การันตี!!! นายคนนี้....ฉันรักจริง ^ ^v

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น.....เป็นปลื้ม

"ให้ตายเซ่ ชั้นว่าชั้นชอบเธอนะ ชั้นก็ไม่คิดมาก่อนหรอกว่าชั้นจะต้องมานั่งเขียนจดหมายงี่เง่านี่ เออๆ เอาเป็นว่า เธอต้องมาเจอชั้นที่ร้านคอมข้างโรงเรียนหลังเลิกเรียน......เข้าใจมะ  เธอคงคิดหล่ะสิว่า 'เรื่องไรชั้นต้องไปด้วย' บอกไว้ก่อน ถ้าเธอไม่ไป....เธอตาย!!!  คำสั่งฉันใครขัดโทษสถานเดียว เข้าใจมะ อ้อ......ไปคนเดียวนะ ............ฟูหลง "

ฉันอ่านจดหมายฉบับนี้ให้เบียร์ ฝาแฝดผู้น้องของฉัน พออ่านจบ ยัยเบียร์ก็ทำตาโตทันที

"พะ.....พี่ต้องไปนะ พี่ไม่รู้หรอกว่า ฟูหลง เค้าน่ากลัวขนาดไหน ยังไงพี่ก็ต้องไปนะ ชั้นยังไม่อยากเสียพี่ไปตอนนี้"

ไอ้น้องเวง....แช่งชั้นหรอยะ......ฟูหลง??? ชั้นไม่เห็นเคยได้ยินชื่อนี้เลย แล้วเบียร์มันไปรู้เรื่องฟูหลงมาจากไหนหว่า???
      
หรือว่า.....น้องฉัน....มันชอบเจือก.......อิ๊อิ๊ ^_^

"ยังไงชั้นก็ไปอยู่แล้วน่า แต่ไม่ได้เพราะกลัวหรอกนะ" ฉันรีบพูดทันทีที่เห็นหน้ายัยเบียร์ที่สื่อมามีความหมายประมาณว่า....

"ที่แท้ก็ป๊อดนี่เอง"  บอกไว้ก่อนฉันไม่ได้อ่อนขนาดนั้นนะ
  
"ชั้นไปเพราะชื่อมันน่าสนใจดีต่างหากหล่ะ ชื่อบ้าไรเนี่ย....ฟูหลง 555+  ฟูหลง"

พอเลิกเรียน ฉันก็เดินไปร้านคอมยอดฮิต ที่นักเรียนชอบหนีเรียนมาเล่นเกมส์.....

ฟูหลงหรอ??? หน้าตาหมอนี่จะเป็นยังไงนะ.........

คือ....ถึงฉันจะไม่ได้หน้าตาดีมาก (ขี้เหร่เลยแหละ ไม่เข้าใจมาจีบยัยอ้วนนี่ทำไม) แต่ก็มีคนมาจีบฉันอย่างนี้เสมอ  และแต่หล่ะคนก็.....หน้าตาสนามรบมากเลยอ่า เหอๆ แล้วไอ้คนที่ชื่อฟูหลง มานจาเป็นแบบนี้มั๊ยน้าเนี่ย

ฉันมาถึงร้านคอมประมาณสี่โมงครึ่ง ร้านนี้ก็เป็นร้านที่น่ารักมากเลย ทุกอย่างขาวสะอาดมาก คอมก็ใหม่ แถมมีมุมเบเกอรี่อีก

ฉันเดินไปนั่งที่มุมนั้น แล้วสั่งอาหารมานั่งกินเล่น.....

-_-" …………นี่มันหกโมงแล้วน้า แล้วร้านนี้มันก็ปิดทุ่มนึงไม่ใช่หรอไง......
            
