คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] Secret (TaemKai)
[SF] Secret (TaemKai)
เรื่องราวของความลับ
"แทมินนน!" เสียงแหลมของพี่คีย์เรียกเขาที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องน้ำ
"มีไรพี่! ผมรีบ!" มือบางเสยผมอย่างลวกๆพลางส่องกระจกก่อนจะตะโกนกลับไป
"ก็กูจะบอกให้มึงรีบเพราะเมียมึงมาหาแล้ว"
"ห้ะ!?" แทมินร้องเสียงหลงพลางเบิกตากว้างก่อนจะสบถเสียงดัง
"ชิบหาย" วันนี้เขามีนัดกับแฟนของเขา คิมจงอินหรือไค วงเอ็กโซ แล้วเขาก็ดันตื่นสาย นัดไว้ว่าจะไปรับจงอินที่หอแต่ว่า…
"กูรอจนตูดกูจะฝังกับเก้าอี้ละ" เสียงคุ้นหูพร้อมกับเสียงเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาทำให้เขาต้องร้องเสียงดังอีกครั้ง
"ไอ้เหี้ย! มึงเข้ามาทำไมกูยังไม่ได้ใส่กางเกง" แทมินรีบหยิบกางเกงขึ้นมาสวมอย่างเร็วจนร่างหนาต้องหัวเราะ
"แล้วทำไมมึงไม่ล็อคประตู" จงอินพูดก่อนจะหัวเราะจนตาหยีเมื่อแทมินเบ้ปากใส่เขา เขาเปิดเข้ามาทั้งๆที่รู้อยู่แล้วนั่นแหละ ตั้งแต่เด็กจนโตแทมินไม่ชอบล็อคประตูห้องน้ำ คิมจงอินก็แค่อยากจะแกล้ง
ร่างบางมองตัวเองในกระจกก่อนจะหันไปมองอีกคน สภาพที่ไม่ต่างกันนัก เสื้อยืดสีเทาที่บังเอิญใส่เหมือนกันโดยไม่ได้นัดกับกางเกงขาสามส่วนสีดำ สภาพผมยุ่งๆที่ไม่ได้ทำอะไรกับมันเลยตั้งแต่ตื่นนอน
นี่แหละ แทมิน ชายนี่ กับ ไค เอ็กโซ
"ไปยัง?" จงอินหันมาถามก่อนเขาจะพยักหน้าตอบกลับไป คนตัวบางเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะไปหยิบแมสปิดปากสีดำบนโต๊ะมาสองอันแล้วส่งให้อีกคน
"ปะ" มือบางยื่นไปหาอีกคนพลางยักคิ้วใส่ก่อนคิมจงอินจะเบ้ปากแล้วค่อยๆวางมือลงไปบนมือของอีกคน
"แน่ะๆๆ มาหากัน เสียงดังกันแต่เช้า ทำอะไรกันในห้องแจร้ะ" จงฮยอนที่เดินอ้าปากหาววอดออกมาจากห้องนอนอีกห้องหลิ่วตาใส่ทั้งสองคน สภาพของพี่จงฮยอนคือผมยุ่งๆกับเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยและกระดุมที่หลุดไปสองเม็ด…
นั่นมันห้องพี่มินโฮใช่มั้ย
"อ๋อนี่มึงชอบหรอจงฮยอน" คีย์ที่อยู่ในครัวตะโกนถามออกมา แทมินรู้ดีว่าพี่ๆเมมเบอร์ของเขาไม่มีใครชอบให้เขามีแฟน โดยเฉพาะที่เป็นคิมจงอิน เพราะอะไรน่ะหรอ? หวงน้องน่ะสิ
เพราะเขาเดบิวท์ตั้งแต่ยังเด็กก็เป็นพวกๆพี่ๆในวงของเขาที่คอยดูแลเหมือนพี่ชายแท้ๆ พอเขาจะมีแฟนหน่อยก็หวงน้องกันไปซะหมด ส่วนพี่คีย์น่ะเชียร์จะให้เขาเป็นเคะน่ารักๆ ก็เคยหลงไปตอนเด็กๆแต่พอมาอยู่กับพี่จงฮยอนก็พบทางสว่างของตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่พี่คีย์หมั่นไส้จงอิน ก็แค่หมั่นไส้น่ะนะ ไม่ได้เกลียดอะไร
