ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {Fic 2pm Channuneo} ขอบคุณที่รักกัน

    ลำดับตอนที่ #3 : ฉันสาธิตให้ดีกว่า

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 56


    cinna mon

    ฉันสาธิตให้ดีกว่า

    ตอนนี้ผมกับจุนโฮก็มาถึงบ้านผมแล้วบ้าน ตระกูลฮวาง”   ผมอยู่กับน้องชายครับพ่อกับแม่ผมบินไปดูงานมี่ต่างประเทศก็เลยอยู่กับ  ปาร์ค ชานยอล  หรือชานยอลแค่สองคนแต่บางที่มันก็จะพา  บยอน แบคฮยอน  ”เมียมันมาอยู่ด้วย   ดูสิมันมีเมียเร็วกว่าผมอีก     และมันก็ชอบทำอย่างว่ากันสะเสียงดังเชียว  ก็เสียงที่ผมไม่กล้าบอกจุนโฮนั่นแหละ  ทุกคนอาจจะงงว่าทำไมหน้าตาเราสองคนไม่เหมือนกันก็เพราะพวกเราเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกันเท่านั้นเองครับ         

      

    ชานนายอยู่บ้านคนเดียวหรอ?”   จุนโฮหันหน้ามาถามผมจึงทำให้ผมต้องหันมาสนใจคนตัวเล็กกว่า

     

    อ๋อป่าวหรอก อยู่กับน้องชายนะ ” 

     

    อ่าวไหนนายบอกว่าบ้านนายคนเยอะไงคนตัวเลขเริ่มชักสีหน้าใส่ผมแล้วสิ

     

    ฉันหมายถึงคนใช้หนะผมรีบแก้ตัวน้ำขุ่นก็กลัวคนตัวเล็กจะเหวี่ยงหนิครับ

     

    บ้านนายก็ไม่ตางจากบ้านฉันหรอกจุนโฮตอบพร้อมกลับเดินสำรวจบ้านผมเล่น

     

    ชานยอลหรอที่อยู่กับนายนะ  ป่านี้คงโตเป็นหนุ่มแล้วสิคงหล่อไม่เบาเลย”  เฮ่ทำไมจุนโฮต้องไปชมมันด้วยวะ

     

    อะนี่ใช้ชานยอลปะ”  จุนโฮถามพร้อมกับชี้นิ้วไปที่รูปคู่ของผมกับชานยอล

     

    ใช่ผมพยักหน้าตอบ

     

    โอโห!!!  ชานนี่หล่อไม่เบาเลยนะ”  จุนโฮอุทาน

     

    แน่แหละ  นายอยู่กับชั้นตั้งนานนายยังไม่รู้อีกหรอ  ว่าชั้นออกจะหล่อผมพูดอย่างหลงตังเอง  ก็คนมันหล่อทำไงได้หละ

     

    ชั้นหมายถึงชานยอลไม่ใช้นายไอหมีจุนโฮพูดและเตียมตัววิ่งเพราะเค้ารู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครเรียกว่าหมี

     

    จุนโฮวิ่งหนีผมเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ที่และจุนโฮก็วิ่งเข้าไปในครัวแต่คนตัวเล็กก็หยุดวิ่งแล้วยืนนึ่งกับภาพที่เห็นตรงหน้า

    คือชานยอลและแบคฮยอนกำลังจูบกันแบบดูดดื่มที่บนเคาเตอร์ห้องครัว  ชานยอนเอามือไปลูบตรงหน้าท้องแบคฮยอนด้วยความบ้าครั่งส่วนแบคฮยอนก็นำมือมา คล้องคอชานยอนไว้เหมือนต้องการที่ยึดเหนี่ยว

    ผมจึงรีบนำมือมาปิดตาจุนโฮไว้แล้วรีบพากลับห้องโดยไม่ลืมที่จะบอกไร่หลังสองคนนั้นว่า

     

    นายสองคนนะพรุ่งนี้มีเรียนนะเบาๆกันหน่อยเดี๋ยวพรุ่งนี้แบคเดินไม่ไหวแต่ก็ดูเหมือนว่าคนทั้งสองจะไม่สนใจผมเลย

    ผมพาจุนโฮมานั่งที่โซฟาที่ห้องนอนผมตั่งนานแล้วแต่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะยังช็อคไม่หาย

     

    จุนโฮนายเป็นไรป่าวผมถามด้วยความเป็นห่วง

     

    ชานปะกี้ชานยอลเค้าทำไรอะ   จุนโฮถามแล้วหันหน้ามาเอาคำตอบกับผมตาแป๋ว   แล้วผมจะตอบอย่าไรดีหละ

     

    เอ่อ.....คือ.......เอ่อ..เค้า..เค้าไรดีวะ

     

    ว่าไงหละเค้าอะไรคนตัวเล็กกว่าหันมาคาดคั้นอีกรอบ

     

    เอ่อมันอธิบายยากอะ   ฉันสาธิตให้ดีกว่า

     

