ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ ๔ สู่ห้วงอดีต
อนที่ ๔ สู่ห้วอี
ทรายาวละเอียส่อประายระยิบระยับทอยาวไลเ้าไปในป่า ้นไม้สอ้าทา่าเอนเ้าหาันประุอุโม์ลึสุสายา มาลีริมทาส่ลิ่นหอมเย็นมาเป็นระยะ มีทั้สีาว หลือ แ ม่ว มพู และหลาสีใน่อเียว พระเนรสีเ้มทว่าสใสแห่เ้าหิพระอ์เียวายแววอยารู้อยาเห็นไปลอทา
ออนุาราบามๆ อบพระุทุๆ นทีิามอ่านนิยายเรื่อนี้อำใ้(นั่พับเพียบเรียบร้อย เอ้า ราบ) และอราบามๆ อีรั้เพื่อออภัยาารอัพ้า อัพไม่เป็นเวลา ้วยเพราะ้ออ่านหนัสือสอบ(เื่อป่ะล่ะ-.,-) ไม่มีเวลาาาร้อเอาหน้าไปให้อาารย์่าเพราะส่าน้า ไม่มีลายเ็นฯลฯ และเพราะวามี้เียส่วนัวล้วนๆ บวับวามไม่มีอารม์ ทำให้ผู้อ่านที่น่ารัทุท่านรอนาน แ่็อราบอบุอีรั้ที่รีเอร์ทุท่านยัทนวามอินี้อำใ้ไหว อบุริๆ่ะ (ราบ(รบ ๓ รั้พอี))
ปล. อนหน้าะสนุแล้วนะเออ -..-
ปล.2 อสารภาพบาป... ำใ้ำลัินิยายีน่ะ (ไม่รู้ะมีผลอะไรหรือเปล่า(ทำหน้าเศร้า))
ปล3 ทุอมเมน์เป็นัวเร่สปี(เ่าลาน)อพลัอัพนิยายนะะ เหอๆ -..-
ปล4 ท่านแม่: ลูรูท่าะเพี้ยน(โผล่มาเห็นอนราบ) - -"
ทรายาวละเอียส่อประายระยิบระยับทอยาวไลเ้าไปในป่า ้นไม้สอ้าทา่าเอนเ้าหาันประุอุโม์ลึสุสายา มาลีริมทาส่ลิ่นหอมเย็นมาเป็นระยะ มีทั้สีาว หลือ แ ม่ว มพู และหลาสีใน่อเียว พระเนรสีเ้มทว่าสใสแห่เ้าหิพระอ์เียวายแววอยารู้อยาเห็นไปลอทา
"วรินั่นออะไรฤา" ันีน้อยี้วนมอ
"อ้อ อัิมาเพะ เป็นอไม้ที่มีเพาะสุรินทราไพรีแห่นี้เท่านั้นเพะ"
"อย่านั้น... เราะนำไปปลูที่นรไ้ฤาไม่ อไม้นี้ามทั้ทร ทั้สี ลิ่น็หอม หาให้บานในราอุทยาน เส็พ่อะทรลายสีพระพัร์บอบุไม่รับลไ้บ้า"
ประโยหลันำเสียหัวเราะิัสามเสียัประสานัน วรัผู้เป็นเพื่อนเหมือนะไ้สิ่อนึหยิแนวริเพื่อเือนสิ แล้ว่อยทูลพระธิา
"มิไ้เพะ มาลีนี้เป็นมาลีทิพย์แห่อ์ารินผู้สร้าสุรินทรานร ทั้ยัทรเป็นพระอัยาแห่ทูลระหม่อมเอ แลบันี้ทรสละราบัลลั์เพื่อถือศีลบำเพ็เพียรในถ้ำหิรัะ หามีใรล้านำออพระอ์ท่านไปไม่"