"เหอะ" จงฮยอนเบะปากที่แทบจะเป็นรูปตีนก่อนจะเดินเข้าไปหาของกินในครัว
เขาหันไปมองคนข้างตัวที่ยืนเงียบมานานด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ต้องพับความเป็นห่วงนั้นเก็บลงไปเมื่อคนตัวหน้ายกยิ้มมุมปากก่อนจะพูดขึ้นมาเสียงดัง
"งั้นผมขอพาน้องหัวเห็ดของพวกพี่ๆไปกกสักคืนนะครับ คืนนี้คงไม่กลับ เจอกันที่งานประกาศรางวัลทีเดียวเลยนะพี่ แทมิน เอ็กโซ เอง" จงอินยักคิ้วให้พี่คีย์ที่หันมาเพื่อจะด่าก่อนจะกระตุกมือเขาออกจากห้องไป
แทมินกลั้นขำแทบไม่อยู่หลังออกมาจากห้อง
"ร้ายนะมึงอ่ะ" มือบางบีบจมูกอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยวส่วนร่างหนาก็แค่ยักไหล่อย่างไม่ได้ใส่ใจ
จริงๆศิลปินเอสเอ็มรักกัน สนิทกันทุกคนนั่นแหละ แต่หมั่นไส้น่ะ เข้าใจมั้ย
การเดทกันของเขากับจงอินก็แค่เดินเล่นในสวนสาธารณะ เข้าร้านกาแฟ ไม่ได้เหมือนแฟนกันสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะพวกเขาเริ่มจากความเป็นเพื่อนล่ะมั้ง
"เฮ้ยนั่นพี่แทมินป้ะแก"
"แอร้ยยยย แกกกกกกกนั่นไคอปป้าอ้ะะะ"
แล้วก็เพราะเหตุผลนี้ด้วยมั้งนะ
"ไปดูหนังมั้ยมึง" แทมินถามอีกคนที่นั่งดูดกาแฟอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม มันก็ดูเหมือนเพื่อนมากินกาแฟด้วยกันทั่วไป
ถ้าไม่สังเกตว่าคิมจงอินเอาขาเกี่ยวขาอีแทมินไว้ตลอดเวลาน่ะ
"ทำไม? อยากดูไร?"
"เปล่า หนีแฟนคลับ" แทมินตอบพลางเอาเท้าไปไล้ที่ขาของอีกคน จงอินพยักหน้ารับด้วยสีหน้านิ่งๆจนแทมินต้องหลุดยิ้มออกมา คนตรงหน้าเขาพยายามทำเป็นไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เขาทำที่ขา
"ปะ" แทมินลุกขึ้นยืนก่อนร่างหนาจะลุกขึ้นเต็มความสูงตามไปแล้วโอบคอคนตัวบาง
ต่อหน้าแฟนคลับมันจะได้กลายเป็นไคแทม…
ก็ภาพลักษณ์ของจงอินเป็นผู้ชายดิบเถื่อนส่วนของเขาเป็นผู้ชายหน้าหวานน่ารัก
โชคดีที่วันนี้ไม่ได้มีแฟนคลับตาม ถึงจะได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดแต่ก็ไม่มีคนมาคอยเดินตาม
ห้องVIPถูกจองเพื่อไอดอลชื่อดังทั้งสอง
โซฟาคู่ที่กว้างพอสมควร คิมจงอินดูหนังไปเรื่อยๆก่อนจะค่อยๆโลกเอียงทีละนิด หัวทุยๆของคนตัวหนาซบลงที่ไหล่ของคนตัวบาง แทมินหลุดยิ้มพลางลูบไรผมนิ่มก่อนจะทิ้งมือบางลงที่เอวหนาของอีกคนแทน
ไม่เคยอึดอัดที่ต้องปิดเรื่องที่คบกันเป็นความลับ
แค่เราอยู่ด้วยกันก็มีความสุข
คืนนั้นทั้งสองไม่กลับหอตามที่บอกกับคีย์จริงๆ
พวกเขาชอบที่จะเดินเล่นกันไปตามถนน บรรยากาศในตอนกลางคืนที่เงียบเชียบ มีแสงไฟตามเสาไฟประปราย อากาศที่กำลังเย็นสบายดี ซอยเล็กๆที่เป็นที่ประจำของพวกเขา
