ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC EXO] เมียรับจ้าง (KRISLAY)

    ลำดับตอนที่ #1 : เมียรับจ้าง :: INTRO (rewrite)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 16.45K
      64
      13 ม.ค. 57

     





               

    ม๊าครับผมโตแล้วนะครับ ผมเป็นถึงรองผู้บริหาร ให้ผมออกมาอยู่ข้างนอกไม่ได้เหรอครับ

     

    [เป็นรองผู้บริหารแล้วไง แต่แกก็ยังเป็นลูกม๊านะอี้ฟาน]

     

    แต่คอนโดที่ผมจองมันอยู่ใกล้บริษัทนะครับม๊า เวลาเลิกงานเหนื่อยๆจะได้ไม่ต้องขับรถกลับบ้านไกลๆ เพื่อความปลอดภัยของผมไงครับม๊า

     

    [ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ยกเลิกการจองเดี๋ยวนี้นะอี้ฟาน ถ้าแกไม่ทำ ม๊าจะโทรไปยกเลิกเอง]

     

    ยกเลิกได้ไง เสียค่าจองไปแล้ว เสียดายเงินนะครับม๊า

     

    [ไม่ต้องมาเสียดายเงินตอนนี้เลย บ้านเรารวย เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งป๊าแกไม่ร่วงหรอก อย่ามาทำเฉไฉ ตกลงแกจะโทรหรือจะให้ฉันโทร]

     

    โธ่ม๊า! ผมขอออกมาอยู่คอนโดคนเดียวเถอะน้าาา

     

    [แกคิดว่าม๊าจะยอมให้แกเอาสาวมากกที่คอนโดง่ายๆเหรออี้ฟาน ฝันไปเถอะ ยิ่งไกลหูไกลตาแบบนี้ ยิ่งไม่น่าไว้ใจ เดี๋ยวแกทำเรื่องจนตระกูลอู๋เสียชื่อหมด นี่ขนาดที่ผ่านมานอนอยู่บ้าน แกยังไปเปิดห้องพาสาวเข้าโรงแรมฉันทุกคืน]

     

    ม๊าไม่เคยไว้ใจลูกตัวเองเลยใช่มั้ยเนี่ย

     

    [แน่นอน แกมันเชื้อไม่ทิ้งแถวป๊าแก]

     

    ไม่ยอม ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมม๊าอีกแล้ว ยังไงผมก็จะออกมาอยู่คอนโด

     

    [ก็ได้ อี้ฟานแกเล่นแบบนี้กับม๊าใช่มั้ย ถ้าแกจะอยู่แกก็ต้องหาเมียมาแต่งงานกับแกให้ได้ก่อนแล้วฉันจะยอม แต่อย่าคิดจะเอาผู้หญิงที่ไหนมามั่วซั่วย้อมแมวหลอกฉันนะ ไม่งั้นแกจะถูกส่งกลับไปอยู่จีนกับอาม่าแน่]

     

    กึก!

     

    โทรศัพท์ถูกกดตัดสายทิ้งเพื่อจบบทสนทนา แต่การจบบทแบบนี้ยิ่งทำให้ร่างสูงที่อุตส่าห์จอดรถลงมายืนคุยโทรศัพท์กับแม่บังเกิดเกล้าที่ริมฟุตบาทเกิดอาการเซ็งขึ้นหนักกว่าเก่า ชายหนุ่มยืนมองหน้าจอ พลางถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะการทะเลาะกันระหว่างม๊ากับลูกชายคนเดียวของตระกูลอู๋ในหัวข้อเรื่องการขอย้ายออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว ถือเป็นเรื่องที่หนักหนายิ่งกว่าหุ้นของบริษัทตกซะอีก เขาขอเรื่องนี้มาตลอดสองปีแต่ก็ไม่เคยได้ จนวันนี้คิดว่าใช้ไม้แข็งแล้วจะต้องยอม ก็เลยมาจองคอนโดแบบไม่บอกมารดาแต่สุดท้ายก็จบลงแบบเดิม แถมยังมีการขู่เข็ญให้หาเมียมาแลกเปลี่ยนอีก แล้วแบบนี้คนอย่างอู๋อี้ฟานหรือ คริสที่ได้ฉายาว่า คาสโนวาตัวร้ายจะทำอย่างไรกับชีวิตดี

     

    คุณลุงครับผมขอเวลาอีกเดือนนึงนะ แล้วผมจะหาเงินค่าเช่ามาจ่ายให้ทั้งหมดเลย ผมขอร้องล่ะร่างสูงที่คิดเรื่องกลุ้มของชีวิตตัวเองอยู่ก็ต้องหลุดออกจากภวังค์ เพราะเสียงเอะอะที่ดังอยู่หน้าร้านกาแฟเล็กๆที่เขายืนอยู่ใกล้ๆ

     