พระพัร์ปลั่สลลอย่าเห็นไ้ั ทรถอนพระปัสสาสะอย่าแร วรัเห็นันั้นรู้สึสสารับใึรีบทูลปลอบ
"ทรบำเพ็เพียรในถ้ำลอ็ริอยู่ แ่พระอ์ท่าน็ะเส็ออมาพระราทานพรแ่พระอ์หิอยู่ทรลืมแล้วฤา"
"ริ้วย ถึเวลานั้นเรา่อยทูลอ ะพระราทานฤาไม่่อยว่าัน"
วริรีบเสริม "เพะ ีว่าไม่ทูลอพระราทาน"
ทรยิ้มอบใพระพี่เลี้ยทั้สอ ลอทานั้นพระธิาทรำริว่ามาลีนั้นะร้อยเ่นไรให้ามถูพระทัยพระบิาและพระมารา พวมาลัยทิพย์ทรั้พระทัยไว้ว่าะถวายหลัาไ้รับพระราทานนามแล้ว หาพระอัยามิทรอนุาให้นำอัิมาไป ็ะเอาลีบบัวแ้ว... วิมานแห่พระอ์มาร้อยเป็นมาลัยทิพย์เพื่อแทนุพระอ์เ้าทั้สอ
นถึที่หมาย พระอ์น้อย็ยัทรำริถึแ่มาลัยทิพย์ ทรเหม่อเสียนวริ้อแะท่อนพระรลมลึุลำเทียนทิพย์เรียพระสิ
"อ์หิเพะ"
"หืม ระไรฤาวริ" พระเนรลม้อเป๋ เพิ่ทรื่นาภวั์
"ถึแล้วเพะ" วรัทูล "สุรินทรัมพุ"
ภาพเบื้อพระพัร์ทำให้พระธิาแห่สุรินทราถึับทรอ้าโอษ์้า...
ม่านน้ำใสไหลเ็น่า ฟู่ละออ้อแสเินทอเป็นสีทั้เ็แห่สายรุ้ ทรายที่ย่ำเหยียบอยู่่าเนียนละเอียแลส่อประายมาว่า้านอมานั พืพรรพฤษาทั้หลาย็อออผลระย้าเ็มิ่เ็มใบ รวมทั้อัิมาที่ึ้นริมลำธารใส ลีบสีม่วอ่อนเรี่ยระผืนน้ำล่อลอยไปทั่วระแสสินธุ์ โหินน้อยให่าม้วยลวลายธรรมาิ มวลหมู่มัา่าแหวว่ายหยอล้อันน่าเอ็นูยิ่
"พระธิาเพะ... หม่อมันแลวริ้ออัวแล้ว" วรัทูลเสียเศร้า
"อ้าว! นี่วริับวรัไม่ไ้อยู่ับเราหรอฤา"
"หม่อมันทั้สอ็อยาอยู่ปรนนิบัิพระธิาเพะ แ่หาทำเ่นนั้นไ้ไม่..."
บรรยาาศรอบ้าเียบล ทั้สาม่าม่อมอยู่ับวามเศร้า สำหรับวริและวรัแล้ว พระธิาอ์ใหม่เปรียบเสมือนมีินนาอันส่อสว่าลานรใ้ผืนสมุทรแห่นี้ ยามแย้มสรวลเพียน้อย็พาให้วใแห่าวเมือสว่าไสวันทั่ว ยามทรไ้แผลอนทำุนเล่า พระพี่เลี้ยทั้สอยิ่เป็นเือเป็นร้อนเ็บปวยิ่ว่า
แล้วเมื่อพวนามิไ้อยู่ถวายารูแลเล่า...