มือบางดึงอีกคนให้ตามเข้ามา ริมฝีปากอิ่มของคนตัวบางประกบลงที่ริมฝีปากหนาของอีกคนอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อร่างหนาตอบรับกลับ มือหนายกแขนขึ้นเพื่อคล้องคออีกคนส่วนมือบางก็โอบเอวหนาให้เบียดชิดเข้ามา ริมฝีปากที่บดเบียดกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใครก่อนจะเป็นคิมจงอินที่ต้องผละออกก่อนเพราะอากาศที่หมดลง
ดวงตาทั้งสองจ้องกันอย่างรู้ความหมาย มือทั้งสองจับกันก่อนจะประสานนิ้วทุกนิ้วเข้าด้วยกันแล้วเดินออกไปเพื่อตรงไปที่ประจำอีกที่ที่ไม่เคยมีใครเจอพวกเขา
ริมแม่น้ำฮัน ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ไฟส่องไม่ค่อยถึงตรงนั้น
แทมินเอนตัวนอนลงกับพื้นหญ้า แขนบางยกขึ้นมาเพื่อเป็นหมอนให้หัวตัวเองก่อนอีกข้างจะยืดออกไปให้อีกคนนอน ทั้งสองใส่ผ้าปิดปากสีดำที่หยิบมาเมื่อเช้าเพื่อพรางตัว
เขาทั้งสองคนมีที่ให้ไปด้วยกันอยู่ไม่กี่ที่ มีเพียงไม่กี่ที่ที่พวกเขาสามารถแสดงความรักต่อกันได้อย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้ พวกเขาไม่ได้มีเวลาที่ตรงกันมากนัก ไม่จำเป็นต้องมีสถานที่สวยหรู ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดหวานๆ ไม่จำเป็นต้องโรแมนติค แค่ขอให้พวกเราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่าที่สุด
ลมหายใจที่ผ่อนเข้าออกสม่ำเสมอทำให้แทมินรู้ว่าอีกคนหลับไปแล้ว ร่างหนาที่ซุกหาไออุ่นมาซบอยู่ที่อกบาง มือหนาเกาะเสื้อของเขาไว้ราวกับกลัวอีกคนจะหายไปไหน
แทมินยิ้มบางๆ มือสวยยีผมสีน้ำตาลของอีกคน ริมฝีปากอิ่มกดจูบลงที่เปลือกตาสีเข้มของคนข้างตัวก่อนจะกระซิบเบาๆ
"ฝันถึงกูนะไอ้หมี"
.
แต่บางทีการปิดเป็นความลับก็ไม่ได้ดีเสมอไป
"แทมินคะ" หญิงสาวตรงหน้าส่งรอยยิ้มหวานมาให้เขา จนเขาต้องยิ้มตอบอย่างช่วยไม่ได้แต่ก็ต้องลอบถอนหายใจ
"ครับ?" หญิงสาวตรงหน้าคือ เวย์ วงเครยอนป๊อป อายุ24
"หล่อจังนะคะ มีอะไรติดหน้าน่ะค่ะ" ภาพลักษณ์ใสแบ๊วหน้ากล้องไม่ช่วยอะไรสินะ มือเรียวของหญิงสาวลูบสันกรามคมของคนตรงหน้า เขาได้แต่ยิ้มแหยๆ
"เอ่อ ขอบคุณครับ"
.
"อีกอนโอเวอร์โดส!"
การแสดงของเอ็กโซจบลงอย่างสวยงาม ร่างหนาหอบหายใจก่อนจะโบกมือให้แฟนคลับ แทมินอยู่หลังเวทีเพราะแสดงไปแล้ว งานนี้เป็นงานประกาศรางวัลรวม
"จงอินคะ" หญิงสาวยิ้มก่อนจะเข้ามากอดแขนของคนตัวหนาจนจงอินสะดุ้ง
"เอ่อ…ครับ?" ร่างหนาขมวดคิ้วแน่น เขาเพิ่งเจอกับผู้หญิงคนนี้ครั้งแรก อยู่วงเครยอนป๊อปใช่มั้ย?
