผู้โยสารทุท่าน เ็บสัมภาระ าเ็มันิรภัยให้เรียบร้อย้วย่ะ อบุ่ะ”
เสียประาศามสายัึ้น ทำให้ิเรียสที่ิะลุไปเ้าห้อน้ำนั่ลามเิม
ารเินทาออนออวาศในปัุบันสะวมา เพียแ่มีเินื้อั๋วยานอวาศโยสาร็สามารถเินทาท่อเที่ยวบนาวเราะห์ทุวในัรวรริเนอร์ีนไ้ ่อนื้อั๋วะ้อมีารรวสอบประวัิอาารรม าวเราะห์แ่ละวมีหมายแ่าันบาประาร ยิ่าวเราะห์ระับสูยิ่มีเ์ที่เ้มว หามีประวัิ่าพล้อยแ่นิเียว็อาถูปิเสธไม่ให้เ้าาวไ้
แม้ยานโยสารสมัยนี้ะมีระบบป้อันภัยที่ีเยี่ยม แ่เมื่อเ้าสู่ั้นบรรยาาศอาวเราะห์ะมีารสั่นสะเทือนอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้ เพื่อวามปลอภัยอ์ารมนามทาอวาศึออให้าเ็มันิรภัยทุรั้ะที่ยานำลัึ้นล
ารสั่นสะเทือนินเวลาไม่นาน ในที่สุยอ็ลับสู่วามสบ
ภายนอหน้า่าเริ่มมอเห็นเมสีเทาลอยอยู่เ็มท้อฟ้า มีฟ้าแลบ ฟ้าร้อ ถึั้นเห็นสายฟ้าผ่าในหมู่เมนาให่้วย
“เหมือนสภาพอาาศะไม่ีนะ ไม่รู้ว่าอถ่ายะเป็นอย่าไรบ้า”
“็้อพัอแหละมั้”
ทีมอถ่ายล่วหน้ามาถึ่อนเาสามวันเพื่อัเรียมสถานที่ และถ่ายทำาอนัแสนอื่น าวันนี้ถ่ายนอสถานที่ พายุฝนโหมระหน่ำนานี้สู้ไม่ไหว าวเราะห์หมายเลยี่สิบห้าเพิ่ลประามิัสินใเ้าร่วมัรวรริเนอร์ีนไ้ไม่ี่สิบปี ันั้นวามเริึสู้าววอื่นไม่ไ้ เทโนโลยีล้าหลัหลายอย่า ระทั่ารพยาร์อาาศ็ยัไม่แม่นยำ
“หวัว่าสภาพอาาศะไม่มีผล่อารลอหรอนะ”
“ไม่หรอ ยานโยสารผ่านอวาศเียวนะ วัสุแ็แรทนมาไม่เหมือนเรื่อบินธรรมา พายุฝนแ่นี้ไม่เป็นไรหรอ”
เสียผู้โยสารนอื่นบ่นระม
ทว่า!
สิ้นสุเสียอพวเาไม่ถึหนึ่นาที ยานทั้ลำ็เิโลเลรุนแร แม้ะาเ็มันิรภัยแล้วศีรษะอิเรียส็เือบโับหน้า่า
“เิอะไรึ้นว่ะ!”
“ที่นอหน้า่ามีเรื่อบินรบ้วย”
เรื่อบินรบเพาสีเทานาเล็สอลำประบนาบยานโยสาร หาถามว่าเรื่อบินรบพวนี้มาีหรือเปล่า...
ฟิ้ว!
ลูระสุนายานรบที่ใยิเียยานโยสารไปเส้นยาแผ่าแปือำอบ!
ยานทั้ลำอยู่ในวามโลาหล ฝูนื่นระหน เสียรีร้อัระึม้วยวามหวาลัว พนัาน้อนรับพยายามปลอบวัผู้โยสารแู่เหมือนะไม่เป็นผล
เิเหุี้ยานโยสารลาวันแส ๆ !
ปึ!
ประูบานหนาทำาโลหะั้นีถูระแทออ ายรร์สอนสวมหน้าาอำพราใบหน้าพร้อมถืออาวุธรบมือบุเ้ามาภายในห้อโยสารั้น First class ้วยท่าทีุัน เ็น้อยหลายนยิ่วัผวารีร้อเสียแหลมบาแ้วหู
ปั!
[1] เอ็นเเมนท์ หมายถึ ารที่นออนไลน์หรือนที่ิามุอยู่บนโลออนไลน์ มีส่วนร่วมับโพส์ ไม่ว่าะเป็นารถูใ อมเมน์ หรือแร์
ความคิดเห็น