มุมเก่ากับเรื่องเล่า

เรื่องเล่าของฉันต่อจากนี้เป็นเรื่องราวจากประสบการณ์ชีวิตของตัวเองและเป็นเรื่องเล่าจากชีวิตของคนรอบข้างบ้างผสมปนกันไปเพื่อส่งต่อถึงการกระทำบางสิ่งบางอย่างที่ใครบางคนโยนมันทิ้งไว้ แล้วเดินหนีหายไปโดยไม่รับผิดชอบด้วยการกระทำต่อตัวเองหรือการกระทำต่อผู้อื่นฉันอยากให้ใครสักคนได้รับรู้ ถึงมุมที่เก็บซ่อนไว้มาเนิ่นนานมุมที่ฉันไม่เคยบอกกับใครได้รับรู้

สิ่งที่ฉันเฝ้าสังเกตมายาวนานสังเกตจากคนรอบตัวที่แตกต่างกับสิ่งที่ฉันเป็นราวกับสีขาวสีดำจนเห็นได้ชัดฉันเฝ้าสังเกตถึงสิ่งที่ส่งผลต่อชีวิตในปัจจุบันของผู้คนเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นความอึดอัด ความสับสนวุ่นวาย ความมึนงงสงสัยต่อตัวเองและต่อคนอื่น สังเกตไปถึงเสียงหัวเราะที่ว่างเปล่าสัมผัสไม่ถึงความสุขแม้จะเปล่งเสียงดังออกมาให้ได้ยิน

ช่างเป็นเรื่องน่าแปลกที่เสียงหัวเราะที่ได้ยินเป็นเพียงแค่ลมที่ผ่านลำคอออกมาที่ปากที่พยายามเปิดกว้างให้ได้มากที่สุดเท่านั้นไม่ได้ผ่านลงไปถึงหัวใจแต่อย่างใด มันทำให้คนอย่างฉันรู้สึกถึงความน่ากลัวเมื่อได้ยินราวกับอยู่ในฝูงซอมบี้ในภาพยนตร์ต่างประเทศที่เคยดูมา

ฉันอยากให้คุณได้รู้จักอีกมุมที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อน หรืออาจเป็นมุมที่คุณเองไม่เคยเข้าใจเพียงแค่เปิดใจรับรู้มันพร้อมกับเฝ้าสังเกตไปพร้อมกับฉัน และฉันไม่ได้จะมาบอกว่าสิ่งไหนผิดหรือสิ่งไหนถูกสิ่งจำเป็นเพียงอย่างเดียวคือฉันแค่อยากนำพาพวกคุณเข้ามาเฝ้าสังเกตไปพร้อมกัน

ในสิ่งที่ฉันคิดมันมีมุมมองที่น่าสนใจอยู่ไม่ใช่เพียงเพราะเวลาจะหยุดเดินไปเสียตอนนี้ ใช่ว่าเป็นสิ่งจำเป็นที่คุณต้องรับรู้โดยเร็วแต่อย่างใดแต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันลุกขึันมาเขียนบอกเล่าเรื่องราวให้คุณอ่านได้การกระทำบางอย่างจากสิ่งรอบข้างไม่ว่าจะเป็นผู้คนหรือเหตุการณ์ต่างๆที่ฉันรับรู้ได้เป็นอย่างดี

มันทำให้ฉันอยากย้อนกลับไปถึงตอนที่แม่ของฉันให้เขียนบันทึกประจำวันในตอนเด็กแต่ฉันเขียนมันออกมาไม่ได้เลย ไม่มีข้อความใดๆบันทึกลงไปในกระดาษของสมุดบันทึกที่แม่เฝ้าซื้อมาให้ในทุกๆเดือนมีเพียงคำขึ้นต้นแบบเด็กที่ขาดการเฝ้าสังเกตเด็กที่ยังไม่ฉุกคิดอะไร จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่กระดาษจะว่างเปล่าไร้ข้อความถึงแม้แม่ของฉันหวังจะได้รู้เรื่องราวผ่านมันบ้างเมื่อเราอยู่ห่างไกลกัน

