คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ...ไร้ความสำคัญ...
*************************************************
...ทำไม...
...เจ้าถึงไม่เคยมองตัวข้าสักครั้ง...
...แม้จะมีบ้างที่ดวงตาสีม่วงคู่นั้นแลผ่านมา...
...แต่ทุกครั้งเจ้าก็จะแลผ่านไป...
...เหมือนว่าข้านั้นไร้ซึ่งตัวตน...
...เหมือนว่าข้าเป็นเพียงแค่อากาศธาตุ...
...ไม่มีค่ามากพอ...
“เจ้าคิดอะไรของเจ้ากันเนี่ย...อิลฟอร์ท”
เสียงห้าวเจือความไม่พอใจชัดเจน แต่ผู้ถูกบ่นกลับไม่นำมาใส่ใจ ริมฝีปากบางเจือแต้มด้วยรอยยิ้มเฉกเช่นปกติที่มักจะมี แต่กับใครคนนี้รอยยิ้มจะถูกแต้มแต่งด้วยความจริงใจส่งผ่านจากดวงตาด้วยอีกชั้นหนึ่ง
...ถึงแม้คนที่ได้รับจะไม่ได้สนเลยก็ตาม
“แน่ะ! ยังจะยิ้มอยู่อีก”
“ข้าก็แค่ชอบให้เจ้าเรียกชื่อข้า กริมจอว์ เหมือนมันมีพลังยังไงชอบกล” เอ่ยขัดอย่างจริงจัง(?)ด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะแบบจริงใจ(?)
“เจ้านี่มัน...ท่าจะบ้า...”
คนถูกว่าไม่ตอบคำใดนอกเสียจากหัวเราะหึๆอยู่ในคอ
ดวงตาสีน้ำตาลแดงสะท้อนภาพของทั้งสองด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย ร่างสูงโปร่งยืนนิ่งห่างออกไปมากพอที่ผู้ถูกมองจะไม่ทันสังเกตเห็น
...แต่ถึงจะอยู่ใกล้มากกว่านี้ ก็ไม่แน่ว่าทั้งคู่จะสนใจตน...
“ไปๆ จะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับข้า ข้าจะนอน”
“เอ้า! ก็นอนไปสิ ข้าเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ไปถ่างตาเจ้าเอาไว้รึก็เปล่า”
“อิล-ฟอร์ท”
ร่างสูงผมฟ้ากระซิบเรียกชื่อของอีกฝ่ายลอดไรฟันดังกรอด ดวงตาวาวแสงโรจน์อย่างคนอยากจะหาเรื่องเต็มแก่
“รู้แล้วน่า รู้แล้ว...ไปก็ไป” สองมือยกขึ้นเป็นเชิงยอมแพ้ ก่อนผละถอยอย่างเสียไม่ได้ พลันดวงตาสีม่วงก็แลเห็นใครอีกคนที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างไกล
แม้จะสงสัยว่ามองอะไร ทว่าความน่าสนใจนั้นกลับติดลบจึงหันหลังเดินหนีไปเสียแบบนั้น
...ทำไม...
...ข้ามันไม่น่าใส่ใจมากถึงนาดนั้นเชียวหรือ...
...แล้วทำไมเจ้าจึงสนใจเจ้าคนนั้น...
...เจ้านั่นน่าสนใจมากถึงเพียงนั้นเชียวหรือ...
...เจ้านั่นมีค่ามาพอที่เจ้าจะสนใจขนาดนั้นเชียว...
...ตอบข้าที...
...อิลฟอร์ท...
*************************************************
ความคิดเห็น