"่าเถิ อีสามวันวริับวรั็ะมารับเราแล้วใ่ฤาไม่" ผู้ฟั่ารับำเสียแผ่ว "อย่านั้นพววริวรั็อย่าไ้ห่วอันใเลย เราูแลนเอไ้ เพียแ่สามวัน็ะไ้พบันแล้ว"
"เพะ"
ทั้สอย่อ่ำ พระอ์น้อยมอส่พระพี่เลี้ย แ่พอเินลับไ้ไม่เท่าไหร่ วริ็หันลับมาทูลำับอีหน
"ทรูแลพระอ์เอให้ีนะเพะ อย่าทรทำให้พระอัยาริ้วนะเพะ" สุท้ายเป็นเรื่อที่นาัวลมาที่สุ "อย่าทรุนนไ้แผลนะเพะ"
"้ะๆๆ เราทราบน่า"
แล้ววรัที่ใแ็ว่า็เินมาลาผู้เป็นเพื่อนลับเมือ
ทอมอนสุสายพระเนร แล้วึระบายพระปัสสาสะเฮือให่ ทรรู้สึเหมือนะไม่ไ้พบนาีทั้สออี
"ะยืนถอนหายใอยู่รนั้นนถึสามวันเลยฤาไม่ นาีน้อย"
เสียแหบแห้วบ่บออายุัึ้น้อพระรร ทว่าไม่ปราเ้าอ ทรเหลียวหาที่ใ็ไม่พบสิ่ใที่พอะเป็น้นำเนิเสียไ้
"หาแ่ไหนเ้า็ไม่สามารถเห็นเราไ้หรอ ็เ้าอยู่้านอ เราอยู่้าใน ะเห็นันไ้ฤา"
"แล้วไอ้้าในที่ว่ามันอยู่ที่ไหนันเล่า"
ทรเถียอย่าลืมพระอ์ สีพระพัร์บึ้ึเสมือนยามที่ถูพระมารารับสั่ห้ามออนอวั
"็้าหลัน้ำนี้อย่าไรเล่า เ้าหลานสาว!"
สิ้นำ ธิานาี็ทอพระเนรเห็นพานาให่ผิวายสีมรส่อประายระยับยิ่ว่านาานาีนใที่ทรเยเห็น หอนสีทอเิสู นัยน์าสีแสน่าเรามทว่าแฝไว้้วยวามอ่อนโยนอย่าประหลา้อมอ 'เ้าหลานสาว' ่อนร่านั้นะเิรัศมีสีเินห่อหุ้มไว้ แล้วปราบุรุษรานุ่าวห่มาวผู้หนึ่ึ้นแทนที่
"ว่าอย่าไรหลานเรา"
"หลาน...?" พระธิานิ่ไปอึใ "ฤาว่าท่าน... เอ่อ... พระอ์ือท้าวาริน?"
ทรทรุลราบพระบาทพระอัยาแทบไม่ทัน
"ประทานอภัยเถิ หลานมีหูาแ่หามีปัาไม่ ว่าสุรเสียทุ้มเปี่ยมพระมหารุาธิุและพระวรายามแห่พระบารมีนี้เป็นอเส็ปู่ผู้ทรพระเมาสัว์โลทั้ปว"
ทรเยพระพัร์พร้อมรอยสรวลประบ ทว่าหยาเสโทแพลั่
"พลาแล้วล่ะ หลานเอ๊ย" ทรสรวลเสียัเมื่อทอพระเนรพัร์เื่อนๆ ออีฝ่าย ทรมีวามเอ็นูหลานสาวผู้นี้นั "ามปู่มาเถิ"
'เ้าหลานสาว' รีบลุึ้นาม ทั้สอพระอ์เส็ผ่านม่านน้ำเย็น่ำเ้าสู่หิรัสถาน
ผนัถ้ำสีเินยวทอแสามับเนร เพานสูแ่้วยหินอหินย้อยามธรรมาิ อี้านอโถว้าประิษานอ์พระปิมาทอำปาสมาธินาให่ แ่็ยัมิเท่าอ์ในมหาวิหารลานร
ถัลมาสอ้า้ายวาือแันใบให่ปัอไม้เินอไม้ทอึ่มีเสรเป็นอัมีหลาสี หว่าแันสอ้าือระถาธูปบรรุทรายาวละเอียปัธูปหอมสามอส่ลิ่นรลบ ถัลมา้าล่าึเป็นผืนพรมสีมรัับพื้นถ้ำปูลาอยู่สอผืน
