คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] Secret 2 (TaemKai)
Secret 2
#ฟิคความลับแทมไค
"จงอิน ราวี่มาหาน่ะ" เสียงของพี่คนโตตะโกนเรียกน้องชายคนเกือบสุดท้องของวงที่เปิดประตูสะลึมสะลือออกมาจากห้องนอนพอดี ใบหน้าง่วงพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายแล้วออกไปกับเพื่อนสนิทที่มานั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
ใช้เวลาเพียงไม่นานร่างโปร่งก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเสื้อลายกราฟิคสีดำและ กางเกงขาสั้นราวเข่าสีดำ ผมเผ้าถูกปล่อยยุ่งอย่างไม่ได้สนใจ ใบหน้าคมหันไปยิ้มให้กับคนที่มารับเขา
"ไปยัง?"
"ไปดิ"
และรองเท้าที่คิมจงอินเลือกที่จะใส่คือแตะคีบสีดำหนึ่งคู่
"เดี๋ยว"
ราวี่เรียกรั้งเพื่อนร่างโปร่งที่จะเดินออกจากประตูห้องไว้ คิ้วคมเลิกขึ้นเพื่อแสดงความสงสัย
"ไอ้แทมมันบอกให้เอาเสื้อหนาวที่มีฮู้ดไปด้วย มาส์กปิดปากด้วย หมวกด้วย" ใบหน้าคมเผยอริมฝีปากขึ้นเมื่ออีกคนเตือนเรื่องสิ่งสำคัญ จงอินพยักหน้ารับก่อนจะกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อหยิบของเหล่านั้นออกมา
วันนี้เป็นวันหยุดของเขาทั้งสามคน หลังจากช่วงที่ทั้งเอ็กโซและชายนี่โมรโมทเสร็จตารางงานของเขาก็ว่างสักพักก่อนจะถูกโถมงานอีกครั้ง
ที่จริงจะว่าว่างก็ไม่ถูกนักเพราะแทมินถูกเรียกให้เข้าไปคุยงานที่บริษัทตั้งแต่เช้า นั่นเป็นเหตุผลที่เขาและราวี่มาอยู่ที่ร้านคอฟฟี่ช้อปในตอนนี้เพื่อรอเวลา
ช่วงเช้าของวันถูกใช้ไปกับกลิ่นกาแฟหอมๆและขนมหวานน่าอร่อยพวกนั้นที่คิมจงอินไม่ต้องเสียเงินสักบาทเพราะราวี่เลี้ยง
"อร่อยมากมั้ยตอบกู"
คนเป็นเพื่อนถามอย่างหมั่นไส้ระคนด้วยรอยยิ้มเอ็นดู จงอินเงยหน้าขึ้นมาจากเค้กช็อคโกแลตหน้ากินแล้วชูนิ้วโป้งให้พร้อมด้วยรอยยิ้ม ราวี่ได้แต่แค่นหัวเราะกับท่าทางน่ารักของเพื่อนสนิท ไม่แปลกใจสักนิดว่าทำไมเพื่อนตัวบางของเขาถึงหวงและหลงคิมจงอินอย่างกับอะไรดี
ท่าทางที่แปลกไปของจงอินทำให้ราวี่เลิกคิ้ว ดวงตาคมนั่นจู่ๆก็แวววับไปด้วยความดีใจ ขนมหวานน่ากินที่เคยถูกให้ความสนใจกลับถูกเมินไปยังโทรศัพท์ที่ขึ้นชื่อที่คุ้นเคย
' ไอ้หัวเห็ด '
"ยอบอเซโย"
เสียงรับโทรศัพท์ที่ฟังดูสดใสจนน่าหมั่นไส้สุดๆสำหรับคนนอกอย่างราวี่ มือใหญ่ดีดเหม่งของคิมจงอินไปจนร่างหนาเบ้ปากใส่แต่ก็ยังคงคุยโทรศัพท์กับแฟนได้อย่างไม่ติดขัด ราวี่ไม่เข้าใจว่ากับการที่แฟนโทรมามันน่าตื่นเต้นยังไงในเมื่อ...
ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้อีแทมินกับคิมจงอินเจอกันทุกวัน
"อ่าฮะ เคๆเดี๋ยวเจอกัน อ่าวไอ้ห่า โอเคบายๆ" ร่างโปร่งบอกลาก่อนจะวางโทรศัพท์พร้อมกับรอยยิ้ม มือเรียวหยิบที่หยิบส้อมคันเล็กขึ้นมาตักเค้กสีเข้มเข้าปากอีกครั้ง และไม่นานมันก็หมดลงอย่างไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวเดียวให้เพื่อนผู้เป็นคนจ่ายเงินได้ดอมดม
"ไปกัน ไอ้แทมมันรออยู่ที่โคเอกซ์"
วันนี้จงอินระวังตัวตั้งแต่ออกมาจากหอ เขามั่นใจว่าไม่มีใครตามเขามาแน่ วันนี้คงจะได้เที่ยวอย่างสบายใจสักที
"เห้ย นั่นไคป้ะ" เสียงผู้หญิงที่ซุปซิปกันทันทีที่เขาออกมาจากร้าน ดูก็พอจะรู้ว่าเป็นนักท่องเที่ยวจากต่างจังหวัดมากกว่าที่จะเป็นแฟนไซต์บ้านไหนของเขาทั้งสองคน ริมฝีปากหนายิ้มไปบางๆไปทางแฟนคลับเหล่านั้น กล้องโทรศัพท์ถูกหยิบขึ้นมาถ่ายจนราวี่ต้องเอ่ยห้าม
"อย่าถ่ายรถของพวกเรานะครับผมขอร้อง"
จงอินพูดย้ำอีกทีด้วยสายตาอ้อนวอนก่อนจะเดินตรงไปที่รถของเพื่อนตัวใหญ่ที่จอดอยู่หน้าร้าน ราวี่เปิดประตูฝั่งคนนั่งเพื่อให้ร่างโปร่งเข้าไปก่อนจะปิดประตูให้แล้วอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ
ดูแปลกๆไปสักนิดที่ผู้ชายจะคอยเปิดและปิดประตูรถให้ผู้ชายอีกคนแต่กับคิมจงอินน่ะ ไม่เคยรู้อะไร ความเคยชินนั่นเป็นเพราะว่าทั้งเขา แทมิน และควอนโฮ ประคบประหงมร่างโปร่งอย่างดีโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยสักนิด
#ฟิคความลับแทมไค
โคเอกซ์วันนี้น่าแปลกที่ไม่ค่อยมีคน จงอินกับราวี่เลือกที่จะเข้าทางด้านหลังเพื่อไม่ให้เป็นจุดเด่น
"เห้ย!"