อีตาฟูหลง มันต้องแกล้งฉันแหงมๆเลย ฉันกลับดีกว่า

แต่พอฉันจะลุกกลับเท่านั้นแหละ คำพูดนึงก็ลอยมา

'พะ.....พี่ต้องไปนะ พี่ไม่รู้หรอกว่า ฟูหลง เค้าน่ากลัวขนาดไหน ยังไงพี่ก็ต้องไปนะ ชั้นยังไม่อยากเสียพี่ไปตอนนี้'

เอ้อ...ฉันไม่ได้กลัวหรอกนะ เพียงแต่ว่า ฉันไม่อยากทำร้ายจิตใจใครต่างหาก 555+ ฉันก็เลยต้องนั่งรอต่อไป

และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เมื่อนาฬิกาที่ร้านตีเจ็ดครั้ง ฉันก็โดดตัว ลุกขึ้นยืน.....

ได้เวลากลับบ้านแล้วสิ......ได้เวลากลับบ้านแล้วสิ (ออกแนวเทเลทับบี้เลยนะเนี่ย)

ฉันกำลังจะเดินออกไปจากร้านแล้วเชียวนะ อยู่ดีๆ ก็มีนักเรียนคนนึงวิ่งชนชั้นเข้าไปในร้าน แถมยังไม่ขอโทษอีก........

อะไรของเค้าเนี่ย.....เอ่อ....คือ....จะรีบไปตายที่ไหนคะเนี่ย???

แล้วนายนั่นก็วิ่งถอยหลังมาที่ฉัน สงสัยคงจะมาขอโทษหล่ะสิเนี่ย  

แต่ว่าประโยคที่เค้าพูดออกมากลับไม่ใช่คำขอโทษเนี่ยสิ.....

เรื่องราวของฉันก็เลยวุ่นวายขึ้นมากลายเป็นเรื่องที่คุณกำลังอ่านอยู่นี่ไง

"ขอบใจที่รอนะ............ชั้นฟูหลง"

"อะ.....อืม" ฉันตอบได้แค่นี้ ก็จะให้ชั้นตอบว่าไรหล่ะ เฮ้อ....ก็ฉันมัวแต่อึ้งนี่หน่า

"เธอเล่นเกมส์เป็นรึเปล่า.....ฉันทำเกมส์นี้ให้เธอโดยเฉพาะเลยนะ" ว่าแล้วเค้าก็ชูแผ่นซีดีแผ่นหนึ่งขึ้นมา ใส่เข้าไปในเครื่องคอมเครื่องนึง แล้วก็ผลักเก้าอี้ให้ฉันนั่ง

แล้วไงต่ออ่ะหรอ.....

ก็พอเกมส์มันขึ้นหน้าจอขึ้นมา  อยู่ดีๆนายนั่นก็หน้าแดงแล้ววิ่งหนีเข้าหลังร้านไปเลยอ่ะดิ

หมอนี่.....ก็หล่อกว่าคนที่มาจีบฉันอ่ะนะ ไม่ๆเรียกว่าหล่อกว่ามากๆเลยแหละ แต่ทำไมมันบัดซบงี๊อ่า -_-!!

ฉันกดเข้าไปคำว่า New Game แล้วก็มีตัวละครที่ฉันต้องเล่นโผล่มา บอกว่าเกมส์นี้ เป็นเกมส์เขาวงกต ฉันต้องหาทางออกให้ได้  ว่าแค่นั่น ตัวละครตัวนั้นก็เดินเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งมันก็คือทางเข้าเขาวงกตนั่นแหละ

แค่นี้หน่ะหรอที่ฉันต้องเล่น.................

เอาไงเอากัน.......

ฉันเดินหน้าเข้าไปภายใน.....อะจึ๋ย ผนังพวกนี้เห็นแล้วลายตาชะมัด แต่.....นี่มัน!!!!

มันก็คือรูปของฉัน..... นายนี่เล่นไรแปลกๆแฮะ ฉันชักสยิวแล้วสิ....