"มาแล้ว็เ้าไปราบพระัน่อนเถิ"
แสทอแห่พระพุทธรูปอร่ามเนรพาให้นาีน้อยเลื่อมใสนั
"เพะ"
เสียใสรับำ ทรทรุลบนผืนพรมแล้วึ้มราบล้วยวามศรัทธา ่อนะทอพระเนรเห็นแ้วลมใสนาเท่าฝ่าพระหัถ์เปล่แสเย็นเยียบท่ามลารัศมีทอ แ้วนี้ระมัที่เป็น้นำเนิแสเินยวสมื่อถ้ำ
อ์ารินนาราประทับบนพรมอีผืนที่อยู่ใล้พระพุทธรูปมาว่า
"เอาล่ะ ่ำนี้เราึะเริ่มพิธีั้สัย์ปิานและอวแ้วประำน ไปพัผ่อน่อนเถิ"
พิธีนี้พระธิาทรทราบมาบ้าว่าทำไปเพื่อป้อันโอรสธิาแห่นระทรยศหรือบเอ ว่าันว่าพิธีนี้ะสาปส่หน่อษัริย์ที่มีิมุ่ร้าย่อพระนร ทว่าเรื่อรายละเอียพระอ์็หาไ้ทรทราบ
"เ้าเอ็รู้ีเหมือนันนี่ นาีน้อย"
ทรสะุ้สุัว เมื่อทรทราบว่าถูอ่านพระทัยเ้าเสียแล้ว
"เส็ปู่ทรอ่านใไ้้วยฤาเพะ" พระนัายาทูลถามอย่าื่นเ้น
"็ใ่น่ะี นี่เ้าิว่าปู่เป็นใรัน เ้านาีน้อย"
"แหม ็้อทรเป็นเส็ปู่ารินผู้ทรพระปรีาแลเปี่ยมน้ำพระทัยอหลานน่ะสิเพะ ะทรเป็นผู้อื่นไปไ้อย่าไร"
้อทรประบไว้่อนเพื่อมาลีทิพย์เหล่านั้น ฝ่ายท้าวารินนั้นสรวลเ็มเสีย ้อพระทัยวาา 'เ้าหลานสาว' นั ่าประบประแเหมือนเส็ย่าเ้าแท้
"เพะ หลานอยารู้ว่าเราะอ่านในอื่นไ้อย่าไร หลานอยาทำไ้บ้า โปรทรี้ทาสว่าให้หลาน้วยเถิ"
ทรโน้มพระอ์ไป้าหน้าอย่าระือรือร้น อ์ารินทรระบายพระปัสสาสะยามทอพระเนรที่เนรเปล่ประายอพระนัายา
"ถ้าอยารู้ปู่็ะอธิบายให้ฟั"
"เพะ!"
"ารอ่านใไ้เป็นอิทธิฤทธิอย่าหนึ่าารบำเพ็เพียร ที่อย่าเ้ายัทำไม่ไ้เป็นเพราะบะยัไม่แ่ล้า" ทรอธิบาย้วยสุรเสียเรียบเรื่อย
"แล้วอย่าไรบะึะแ่ล้าเล่าเพะ"
"็บำเพ็เพียรเสีย ถือศีล ทำสมาธิภาวนา ปล่อยวาิเลส ัหา ผู้มีบะแ่ล้ามาว่า็ะสามารถอ่านใผู้มีบะแ่ล้าน้อยว่าไ้" ผู้ฟัพยัพระพัร์าม "วามอยาในฤทธิ์อเ้า็เป็นิเลส หาไม่ปล่อยวา็บำเพ็านไม่สำเร็"
"อ้าว! เป็นั้นไป" นโ่เริ่มผูเื่อน
"่อนที่หลานะอยาอ่านในอื่น ปู่ว่าหลานวรอยาไ้แ้วมีประำน่อนีไหม"
รับสั่เือนสินาีน้อย อีฝ่ายเพิ่ะทรนึออึละวามสนพระทัยาเรื่ออ่านใไปทันที
"ริ้วยเพะ หลานลืมไปเสียสนิท" พร้อมับรอยสรวลแหย
"ไปพัผ่อนำระาย่อนเถิ ยัอีนานว่าะถึเวลา"
"เพะ"
หลัาไ้สรน้ำาระายและเที่ยวเล่นรอบๆ นาพิภพแห่อ์าริน็ไ้เวลาทำพิธี