เจ้าของเสียงนุ่มที่เดินย่องเข้ามาเงียบๆก่อนจะส่งเสียงออกไปให้อีกคนที่นั่งรออยู่ตกใจเล่น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล เป็นราวี่ที่หัวเราะร่วนออกมาส่วนร่างบางก็อมยิ้มเล็กๆ
"เล่นอะไรของมึง"
แทมินแกล้งถามอย่างเอ็นดู มือบางยีผมนุ่มของคนที่มุ่ยปากลงอย่างขัดใจ
"เออ! วันหลังไม่เล่นแล้ว ไม่หนุกเลยว่ะ มึงแม่ง" ขาเรียวเตะขาเก้าอี้ของอีกคนอย่างไม่สบอารมณ์ ท่าทางที่แทมินต้องหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพูดแหย่กลับไปอีกครั้ง
"เอ้าพาลๆ"
ทั้งสามคนออกมาจากโคเอกซ์หลังจากตกลงกันได้ว่าวันนี้จะไปคาราโอเกะกันและเดินเที่ยวกันนิดหน่อย ร่างโปร่งใส่เสื้อฮู้ดสีดำทับเสื้อลายกราฟิค ฮู้ดถูกดึงขึ้นมาเพื่อปิดผมสีชมพูแสบตาที่ย้อมสำหรับอัลบัมใหม่และไม่ลืมที่จะใส่ผ้าปิดปากเพื่อปิดบังใบหน้า ส่วนแทมินที่ย้อมผมกลับเป็นสีดำแล้วก็ใส่แค่ผ้าปิดปากเท่านั้น
เพลงต่างๆที่ถูกเลือกมาร้องอย่างสนุกสนาน ทั้งเพลงสมัยที่ทั้งสองยังคงเป็นเด็กฝึกบ้าง เพลงของรุ่นพี่ที่ทั้งสามชอบบ้าง เผลอไปเพียงแปปเดียวเวลาก็ล่วงเลยจนมาถึงตอนเย็น
"กูกลับละนะ พรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัท"
ราวี่บอกลาเพื่อนทั้งสองคนโดยไม่ลืมหลิ่วตาแล้วยักคิ้วให้เพื่อนร่างบางที่ยิ้มมุมปากตอบรับ
"ปะ เราไปกันต่อ" มือบางหยิบหมวกขึ้นมาสวมทับลงบนฮู้ดให้อีกคนก่อนจะกุมมือเรียวแล้วจูงให้เดินตาม จงอินขมวดคิ้วกับรอยยิ้มของอีกคน รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ
"ยิ้มไรวะ"
เสียงนุ่มที่ถามขึ้นทำให้ใบหน้าหวานหุบยิ้มในทันที ใบหน้าหวานตึงหน้านิ่งก่อนจะตอบกลับไป
"ใครยิ้ม?"
เจ้าของใบหน้าคมกลอกตาพร้อมกับเบ้ปากให้กับคำตอบของอีกคนโดยไม่คิดจะซักไซร้ถามต่อ
การไปเที่ยวของพวกเขาก็ยังคงเป็นการเที่ยวโดยปกติทั่วไป ดูยังไงก็คงจะไม่ใช่การเดท
จุดหมายต่อมาที่แทมินลากร่างโปร่งมาคือไลน์สเตชั่น ศูนย์รวมอุปกรณ์สำหรับไลน์ มีทั้งมาสคอทและตุ๊กตาให้ได้ถ่ายรูปรวมไปถึงของต่างๆที่มีขายในนั้น
เหมือนจะไม่มีอะไรน่าสนใจแต่อีแทมินก็ยังเป็นคนที่รู้จักคิมจงอินดีเสมอ ดวงตาคมที่แวววับเมื่อได้เห็นตุ๊กตาหมีบราวน์ตัวใหญ่ที่เหมือนกับตัวเองไม่มีผิดเพี้ยน
เป็นเพราะไลน์สเตชั่นเพิ่งสร้างได้ไม่นาน ไอดอลหน้าใหม่อย่างไคเอ็กโซไม่มีทางที่จะมีเวลามาเดินดูอะไรพวกนี้อย่างแน่นอนต่างจากตัวเขาที่ลดงานของตัวเองลงและมีเวลาพักผ่อนมากขึ้น หลายครั้งที่เขาไปเที่ยวกับควอนโฮและราวี่โดยที่จงอินไม่ว่างที่จะไปด้วย
"อยากถ่ายรูปป้ะ?"
แทมินเอ่ยแซว มือบางดึงหมวกแก๊ปสีเข้มออกให้อีกคนก่อนจะยักคิ้ว
"ถ่ายได้หรอ?"