"ชื่อโซยูลค่ะ" ไม่เคยเจอกันมาก่อนแต่มากอดแขนกันเนี่ยนะ? ตอนนี้เขาอยู่ตรงข้างๆเวที แฟนคลับบางคนกำลังมองมาที่พวกเขา
"อ่อครับ ขอตัว" เขาดึงแขนออกอย่าสุภาพก่อนจะเดินไปข้างหลังเวที
"ไรวะจงอิน" ร่างสูงของจื่อเทาถามเขาเมื่อเข้ามาที่ห้องพัก
"ไม่รู้ นี่ไม่เคยรู้จักเลยเนี่ย" ร่างหนาขมวดคิ้วมุ่น
"เดี๋ยวกูไปหาแทมินก่อนนะ" ร่างสูงพยักหน้ารับ
ร่างหนาเดินไปที่ห้องพักของชายนี่ก่อนจะเหลือบไปเห็นภาพที่มือของผู้หญิงคนนึงกำลังลูบไล้โครงหน้าหวานของอีแทมิน มือหนากำหมัดแน่นก่อนจะเดินตรงไปหาคนตัวบาง
"แทมิน" จงอินเรียกอีกคนก่อนจะยกแขนขึ้นโอบรอบคอของคนตัวบางพลางส่งยิ้มมีสเน่ห์ไปให้หญิงสาวตรงหน้า
"ขอตัวแทมินก่อนนะครับ"
ร่างบางถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อหลุดพ้นมาได้ เขาก็แค่เดินไปเข้าห้องน้ำพอเดินกลับมาก็เจอผู้หญิงคนนี้
คิมจงอินก็แค่สงสัยว่าทำไมถึงเป็นเครยอนป๊อป
"แทมิน" เสียงนุ่มเรียกอีกคน
"หื้ม?"
"เมื่อกี้กูก็โดนแบบมึงว่ะ” คิ้วบางขมวดขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคนข้างตัวพูด จงอินเบะปาก
"มึงง่ะ หน้ามึงเป็นของกูคนเดียว" มือหนาทาบลงไปบนแก้มทั้งสองข้างของคนหน้าหวานจนแทมินต้องหัวเราะออกมา เวลาคิมจงอินอ้อนนี่น่ารักชะมัด
ดวงตาหวานจ้องเข้าไปในดวงตาคม แววตาที่มีแค่เขาเพียงคนเดียว
"ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรมึง" เขาถามอีกคน
"ควงแขน" คำตอบทำให้อีแทมินหน้าบึ้ง
มือบางควงแขนอีกคนก่อนจะประสานนิ้วกับมือหนาอย่างแนบแน่น
ร่างกายของคิมจงอินเป็นของอีแทมินคนเดียว
ร่างกายของอีแทมินก็เป็นของคิมจงอินคนเดียว
.
"แทมินนี่ มีแฟนรึยังคะ? อายุ22แล้ว" เอ็มซีรายการวิทยุรายการหนึ่ง
"อ่อยังครับ" ร่างบางตอบพลางหัวเราะเบาๆ
"งั้นพี่ก็จีบได้สิ" สาวเจ้าปิดไมค์ก่อนจะพูดแล้วขยิบตาให้เขา แทมินยิ้มตอบบางๆก่อนจะลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่
ยิ่งทุกๆวันผ่านไป เขากับจงอินโตขึ้นเรื่อยๆ พบผู้คนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่พ้นที่จะโดนแบบนี้อยู่เรื่อยๆ
ทำไมเขาถึงเริ่มอยากจะบอกทุกคนว่าเขามีแฟนแล้ว แต่ถึงอย่างงั้น ก็ทำไม่ได้สินะ
.
"จงอิน เห็นข่าวยังวะ?!" ร่างเล็กของพี่จงแดวิ่งออกมาจากห้องและตรงมาที่เขาที่อยู่หน้าทีวี ในมือหนาถือจอยส์เกมพลางจดจ้องไปที่จอตรงหน้าโดยไม่ได้สนใจอีกคนที่เข้ามาหามากนัก
"ข่าวไรพี่?"
