คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [SF] Secret 3 (TaemKai)
“จงอินมันเป็นไร?”
“ก็เหมือนเดิมอ่ะ ทะเลาะกับแทมิน” เสียงพูดคุยของเมมเบอร์ผ่านหูของเจ้าของชื่อและเจ้าของเรื่องราวไปอย่างไม่สบอารมณ์นักข้างหลังเวทีคอนเสิร์ต EXOluXionDotInSeoul ระหว่างการเตรียมตัว ใบหน้าคมง้ำงอนิ่งเงียบไม่ขี้เล่นเหมือนทุกวัน ปกติก็มีบ้างถ้าจงอินจะเครียดก่อนขึ้นเวที แต่ส่วนใหญ่ความเครียดเหล่านั้นมักจะมาจากการกังวลเรื่องการแสดงที่จะไม่ดีพอ และจงอินก็มักจะแก้ปัญหานั้นโดยการซ้อมตลอดเวลา ไม่ใช่นั่งนิ่งหน้าบูดอยู่แบบตอนนี้
“อีกแล้วหรอ”
“ก็ไม่เจอกันเป็นเดือนแล้วมั้งน่ะ” เอ็กโซยังคงมีทัวร์คอนเสิร์ตเรื่อยๆ มาตลอด แต่ก็ไม่ยุ่งเท่ากับอีแทมิน ที่ไหนจะทัวร์คอนเสิร์ตในญี่ปุ่น ไหนจะเตรียมคัมแบคโซโล่ของตัวเอง สองเดือนแล้วที่คิมจงอินคนนี้ไม่ได้เจอแฟน เลย
ความจริงแล้วอาจจะไม่ใช่แค่เรื่องงานยุ่งที่ทำให้ทั้งสองไม่มีโอกาสได้เจอกัน มันมีเหตุผลบางอย่างที่ปิดซ่อนอยู่ ซึ่งแม้แต่เมมเบอร์เองก็ไม่รู้ ใครจะไปรู้ว่าการจูบกันในมุมมืดครั้งนั้นจะถูกถ่ายภาพเอาไว้ได้ด้วยกล้องซูมจากระยะไกลของสำนักข่าวชื่อดังสำนักเดิม dispatch ภาพหรือแม้กระทั่งคลิปวิดีโอถูกส่งมายังบริษัทในแบบที่ไม่สามารถโกหกหรือปิดบังได้อีก หนทางแก้ไขอย่างแรกคือจำเป็นต้องห่างกันไปสักพักใหญ่ สำนักข่าวได้เงินจากการขายข่าวสำคัญนั้นให้กับค่ายยักษ์ใหญ่ของวงการ
จงอินสะบัดไล่ความรู้สึกย่ำแย่ที่เกิดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นมาทำตามสิ่งที่ควรทำ ร่างโปร่งลุกขึ้นมาซ้อมเต้นหน้ากระจกหากแต่สมาธิกลับไม่ได้จดจ่ออย่างที่ต้องการ ท่าเต้นที่ผิดแปลกไปจากที่ควรจะเป็น รายละเอียดเล็กๆ ที่จู่ๆ จงอินก็ไม่สามารถควบคุมมันได้ทำให้หงุดหงิดยิ่งขึ้นทวีคูณ
คอนเสิร์ตในวันนี้จบลงด้วยดีแม้จะมีข้อผิดพลาดสำหรับโชว์ของตัวเขาเองที่ยังไม่พอใจกับมันก็ตาม แทนที่จะตรงกลับเข้าไปพักที่หอพักเหมือนกับเมมเบอร์คนอื่น จงอินตัดสินใจเข้าไปยังบริษัท ห้องซ้อมห้องเดิมที่มีความทรงจำอยู่มากมาย ความสัมพันธ์ทุกๆ อย่างเริ่มต้นจากสถานที่แห่งนี้ คืนแรกที่จงอินอาศัยห้องซ้อมนี้เป็นที่นอน เขาจำได้ว่าในวันนั้นเขากลัวขนาดไหน แต่เขาก็มีคนที่คอยอยู่ข้างๆ กันจนความกังวลถูกลบเลือนออกไป กฎหนึ่งหมื่นชั่วโมงของแทมินคอยสอนและผลักดันทุกอย่างให้เขามาจนถึงวันนี้ในวันที่มันมากกว่าสองหมื่นชั่วโมงแล้วด้วยซ้ำไป อีแทมินคือทุกสิ่งทุกอย่างของคิมจงอิน
