ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 บรรยากาศมันพาไป
@ร้านนั่ิวริมน้ำ
อาาศเย็นสบายิบสปายเรวแสวยๆ ่าสุอะไรนานี้เธอเอเผลอสูลมหายใเ้าปออย่าลืมัวมอไปรอบร้าน้วยใบหน้าที่ื่นมเหมือนไม่เยเห็นมา่อน
าไม่มีโมเมน์พาเธอออมาแบบนี้เลย เ้าไม่อบ มันสิ้นเปลือไร้สาระอย่าี็ร้านอาหารในห้า ูหนัไม่มีบรรยาาศที่โรแมนิแบบนี้เลย
มัน็ิวีนะเหมือนไ้มาปลปล่อยวาทุอย่าไว้แล้วนั่ฟัเพลเบาๆ อาาศเริ่มเย็น มอเห็นพระอาทิย์ำลัะินสีแสวยริมน้ำ เธอนั่มอภาพบรรยาาศยามเย็นอย่าื่นมนใรรหน้าสัเเห็นไ้ัว่าเธออบ เฮ้ยย.. ะิถึเ้าทำไมเนี่ยเสียบรรยาาศหมเลยหึ
พี่อบมั๊ย ? ถ้าอบผมะไ้พามาบ่อยๆ
ห้ะ!..อะไรนะเธอหันลับมาถามเาอีรอบ เธอไม่ทันฟัที่เาถาม มัวแ่เ็บภาพสวยไว้ในวามทรำแล้วยัเผลอแวะไปิถึแฟนหนุ่มอเธอที่ไม่เ้าท่า ไม่เยพามาแบบนี้บ้าเลย
เ็น้อยย้ายัวเอมานั่เ้าอี้ไม้ัวยาว ที่มีเบาะรอนั่สีาว บแ่เ้าับบรรยาาศัวเียวันับเธอ เาใ้มือ้าหนึ่วาที่พนัพิเ้าอี้้าหลัเธอเหมือนั้ใ
มืออีทา็ริมสปายเรที่เหลือในวเิมลในแ้วและไม่ลืมที่ะเิมน้ำแ็ลไปในแ้วอีสอ้อน แล้วหันไปสั่สปายอีวับเ็เสิร์ฟนเิมที่
ื่มหน่อยสิรับำลัเย็นๆเลย ไม่เห็นื่มเลยเนี่ยลัวะเมาเหรอ
เธอหน้าแ่า้วยำถามรีบยิบแ้วสปายามือเามาิบ้วยวามเินอาย 'เาะพูทำไมไม่นะอย่าพูึ้นมาเียว '
เธอไม่ล้ามอหน้าเ็น้อยฝึาน ลัวว่าเาะเห็นว่าเธอเ็บอาารไม่อยู่ ไ้แ่นั่หันไปมอที่นันรีที่ำลัเล่นอยู่
เี๋ยว็เมาันพอี ผมไม่ไปส่นะเาไม่หยุที่ะหยอเย้าเธออย่าสนิทสนม
สปายเรวใหม่ถูเปิ้วยีรีที่เพิ่มึ้นรึยัไทำให้้อยแ้วบ่อยึ้น วแรผ่านไปเิมลไป้วยวที่สอ เอาละสิเธอเริ่มอาารมึนที่หัว
เริ่มเอนัวลเป็นพิที่พนัพิเ้าอี้ที่มีแนอเาวาอยู่ ใ่ละสิอนนี้หมเวลาทำานแล้วนี่ เธอ็ไม่ใ่ผู้ัารอี่อไปป่ะ
เธอเริ่มเมาแล้ว้วยเริ่มวบุมัวเอไม่ไ้แล้ว เธอเอาหัวไปบที่ไหล่ว้าอเา้วยวามเมาทรัวไม่อยู่ สปายเรเ้ารรมทำเธอเสียริอีแล้วหนา
ันเ็น้อยฝึานหน้าหล่อ รึะพลาโอาสแบบนี้ไปเสียเาเอามือมาับที่าเรียวาวอเธอเหมือน้อารบออะไร
ในร้านแห่นีู้เหมือนมีเาและเธอแ่สอน 'ืนนี้ผม้าที่ห้อพี่นะ' เาระิบที่้าหูเธอเบา
เธอเยหน้าึ้นมอหน้าเาเหมือนว่าเป็นำอบ
ปาเาแทบะประบมาที่ปาเธออยู่แล้ววามเมาทำให้เธอไม่สนในรอบ้าแม้แ่น้อย
วามเมามันทำให้ เธอล้า้อหน้าอเาโยไม่หลบหนี ปาอเาแทบมาูบที่ปาเธออนนี้ แ่็ยัพอห้ามใไว้ไ้ไม่เ่น้อมีใรในร้านไ้เห็นารแสบทรัแบบสๆันเป็นแน่
เาทัู้่มอไม่เห็นใร เหมือนว่าโลหยุแ่รนี้ แ่เาและเธอสอน
มือ้าหนึ่อเายัลูบไล้ที่าเรียวสวยอเธอเหมือน้อารรู้อาารเมาอเธอว่าแ่ไหน
น่าะมาพอทำให้เธอไม่มีแรแม้แ่ะปป้อัวเอเลยอ่อยระทวยไปหม
"ลับันเถอะ" เาระิบ้าหูเธอเบาๆ่อนะเรียเ็เสิร์ฟนเิมมาเ็บเินที่โ๊ะไ้เวลาะพาเธอลับแล้ว
.......
