คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : THRAll Intro
THRAll Intro
คุณคิดว่า…คุณรู้จักเขาดีแค่ไหน
THRAll
9 กันยายน 2014
"บอสคะ โปรเจ็คนี้สรุปยังไงคะ?"
"เป็นความคิดที่ดีนะ ออกแบบบรรจุภัณฑ์สวยดี แต่ว่าคุณไม่คิดหรอว่ามันยังมีข้อบกพร่องอยู่ ถ้าผมคว่ำมัน แล้วเขย่า คุณคิดว่าพลาสติกที่แร๊พอยู่ในแบบที่คุณออกแบบแข็งแรงพอที่จะรองรับมันรึเปล่า ผมให้เวลาพวกคุณสองวันปรับปรุงโปรเจ็คนี้แล้วมานำเสนอผมอีกครั้ง ถ้าผมยังไม่พอใจ ผมมั่นใจว่าโบนัสของพวกคุณจะหายไป โอเคครับ จบการประชุม เชิญ"
คิมซูโฮ หรือ 'บอสคิม' อายุ28 ประธานบริษัทอาหารสำเร็จรูปขนาดใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้
ด้วยความสามารถที่หลากหลายทำให้สามารถขึ้นเป็นประธานและบริหารงานได้อย่างดีเยี่ยมตั้งแต่อายุเพียง23
เขามีน้องชายต่างแม่คนหนึ่ง 'คิมจงอิน' ที่อายุน้อยกว่าถึงสิบปีเต็ม กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของเกาหลีใต้ ผู้ถือหุ้นอันดับสามของบริษัท
พ่อขายหุ้นจำนวนหนึ่งให้ซูโฮเมื่ออายุ20 จากที่เคยมีหุ้นเป็นอันดับสองทำให้เขาขึ้นมามีหุ้นเป็นอันดับหนึ่ง พ่อกลายเป็นผู้ถือหุ้นอันดับสอง ส่วนน้องชายของเขาเป็นอันดับสาม
คนมักคิดว่าเขาโหดและเข้มงวด แน่นอนว่ามันเป็นงาน นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้บริษัทของเขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุด
ก๊อกๆ
"เข้ามา" เสียงหวานตอบรับ
"ไงมึง เครียดหรอ" คนที่กล้าพูดแบบนี้กับคิมซูโฮก็มีแค่คนเดียว
"ว่างหรอครับหัวหน้าปาร์ค เข้ามาทำไม ชอบมากวนตีนกูจัง เงินเดือนนี่หักดีมั้ยยังไง" ซูโฮตอบอย่างไม่ได้สนใจ เขาไม่ได้หันไปมองเลยด้วยซ้ำ
"แหมม ใจเย็นๆ กูเห็นมึงเครียดๆก็ซื้อกาแฟมาฝาก" มือใหญ่วางแก้วกาแฟแบรนด์ดังลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอย่างถือวิสาสะ
ปาร์คชานยอล เพื่อนสนิทของคิมซูโฮตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาวิทยาลัย ชานยอลเคยทำงานที่อื่นแต่บริษัทนั้นได้ปิดตัวลง เขาเลยชวนชานยอลมาทำงานด้วยกัน ตอนนี้เป็นหัวหน้างานใหญ่ จริงๆแล้วปาร์คชานยอลก็จัดเป็นผู้ถือหุ้นอันดับต้นๆเช่นกัน
"ต้องการอะไรจากกูครับคุณหัวหน้าปาร์ค" ใบหน้าหวานเงยขึ้นจากกองเอกสารมองเพื่อนตัวสูงที่หน้าตาค่อนข้างดี ย้ำว่า ค่ อ น ข้ า ง
"แหม่…เพื่อนขาาา กูก็แค่เป็นห่วงไม่ได้หรา" คิมซูโฮกลอกตาจนครบ360องศาก่อนจะก้มลงสนใจงานตรงหน้าต่อ
"ซูโฮคะเย็นนี้ไปกินข้าวกันนะคะๆ ชวนน้องจงอินไปด้วยนะคะๆๆๆๆๆๆๆ" คำพูดที่ทำให้ริมฝีปากบางต้องเบ้ลงอย่างขัดใจพลางเหลือกตาอีกครั้ง
เขาล่ะเกลียดจริงๆเวลาปาร์คชานยอลจีบปากจีบคอพูดคะขากับเขาเหมือนเวลามันม่อสาว
"กู ไม่ ให้ น้อง กู ไป ยุ่ง กับ คน อย่าง มึง หรอก คิด จะ จีบ น้อง กู นี่ ข้าม ศพ กู ไป ก่อน"
คนส่วนใหญ่มักจะคิดว่าคิมซูโฮกับน้องชายไม่ค่อยลงรอยกันเพราะนอกจากจะเป็นพี่น้องต่างแม่กันแล้วก็คงจะแย่งตำแหน่งประธานกันอีกด้วย แต่นั่นไม่จริงสักนิด