"ดิสแพท" เสียงคุ้นหูของคิมจุนมยอนดังขึ้นมาจากทางประตูหอ
"ดิสแพทลงรูปที่แกไปเดทกับแทมินที่แม่น้ำฮัน ตอนนี้เป็นข่าวใหญ่มาก" คำพูดของลีดเดอร์ตัวเล็กที่เดินเข้ามาเรื่อยๆทำให้เขาเผลอปล่อยจอยส์เกมหลุดมือ เสียงเกมโอเวอร์ดังและขึ้นเด่นหราอยู่บนจอ
"พี่โดนเรียกไปคุยหรอ…" คิมจงอินถามเสียงอ่อย
"ใช่ บริษัทเรียกฉันไปคุยถามว่าพวกแกคบกันรึเปล่า"
"แล้วพี่ตอบว่า…"
"ไม่ได้คบ แค่เพื่อนสนิทกัน" สิ้นคำพูดขอจุนมยอน ร่างหนาก็พรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
"ขอบคุณมากนะพี่จุน"
"ฉันทำเพื่อวงเว่ย ดูรูปข่าวซะแล้วหาทางเองว่าจะแก้ข่าวยังไง" มือบางชี้ไปที่โทรศัพท์ของเขาข้างโซฟาก่อนจะเลิ่กคิ้วใส่แล้วเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง
มันเป็นรูปในคืนนั้นที่เขาไปกับแทมิน โชคดีที่เป็นแค่รูปที่เดินด้วยกันไม่ได้เห็นอะไรมากนัก แต่ถ้าลองคิดดีๆที่คนอื่นสงสัยก็คงจะเป็นเพราะเป็นสถานที่เปลี่ยวเกินกว่าเพื่อนจะไปด้วยกัน
สายคุ้นเคยที่โทรเข้ามาทำให้เขาต้องรีบกดรับทันที
‘ไอ้หัวเห็ด’
"มึงเห็นข่าวแล้วใช่มั้ย" เสียงหวานถาม
"อื้ม พี่จินกิโดนเรียกไปคุยรึเปล่า?" เขาถามกลับ
"โดน แต่พี่จินกิตอบไปว่าว่าไม่ได้มีอะไร แล้วพี่จุนมยอนล่ะ?"
"เหมือนกัน" แทมินพรูลมหายใจอย่างโล่งอกเสียงดังจนได้ยินชัดเจนผ่านโทรศัพท์
"จะเอาไงต่อ?" เสียงนุ่มถาม
"กูขอบริษัทไปออกพวกรายการวิทยุ เหมือนจะมีหลายสถานีติดต่อมา กูจะเป็นคนแก้ข่าวเอง ส่วนมึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไปซะ ช่วงนี้มึงกำลังดัง กูไม่อยากให้มีปัญหา" แทมินตอบกลับ
"แต่มึง…"
"แต่ไร มึงทำตัวปกติไปซะ ใครถามอะไรก็ทำหน้านิ่งตอบกลับไปว่าก็ไปเที่ยวกันเฉยๆ นอกนั้นกูจัดการเอง"
"…"
"รักมึงนะไอ้หมี"
"อื้ม…รักเหมือนกันไอ้หัวเห็ด"
.
"แขกรับเชิญของเราวันนี้เป็นหนุ่มน่ารักเต้นเก่งขวัญใจสาวๆ"
"สวัสดีครับ ชายนี่ แทมิน ครับ"
"วันนี้รายการของเราคงมีผู้ฟังเยอะมากแน่ๆที่น้องเล็กของวงชายนี่มาออกรายการของเราแบบนี้"
"เป็นเกียรติมากครับ"
"เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า สำหรับรูปที่เพิ่งออกมาจากสำนักข่าวดิสแพท ใครๆก็รู้ว่าสำนักข่าวนี้มักจะลงรูปของคู่รักไอดอลที่เดทกันอยู่พร้อมคำอธิบาย แต่การมาคราวนี้ของดิสแพททำให้หลายคนถึงกับงงครับ เพราะเป็นรูปของชายนี่ แทมินกับ เอ็กโซ ไค โดยไม่มีคำอธิบาย เลยมีคนเดาไปต่างๆนานา สรุปว่ามันยังไงเอ่ย?"
"ฮ่ะฮ่ะ ครับผม ผมก็งงตอนเห็นข่าวเหมือนกันครับ คือจริงๆผมกับไคเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เป็นเด็กฝึกแล้วครับไปไหนก็ตัวติดกันตลอด แต่พอเดบิวท์แล้วก็ไม่ค่อยมีเวลา ถ้ามีเวลาว่างตรงกันก็จะออกไปเที่ยวด้วยกันตลอดครับ"
"แล้วทำไมต้องออกไปที่สถานที่โรแมนติคสำหรับคู่รักอย่างริมแม่น้ำฮันด้วยล่ะครับ แถมตรงนั้นแสงไฟไม่ถึงอีก เปลี่ยวน่าดู"
"พวกผมไม่อยากให้เป็นจุดเด่นน่ะครับ อยากอยู่เงียบๆกันมากกว่า อีกอย่างคือตรงนั้นมันใกล้หอพักของพวกเราด้วย แต่จริงๆผมก็งงนะ ตอนนั้นผมก็ไม่เห็นใครเลย พอมีรูปออกมาแบบนี้ผมค่อนข้างตกใจ มันก็น่ากลัวนะ ผมกลัวจริงๆ มีใครอยู่ข้างหลังเราได้ยังไง"
"คิดยังไงกับข่าวที่ออกมาแบบนี้?"