เธอนอนหลับเมื่อเ้ามาในรถเหมือนไม่้อลัวอะไร ทุอย่าือวามุ้นเย
@อนโเิม
เาไม่้อถามเธออยู่ห้อไหน ุแห้อเ็บไว้รไหนแล้ว ทุอย่า่ายเหมือนั้ใ
ประูห้อถูเปิออเารีบ พยุร่าที่เมาเินเเ้าห้อ ราวนี้ไม่้อไปล้าัวที่ห้อน้ำแล้ว เาวาัวเธอลที่เียนอนนุ่มที่เิม เธอหลับาปี๋เหมือนรู้าน
ระุมุทำานสวยอเธอถูปลออทีละเม็ทีละเม็ นเห็น บราเียสีเนื้อลายลูไม้าม เนินเนื้อนูนล้นออาบราัวิ๋ว่าามเหลือเิน
ทว่าเาไม่ไ้ถอุสวยอเธอออเพื่อะมาูแ่บราลูไม้ สวยเท่านั้น เา้อนมือ้าหนึ่ ไปปละอบราัวานัวนั้นออาร่าเธอเสียให้พ้น
บราเียัวามถูึออาร่าอไปอยู่บนพื้นอย่าหมราา
ร่าที่นอนเมาหลับาปี๋อยู่นั้น ็เ้ึ้นมาอย่า้าๆเมื่อถูมือเรียวให่บีบที่เ้าเ้โมให่นล้นมือ
เธอหายใแรามแรบีบอมือให่พร้อมับแอ่นอสูึ้นมาอี เมื่อปลายลิ้นร้อนอเารัวมาที่ยอออย่าำนานแทบหายใไม่ออ้อปล่อยเสียรารวออมาาปาที่อ้าเผยออยู่้วยหายใไม่ออ ้อปล่อยมันออมาเป็นเสีย
เา่าใร้าย ไม่ยอมปล่อยให้เธอหายใหายอบ้าเลย เธอร้อรี๊ออมาเมื่อโนปาอเาูอย่ารุนแรเสียั๊วบๆ ที่ยออเหมือนหิวระหายอะไรยัั้น
าเในีสริัวิ๋วถูถอลไปอับพื้น รวมับุสวยและบราลูไม้
ามไป้วยเสื้อเิ้ทำานาเสแล็สีำแล้วามไปิ้วยบ๊อเอร์ัวโปร
เาัุให่ให้เธอแบบหนำใามที่ร้ออทุอย่า ทุท่วท่าลีลาเท่าที่เธอพอใ
เธอไม่มีทาไ้แบบนี้ับาแฟนหนุ่มอเธอแน่นอน เพราะเาเป็นนนุ่มนวล เพลรัอเ้าะเป็น เพลบรรเลแบบ้าๆ
ไม่เหมือนเพลรัอันเ็ฝึานนนี้ มันเป็นเพลร็อที่เร้าใรุนแรเสียว่าน หายใหายอไม่ไ้ ้อปล่อยออมาเป็นเสียรวรา ทุัหวะไม่เ่นนั้น้อาใายแน่ๆ
นี่สินะเป็นเหุผลที่เธอยอมไปิน้าวับเาไม่ใ่เพราะเธอหิว แ่เป็นเพราะเธอ้อารอะไราเามาว่า ไม่น่าเื่อว่าเ็น้อยนนี้ะทำให้เธอเป็นไปไ้ถึเพียนี้
ทัู้่บเพลรัันหลาย่อหลายเพลนหมเรี่ยวหมแรนอนหลับไป ้วยวามอิ่มเอม
เสียแ้เือนารโทรเ้าหลายรั้ ไม่ทำให้ทัู้่สนใมันแม้แ่น้อย ้วยวามเพลีย่า็เผลอหลับันไป โยไ้แ่ปล่อยให้โทรศัพท์เสียัอยู่แบบนั้น ไม่สนแม้ว่าปลายสายะรออยู่หรือไม่อย่าไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น