ฉันเดินตรงไป  เลี้ยวซ้าย  เลี้ยวขวา อย่างนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ในที่สุดก็มาถึงทางออกจนได้ แต่ก็นั่นแหละกว่าจะมาถึง ฉันก็เห็นรูปอุบาทว์ๆของฉันซะจนเอียนเลยอ่า ToT

ฉันเดินตามทางออกไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ดีๆหน้าจอมันก็ซูมออกๆ แล้วก็หันกลับไปยังที่ที่ฉันออกมา ซูมไปที่ป้ายด้านบน แล้วมันก็เขียนว่า Fulong's heart

แล้วหน้าจอก็กลายเป็นสีขาวดำ......

ใบไม้ อืม....อย่างน้อยฉันก็ว่าใช่ใบไม้นะ  เออ นั่นแหละ อยู่ดีๆใบไม้นับร้อยใบก็ร่วงลงมาจากด้านบน (ตอนนี้คือหน้าจอเต็มไปด้วยใบไม้แล้วอ่านะ)

มีตัวหนังสือสีแดงลอยขึ้นมา มันอ่านได้ว่า......

' ตอนนี้เธอคงรู้แล้วสินะว่า ใจของฉันมีแต่เธอทุกซอกทุกมุม ไม่มีใครเลย.....จริงๆนะ'

ผนังเขาวงกตที่ชื่อ Fulong's heart นั่นอ่ะหรอ โอ้โห ตานี่เสี่ยวได้ที่เลยอ่า

'แต่ก่อนใจของฉันเป็นแบบนี้แหละ สีขาวดำ......แล้วพอเธอเดินเข้ามา..................'

แล้วก็มีหยดไวน์หยดหนึ่งหยดลงมา

เอ๊ะ!!!.....ไวน์ ชื่อฉันนี่  เสี่ยวยกกำลังสองเลยอ่า

จากภาพที่เคยเป็นสีขาวดำ มันก็กลายเป็นสีสันสดใส จากที่เคยมีแต่ใบไม้ ดอกไม้ก็เบ่งบาน

'เธอคือคนที่ทำให้ใจฉันสดใสขึ้นมา......เธอคือคนที่ทำให้ชีวิตฉันมีสีสัน'

เสี่ยวบรม.......ไม่น่า  ตานี่ถึงวิ่งหน้าแดง ก็ใครให้เล่นพิเรนทร์งี๊เล่า

"นี่ นายเล่นไรอ่ะ ออกมาได้แล้วนะ ฟูหลง " ฉันพูดน้ำเสียงสั่น ก็เป็นคุณ คุณไม่เขินหรอไง  ^o^

"ก็แค่อยากให้รู้ไว้ ยังดีนะที่เธอมา ไม่งั๊นเธอตาย ฉันอุส่าห์ทำไอ้นี่เป็นเดือนเลย" ฉันว่าฟูหลงทำเสียงโหดแก้เขิน แน่ๆเลยอ่า หมอนี่ น่ารักดีเหมือนกันแฮะ 555+

แต่ว่า.....เดี๋ยวก่อนนะ ทำเป็นเดือน อย่างนี้ก็เท่ากับว่าหมอนี่ชอบฉันมาตั้งนานแล้วสิเนี่ย เหอๆ ฉันนี่เสน่ห์แรง มัดใจชายหนุ่ม ชะมัด

เค้าและชั้นทั้งคู่ต่างก็เงียบ.......ก็ฉันพูดไรไม่ออกเลยนี่หน่า มีใครเคยทำงี๊บ้างเล่า

"อ้อ แล้วนี่นายมาใช้คอมตอนนี้ได้ไงอ่ะ ร้านมันปิดแล้วไม่ใช่หรอไง" ฉันพูดเพราะได้ยินเสียงนาฬิกาตีแปดครั้งทำลายความเงียบระหว่างชั้นกะฟูหลง

"อะ....อืม ลืมบอกไป ชั้นเป็นน้องชายเจ้าของร้านเองแหละ"

หา.....น้องชายเจ้าของร้านหรอ แล้วมันทำไปได้ไงเนี่ย ไม่อายพี่มันเลยเหรอไงน้า

"พี่ฉันตอนนี้อยู่ซะที่ไหนเล่า หันไปดูดิ ยัยเฟอะ ฉันไล่พี่ไปตั้งแต่เข้ามาแล่ว"

อ่ะหนอยแหนะ อ่านใจฉันออกด้วย........