ถ้าคิมจงอินมีหาง หางมันคงจะกระดิกไปมาอย่างตื่นเต้น
"เออๆ เดี๋ยวกูถ่ายให้" แทมินหัวเราะออกมากับท่าทางน่ารักของแฟนตัวเองแล้วดันให้จงอินเข้าไปอยู่ใกล้คุณหมีบราวน์ตัวใหญ่
ตากล้องจำเป็นอมยิ้มให้กับอีกคนที่เริ่มจะเพลิดเพลินในการเป็นนายแบบสมัครเล่น แทบจะวิ่งวุ่นไปทั่วร้าน คนเริ่มเยอะแต่พวกเขาก็ยังคงไม่เป็นที่สังเกต
จงอินจะรู้ตัวมั้ยนะว่ารูปทุกรูปที่ถ่ายออกมา ร่างโปร่งไม่ได้มองกล้องเลย
ดวงตาคมนั่นมองคนข้างหลังกล้องเสมอ
#ฟิคความลับแทมไค
"มึงไม่หนาวหรอ?"
เสียงนุ่มถามอีกคนพลางถูจมูกไปมา ร่างโปร่งกอดอกเข้าหากันกระชับเสื้อกันหนาวฮู้ดให้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้ลมหนาวเข้ามา เริ่มดึกแล้ว อากาศก็เย็นขึ้น แทมินส่ายหน้าเป็นคำตอบเพียงเท่านั้น ในตอนนี้เสื้อข้างในฮู้ดไม่ได้เป็นเสื้อกราฟิคสีดำอีกต่อไป กลับกลายเป็นเสื้อยืดสีขาวที่สวมทับเสื้อกราฟิคนั่นอีกที แล้วชั้นสุดท้ายก็เป็นฮู้ดนั่นล่ะ
เสื้อยืดสีขาวตัวนั้นแทมินพกมาเผื่อก็เพราะรู้ว่าแฟนของตัวเองขี้หนาวขนาดไหน
"อยากอุ่นป้ะล่ะ?"
คิ้วบางยักขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก ตาคู่หวานเหลือบมองกล้องวงจรปิดหน้าหอพักก่อนมือบางจะดันร่างหนาให้เข้าไปติดกำแพงที่เป็นมุมอับจากกล้องพอดิบพอดี
"จะทำไรไอ้สัด"
จงอินกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อใบหน้าหวานคมกริบนั่นยื่นเข้ามาใกล้ ทั้งๆที่มันบ่อยมากๆแล้ว...แต่เขาก็ยังไม่ชิน
จมูกโด่งเฉียดผ่านแก้มสีแทนอย่างจงใจ ลมหายใจร้อนที่รดต้นคอของร่างโปร่งผสมปนกับอากาศเย็นจนทำให้จงอินขนลุกซู่ มือบางจับมือเรียวทั้งสองข้างนั้นขึ้นมาพาดคอขาวของตัวเองก่อนริมฝีปากบางจะประกบจูบลงไปบนริมฝีปากอิ่มนั่นทันที
ใบหน้าคมเรื่อสีแดงอ่อนอย่างห้ามไม่อยู่พร้อมกับเอียงใบหน้าตามองศาที่ถูกป้อนมา นิ้วเรียวที่อยู่ที่หลังคอขาวเริ่มจะเล่นซนบ้างแล้ว เจ้าของนิ้วเรียวไล้มันขึ้นลงก่อนจะไล้มาตามคางคมยาวให้อีแทมินได้รู้สึกบางอย่างพร้อมกับตอบรับจูบของคนตัวบางไปด้วย
นี่แหละความร้ายกาจของคิมจงอิน ใบหน้าแดงเรื่อราวเขินอายนั่นหลอกลวงทั้งเพ
