คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หญิงท้องแก่ กับชายหนวดเฟิ้ม
ด้านหน้าโรงแรมแพนนินซูล่า
บรรดาแฟนคลับที่เกาะตัวปักหลักกันอยู่ด้านหน้าโรงแรมยังคงเฝ้านักร้องคนโปรดของพวกเธออย่างเหนียวแน่น มีการร้องเพลงไม่ว่าจะเป็น Hug, i believe, Unforgettable, My destiny และอีกมากมายเป็นระยะๆเพื่อสร้างความคึกครื้นกันเอง ด้วยความหวังเต็มปรี่ว่าเทพเจ้าแห่งทิศตะวันตกจะได้ยิน และออกมาให้ยลโฉมซักแปบนึงก็ยังดี
แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของนักร้องหนุ่ม ยิ่งมีบรรดาบอดี้การ์ดหน้าตาน่ากลัวคุมอยู่ทุกทางเข้าของโรงแรมด้วยแล้ว ยิ่งทำให้โรงแรมหรูใจกลางเมืองดูขลัง แต่นั่นก็ไม่ทำให้บรรดาแฟนคลับย่อท้อ
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติธรรมดา พวกเขาคงจะภูมิใจ และซาบซึ้งใจไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ในกรณีนี้...
"เอาจริงหรอ?" สาวร่างใหญ่ในชุดคลุมท้องถามกับชายร่างผอมแห้งมีหนวดเฟิ้มด้วยเสียงห้าวไม่เหมาะกับหน้าสวยๆเอาเสียเลย
"ฮยองมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้รึป่าวล่ะ?" ชายร่างผอมถามกลับ เขาไม่ใช่ใครที่ไหน เบื้องหลังหนวดเฟิ้มนั้นคือหนุ่มน้อยแห่งวงดงบังชินกิ ชิม ชางมินนั่นเอง
หญิงท้องส่ายศรีษะเสียจนวิกผมเลื่อนจนเขาจะต้องรีบตะครุบมันไว้
ภายใต้วิกผมหยิกยาวสลวยนั่นก็คือชอง ยุนโฮนั่นเอง!!
"เบาๆสิฮยอง!เดี๋ยวความได้แตกหรอก!" ชางมินดุ
"ก็วิกผมนี่มันน่ารำคาญนี่หน่า" ยุนโฮทำปากยื่นอย่างน่าเอ็นดุ (ผู้แต่ง : >< กิซซซซ)
"เอาน่าๆ มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เราออกไปได้นี่หน่า" ชางมินอ้าง
"แล้วทำไมนายไม่มาใส่วิกกับเอาหมอนมามัดพุงเองล่ะ?" ยุนโฮตบๆท้องโตที่ยัดหมอนไว้ซะกลมดิก
"เบาๆหน่อยสิจ๊ะที่รัก เดี๋ยวลูกของเราก็เจ็บหรอก" ชางมินหัวเราะร่ากับแผนการอันแยบยลที่ให้เขาเองกับพี่ชายปลอมตัวเป็นคู่สามีภรรยาที่มีภรรยาท้องแก่ใกล้คลอด แต่ยุนโฮไม่ขำไปกับเขาด้วยนี่สิ
"เปลี่ยนตัวกันเถอะ" หนุ่มในชุดคลุมท้องรู้สึกกระด้างอายที่จะต้องทำอะไรอย่างนี้
"อย่างนี้แหละดีแล้ว รีบไปกันเถอะ" ชางมินโอบเอวพี่ชาย เตรียมจะเล่นบทคู่รัก
"แต่..." ยุนโฮยังไม่มั่นใจ
"เพื่อสาวน้อยชนนี่ฮยอง ท่องไว้ เพื่อสาวน้อยชนนี่" ชางมินพยายามให้กำลังใจ
ยุนโฮสูดหายใจลึก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยู่เขาถึงฮึดสู้ขึ้นมาทั้งๆที่เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอคนนั้นสักหน่อย
"พร้อมนะฮยอง?" ชางมินเช็คความชัวร์
"อื้ม" ยุนโฮพยักหน้ารักก่อนที่จะกรีดเสียงร้องแบบให้ดูหญิงที่สุดเท่าที่จะทำได้
"มีอะไรกันครับ?" เหล่าพนักงาน บอร์ดี้การ์ด และหลายๆคนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
"คือ... ภรรยาผมกำลังจะคลอดน่ะครับ" ชางมินตีบทสามีทันที "ไหวไหมที่รัก?" เขามองยุนโฮผู้รับบทภรรยาอย่างเป็นห่วง
"โอยยยยยย....." ยุนโฮพยายามดัดเสียงเต็มที่
"ใจเย็นนะที่รักๆ ขอทางหน่อยนะครับ" ชางมินประคองร่างยุนโฮท้องโตผ่านบรรดาการ์ดหน้าดุอย่างรวดเร็ว
บอดี้การ์ดที่ยืนคุมอยู่ข้างหน้าก็ใช่ว่าจะใจร้ายใจดำเหมือนหน้าตา เพราะเขาต่างก็ช่วยกันเคลียร์ทางที่บรรดาแฟนคลับนั่งขวางอยู่ให้สองสามีภรรยาผ่านไปได้สะดวก มิหนำซ้ำยังเรียก TAXI ให้อีกแน่ะ
"ขอบคุณครับ" ชางมินหันมาขอบคุรก่อนที่จะรีบมุดตัวเข้าไปในตัวรถ และสั่งรถออกไปทันที
"เฮ้อ!" ยุนโฮถอนใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะดึงวิกผมออกเมื่อไกลจากโรงแรมพอสมควรแล้ว ทำเอาคนขับ TAXI ตกใจไม่น้อย
"รีบเปลี่ยนซะฮยอง" ชางมินยื่นชุดใหม่ให้พี่ชาย ซึ่งเขาก็รับมันมาแล้วจัดแจงเปลี่ยนจากชุดคลุมท้องเป็นชุดสูททันที
"ขอบใจนายมากนะ" ยุนโฮซาบซึ้งในแผนการอันชาญฉลาดของน้องชาย
"ไม่เป็นไรฮยอง" ชางมินบอกขณะที่วุ่นอยู่กับการรื้อหาอะไรในกระเป๋าใบน้อย
ยุนโฮยกนาฬิกาขึ้นดูอย่างร้อนใจ นี่ก็เกินเวลานัดมาพอสมควรแล้ว... เขาจะไปทันเจอเธอไหมนะ?