ยิ่งเราห่างกันไปเราก็ยิ่งทะเลาะกัน นานๆ ทีถึงจะได้มีเวลาคุยโทรศัพท์กัน แต่เมื่อมีเวลาได้คุยกันผ่านโทรศัพท์ก็กลับทะเลาะกันจนใหญ่โตเสียทุกครั้ง จงอินกลัวว่าความสัมพันธ์ร่อแร่นี้จะใกล้ถึงวันจบลง ร่างโปร่งเทียวไปเทียวมาเปิดปิดเพลงซ้ำๆ อยู่หลายรอบโดยที่ไม่มีสมาธิจดจ่ออยู่กับการเต้นเลยด้วยซ้ำ ร่างกายถูกใช้อย่างหนักหน่วงกว่าสิบชั่วโมงตั้งแต่เช้าทำให้เสียงหอบหายใจดังออกมาอย่างต่อเนื่อง จงอินยังคงฝืนเต้นต่อเพื่อให้เรื่องราวภายในหัวแสนวุ่นวายถูกกลบไป
“โอ๊ย!” เสียงอุทานดังลั่นห้องเมื่อภาพทุกอย่างพร่าเลือนขณะที่กำลังขยับเขยื้อนร่างกายตามเสียงเพลง ร่างโปร่งทรุดลงอย่างแปลกท่า ข้อเท้าด้านซ้ายพับเข้าไปจนเกิดแรงกระแทก ริมฝีปากอิ่มถูกขบกัดอย่างแรง มือเรียวทุบลงพื้นอย่างขัดใจก่อนจะปิดเปลือกตาลงนอนแผ่ด้วยความเหนื่อยอ่อนเต็มทนบวกเข้ากับการที่สายตายังคงมืดมนจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ความเจ็บจากส่วนปลายขาข้างซ้ายแล่นปราดขึ้นมาให้ขบฟันเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ได้แต่ภาวนาว่ามันจะไม่เป็นอะไรนอกจากแพลงและหายในวันรุ่งขึ้น
“จงอิน เชี่ย” เสียงเปิดประตู เสียงเรียกชื่อของเขา และเสียงสบถที่ตามมา จงอินจำได้แม่นยำว่าคือเสียงของใคร อีแทมินคนนั้นไง แฟนของคิมจงอินคนนี้
“มึงมาได้ไง”
“ก็มึงไม่รับสาย กูเลยโทรเข้าหอ พี่มินซอกบอกมึงเข้าบริษัท”
“อืม” ร่างกายทุกอย่างเพรียกร้องให้เข้าหากันโดยไม่ต้องเอ่ยคำพูดใด แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นจงอินกับแทมินทำได้เพียงกระชับมือบีบเข้าหากันเท่านั้น ดวงตาคมเริ่มกลับมาเห็นเลือนลาง ไม่มีรอยยิ้มที่จะมอบให้กับร่างบางดังเช่นปกติที่เคยเป็น ใบหน้าหวานที่ปรากฏในกรอบสายตาค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนจมูกสีเข้มเริ่มแดงระเรื่อพร้อมกับก้อนสะอื้นที่เข้ามาจุกอก
“กูโทรบอกพี่นโยแล้ว พี่เค้ากำลังมารับมึง”
“อืม...”
“มึงห้ามฝึกหนักขนาดนี้นะจงอิน”
“ไม่ได้หรอก...” สุ้มเสียงสั่นพร่าเอ่ยขึ้นมาเคล้ากับหยาดน้ำตาที่ไหลหยดลงพื้นห้อง
“ถ้ากูไม่ซ้อม กูก็เอาแต่นึกถึงมึง นึกถึงภาพหลุด นึกถึงปัญหาที่แม่งเกิดขึ้นทั้งหมด กูทนไม่ไหวว่ะ”
“จงอิน”
“อืม”
“กูรักมึงนะ” แทมินเอ่ยอย่างหนักแน่นทิ้งท้ายเอาไว้พร้อมกับลูบกลุ่มผมนิ่มของอีกคน มือบางค่อยๆ ผละออกไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินขึ้นบันไดมา และเมื่อร่างบางพ้นบานประตูไป เสียงร้องไห้โฮก็ดังขึ้นด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ ทั้งเครียด ทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ ทั้งเจ็บกาย เจ็บใจ ทุกอย่างตีรวนจนไม่สามารถกักเก็บเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว
“เห้ย จงอิน เจ็บขาเหรอเนี่ย”
.
.
.