แม่ของเขาเสียไปตั้งแต่เขาเด็กๆ ต่อมาไม่นานนักพ่อก็แต่งงานกับแม่ของจงอินซึ่งดีมากๆกับเขา ไม่มีความเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายอย่างในนิทานแม้แต่น้อย แต่ก็เป็นเคราะห์ร้ายจริงๆ เมื่อตอนจงอินอายุได้6ขวบ แม่ของจงอินก็เสียชีวิตลงเช่นกัน
พ่อเลี้ยงเขากับน้องมาด้วยตัวเอง ทั้งๆที่งานบริษัทแสนจะวุ่นวายแต่พ่อก็จะแบ่งเวลาส่วนนึงมาให้พวกเขาเสมอ พ่อสอนเขาตั้งแต่เด็กว่าให้รักและดูแลน้องอย่างดีที่สุด ถ้าครอบครัวเราไม่รักกันแล้วใครจะไปรักเรา และคิมซูโฮจำมันไว้ขึ้นใจเสมอ
แม้พอโตขึ้นเขากับจงอินจะยิ่งห่างกันมากขึ้น ไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็ยังคอยถามข่าวคราวของกันและกันเสมอ
ส่วนเรื่องหุ้นของบริษัท แน่นอนว่าคิมจงอินเรียนบริหารตามที่พ่อต้องการ และจงอินสามารถบริหารหุ้นได้เก่งมากๆจนหุ้นของบริษัทพุ่งขึ้นสูง แต่เจ้าตัวกลับสนใจการเต้นและการแสดงมากกว่า น้องชายของเขาเลยประกาศตัวว่าจะตามงานของบริษัทอยู่ห่างๆเท่านั้น ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมคิมซูโฮถึงต้องมานั่งในตำแหน่งประธานบริษัทแบบนี้
"นะๆๆๆๆๆๆๆ ชวนน้องจงอินไปด้วยนะะะะ วันนี้น้องเค้าเลิกเรียนเร็วนะๆๆๆๆๆ" เขาตวัดสายตามองเพื่อนตัวสูงอย่างข้องใจ
"มึงรู้ตารางเรียนน้องกูด้วยหรอ?" ดวงตาโตเบิกกว้างกว่าเดิมก่อนมือใหญ่จะรีบปากตัวเองเมื่อรู้ว่าหลุดพูดอะไรออกไป
มือบางหยิบปากกาชี้หน้าร่างสูงที่ได้แต่ยิ้มแหยๆ
ซูโฮถอนหายใจ
"วันนี้กูมีนัดกินข้าวกับน้องอยู่แล้ว อยากไปก็ไป มึงน่ารำคาญสัด"
ซูโฮกลอกตาอีกครั้งกับรีแอคชั่นของร่างสูงที่ดี๊ด๊าจนเกินเหตุ เขามีนัดทานข้าวกับน้องในทุกๆเดือนอยู่แล้ว พี่น้องก็ต้องเจอกันบ้างเพื่อไม่ให้ห่างเหินกันมากไป
"แต่…คุณหัวหน้าปาร์คต้องอยู่ทำโอทีทั้งอาทิตย์นี้เป็นข้อแลกเปลี่ยน" ริมฝีปากบางยกยิ้ม
รอยยิ้มอาบยาพิษของคิมซูโฮ รอยยิ้มหวานที่มักจะหลอกล่อให้ผู้บริหารหนุ่มของบริษัทอื่นหลงกลยอมเซ็นสัญญาอย่างง่ายดาย
นี่มันนางปีศาจชัดๆ
"โหยมึง…ไม่เอาดิ…"
"งั้นก็อด"
"เคๆๆๆ ยอมๆๆๆ กูยอมก็ได้จ้า" ซูโฮยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อชานยอลชูมือสองข้างขึ้นเพื่อแสดงออกว่ายอมแพ้
"ดีครับ งั้นหัวหน้าปาร์คช่วยไสหัวกลับไปทำงานครับ หมดเวลาอู้งานแล้ว คือท่านประธานคิมมีงานต้องทำ เค้?" ร่างเล็กยักคิ้วให้อีกคน
"เชี่ย เออ ไปก็ด้ายยย สัด โหดชิบหาย บายจ่ะจุ้บๆ" ร่างสูงส่งจูบให้ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินออกไป
ซูโฮถอนหายใจออกมาเมื่อชานยอลออกไปแล้ว
ชีวิตของเขามีแต่ความเครียดและความวุ่นวาย ไม่ได้เรียบง่ายและมีความสุขอย่างที่ใครๆคิด ต้องทำตัวเหมือนมีความสุขเสียเต็มประดาทั้งๆที่ไม่มีเลยแม้แต่น้อย
และคงไม่ผิดถ้าเขาจะหาความสำราญในยามค่ำคืนกับ…
ใครสักคนที่เขาไม่รู้จัก และคนๆนั้นก็ไม่รู้จักเขา
"Sex Delivery Restaurant สวัสดีครับ" เสียงทุ้มนุ่มระรื่นหูรับโทรศัพท์เหมือนเช่นเคย
"ผมคิมจุนนะครับ คืนนี้สี่ทุ่มที่คอนโดผม ขอสเป็คเดิมนะครับ"
นี่คือเหตุผลที่เขาไม่มีแฟน
อะไรที่มันซ้ำซากมันก็น่าเบื่อ
ทุกคนที่เข้ามาหาคิมซูโฮในแต่ละคืน
ไม่เคยซ้ำคน
ความคิดเห็น