สุดท้ายความพยายามของฉันก็เกิดผลขึ้นมาจนได้ในวันนี้
วันที่ฉันไม่รู้จะไปบอกเล่าเรื่องราวให้กับใครฟังการเขียนบันทึกจึงเป็นการช่วยให้ฉันระบายความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่จากข้างในได้เป็นอย่างดี และบันทึกอีกนั่นแหละที่ทำให้ฉันรู้ว่าจริงๆ แล้วฉันสามารถเขียนหนังสือได้ ฉันสามารถบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้กับผู้คนให้รับรู้ได้ ไม่ใช่เพียงเพราะอยากระบายแต่อย่างใดแต่มันเป็นเรื่องราวที่น่าขบคิดเป็นอย่างยิ่งในทุกขณะชีวิตที่ได้เกิดมา

เรื่องราวจากบทเรียนที่ชีวิตส่งมาให้กับฉันครั้งแล้วครั้งเล่า
ฉันปรารถนาอย่างยวดยิ่งว่ามันจะทำให้ฉันตระหนักรู้อะไรบางอย่างที่ได้เผชิญมาจนเกิดความเข้าใจและเกิดการตั้งคำถามขึ้นมาในหัวจนได้ในเวลานี้ แต่กว่าที่ฉันจะเข้าใจได้ก็ต้องใช้เวลาครึ่งค่อนชีวิตของฉันกว่าจะผ่านควาสับสนวุ่นวายที่ฉันต้องเผชิญมา ต้องผ่านพายุฝนที่ตกหนักครั้แล้วครั้งเล่าฉันต้องผ่านผู้คนมากมายนับร้อยนับพันคนเพื่อจะได้มายืนอยู่ตรงนี้

ฉันต้องผ่านเรื่องราวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องร้ายหรือเรื่องดีที่เข้ามาสอนบทเรียนให้กับชีวิตที่ไร้เดียงสาของฉันใช่ว่าใครจะมาบอกเล่ากันได้ง่ายๆ ถ้าไม่ได้สัมผัสเองกับตัว ฉันต้องสะสมเรื่องราวมายาวนานถึงออกมาบอกเล่าได้เช่นนี้ อย่างเช่นที่คุณๆ กำลังจะเปิดอ่านในหนังสือเล่มนี้

แต่ถ้าไม่มีประสบการณ์เหล่านั่น ฉันคงไม่มีเรื่องราวมาบอกต่อให้กับทุกๆ คนได้รับรู้กับสิ่งที่ฉันต้องฝ่าฟันมายาวนาน
จนทำให้เราได้รู้จักกันในวันนี้ใดๆก็ตามฉันเองถือว่าเป็นเรื่องดี "ส่วนคุณผู้อ่านจะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า ?
ต้องลองเปิดใจของคุณมารับรู้บทเรียนที่ฉันกำลังจะถ่ายทอดดูก่อน บางอย่างอาจไม่ตรงตามที่คุณคิดไว้
บางเรื่องอาจจะไม่ได้ถูกใจคุณแต่อย่างใด ฉันอยากให้คุณได้อ่านข้อคิดที่แตกต่างจากมุมที่คิดบ้างเผื่อว่าสิ่งที่ฉันกำลังนำเสนอสามารถเชื่อมโยงมุมมองที่ใครหลายคนไม่เคยสัมผัสมาก่อนได้เข้าใจ

ในบางเรื่องคุณอาจจะคิดตรงกับสิ่งที่ฉันคิด แต่ในบางเรื่องอาจไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่คุณคาดหวังเอาไว้ อาจจะมีบ้างที่อยากกล่าวคำด่าออกมาจากมุมมองของคุณเองแต่ในบางเรื่องอาจมีบ้างที่เห็นตรงกัน ทุกคนมีสิทธิ์ตัดสินได้ทั้งหมดไม่มีใครผิดไม่มีใครถูกอยู่ที่มุมมองของแต่ละคนที่เชื่อมโยงได้

ถ้าทุกถ้อยคำที่ได้อ่านถูกใจคุณสามารถติดตาม
ผลงานใหม่ๆ ของนักเขียนได้ทุกช่องทางการติดต่อ

ขอขอบพระคุณทุกการสนับสนุน

@Chonney ชะนีชอบเล่า