end - (exo) lone wolf | chanbaek

ตอนที่ 5 : T I P S | EP.1 ว่าด้วย Lone Wolf

? cactus

อันยอง!

ตอนนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องค่ะ เอ้ย! เกี่ยวสิ! อย่าเพิ่งไป ๆ

อะแอ้มมม

ด้วยความที่มีข้อมูลประกอบมาก บวกกับเกาหลีเหนือเป็นชาติ (โคตร) ลึกลับ เลยตัดสินใจเปิดตอนย่อย “T I P S” ขึ้นมา เพื่อถ่ายทอดข้อมูลที่ว่าทีละนิด (คงมีอีกหลาย EP แหละ) จะได้อิน แบบว่านึกภาพออกเนอะ ให้ยัดข้อมูลลงไปในเรื่องก็กลัวจะกลายเป็นสารคดี TT แต่ถ้าไม่บอกอะไรเลย ก็กลัวจะงง หรือเข้าใจผิด ง้อววว ทำตัวลำบาก

จะอ่านเล่น ๆ ถือว่าเป็นเกร็ดความรู้เกี่ยวกับเกาหลีเหนือก็ได้ค่ะ เราจะคืนประโยชน์สู่สังคม 555

เอาล่ะ มาชมบ้านเกิดของแบคฮยอน (ในเรื่อง) ย้อมใจก่อน

แถ่นแท้น

บรรยากาศดีนะตัว ฮิ้งงง

เกาหลีเหนือ เป็นประเทศในเอเชียตะวันออก กินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของคาบสมุทรเกาหลี มีเปียงยาง (หรือพยองยาง สำเนียงเกาหลี) เป็นเมืองหลวง

ทางใต้... แน่นอนค่ะ ติดกับเกาหลีใต้ ทางเหนือติดกับรัสเซีย และจีน มีแม่น้ำอัมนก (ภาษาจีนคือแม่น้ำยาลู่) กับแม่น้ำทูมันเป็นพรมแดน ซึ่งเราจะได้กล่าวถึงแม่น้ำสองสายนี้ในตอนต่อ ๆ ไป โดยเฉพาะแม่น้ำทูมัน แม่น้ำสายนี้ฮอตมากค่ะ สำหรับคนที่คิดจะ “หนี” ออกจากเกาหลีเหนือ เฮ้ย! อย่างนี้ก็สปอยล์ดิ 555 รู้เลยว่าต้องมีการหนีเกิดขึ้นในเรื่อง

บ้านเกิดของแบคฮยอนตามท้องเรื่อง คือ “จังหวัดฮัมกยองเหนือ” ตอนเหนือสุดของประเทศ ติดกับแม่น้ำทูมัน (น่านนนงายยย)

ที่อยู่ ก็อย่างที่คุณผู้ติดตามเขารายงานร้อยโทปาร์คไปค่ะ “จังหวัดฮัมกยองเหนือ เมืองเฮวรยอง อำเภอมูซาน ตำบลมูซาน”

          เบรกเดี๋ยว “จังหวัด เมือง อำเภอ ตำบล” ของเกาหลี ไม่เหมือนกับของเรานะคะ ถ้าเทียบกันที่ “ขนาด” แล้ว สำหรับเรา “จังหวัด” ของไทย เท่ากับ “เมือง” ของเกาหลีค่ะ และ “จังหวัด” ของเกาหลี ก็เท่ากับ “มณฑล” ของไทย (ซึ่งยกเลิกไปแล้ว)

          การแบ่งเขตการปกครองออกเป็น จังหวัด เมือง อำเภอ ตำบล เขต แขวง ย่าน ฯลฯ ของเขา วัดจากจำนวนประชากรและความหนาแน่นของประชากรเป็นสำคัญ

          นี่คือบรรยากาศของมูซาน (เท่าที่หาได้ ประเทศนี้ไม่มีกูเกิ้ลสตรีทวิวค่ะ แม้แต่ในเปียงยาง ฮึก TT หาข้อมูลยากอะไรเบอร์นั้น ส่องรูปอย่างเดียว)

สถานีรถไฟที่จงอินมาส่ง

          แห้งแล้งเนอะ 555 ตำบลมูซานเป็นที่สูงถึงร้อยละเก้าสิบค่ะ เต็มไปด้วยภูเขา ทั้งรกร้าง และเหน็บหนาว (เป็นเขตที่หนาวที่สุดในจังหวัดฮัมกยองเหนือ) ที่โด่งดังคือเหมืองเหล็ก ไม้แปรรูป และมันฝรั่ง แล้งอย่างนี้ไม่ต้องถามล่ะว่าหน้าหนาวเขาอยู่กันยังไง อดอยากปากแห้งไหม ไฟฟ้าขาดหรือเปล่า ในเปียงยาง นอกเขตทหาร ไฟฟ้ายังดับอยู่บ่อย ๆ เลยค่ะ แบคฮยอนถึงได้จงเกลียดจงชังชนชั้นสูงเหลือเกิน

          ตำบลมูซานประกอบด้วยหกเขตแรงงาน และสิบห้าหมู่บ้าน แต่เราเจาะไม่ถึงตรงนั้นค่ะ เจาะได้แค่นี้จริง ๆ เต็มที่แล้ว TT ที่เหลือต้องรอท่านคิมเปิดประเทศ 555

          เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของชาวเกาหลีเหนือ ทำงานเป็นคนงานในโรงงาน เวลาที่ไม่ได้รับปันส่วนข้าว และไม่มีเงินมากพอซื้อเนื้อหรือข้าวในตลาด (บางทีเป็นตลาดมืด รับมาจากจีนอย่างผิดกฎหมาย) เพราะรัฐบาลจ่ายค่าแรงล่าช้า ก็จะกินแต่เห็ดกับแป้งเก่า ๆ ค่ะ แบคฮยอนก็คงจะโตมาแบบนั้นเหมือนกัน

          มาเยี่ยม ๆ มอง ๆ ชีวิตอันศิวิไลซ์ของร้อยโทปาร์คกันบ้าง

          นี่คือย่านที่ร้อยโทปาร์คและครอบครัวอาศัยอยู่ เจาะไม่ได้แล้วค่ะ 555 โนกูเกิ้ลสตรีทวิวเฮียร์ โอ๊ย ประเทศบ้า 555 เลือกย่านนี้เพราะเห็นว่า... หนึ่งล่ะ ติดกับแม่น้ำแทดง สอง ใกล้กับสถานที่สำคัญ ๆ อย่างอนุสาวรีย์พรรคแรงงาน มัสยิดนิกายชีอะห์ (ศาสนามักเป็นสิ่งต้องห้ามในประเทศสังคมนิยมค่ะ) สถานีโทรทัศน์ และสถานเอกอัครราชทูตโรมาเนียประจำกรุงเปียงยาง เพราะฉะนั้น... มัน... ต้องเป็นที่อยู่ของคนรวย ชนชั้นสูง ลูกท่านหลานเธอ แน่ ๆ ล่ะ 555

This is สถานทูตฯ เท่าที่เจาะได้จากย่านนี้

          อันนี้มโน แต่เรามโนอย่างมีหลักการนะ ที่ติดแม่น้ำฮันในเกาหลีใต้ยังแพงเลย ที่ติดแม่น้ำแทดงในเกาหลีเหนือก็ต้องแพงสิ ชิมิ 

          จำตอนที่คุณผู้ติดตามพูดถึงมหาวิทยาลัยของตัวเองได้ไหมคะ พยองยางอึยกุกกอแทฮัก มหาวิทยาลัยการต่างประเทศเปียงยาง อยู่ไม่ไกลจากย่านนี้เท่าไหร่ (ถนนสายสำคัญ ๆ มักทอดสู่แกซอนมุนหรือประตูชัยเปียงยาง) เดิมเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยคิมอิลซอง แยกตัวออกมาโดยจัดการเรียนการสอนภาษา (ภาษาไทยก็มีนะ) และการต่างประเทศโดยเฉพาะ แต่ในมหาวิทยาลัยคิมอิลซองก็ยังมีแผนกนี้อยู่นะ... ทำไมล่ะ

           คำตอบก็คือ... แผนกภาษาและการต่างประเทศของมหาวิทยาลัยคิมอิลซอง สงวนไว้สำหรับบุคคลสำคัญ ๆ ค่ะ ภรรยาของคิมจองอึน ประธานาธิบดีคนปัจจุบันก็จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยนี้

           ท้ายที่สุดนี้ เรามาพูดถึงจูเชกันค่ะ จูเช เอาแบบรวบรัดตัดความ เข้าใจง่าย จูเชคือหลักการที่คิมอิลซอง ผู้ก่อตั้งประเทศให้ประชาชนยึดถือ แปลตรงตัวคือหลักการพึ่งตนเองนั่นแหละ ได้แก่ ความเป็นอิสระทางการเมือง การพึ่งพาตนเองด้านเศรษฐกิจ และปกป้องประเทศด้วยกองกำลังของตนเอง

           ศักราชจูเช หรือปีจูเช นับจากปีเกิดของประธานาธิบดีท่านแรกท่านนี้ โดยนับปี 1912 เป็นปีจูเชที่ 1 วิธีคำนวณคือ ปีคริสต์ศักราช - 1911 นั่นเอง

           วันนี้ก็พอหอมปากหอมคอเนอะ เท่านี้ก่อน

           จำร้อยตรีซงได้ไหมคะ ใบ้เป็นทีเซอร์สำหรับ T I P S | EP.2 ว่า ตาคนนี้เขาทำงานในหน่วยงานไม่กี่หน่วยงานของเกาหลีเหนือ ที่เข้านอกออกในประเทศได้โดยอิสระ แถมยังได้จับเงินดอลลาร์เป็นฟ่อน ๆ (ถึงได้บอกชานยอลว่า นายไม่รู้อะไรเลย) เราจะมาพูดถึงงานของซงมินโฮในตอนต่อ ๆ ไป

           สำหรับวันนี้ เวลาหมดลงแล้ว พบกันใหม่ เมื่อไหร่ไม่รู้ 555 อย่าเพิ่งรำคาญน้า รำคาญเก๊าไหม พบกันใหม่โอกาสหน้าค่า