Feeling...Why?

เนื้อเรื่อง

Feeling….Why?

เจ็บ...

รู้สึกเจ็บปวดภายในอก...เหมือนชิ้นส่วนบางอย่างที่อยู่ภายในได้ผิดเพี้ยนไป

ภายในอกมันเจ็บแปลบ...

เจ็บ...ในจุดที่ถ้าเป็นมนุษย์ ก็คงจะเป็น...หัวใจ

เจ็บเหลือเกิน...

.......................................................................................................

..........................................................

........................................................................................................

เพื่อน...

          คำๆเดียวที่ฉุดรั้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้...

เพื่อน...

          คำๆเดียวที่ผลักไสให้บางสิ่งต้องจมลึกลงไป...

......................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

                ก็แค่คำว่า ‘เพื่อน’ เท่านั้นเอง

.........................................................................

....................................................................................................................................................................................................................

.................................................................................................................................................

..........................

ไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่....ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน....

เพียงแต่ในตอนนี้  ดวงตาของฉันมันสะท้อนได้เพียงแต่ภาพของ ‘นาย’ เท่านั้น

     ...‘นาย’ ที่อยู่ใกล้ชิดฉันมากที่สุด...

     ...‘นาย’ ที่รู้จักตัวตนของฉันดีที่สุด...

                          และ คือ ‘นาย’ คนที่ฉัน.............

                                      .........................................................................................................                ..................................................

.................................................           ..............................................................................................................

                       ....................................................................

             ...........................................................................................................

วันเวลาที่เวียนผ่านค่อยๆบ่มเพาะความรู้สึกบางอย่างให้เติบใหญ่โดยไม่รู้ตัว

ช่วงเวลา 6 ปีที่รู้จักกันมา มันมาก...มากจนเกินจะพอกับการที่จะทำให้ความรู้สึกนั้นหยั่งรากลึกจนไม่อาจที่จะขุดถอนออกไปได้

มันคือความรู้สึกที่ฉันไม่เคยที่จะรู้ตัวเลย  จนกระทั่ง ‘วันนั้น’ มาถึง.....

                วันนั้น...วันที่ฉันมองเห็นภาพของนายยืนเคียงคู่อยู่กับ ‘เธอ’...

.....................................................................................................................................

........................

.............................................................................................................................................

เจ็บ...ภายในอกมันเจ็บไปหมด....

          เหมือนว่าอะไรบางอย่างได้ผิดเพี้ยนไป.....

และในที่สุดฉันก็เข้าใจ....

                ....ฉันหลงรักนายเข้าแล้วนี่เอง

...................................................................................................................................................

...................................................................................................................

..........................................................................

...................................................

...............................

.................

......

..

.

                จากวันนั้นความทรมานของฉันมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ  มากขึ้น...จนฉันแทบบ้า

เจ็บ...ทุกๆครั้งที่นายพูดคำว่า ‘เพื่อน’

เจ็บ...ทุกๆครั้งที่เห็นนายอยู่กับ ‘เธอ’

เจ็บ...ทุกๆครั้งที่เห็นสายตาของนาย ท่าทางของนาย และรอยยิ้มของนาย....

รอยยิ้มอันอบอุ่นของนายมันไม่ได้เป็นของๆฉันเพียงผู้เดียวอีกแล้ว

สายตาอันอ่อนโยนของนายมันไม่ได้มีให้แค่ฉันเพียงคนเดียวอีกต่อไป

ไม่ว่าเมื่อไหร่ท่าทางที่นายมีให้ก็ไม่เคยเกินเลยไปจากคำว่า ‘เพื่อน’

     แต่ยิ่งนานวันท่าทีที่นายมีต่อ ‘เธอ’ ก็ยิ่งชัดเจน

...

..........

.................

................................

............................................................

..................................................................................................

..........................................................................................................................................

............................................................................................................................................................................................................

เจ็บ.....ภายในอกมันเจ็บเหลือเกิน.....

                ช่างน่ารังเกียจนักกับความรู้สึกนี้......

                                .....แต่ขณะเดียวกันภายในออกนั้นก็ช่างอบอุ่นเหลือเกิน

                                .......................................................................................

...........................................................................

...................................................................................................................................................…...............................................................................................................................

แล้วฉันก็ได้ยินเสียกู่ร้องของนาย....นายร่ำร้อง.....ร่ำไห้....เสียงของนายสะท้อนก้องไปมาอยู่ข้างหู....

ในขณะเดียวกันฉันก็มองเห็นภาพของนายที่โอบกอดร่างของเธอไว้.....ร่างของเธอ....ซึ่งไม่อาจที่จะตอบสนองต่อสิ่งใดได้อีก

วินาทีแรก  ฉันสุดแสนจะยินดีเป็นที่สุด

                   เธอคนนั้นได้หายไปแล้ว....หายไปแล้ว....

วินาทีถัดมา ฉันจึงรู้สึกรังเกียจตัวเองยิ่งกว่าครั้งใด

                   นี่ฉัน...กำลังยินดีกับ ‘ความตาย’ ของผู้อื่นอย่างนั้นหรือ!?.....

    .....ไม่นะ.....

.............................................................................

..........................................................

..................................................................................................................

...............................

........................................................................

...........................................

..........................................................................................

....................................................

...................................................................

ท่าทีที่ดูทรมานของนายมันทำให้ฉันยิ่งเจ็บ

                เธอคนนั้นจากไป  พร้อมๆกับเอาหัวใจของนายไปด้วย.....

รอยยิ้มของนายไม่อบอุ่นอีกแล้ว  มันดูอ่อนล้า  และฝืนใจเต็มทน....

ดวงตาของนายก็ไม่มีอีกแล้วกับความอ่อนโยน  มันทั้งว่างเปล่า  และหนาวเหน็บ  จนดูไม่ต่างจากหุ่นไร้ชีวิต.....

                และฉันก็ยังคงเป็นได้แค่เพียง ‘เพื่อน’ ของนายเหมือนเดิม

...............................................................................................................................................................................................

...............................................................................................................

............................................................

......................

........................................

.....................................................................................................................................................

.....................................................................................

.................

.............................................................................

...

ทำไมกันนะ...

เจ็บ.....

เจ็บมากเหลือเกิน.............................................................................