    พอพูดจบผมก็จับท้ายทอยของอีกคนให้หันมารับจูบของผม  จุนโฮเบิกตากว้างเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอ่อนนุ่มที่ริมฝีปาก  ด้วยความตกใจจุนโฮเลยเผยอปากออกผมจึงไม่รอชารีบเข้าไปตักตวงความหอมหวานภายในลิ้นของเราทั้งสองเกี่ยวตวัดกันจนรู้สึกถึงน้ำใสๆที่ไหลเยิ้มที่ปลายคางที่ไม่รู้ว่าเป็นของใครหรือของทั้งสองรวมกัน จุนโฮทุบอกผมสองสามทีเหมือนต้องการบอกว่าขาดอาการหายใจ ผมจึงต้องจำใจผละออก  จุนโฮหายใจเข้าปอดลึกๆพร้อมทั้งถอนหายใจยาวๆ  คนตัวเล็กหันมาทำตาเขียวใส่ผม

    ชานซองนายจูบฉันทำไมมมมมม   จุนโฮหันมาถามผมด้วยท่าทีโกรธจัด

     

    ก็ฉันบอกนายแล้วไงว่ามันอธิบายยาก ก็เลยสาธิตให้เลย^^”ผมตอบไปพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์

     

    ย่า!! ก็ไม่ได้บอกให้จูบหนิคนตัวเล็กตอบพร้อมกับปาหมอนมาใส่ผม

     

    ก็กลัวไม่เข้าใจไง

     

      “โอ้ฉันไม่คุยกับนายแล้ว  ไปอาบน้ำดีกว่าเอาเสื้อผ้าของชานยอลมาให้ด้วยฉันใส่ของนายไม่ได้จุนโฮโวยวายแล้วก็สั่งๆๆก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

    ผมเลยเดินไปเอาเสื่อผ้าของชานยอลที่ห้องของมัน  แต่เอ๊ะเมื่อกี้จุนโฮน้าแดงด้วยหนิสงสัยจะเขิน

    ทำคะแนนต่อไป ฮวาง ชานซอง

    .

    .

    .

    .

    .

    ตึกๆตักๆ  ตึกๆตักๆ

     

    โอ้ยทำไม่ใจเต้นอย่างนี้หละ จุนโฮ อย่าลืมสิว่านายรักใครแล้วจะมาใจเต้นให้คนอื่นได้ไงหละ 

     

     

    โอ้ยก็แค่จูบ ก็แค่จูบจำไว้อีจุนโฮผมบอกตัวเอง โอ้ยแต่ทำไมหัวใจเจ้ากรรมกับไม่ยอมหยุดเต้นสักที่หละ

     

     

    ก๊อกๆๆ

     

     

    จุนโฮอะชุดนายฉันเอามาให้แล้วอะชานซองมาแล้วหรอเร็วจัง

     

     

    ผมเปิดประตูออกไปเอาเสื้อผ้าจากชานซอง แต่ทำไม่เวลาผมมองหน้าเค้าแล้วหน้าผมถึงร้อนผ่าวเสียดือๆหละ

    ตึกๆตักๆ  ตึกๆตักๆ

    หนะยังไม่หยุดอีกเจ้าหัวใจบ้านี่เต้นอยู่ได้  นายมีไว้เต้นต่อหน้าพี่คุณเท่านั้นเค้าใจมั้ย

     

     

    จุนโฮนายเป็นไรรึป่าว   ทำไมอยู่ดีๆก็นิ่งไป อะหน้านายแดงด้วยไม่สบายป่าว”  ชานซองถามพร้อมกับเอาหน้าผากของตัวเองมาชิดกับของผมเพื่อวัดอุณหภูมิ จนผมต้องถอยหนี

     

     

    เอ่อ....ฉันไม่ได้เป็นไรหรอกชานผมตอบโดยไม่มองหน้าร่างสูงตรงหน้า

     

     

    อือ ตัวก็ไม่ร้อน  แต่ทำไมหน้านายมันแดงอะยังไม่เลิกถามจะเข้าโหมดโง่ก็ไง่ได้ใจเลยนะไอหมี

     

     

    ฮัดชิ่ว!!!  โอ้ยใครนินทาฉันเนี่ย ชานซองจามออกมา  สงสัยจะเป็นผมที่นินทา

     

     

    ฉันว่านายนั่นแหละที่ไม่สบาย ไปๆไปได้แล้วฉันจะอาบน้ำผมบอกก็จะปิดประตูห้องน้ำ

     

     

    หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที ใช้เธอหรือนี้ผมร้องเพลง 

     

    เฮ่ย!!!!  ไม่ใช่ ไม่ใช่   เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ชาน  ต้องไม่ใช่ชานซอง  พี่คุณ พี่คุณคนเดียวเท่านั้นที่เรารักไม่ใช่ชาน

     

    โอ้ยจุนโฮมันก็แค่ความใกล้ชิดไม่ใช่ความรักจำเอาไว้

     

    เลิกคิดไม่คิดแล้ว อาบน้ำดีกว่า

     

     แล้วออกไปเราจะทำหน้าอย่าไรเนี่ย

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×