+++++++++++++++++++++++++++
ทางฝ่ายของเด็กสาวที่นั่งรอในภัตราคารมานานเกือบชั่วโมงแล้ว เธอยังคงนั่งไม่อยู่สุขอยู่อย่างนั้น พยายามหาอะไรทำเพื่อฆ่าเวลา พลางชะเง้อมองหาคนนัดเป็นระยะ แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงา
"จะสั่งอะไรรองท้องก่อนไหมคะ?" พนักงานเสิร์ฟที่ยืนมองเธอมานานแล้วรู้สึกเป็นห่วง กลัวว่าเธอจะรอจนหิว
ชนนี่ยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร "ยังดีกว่าค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"
"งั้นฉันขออนุญาติเสิร์ฟน้ำให้ก่อนได้ไหมคะ?" บริกรกลัวว่าเธอจะคอแห้ง
ชนนี่ชังใจเล็กน้อย... แค่น้ำเปล่ามันต้องเสียเงินป่าวหว่า?
เหมือนบริกรจะอ่านใจเธอออก "บริการน้ำฟรีค่ะ"
ชนนี่ฉีกยิ้ม "ขอบคุณค่ะ"
เวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง... เด็กสาวนั่งมองบัตรคอนเสิร์ตแล้ว นั่งมองอีก
ดื่มน้ำไปหลายแก้วแล้ว
แต่...
ก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนนัดจะมา
เธอยกนาฬิกาขึ้นดู... บ่าย 2 กว่าแล้ว!!
ตายจริง!!
เธอนัดกับพี่น้องบ้านไร่ไว้นี่หน่า!!
แล้วเธอจะต้องไปอิมแพ็ค ซึ่งมันไกลจากที่นี่พอสมควรเสียด้วย!!
ทำยังไงดี?
เธอเข้ามานั่งในนี้นานแล้วด้วย แถมยังไม่ได้สั่งอะไร แล้วยังไปดื่มน้ำเขาตั้งหลายแก้ว...
ทำไงดี... ทำไงดี... ทำไงดี?
แล้วเธอก็คิดแผนการอันชั่วร้ายได้
เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาบริกร "ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนคะ?"
"ห้องน้ำด้านบนตอนนี้กำลังทำความสะอาดอยู่ค่ะ ต้องลงไปที่ชั้นล่าง ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ" นั่นแหละเข้าล็อคเธอเลย
"ให้ฉันพาไปไหมคะ?"
"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าเป็นชั้นล่างฉันพอใจไปเองได้ ขอบคุณมากค่ะ" ว่าแล้วเธอก็ค่อยๆเดินลงบันไดหรูไปแบบพยายามซ่อนพิรุธอย่างถึงที่สุด
เมื่อเห็นว่าอยู่ในรุยะปลอดภัยแล้วจึงทำเนียนเดินออกประตูภัตราคารไปซะงั้น แล้วรีบเรียก TAXI แถวนั้นสั่งออกรถทันที
โดยที่ในใจแอบผิดหวังน้อยๆที่โดนเบี้ยวนัด... แต่เธอก็พยายามคิดในแง่ดีว่าเขาอาจจะมีธุระด่วนจนมาไม่ได้ก็ได้ โดยที่เธอหารู้ไม่ว่าขณะที่ล้อรถ TAXI สีชมพูที่เธอขึ้นกำลังหมุนออกจาตัวภัตราคารนั้น มีชายหนุ่ม 2 คนเพิ่งจะถึงภัตราคารพอดี...
++++++++++++++++++++++++++
ติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น