"ไม่รู้สิ ก็ขำๆมั้งครับ คือพวกผมก็เป็นเพื่อนสนิทกันมานานจนหลายๆคนอาจจะเข้าใจผิด อย่าเข้าใจผิดกันนะครับ"
"อาจจะเพราะแทมินนี่ของเราหน้าตาน่ารักเกินไป"
"อ่า…อย่าพูดแบบนี้สิครับ ไม่โอเคเลยฮ่ะๆ หลังจากนี้ผมคงต้องระวังตัวมากขึ้นเวลาไปเที่ยวกับไค"
"เอ้ะ? ระวังทำไมครับก็แค่ไปกับเพื่อนสนิทไม่ใช่หรอ?"
"…อ้า…นั่นสินะครับ"
"แล้วสำหรับสีผมสีทองนี่ทำเพราะอะไรครับ? ดูเฉี่ยวและแปลกตาดีนะครับ"
"อ่า ผมทำเพราะคอนเซปของโซโล่ของผมที่เพิ่งเดบิวท์ไปครับ"
"ผมชอบนะ มันเข้ากับคุณ"
"อ่า คงไม่ทำแล้วล่ะครับ ทำสีนี้แล้วหลบยาก"
"ห้ะ หลบใครครับ? นักข่าวหรอ?"
"เอ่อ………ไม่ใช่ครับ ก็แค่ไม่ชอบให้มันเด่นเท่านั้นแหละครับ ฮ่าๆๆ"
ร่างหนากุมขมับกับคำตอบและท่าทางของแฟนหนุ่มในรายการที่ไร้ความเนียนใดๆทั้งสิ้น
"แฟนมึงหลุดเยอะสัดๆอ่ะไอ้จงอิน" พี่แบคฮยอนพูดขึ้นมา ตอนนี้พวกเราทั้งสิบคนกำลังนั่งดูถ่ายทอดสดจากรายการวิทยุ
"ไม่มีใครรู้เลยมั้งเนี่ยตอบแบบนี้" เป็นพี่ชานยอลที่สบทบขึ้นมาพลางหยิบขนมเข้าปาก
"เอาหน่า อย่างน้อยแฟนคลับก็คงไม่สงสัยอะไรแล้ว" เขาเถียง
"ไม่คิดบ้างหรอว่าบางทีแฟนคลับอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยตั้งแต่แรก" โดคยองซูพูดขึ้นพลางเลิ่กคิ้ว มือเล็กหยิบขนมเข้าปากด้วยสีหน้านิ่ง
"…"
"…"
"…" เออว่ะ
"อย่าว่าปายยย ไคแทมนี่คู่จิ้นมาแรงนะเหยย" แบคฮยอนพูดขึ้นต่อ
"ถึงจะแพ้ลู่ทันกับเทาอึนซังก็เหอะ" คิมจงแดพูดขึ้นก่อนจะหันไปแท็กมือกับบยอนแบคฮยอน เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้อง คงจะมีแต่จื่อเทาเท่านั้นที่นั่งจ้องหน้าจงแดกับแบคฮยอนอย่างเคียดแค้น
"จุนมาอ่าาาา มีแต่คนแกล้งอ่ะ" สายตาหมั่นไส้จากทุกคนถูกส่งไปยังแพนด้าตัวโตที่เกาะแขนของลีดเดอร์ก่อนจะเอาหัวทุยๆไปซบไหล่เล็ก
"โอยยยยย หมั่นไส้แรงได้มะ" เสียงโอดครวญดังตามมาเป็นระลอกก่อนทุกคนจะเงียบเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
"ว่าไงแทมิน เสร็จแล้วหรอ" พี่จงแดทำสัญญาณมือส่งมาให้ประมาณว่าให้เปิดสปีคเกอร์โฟนซะ
ขี้เสือกกว่าบีเกิ้ลไลน์นี่มีอีกมั้ย
"อืม เสร็จแล้ว" เสียงหวานตอบกลับมา
"เคลียร์ได้ดีมากเลยนะแทม นี่ฟังแล้วไม่รู้เลยว่าไปเดทกันไม่รู้เลยเว่ย" เสียงประชดของจุนมยอนที่ดังเข้าไปทำให้อีแทมินโวยวาย
"มึงจะเปิดสปีคเกอร์ทำไมเนี่ยไอ้เหี้ยจงอินนน เดี๋ยวเหอะพี่จุน เดี๋ยวรู้เลย"
"เดี๋ยวไรๆ นี่แฟนแกอยู่กับฉันตอนนี้นะ ขืนแกพูดอะไรไม่เข้าหูอีกทีนะแทม ไอ้จงอินเสร็จพวกฉันแน่" คนตัวเล็กพูดพลางกอดอกโดยมีจื่อเทาคอยพยักหน้าเป็นลูกคู่ตาม