เริ่มาื่มน้ำสาบานั้สัยาธิษานามำบอล่าว น้ำนี้หาใ่น้ำธรรมา แ่เป็นน้ำศัิ์สิทธิ์าสุรินทรัมพุบ่อน้ำศัิ์สิทธิ์ที่พระพิรุถวายแ่ท้าวารินเมื่อพระอ์สร้าเมือนี้สำเร็ มีฤทธานุภาพยิ่ว่าน้ำใๆ ในสามโล สุรินทราึสบร่มเย็นมิไ้มีารล้มล้าราบัลลั์ันรอื่นๆ ให้อนาประาราษร์้อไ้รับวามเือร้อน
านั้นึทรเริสมาธิเพื่อรับวแ้วถึสามวันสามืนเ็ม
แสรัศมีาวพิสุทธิ์ับุษยปทุมมาลย์... วิมานแห่พระอ์ายวาบึ้นรเบื้อพระพัร์ แสนั้นแ่มัเหลือเินทั้ที่ยัมิไ้ลืมพระเนร
"ลืมาเถิเ้าหลานสาว มีอเ้าปราแล้ว"
ันั้นึทรลืมพระเนรึ้น ทรแปลพระทัยเมื่อวมีที่ว่ามิไ้มีรูปร่าลมั่อนาานาีนอื่น ลับเป็นุามีแ้วรูปบัวามสลัลายวิิรลอยอยู่รพระพัร์ ไม่นานปิ่นนั้น็ลอยลสู่อุ้พระหัถ์
'รับแล้ว็รัษาให้ีเถิ นั่นือมีมี่าอเ้าหลายเอ๋ย'
สุรเสียปราีัในพระเศียร... ะใ้อิทธิฤทธิ์อีละสิ
"ใ่แล้ว"
"หลานประหรอเส็ปู่" สุรเสียระเ้าระออย่าเอาแ่พระทัย "แล้วทำไมแ้วมีอหลานเป็นปิ่นเล่าเพะ"
รอยสรวลบา "็ไม่อบหรอฤา"
"อบสิเพะ สวยว่าอวริับวรัอี"
"อบ็ีแล้ว ปิ่นนี้ะ่วยเ้าให้พ้นภัยในอนา"
รับสั่แล้ว็พระทัยหาย...
"ริฤาเพะ? ว่าแ่... เมื่อไหร่วริับวรัะมานะ ฤาว่ายัไม่รู้ว่าหลานไ้แ้วมีแล้ว"
"ู่อนหลายเอ๊ย นี่็ลาืนแล้วพวนาะพัผ่อนัน เ้า็พัผ่อนเสียเถิ พรุ่นี้เ้า่อยรอพวนามารับ"
"เพะ"
ทรราบพระปิมาและราบลาพระอัยา ่อนะทรลุไปที่ห้อบรรทม
ผนัสีเินยวไม่่าาห้อโถและห้อพระ ห้อบรรทมไร้ึ่แ้วมีทว่าับมีแสสว่าไม่่าาห้ออื่นๆ เลย พระแท่นปะารัหลาสีวาหลัาบัารูปหมู่บุปผาาิ พระวิสูรพื้นาวปั้ายทอำลายอบัวบานามลออเ้าับพระภูษาลุมบรรทมและพระเนย นี่็เป็นอิทธิฤทธิ์าารบำเพ็บะอี
โ๊ะปะารั้าพระที่และลับน้อยให่นี่็เ่นัน
อี้านอห้อือพระาย เส็ที่หน้าพระายลุลายามนั้น นัยเนรับ้อภาพที่ายส่อมา รุีน้อยวัยำั พระเศาำลับยิ่ว่านาล้อมรอบพระพัร์ผ่อไ้รูป อาพยพประอบ้วยพระเนรลมโสีน้ำเินเ้มับแพนพระเนรหนา รับับนโ่าม พระนาสิเิรั้นบ่บออุปนิสัย เรื่อยมาถึโอษ์บาั่ลีบบัวยามแรแย้ม พระอ์แน่น้อยในพระภูษาสีลีบบัวและภัสราภร์...
นาานาีทั้หลายที่ไ้เห็นล้วนล่าวาน
'ทรพระสิริโมามยิ่'
ทว่าสำหรับพระอ์... เส็แม่่าหาที่ามที่สุ!