ร่างสโลสเลของมังเน่แห่งวงชายนี่ที่เดินเข้ามาภายในหอพักทำให้คนเป็นพี่ชายที่นอนตีพุงว่างงานกันอยู่ที่หอพักสองคนมองตามก่อนจะหันไปสบตากัน
“แทมิน พรุ่งนี้ที่ท่านประธานเรียกพบนะ”
“รู้แล้วครับ” เจ้าของชื่อตอบห้วนๆ ด้วยสภาพไม่ค่อยดีนัก คีย์เลิกคิ้วถามจงฮยอนผู้รู้ทุกเรื่องราวในบริษัทเป็นเชิงว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนมือป้อมจะกวักเรียกทั้งสองคนให้มานั่งรวมกันที่โซฟา ในตอนนี้พี่จินกิกับมินโฮไปถ่ายละครกันอยู่ ยังไม่กลับ
“จงอินรู้หรือยังวะ?”
“ยัง แล้วพี่บอกซูจองหรือยัง”
“ยัง” ความเงียบเข้าปกคลุมบทสนทนาแสนเคร่งเครียด คีย์ขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ
“อะไร ไหนเล่า”
“มันมีภาพหลุดของไอ้แทมกับไอ้จงอินมัน ทีนี้ช่วงหลังมันเลยต้องห่างๆ กันไปเพื่อไม่ให้โดนจับได้อีกนี่แหละ แต่แม่งแย่กว่านั้นคือวันก่อนบริษัทเรียกแทมไปคุยว่าจะให้จงอินมีข่าวเดทกับผู้หญิงในค่าย”
“แล้วคนนั้นคือคริสตัล?”
“เออ” จงฮยอนพรูลมหายใจพร้อมกับตอบรับแล้วพยักหน้า คนเป็นน้องเล็กปั้นหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงกลางอย่างพะอืดพะอม ความเครียดกว่าสองเดือนของแทมินส่งผลกับสุขภาพร่างกายหลายๆ อย่างเช่นกัน
“แทมมันเลยบอกว่าจะขอคุยกับซูจองเอง ซึ่งมันจะให้ฉันคุยให้เนี่ย ส่วนจงอินบริษัทจะเป็นคนบอก”
“เหี้ยมาก...” คีย์สบถ
“ข่าวจะไม่ได้ออกมาเร็วๆ นี้ รอดูอีกค่ายหนึ่งว่าจะมีข่าวแรงๆ อะไรออกมาตอนไหน เอสเอ็มจะปล่อยออกมาวันนั้น จะได้ใช้ข่าวคุ้มๆ ผลประโยชน์สองต่อ...”
“แค่คิดว่าจงอินจะรู้ก็ใจสลายแล้วว่ะพี่ ซูจองเองก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลยต้องมารับผลจากที่พวกผมไม่ระวังตัว” คนเป็นพี่ชายทั้งสองตบบ่ากว้างของคนที่เคยเป็นเด็กชายตัวน้อยในสายตาของพวกเขาเสมอ ในตอนนี้โตเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว ปัญหาถาโถมเข้ามาตามช่วงชีวิตที่โตขึ้น
“มึงไม่ต้องคิดมากไอ้แทม ซูจองยินดีช่วยเพื่อนอย่างพวกมึงอยู่แล้ว แต่ถ้าพี่สิก้ายังอยู่ที่นี่นะ ห้องซีอีโอระเบิดไปละถ้านางรู้” จงฮยอนกลั้วหัวเราะกับคำพูดท้ายประโยคที่คีย์อมยิ้มแล้วพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะเอื้อมมือไปตีแขนของคนที่พูดเล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลา
“ทุกอย่างมันจะโอเคเว่ยแทม มันจะโอเค”
1 เมษายน 2016
Dispatch
EXO's Kai and f(x)'s Krystal are dating.
#ฟิคความลับแทมไค
CHINENY
TALK
โอเค ฟิคเรื่องนี้เรามโนล้วนๆ ปล่อยเรามโนเหอะ เลาช้ำใจ ฮึกกกกก ขอโทษด้วยนะคะถ้าไปทำให้ใครรู้สึกแย่ ใครที่ตามทวิตเราคงจะรู้ว่าเราเป็นแฟนคลับของทั้งเอฟเอ็กซ์ เอ็กโซ และชายนี่ ก็นั่นล่ะค่ะทั่นผู้ชม 55555555555 มีความช็อครุนแรงระดับทำลายล้าง ค่ะ ก็ขอให้อ่านกันอย่างไม่บ่อนทำลายสุขภาพจิตนะคะ ขอบคุณทุกๆ คนมากค่ะ
ความคิดเห็น