ความซุกซนของมือเรียวยังไม่หยุดแค่นั้นแต่กลับค่อยๆไล้ลงมาตามเสื้อยืดตัวบางของแทมินจนมาเกี่ยวขอบกางเกงของอีกคนไว้จนร่างบางได้แต่อดกลั้นความรู้สึก
ริมฝีปากบางบดเบียดริมฝีปากอิ่มรุนแรงขึ้นเพื่อลงโทษลูกหมีจอมซน ฟันคมขบที่ริมฝีปากล่างของอีกคนจนคิ้วคมต้องขมวดขึ้นแต่นั่นกลับทำให้จงอินจูบตอบรุนแรงกว่าเดิม มือเรียวปัดป่ายผ่านไปส่วนกลางลำตัวของคนตัวบางราวกับไม่ตั้งใจ แต่มุมปากที่กระตุกยิ้มเล็กๆทำให้อีแทมินมั่นใจว่าคิมจงอิน
แทมินขบริมฝีปากอิ่มนั่นอีกครั้งก่อนจะดูดดึงอย่างแรงในครั้งสุดท้ายแล้วผละออกมา เสียงหวานที่เริ่มจะกระเส่าขึ้นมากระซิบข้างหูสีแทนอย่างอดกลั้น
"จะให้เอาตรงนี้รึไง"
แต่เขากลับได้รับเพียงรอยยิ้มไร้เดียงสาเป็นคำตอบ รอยยิ้มที่แสนจะสดใสแต่ภายในแววตาคมนี้นแวบวับไปด้วยเล่ห์มากมายที่พร้อมจะทำให้อีแทมินคลั่งตายอยู่ตลอดเวลา
"แทมินนี่ ถ่ายรูปให้หน่อยสิ เอามุมสูงนะ" เจ้าของชื่อรับโทรศัพท์มาจากมือของอีกคนพร้อมกับลูบหน้าของตัวเองเพื่อกำจัดอารมณ์ที่ค้างเติ่งอยู่ให้หายไปอย่างน่าหงุดหงิด
มีแฟนขี้ยั่วมันลำบากตรงนี้
ร่างบางเขย่งขึ้นเล็กน้อยก่อนจะถ่ายรูปของอีกคนในระยะใกล้จากมุมสูง รูปออกมาราวกับว่ามีคนที่ตัวสูงกว่านั้นถ่ายให้
"เอารูปไปอัพในเว็บออฟฟิเชียลดีกว่า"
เสียงนุ่มพูดขึ้นทันทีที่ได้รับโทรศัพท์กลับมา ใบหน้าคมหันไปยิ้มน่ารักให้แฟนตัวบางก่อนจะวิ่งเข้าหอไปในทันที
' สวัสดีครับทุกคน ผมเอ็กโซไค~
ทุกคนสบายดีใช่ไหม?
เมื่อวานผมสัญญาไว้ในงานแฟนไซน์ ผมอยู่ที่นี่แล้วนะ
มีคนพูดถึงผมสีชมพูของผมกันเยอะ ผมก็เลยจะมาอัพรูปให้ดูกันนิดหน่อย
ตอนนี้มีไต้ฝุ่นที่โซล ระวังตัวกันด้วยนะครับ
บ๊ายบาย '
แทมินหัวเราะเสียงดังเมื่อได้เห็นรูปพร้อมข้อความที่ปรากฏในเว็บไซต์ออฟฟิเชียลของเอ็กโซแอล
จะมีใครสังเกตมั้ยนะ ว่าริมฝีปากของไคเอ็กโซบวมช้ำขนาดไหน จะโชว์สีผมหรือจะโชว์อะไรกัน
"หัวเราะอะไรของแก"
พี่จงฮยอนที่นอนดูทีวีอยู่ถามขึ้นมา เขาก็ได้แต่ยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปพร้อมข้อความของอีกคนไปให้พี่ชายตัวดีดู มือที่เลี้ยงดูน้องชายมาตบอย่างไม่ลังเลลงบนหัวของร่างบาง
"ใครสอนให้แกเป็นคนอย่างงี้ห้ะแทมิน ฉันไม่เคยสอนนะ"
"หรา"
เสียงหัวเราะครึกครื้นดังไปทั่วหอพักของชายนี่
จะมีใครสังเกตมั้ยนะ?