แต่มะกี๊......นายว่าฉันว่าไงนะ ยัยเฟอะหรอ!!!!

"เออ...ขอโทษ มะกี๊นายเรียกฉันว่ายัยเฟอะหรอ.....ทั้งที่นายจะจีบฉันเนี่ยนะ นายชอบฉันแต่ด่าฉัน 555+ ตลกชะมัด นายนี่มันบ้าที่สุด"

"บ้าเพราะรักเธอไง" เค้าพูดแล้วก็ก้มลงมาจูบชั้น

ฟูหลง!!!!!!............นาย..........ตายแน่!!!!

"นายนี่มัน....." ฉันพูดได้แค่นั้นแล้วก็ตบหน้าเค้าไปเต็มแรง......

เพียะ!!!

แล้วฉันก็เดินออกมาจากร้านเลย  ไอ้เราก็คิดว่าหน้าตาดีคงไม่มีอะไร ที่ไหนได้ หมอนี่ทะลึ่งชะมัด

ไอเราก็อุตส่าห์เป็นปลื้มที่นั่งทำเกมส์ให้เรา

แต่ถึงยังไง......ฉันก็บอกตัวเองได้แค่นี้หล่ะนะ......

ฉันจะไม่ยุ่งกะนายอีก..............ฟูหลง

>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<
            
ทันทีที่ฉันถึงบ้าน เบียร์ก็วิ่งเข้ามาหาฉันแล้วถามถึงฟูหลงทันที

จะให้ฉันเล่าว่าอะไร เล่าว่าเล่นเกมส์สำรวจหัวใจฟูหลงเหรอ บ้าน่า!!!!

ฉันก็เลยเล่าให้เบียร์ฟังว่า ฟูหลงเลี้ยงข้าว.....ก็แค่นั้น

ไม่มีเรื่องเกมส์ ไม่มีเรื่องขโมยจูบ ไม่มีอะไรทั้งนั้น ฉันจะลืมให้หมดเลย

แล้วฉันก็ขอเบียร์ไปอาบน้ำ เอ๊ะ.....ทำไมต้องไปขอมันด้วยหว่า เออๆเนอะ คนเรา

อาบน้ำเสร็จ (หลังจากที่ล้างหน้าตั้งนาน)  ฉันก็ดูหนังแล้วก็เข้านอน  

"คิดซะว่าวันนี้ไม่มีไรเกิดขึ้น คิดซะว่าวันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น" ฉันย้ำตัวเองด้วยประโยคนี้หลายครั้งมากๆ

"ไม่มีอะไรหรอก......หมอนั่นถูกชั้นตบก็คงเลิกชอบฉันแล้วแหละ(มั๊ง)"

และฉันก็ได้รู้ว่า......

ฉันคิดผิดมากเลยทีเดียว............



"พี่ไวน์ ไปเหอะสายแล้ว" เสียงยัยเบียร์ ฝาแฝดของฉันเร่งฉันให้แต่งตัวเร็วๆ ฉันหันไปมองนาฬิกา

หกโมง!!!!  นี่คือสายของน้องสาวฉัน....ยัยเบียร์

แล้วฉันก็ถูกลากมาจนได้ ฉันมาถึงโรงเรียนตอนหกโมงครึ่ง ฮือๆมาเช้าอย่างนี้มันมีไรดีเนี่ย ทำไมยัยเบียร์ถึงชอบมาจังนะ