     “แกพูดว่า ขออีกเดือนๆ มาสามเดือนแล้วนะ ถ้าไม่มีเงินจ่ายก็เก็บข้าวของออกไปซะชายแก่ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของตัวจริงพูดออกมาอย่างหงุดหงิด พร้อมทั้งสะบัดแขนที่ถูกหนุ่มร่างบางจับไว้

     

    กะ...ก็ช่วงนี้ลูกค้าน้อยนี่ครับ แถมผมยังต้องส่งเงินไปรักษาคุณย่าด้วย ขอร้องเถอะครับลุง ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ

     

    ไม่ จะไม่มีครั้งที่สี่อีกแล้ว เก็บของแล้วออกไปได้เลย ฉันจะให้เวลาถึงพรุ่งนี้ ถ้ามาแล้วยังเห็นแกอยู่ รับรองว่าได้ไปแต่ตัวแน่จบคำชายแก่ก็รีบสาวเท้าเดินไปขึ้นรถและขับออกไปทันที ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มร่างบางที่ยืนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าร้านไป

     

     

    ~ กรุ๊งกริ๊ง ~

     

    ขอโทษนะครับ วันนี้ร้านปิดแล้วครับชายหนุ่มร่างบางที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ชงกาแฟกล่าวขอโทษโดยที่ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าผู้มาใหม่เลยสักนิด

     

    แต่ไม่มีเสียงกระดิ่งที่บ่งบอกว่าประตูได้ถูกเปิดออกไปอีกครั้ง กลับเป็นเสียงเท้าหนักที่เดินตรงมายังเคาน์เตอร์แทนขอโทษอีกครั้งนะครับคุณลูกค้า แต่ตอนนี้ร้านปิดแล้วพูดย้ำอีกครั้งแต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง ยังคงวุ่นอยู่กับการเก็บกวาดเคาน์เตอร์

     

    ปิดได้ไง เห็นหน้าร้านบอกว่าเปิดถึงสามทุ่ม แถมป้ายยังเป็น ‘open’ อยู่เลยหนุ่มร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างกวนประสาท ก็เพราะเห็นใบหน้าหวานของเจ้าของร้านคนนี้กำลังทำหน้าบูดบึ้ง คิ้วขมวดมุ่น ปากกับจมูกยู่จนจะมารวมกันที่กลางใบหน้าอยู่แล้ว พลันก็อยากแกล้งขึ้นมา

     

    ขอโทษทีครับ แต่วันนี้ร้านปิดเร็วกว่าปกติ เชิญคุณลูกค้าออกไปได้แล้วครับเงยหน้าขึ้นมองคนกวนประสาทพร้อมตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด แถมยังผายมือไปทางประตูหน้าร้านเป็นการเชิญอย่างตั้งใจ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่เดี๋ยวก็เอาผ้าขี้ริ้วเขวี้ยงใส่หน้าหล่อๆนี่ซะเลย

     

    หึหึ ฉันไม่ได้มาซื้อกาแฟหรอก แต่ฉันเข้ามาเพื่อเจรจาธุรกิจกับนายซะหน่อย

     

    ธุรกิจ! ธุรกิจอะไร?

     

    นายเป็นคนจีนใช่มั้ย?ร่างสูงไม่ตอบกลับแต่เป็นฝ่ายตั้งคำถามแทน

     

    ใช่ คุณรู้ได้ไง?

     

    แค่ดูจากชื่อร้านและสัญลักษณ์ของร้านนายก็รู้แล้ว แถมสำเนียงเกาหลีแปลกๆนี่อีก

     

    งั้นคุณก็เป็นคนจีนเหมือนกันน่ะสิถึงรู้

     

    ใช่ ฉันจีนตั้งแต่เกิด

     

    ดูไม่น่าเชื่อร่างบางกระซิบกับตัวเองเบาๆ ก็ใครจะเชื่อกันล่ะ จีนแท้ที่ไหนหน้าอย่างกับฝรั่งขนาดนี้ ยิ่งผมสีบลอนด์ทองที่ถูกเซ็ตมาอย่างดีนี้ยิ่งขับผิวของผู้ชายคนนี้ให้ดูขาว ใบหน้าที่สวยได้รูป คิ้วเรียวยาวที่ถูกย้อมด้วยสีน้ำตาลทอง ตาสองชั้นที่มีลูกแก้วใสกลมโตกลิ้งอยู่ จมูกที่โด่งเป็นสันเหมือนคนฝั่งยุโรป และริมฝีปากหยักสีชมพูนั่นยิ่งทำให้คนตรงหน้าห่างไกลจากคำว่า คนจีนเป็นอย่างยิ่ง

     

    ว่าแต่คุณมีธุระอะไรกันแน่?เมื่อเห็นร่างสูงยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ร่างบางจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามออกไปก่อน

     

    ฉันจะจ้างนายให้มาเป็นเมียฉัน



     



     


    *ชื่อร้านของอี้ชิงคือ Xing Cafe
    ** Xing ในภาษาจีนแปลว่า ดาว

      ตราการค้าของร้าน Xing Cafe


     


    farry テーマ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×