ว่าแต่...ใครๆก็รู้ใช่มั้ยว่าอีแทมินเป็นคนถ่ายภาพเบลอขนาดไหน...
#ฟิคความลับแทมไค
-แถม-
"คิดว่าตัวเองรู้จักไคมากแค่ไหน?"
มาอีกแล้วสำหรับการสัมภาษณ์
"มากกว่าตัวไคเองครับ"
แทมินตอบยิ้มๆ
"ร้อยเปอร์เซ็น?"
ใบหน้าหวานส่ายหน้าก่อนจะหลุดขำออกมาแล้วตอบกลับไป
"ร้อยยี่สิบอ่ะ... ที่จริงแล้วไม่มีเรื่องไหนที่เราไม่รู้เกี่ยวกับกันและกันครับ"
#
"แทมินนี่ ไคฝากคลิปมาให้น่ะ"
"ครับ?"
คิ้วบางเลิกขึ้นอย่างสงสัย
คลิปวิดีโอถูกเปิดขึ้นในหน้าจอแท็บเลตใหญ่ เสียงหัวเราะที่นำออกมาก่อนสิ่งอื่น
"ผมขำอ่ะ ฝากบอกแทมินด้วยนะครับว่าผมรู้เรื่องของเค้าสองร้อยเปอร์เซ็นต์"
คำพูดที่ทำเอาแทมินขำตามไม่หยุดเช่นกัน จะยอมๆเขาหน่อยก็ไม่ได้เลยจริงๆคิมจงอิน
"ผมรู้ทุกอย่างอ่ะ"
เสียงนุ่มยังคงพูดต่อ
"เมื่อกี้ไปถามแทมินมา แทมินบอกว่ารู้เรื่องทุกอย่างของกันและกัน?"
"ครับ ไม่มีความลับครับ จริงๆนะ"
รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าหวานเรียกเสียงแซวจากสตาฟสาวที่สนิทสนมกันได้อย่างดี
"แก้มปริละจ้าๆ ใจเย็นๆยังไม่หมด อย่าเพิ่งตาย"
"มีอีกหรอครับพี่ชินยอง?"
"พี่ขอให้ไคเค้าเล่นเกมสี่คำส่งมาถึงแทมิน แทมินก็ต้องตอบกลับไปสี่คำเหมือนกันนะ"
"ทั้งหมดนี่...ออกอากาศใช่ป่ะครับ?"
"ใช่ ออกอากาศ" เขาเลียริมฝีปากเพื่อเตรียมใจกับสี่คำของคิมไค เขาเดาไม่ถูกเลยว่าจงอินจะมาไม้ไหน ถ้ามาในแนวยั่วหรือขี้อ้อน เขาได้แถตายแน่ๆ คราวที่แล้วก็แถจนเนื้อเปื่อย
คิมจงอินชอบแกล้งสร้างเรื่องให้เขาแก้อยู่เรื่อย แฟนจอมซน
"พี่เปิดละนะแทมิน"
"ครับๆ"
"วันนี้รู้สึกยังไงบ้าง?"
(요즘기분?/โยจึมคีบุน?)
"เหมือนกันกับนาย"
(너랑 같아/นอรังคัททา) แทมินตอบกลับไปยิ้มๆ เขาได้แต่กล้ำกลืนอยู่ในใจ คำถามจากคิมไคที่ดูเหมือนจะธรรมดา แต่จากแววตาที่มองกล้องนั่นแล้ว อีแทมินมั่นใจว่าถ้าตอบไม่ถูกใจ เขาอาจจะโดนงอนไปเป็นเดือนๆ
"ความสุขของนายคือ?"
(너의행복?/นอเยแฮงบก?)
"หมายถึงความสุขของผมอ่ะนะ?"