โป๊ง......นี่คือเสียงลูกฟุตบอลที่มันกระแทกมาโดนหัวฉัน

T^T นี่คือหน้าฉันที่โดนลูกฟุตบอลกระแทก

ฉันหยิบลูกฟุตบอลขึ้นมา แม่...ง เด๋วจะเตะคืนให้สาสมเลย เชอะๆๆๆๆๆ

แต่พอฉันหยิบมันขึ้นมา.....มันก็มีกระดาษโน้ตติดอยู่ ฉันอ่านข้อความในกระดาษโน้ต

'เราชอบเธอนะ....ไวน์.........จากนัท   ป.ล. เย็นนี้ฉันจะไปหาเธอที่ห้องนะ'

อีตานัท.....ฉันหมายหัวว่าจะไม่เอานายเป็นแฟน บังอาจทำให้ฉันเจ็บหัว............ฮือๆๆๆๆ

"เก็บบอลให้หน่อยสิครับ"  หนอยยังมีหน้าให้ฉันเก็บบอลไปให้นายอีกหรอ

ฉันเดินเข้าไปหาเค้า...... ขอมองหน้าตาไอ้หมอนี่ให้เต็มตาหน่อยเหอะ

^o^ ว้าววววว!!!! ขอถอนคำพูดที่ว่าจะไม่เอานายนี่เป็นแฟนนะ

คนไรหล่อชะมัด หล่อกว่านายฟูหลงตั้งหลายล้านเท่า

เอ๊ะ!!!......ทำไมชั้นต้องไปคิดถึงนายนั่นด้วยเนี่ย.............................

"พี่ไวน์ มัวยืนอึ้งทำไม คืนบอลให้เค้าไปสิ" เสียงยัยเบียร์ทำให้ฉันตื่นจากห้วงความคิด ต่อมาก็เป็นเสียงที่ทำให้ฉันตกใจ

"นี่ๆพี่ไวน์ ฉันว่า ฉันชอบคนที่ชื่อนัทเนี่ยอ่า พี่ว่าไง ถ้าเราจา......สลับตัวกันอ่า"

หลายๆคนคงสงสัย ทั้งๆที่เราเป็นฝาแฝดกัน ทำไมคนถึงมาชอบฉัน ไม่ชอบยัยเบียร์

ไม่ใช่ๆ เราไม่ใช่แฝดต่างไข่ไรนั่น เราเป็นแฝดเหมือน หน้าตาเหมือนกันเด๊ะ

แต่คำถามที่ว่า ทำไมชอบฉัน ไม่ชอบยัยเบียร์ ก็หาข้อสรุปไม่ได้อยู่ดี เพราะ.....ฉันไม่รู้

และนี่ก็คงเป็นสาเหตุที่เบียร์ ดูจะน้อยใจฉันมาโดยตลอด เพราะเราเรียนที่เดียวกัน ห้องเดียวกัน ทำอะไรเหมือนกันโดยตลอด ไม่ว่าจะแต่งตัว อาหารการกิน หรืออะไรก็แล้วแต่.....

แต่คนที่ถูกให้ความรักจากคนรอบข้างกลับเป็นฉัน....ไวน์......ไม่ใช่เบียร์

แต่ฉันก็น้อยใจนะ เพราะถึงแม้ฉันจะได้ความรักจากคนรอบข้างมากกว่า แต่นั่นมันก็พวกวัยเดียวกัน พวกผู้ใหญ่เอ็นดูเบียร์กว่าฉันกันทั้งนั้น......

รวมทั้ง......พ่อกับแม่ด้วย

"พี่ไวน์....พี่ฟังฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย"

"อะ.....อืม......เอาไงก็เอาสิ" ฉันให้น้องไปแทนจนได้ ทั้งที่ฉันก็ชอบนัทเหมือนกันนะเนี่ย...

เรียกว่าตกหลุมรัก รักแรกพบ หรืออะไรก็ได้ที่จะบรรยายความรู้สึกของฉันได้....

ไม่รู้สิ ทันทีที่ฉันตกลง ใจมันปิ๋วไปเลยอ่ะ....