"โอ้ยจงอินมึงปิดสปีคเกอร์โฟนดิ้" เขาหัวเราะก่อนจะทำตามที่อีกคนบอกแล้วลุกขึ้นออกไปที่ระเบียง
"เออกูขอโทษที่กูไม่เนียน" เสียงหวานพูดประชดจนร่างหนาหลุดยิ้มกว้าง
"มึงแม่งทำคนสงสัยหนักกว่าเดิมไอ้แทม"
"จงอิน มึงรู้ใช่ป้ะว่าตอนนี้พี่จียอนตามจีบกูอยู่ ทีอาร่าอ่ะ" แทมินพูดขึ้นมา คนตัวหนาพยักหน้าขึ้นลงอย่างรับรู้ ก็รู้มาสักพักแล้ว
"พยักหน้าแบบนั้นแล้วคิดว่ากูจะเห็นมั้ยน่ะ" เสียงหวานพูดพลางกลั้วหัวเราะ จงอินขมวดคิ้วมุ่น
"รู้ได้ไงว่ากูพยักหน้า"
"มองลงมาข้างล่างดิ" สายตาคมมองลงไปข้างล่างตึกทันที ร่างบางในชุดเสื้อยืดตัวบางสีชมพูกับกางเกงเดฟขายาวสีดำกำลังโบกมือให้เขา
"มาทำไม แล้วแต่งแบบนั้นร้อนมากหรอ สิบองศาเนี่ย" คิมจงอินเบ้ปาก
"ช่าย เนี่ยหนาวมากเลยวันนี้นอนที่นี่ได้มั้ยครับ ขอเข้าไปข้างในหน่อย" รอยนิ้มกรุ้มกริ้มจากริมฝีปากอิ่มที่ถูกส่งมาทำให้เขาต้องแลบลิ้นใส่
"เพิ่งมีข่าวแล้วมาหาถึงหอเนี่ยนะ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก" เสียงนุ่มพูดขึ้น
"โอ้ยช่างหัวแม่งเหอะ กูหนาวมากอยากกอดเมียจะแย่"
"ไอ้ห่า!" ร่างหนาสบถเมื่อแทมินตัดสายไปแล้วเดินเข้ามาในตึก ใบหน้าสีเข้มเรื่อสีแดงฝาดพลางเม้มปากแน่น
โชคดีที่พรุ่งนี้ไม่มีงาน
จบคืนนี้คงไม่มีแรง
The End?
Not yet
"คุณไคสนิทกับคุณแทมินใช่มั้ยครับ?"
"เอ่อ ครับ" จงอินหัวเราะเบาๆ ทำไมไปรายการไหนถึงต้องถามแต่เรื่องแทมิน
"เราอยากจะทดสอบอะไรหน่อยครับ ช่วยโทรหาคุณแทมินหน่อยได้มั้ยครับ"
"เอ่อ ได้ครับๆ" เขาหวังว่าอีแทมินจะไม่พูดอะไรแปลกๆออกมา
"แทมินนี่อ่า นี่ไคนะ" จงอินออกตัวก่อนทันที
"อ่า ไคหวัดดี มีไรหรอ" ดูเหมือนว่าแทมินจะรับมุกได้ทัน จงอินถอนหายใจอย่างโล่งอก
"เราอยากจะถามคำถามคุณแทมินสักหน่อยครับ" เอ็มซีรายการพูดกับปลายสาย
"อ่า สวัสดีครับรุ่นพี่ สวัสดีครับผู้ฟังทุกคน ผมชายนี่ แทมินครับ"
"ทักทายได้น่ารักสมกับเป็นแทมินนี่ของเราจริงๆ" คำพูดจากเอ็มซีทำให้เขาต้องแอบเบ้ปาก แทมินหัวเราะเบาๆ
"ตอนนี้อยู่ที่ไหนครับ? เสียงค่อนข้างวุ่นวาย"
"อยู่ที่กองถ่ายเอ็มวีครับ ตอนนี้พักกอง"
"ถ้าอย่างนั้น เราจะไม่รบกวนเวลามาก ผมจะถามคำถามสักสองสามข้อนะครับ" เอ็มซียื่นกระดาษแผ่นนึงที่เป็นคำถามมาให้เขา
"ข้อแรก ฉันเกิดวันที่เท่าไหร่?" เสียงนุ่มถาม
"ห้ะ…เดี๋ยวนะ ขอนึกก่อน" เสียงหัวเราะอารมณ์ดีจากปลายสายทำให้จงอินอ้าปากค้าง
"ย๊า! จำไม่ได้หรอ!?"
