คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ...ตัดใจ...
*************************************************
...ไม่...
...ไม่ยอม...
...ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม...
...ไม่ยอมทั้งนั้น...
...เป็นเอสปาด้าแล้วทำไม...
...เป็นลำดับที่ 6 แล้วยังไง...
...ไม่ยอม...
...ไม่มีวัน...
...ดวงตาคู่นั้นจะเหลียวแลผู้ใดไม่ได้ทั้งนั้น...
...ไม่ได้อย่างเด็จขาด...
...ข้าไม่ยอม!!!!!...
ร่างสูงโปร่งเร่งเดินอย่างรวดเร็วไปตามทางสีขาวที่ทอดยาวไปเบื้องหน้า เส้นผมสีชมพูหวานปัดไปด้านหลงตามแรงต้านของอากาศ ใจจริงแล้วอยากจะวิ่งเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป หากแต่ความเกรงว่ามาดที่เคยสร้างเอาไว้จะพังไปเสียหมด จึงทำได้แค่เพียงก้าวเท้าเร็วๆเพียงเท่านี้
ในเวลาอย่างนี้ตำแหน่งของเอสปาด้ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย!!!
ความหงุดหงิดพลุ่งพล่านเล่นขึ้นเป็นริ้วๆอยู่ในอก
...ทั้งๆที่ห้ามแล้วแท้ๆ...
...ทำไมไม่ฟังกันบ้าง!!...
...ทำไมถึงไม่เคยคิดถึงใจของข้าบ้างเลย...
...อิล...
ในที่สุดสองขาก็ก้าวมาจนถึงที่หมาย อาณาเขตกว้างในส่วนที่ลึกที่สุดภายใน ลาสนอร์เช่ อาณาเขตที่ ‘ท่านผู้นั้น’ และคนสนิททั้งสองกั้นไว้ราวเขตหวงห้าม
“อย่างน้อยที่สุดก็คิดเสียว่าพี่ขอร้องก็แล้วกัน”
“นะ...ซาเอล”
เสียงนุ่มสะท้อนขึ้นมาในความคิดยังผลให้ร่างโปร่งชะงักกายหยุดอยู่เพียงด้านหน้าของอาณาเขต ริมฝีปากบางเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง ความรู้สึกมากมายตีกันอยู่ภายในใจ จะเลือกอะไร..ซาเอล...ความต้องการของตัวเอง หรือคำขอร้องที่คนๆนั้นขอมา...
“...”
“...ข้า....ไม่ยอมหรอก...อิล ถ้าข้าไม่ได้มา ใคร..ก็อย่าหวังว่าจะได้เจ้าไป..”
ในที่สุดร่างนั้นก็ก้าวผ่าน เคลื่อนกายเข้าไปในอาณาเขตหวงห้ามนั่น
...หากว่าตัวข้า...
...ไม่อาจที่จะได้ครอบครองแล้ว...
...ใครอื่นใดก็ไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้น...
...ไม่ว่าใครผู้นั้นจะเป็นใคร...
...เพราะข้า...
...คือผู้ที่อยู่เคียงใกล้ตัวเจ้ามากที่สุด...
...ตั้งแต่ต้น...
...อิลฟอร์ท...
ความคิดเห็น