ทั้งๆที่ นัทก็ชอบฉันแท้ๆ ฮือๆๆๆ

เฮ้อ....แต่ฉันก็ดีใจนะ ที่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของน้องอ่า

ฉันนี่มันเป็นพี่ที่แสนดีจังเลย.................

"หลบซิ ยัยเฟอะ เธอขวางทางเข้าโรงเรียนอยู่น้า" ให้คุณทายว่าเสียงใครทำให้ฉันหมดอารมณ์ภูมิใจตัวเอง

ใช่ ฉันคิดว่าทุกคนทายถูก หมอนั่น......ฟูหลงนั่นเองแหละ

"ตาบ๊อง ทางเข้าออกจะกว้างขวาง นายจะมายุ่งอะไรกะฉันเนี่ย"

"เธอจะเหยิบมั๊ย ยัยเฟอะ"

"ถ้าเหยิบแล้วจะทำไม แล้วถ้าไม่เหยิบแล้วจะทำไม"

"ก็.....ไม่มีไรหรอกนะ ถ้าเหยิบก็ไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ถ้าไม่เหยิบ......" แล้วเค้าก็มองลงมาที่ริมฝีปากฉัน

โอ๊ย!!!ช่วยด้วยเหอะ ตานี่หื่นชะมัด  วันๆมันคิดแต่เรื่องนี้ใช่มะเนี่ย..........

ฉันรีบลากยัยเบียร์แล้วเดินหนีเค้าทันที คนไรไม่น่าคบเลย

>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<>>><<<

ฉันขึ้นไปบนห้องพร้อมกับเบียร์ เดาได้มั๊ยว่าฉันเจออะไร???

ลองคิดสภาพล็อกเกอร์ของคุณถูกงัด.....

ของข้างในทุกชิ้นของคุณถูกเหยียจนแบน.....

หนังสือเรียนของคุณทุกเล่มถูกฉีกกระจาย.....

นั่นแหละสภาพที่ฉันเห็น!!!!!

ยัยเบียร์ร้องไห้วิ่งหนีไปแล้ว......

แต่ฉันจะไม่......อย่างน้อยก็จะพยายามไม่ร้องนั่นแหละ

"อ้าย....อี ตัวไหนมันทำกับชั้นแบบนี้"

ทุกคนเงียบ

ใช่.....เวลาฉันโมโหจะเป็นแบบนี้แหละ

"ฉันเองแหละ......เธอจะทำไมหรอ"

ฉันน่าจะรู้.....ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าต้องเป็นยัยนี่......

มิ้งค์......ฉันเคยไปแย่งแฟนมันรึไงนะ ทำไมมันถึงจงเกลียดจงชังฉันนักหนา  แล้วที่สำคัญ ฉันกะนังมิ้งค์อยู่โรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อนุบาลด้วยเนี่ยสิ(ตอนนี้ม.2แล้วค่ะ)

โคตรจะจองล้างจองผลาญเลย......

"ก็ไม่มีไรหรอกนะ แค่อยากถามเหตุผล"

"ก็เพราะเธอ....ทำให้ฉันต้องเลิกกะพี่นัท เพราะเธอคนเดียว"

กรำ..... -_-!! ไปแย่งแฟนมันจริงๆด้วยอ่า

ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรพิจารณาตัวเองนะ ว่าทำไมเค้าถึงเลือกฉัน ไม่ใช่มาทำตัว.....แถวนี้"

"อะไรกัน เบียร์ เธอจะลากชั้นมาทำไม ห๊า!!!ใครทำแบบนี้" ที่แท้ยัยเบียร์วิ่งไปตามหมอนี่เองหรอนี่.....เชื่อเค้าเลย อีตาฟูหลง......นายจะมาแก้แค้นแทนอะไรชั้นได้  ทำไมยัยเบียร์ไม่ตามอาจารย์น้า