ริมฝีปากบางถูกเม้มแน่นด้วยความไม่แน่ใจว่าเขาจะตอบออกไปดีมั้ย แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
"ความสุขของนายนั่นแหละ"
(너의행복/นอเยแฮงบก)
ความสุขของอีแทมินคือความสุขของคิมจงอิน
"หูยยยยย"
คำตอบที่ทุกคนได้ฟังก็พากันอดส่งเสียงแซวไม่ได้จนเสียงลอดเข้าไปในกล้อง บ้างก็หลิ่วตาให้ บ้างก็เบ้ปากแกล้ง ร่างบางหัวเราะออกมาเขินๆ
"จะเป็นข่าวมั้ยเนี่ยพี่"
"คัทก่อนดิ้ๆ น้องเขินหมดละ" สตาฟที่สนิทกับแทมินที่สุดอย่างชินยองเดินมาพัดให้ไอดอลหน้าสวยที่ตอนนี้แดงเถือกไปทั้งหน้าเลยทีเดียว
"ทำใจดีๆ แฟนแกมีเล่นหนักกว่านี้อีก"
หญิงสาวกระซิบพร้อมเสียงหัวเราะ สตาฟในกองคนอื่นๆคิดว่าเป็นการแซวเล่นกันของเพื่อนเฉยๆ แต่เธอทำข่าวกับแทมินมาตั้งแต่เด็กคนนี้เดบิวท์ เธอรู้จักกับเด็กคนนี้อย่างดีเลยล่ะ
"นี่พี่เป็นคนเจาะสกู๊ปมาสัมภาษณ์พวกผมใช่ป้ะเนี่ย?"
"อ่ะแน่นอน ข่าวพวกแกเป็นข่าวชายชายข่าวเดียวที่ขายได้ รู้ไว้ด้วย"
"ต่อละนะ ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง เริ่ม"
คลิปถูกกดเปิดต่อจากเมื่อกี้
"ฉันคิดถึงนาย"
(보고싶다/โพโกชิพดา) เขาได้แต่สูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อไม่ให้หลุดอาการอะไรออกไปอีก คำพูดคิดถึงที่ร่างโปร่งพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากนั่นมันทำให้เขาแทบบ้า
"อะไรเนี่ย ก็เจอกันทุกวันไม่ใช่รึไง"
เขาบ่นออกมาเมื่อเหลือบไปเห็นพี่ชินยองหัวเราะเยาะกับท่าทางของตัวเขาตอนที่ได้ยินอีกคนบอกว่าคิดถึง
คิมจงอินนี่มัน...
แทมินถอนหายใจออกมาเมื่อไปต่อไปถูกก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้งแล้วตอบกลับไป
"โทรหาฉันสิ"
(전화를해/ชอนวารึลเฮ)
"จบแล้วนะพี่ หมดแล้วใช่ป้ะ พอนะพอ" มือบางปิดใบหน้าหวานของตัวเองพร้อมกับหัวเราะเสียงใส
กลับไปเขาจะทำโทษคิมจงอินให้เข็ด
#ฟิคความลับแทมไค
TALK
เหยคือแบบ 5555555555555 ว่าจะแต่งนานแล้วแต่ก็ไม่ได้แต่งซะที พอดีเห็นที่จงอินลงรูปในเว็บออฟฟิเชียลค่ะ แล้วก็เลยปิ๊งไอเดียขึ้นมา 555555 ใครชอบอยากสกรีมก็ไปติดแท็กกันได้ที่ #ฟิคความลับแทมไค ทางทวิตเตอร์เหมือนเดิมนะคะ
ปล. ส่วนเรื่องบทสัมภาษณ์ที่ไรท์แถมมา ไปดูคลิปจริงกันได้เลยเนอะ แต่อันนี้นานพอสมควรแล้วล่ะค่ะ ตามข้างล่างเลย
ถ้ามีโอกาส(ที่มีโมเมนท์แทมไคมาฉุดแรงใจ)เราจะได้เจอกันอีกค่ะ 55555
ขอแนบรูปตอนทีจงอินไปกับราวี่นิดนุงเนอะ
ความคิดเห็น