หัถ์เรียว่อยๆ รวบเศาึ้นมุ่นเล้าัที่ทรเห็นพระมาราทำบ่อยๆ ่อนะทรประอปิ่นแ้วึ้นเสียบยึมุ่นพระเศาไว้มิให้หลุ
อาารสาวพระบาท้า้วยำลัรุ่นิ ทำไมึเป็นปิ่นไม่ใ่แ้วมีทั่วไป?
ทว่าเมื่อประทับลบนพระแท่น พระอาาร่วัประัเ้ามารอบำอย่าน่าประหลา ทรสลัวามิทั้ปวออไป แล้วบรรทมสนิทนิ่
ท่ามลาวามเียบสัลับมีเสียถอนพระปัสสาสะัึ้นอี
...อแ่พ้นืนนี้ไปไ้เถิหลานรั
ในพระสุบินพระธิาทอพระเนรเห็นสุรินทรานรและพระำหนัหลว พระมาราประทับบนพระแท่น ทว่าลับไร้ร่าพระบิา หน้าพระำหนัทหารยามหลายสิบออลาระเว ทุอย่าำเนินามปิ
แ่แล้ว็ปราประายแสวาบ้าหลัเหล่าทหาร มันือแสาบ น่าเสียายที่ว่าพวเาะรู้ัวว่าถูบุรุรอบาย็แาน้วยฤทธิ์เพลิเสียแล้ว อาาศ้านบนลายเป็นลมพายุนาให่ผลาพระำหนัให้ย่อยยับ ราสถานโลาหลทั่ว ประายาบวิบวับท่ามลาวามมืพร้อมับเลือแาน่านระเ็น
เหล่านาานาีที่เหลือล้วนืนร่าเิมเ้า่อสู้ ทว่าลับถูรเล็บแหลมมีระาร่า เสียรีร้อัระม ลูไฟนามหึมาานาานาี้อปีสีแเพลิอศัรูบาส่วนนำพาวามโรธแ้นาพวมันยิ่ึ้น ราวัวิิรามถูทำลาย้วยเพลิและพายุนแทบไม่เหลือา
พิษ่าๆ ถูพ่นออ่อสู้ับอทัพพารุ
พวมันเ้ามาไ้อย่าไร!?
ท่ามลามรสุมร้ายปราร่าื่นระหนแห่พระนานิศาบีพระมเหสีหนึ่เียวแห่พระผู้รอนร าบเาวับวัพาพระศอระห
"อ์สาเรศทรอยู่ที่ใ!" สุรเสียรับสัถามเียแ้น
ริมฝีปาแหลมเหยียแสยะ นัยน์าเรียวแหลมทอแววสาสะใ
"หึ!"
ออนุาราบามๆ อบพระุทุๆ นทีิามอ่านนิยายเรื่อนี้อำใ้(นั่พับเพียบเรียบร้อย เอ้า ราบ) และอราบามๆ อีรั้เพื่อออภัยาารอัพ้า อัพไม่เป็นเวลา ้วยเพราะ้ออ่านหนัสือสอบ(เื่อป่ะล่ะ-.,-) ไม่มีเวลาาาร้อเอาหน้าไปให้อาารย์่าเพราะส่าน้า ไม่มีลายเ็นฯลฯ และเพราะวามี้เียส่วนัวล้วนๆ บวับวามไม่มีอารม์ ทำให้ผู้อ่านที่น่ารัทุท่านรอนาน แ่็อราบอบุอีรั้ที่รีเอร์ทุท่านยัทนวามอินี้อำใ้ไหว อบุริๆ่ะ (ราบ(รบ ๓ รั้พอี))
ปล. อนหน้าะสนุแล้วนะเออ -..-
ปล.2 อสารภาพบาป... ำใ้ำลัินิยายีน่ะ (ไม่รู้ะมีผลอะไรหรือเปล่า(ทำหน้าเศร้า))
ปล3 ทุอมเมน์เป็นัวเร่สปี(เ่าลาน)อพลัอัพนิยายนะะ เหอๆ -..-
ปล4 ท่านแม่: ลูรูท่าะเพี้ยน(โผล่มาเห็นอนราบ) - -"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น