"นี่มันหนังสือไวน์หนิ ใช่มั๊ยเบียร์" เบียร์พยักหน้า แล้วฟูหลงก็มีแววตาน่ากลัวขึ้นมาทันที  ตามตัวก็มีออร่าเปล่งออกมาด้วย เฮ้ยไม่ใช่

"ใครทำ"

เงียบ

"ชั้นถามว่าใครเป็นคนทำ"

เงียบ

"ฉันจะนับหนึ่งถึงสามเท่านั้นนะ ถ้าฉันรู้ทีหลัง......คงรู้นะว่าจะเป็นยังไง"

ใจจริงของฉันอ่ะ ไม่อยากเอาเรื่องหรอก ฉันไม่ชอบทำเรื่องให้วุ่นวาย ไม่ชอบจริงๆนะ แต่ฉันชอบความยุติธรรม โฮ๊ะๆ

"ยัยมิ้งค์" ฉันพูดแล้วชี้หน้าไปที่ยัยมิ้งค์.....ไม่อยากบอกเลยว่า ยัยมิ้งค์หน้าซีด.....โฮ๊ะๆ สะใจโข

"เธอหรอ......มานี่"

"ล๊อกเกอร์เธอเบอร์อะไร"

เงียบ

"ชั้นถามว่าเบอร์อะไร"

"213" เสียงชั้นเองแหละ ก็ฉันบอกแล้ว ฉันรักความยุติธรรม

เวลาผ่านไปไม่ถึง 5 นาที สภาพล็อกเกอร์มันก็ไม่ต่างจากของฉัน.....ไม่สิฉันว่าสภาพแย่กว่าอีก 555+ (ฉันเป็นนางเอกหรือนางมารร้ายเนี่ย)

ที่ร้ายกว่านั้น………

"ห้ามทุกคนยุ่งเกี่ยวกะคนที่ชื่อมิ้งค์หนึ่งเดือน.....ใครขัดคำสั่งฉัน.....ตาย!!!!"

ฮึ่ม.....ทำไมไม่ห้ามคุยตลอดชีวิตน้า

แต่เอาไงก็เอากัน แค่นี้คงสาสมแล้วแหละ อย่างนี้ฉันต้องไปขอบคุณฟูหลงซะหน่อยแล้ว

ฉันวิ่งไปหาเค้า ที่เดินไปถึงบันไดแล้ว สงสัยจะกลับห้องเรียน

"ถ้าจะมาขอบคุณ.....ไม่ต้องหรอก ถือซะว่าชดเชยเรื่องมะวานแล้วกัน"

เรื่องมะวาน......เรื่องมะวาน......เรื่องอะไรกัน....เรื่องมะวาน???.......เรื่องจูบ!!!!!

"นายคิดว่าเรื่องแค่นี้ฉันจะให้อภัยนายหรอห๊า ฉันจะมาบอกนายว่า อย่ามายุ่งเรื่องของชั้นต่างหากเล่า"

"หรอ....แล้วใครหล่ะบอกชั้นว่า ยัยมิ้งค์.....213....ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันมายุ่งแล้วจะบอกทำไม"

"นะ.....นายจำผิดคนแล้ว นั่นมันยัยเบียร์ต่างหากหล่ะ.....ยัยเบียร์ที่เป็นคนบอกนาย ไม่ใช่ฉัน!!!"

"นี่เธอดูถูกฉันมากเลยนะ ใครคือคนที่ฉันรักทำไมฉันจะไม่รู้"

......นายทำฉันหน้าแดงอีกแล้วนะเนี่ย.....อีตาบ้า............

เค้ามองหน้าฉัน....หัวเราะ แล้วก็เดินจากไป.....

นายหัวเราะฉันหรอ........อ๊ายยยยย แค้นอีตานี่ชะมัด สงสัยหมอนั่นจะขำที่ชั้นหน้าแดง......แต่ยังไงก็…..

"ขอบใจนะ"ฉันเอ่ยเบาๆ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้ยิน แต่ฉันก็อยากบอกเค้าจริงๆ

ฟูหลง......นายก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่คิดแฮะ