"15ป้ะ ไม่ๆ14 เฮ้ยหรือ13วะ" เสียงพึมพัมจากอีแทมินทำให้จงอินเผลออยู่ปาก
"คุณแทมินจำไม่ได้จริงๆหรอครับ?" เอ็มซีถาม
"ผมไม่แน่ใจครับ ขอโทษนะไคอ่า" ใบหน้าคมบูดบึ้งลงอย่างเห็นได้ชัด
"สรุปคำตอบสุดท้ายครับ"
"14 มกรา ครับ" เสียงหวานหัวเราะ
"ถูกต้อง ข้อสอง ฉันสูงเท่าไหร่" สีหน้าของคิมจงอินดีขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าอีกคนแกล้ง จบคำถามแทมินก็หัวเราะอย่างหยุดไม่อยู่ทำให้เขาต้องชักสีหน้าอีกครั้ง
"182ครับ"
"ถูกต้อง" ถ้าถามว่าทำไมแทมินถึงหัวเราะ ก็เพราะความจริงเขาสูงเพียงแค่178เท่านั้น…
ความลับสุดยอดนะเรื่องความสูงเนี่ย….ใส่เสริมส้นมาตลอด
"ว้าว ตอบถูกทั้งสองข้อเลย" เอ็มซีพูดขึ้นมา
"ผมรู้เรื่องของไคมากกว่าตัวเขาเองอีกครับ"
.
"ใครๆก็รู้กันว่าคุณกับไคเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก"
"ครับ"
"ปกติเจอกันบ่อยมั้ยครับ?"
"ก็ถ้าว่างตรงกันก็จะนัดเจอกันครับ ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่"
"ลองโทรหาคุณไคให้หน่อยได้มั้ยครับ?"
"เอ่อได้ครับ…"
"ยอบอเซโย" เสียงหมีๆของคนที่ดูเหมือนจะเพิ่งตื่น
"ไคอ่า ทำอะไรอยู่"
"แทมิน?"
"อือ ฉันเอง"
"ฮือ คิดถึง" ชิบหาย… คิมจงอินต้องยังไม่ตื่นดีแน่ๆ
"เอ่อ…" เสียงเอ็มซีที่อุทานขึ้นมาพลางอ้าปากค้างทำให้เขาต้องแก้อย่างรวดเร็ว
"ไม่ได้เจอกันสักพักใหญ่ๆแล้วครับช่วงนี้" แทมินหันไปตอบแล้วยิ้มให้กับเอ็มซีอย่างแนบเนียน
"คิดถึงก็มาหาสิ" เสียงหวานพูดตอบปลายสายไป ไหนๆก็ขนาดนี้ อยากรู้ว่าจะตอบว่าอะไร
"เหอะ เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก ไอ้บ้า"
อีแทมิน…รีบแก้ด่วน…
"ยังไม่ตื่นใช่มั้ยนายน่ะ ไปนอนเถอะ แค่นี้นะ"
"ไคเค้าไม่ชอบออกไปข้างนอกให้นักข่าวถ่ายรูปน่ะครับ"
สีข้างถลอกกว่านี้ไม่มีอีกแล้วอีแทมิน…
Real Ending…
The End.
#ฟิคความลับแทมไค
TALK
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรามโนขึ้นทั้งหมด รวมถึงตัวละครอื่นๆด้วยอย่าคิดมากกันนะคะ ส่วนตัวแทมไคเนี่ย ไรท์แต่งเรื่องนี้มาจากบทสัมภาษณ์ จริงๆคือแต่งไว้นานมากแล้วแต่เพิ่งจะเอามาลง ถ้าชอบหรืออยากสกรีม รบกวนช่วยติดแท้ก #ฟิคความลับแทมไค ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่า
ความคิดเห็น