คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กลอเรีย : การย้ายบ้าน
meบทนี้เป็นเสมือนบทนำนะคะ
ครอบครัวของกลอเรีย
ตอน โรงม้าของกลอเรีย
วันนี้เป็นวันหยุด กลอเรีย แพททิสัน หรือ กลอเรีย เด็กสาวผมยาว ผูกผมเปียหางม้าใว้ด้านหลัง เธอยินหาวอยู่ตรงทุ่งกว้างของครอบครัว แพททิสันที่นั่นมี สวนเป็นหย่อมๆ และบ้าน ไม่ใหญ่มากแต่อบอุ่น ไม่แพ้กันเลย กลอเรียกเดินไปเดินมาแต่เช้า จน นางแพททิสัน หรือ แกนโดอาน่า ส่วนมากทุกคนจะเรียกว่า อาน่า เพราะว่ามันเพราะกว่า แกนโดอาน่า มันดูโหวงๆ จนทำให้ทุกคนติดชื่อ อานา เข้าให้
“กลอเรีย ลูกยังไม่ไปเก็บเสื้อผ้าอีกเหรอ” นางแพททิสัน ตะโกนเรียกลูกสาว ที่ยืนหาวอยู่ตรงทุ่งกว้างหลังบ้าน ทำให้ผมเปียหางม้าของเธอสไว หันกลับมาและทำหน้าเบื่อหน่าย
“ทำไมหนูต้องเก็บด้วย หนูไม่อยากจะเก็บหรอกนะ” กลอเรียทำหน้ามุ่ย เธอเป่าปากอย่างไม่สนใจอะไรนัก
“ไปเก็บเสื้อผ้าเสียสิกลอเรีย แม่ทำกับข้าวอร่อยๆใว้ในครัวนะ รีบๆมาล่ะ” กลอเรียพยักหน้าเบาๆ เธอไม่อยากจะเก็บเสื้อผ้าเลย เพราะสิ่งๆนั้นทำให้ เธอต้องจากบ้านทุ่งที่เธอแสนรักไป เธอจำเป็นต้องย้ายบ้าน เพราะเศรษฐกิจ และ ที่ ที่เธออยู่ไม่ปลอดภัยนัก เพราะมันคือชนบท ชาวบ้านยังไม่มีท่าทีที่จะออกจาเมืองนี้ไป เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อแม่จึงจะด้นรั้นไปด้วย ทั้งๆที่ทุกคนยังอยู่ พร้อมสุข กันพร้อมหน้า กลอเรียปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ก่อนจะสูดอากาศของบ้านทุ่ง ไปเต็มปอดราวกับจะเก็บคราบ เก็บดอม ความหอมความสดชื่นของมันเอาใว้
“กลอเรีย!!” เสียงของนางแพททิสันทำให้เธอต้องรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน และเก็บเสื้อผ้า ข้าวของอย่างเร็วที่สุด เมื่อเธอเก็บทุกอย่าง เสร็จแล้ว เธอก็เดินออกมาจากห้องสีเขียวอมฟ้า ที่เธออยู่กับน้องสาว ของเธอชื่อว่า กอนนา เธอมีนิสัยแตกต่างจาก กลอเรียโดยสิ้นเชิงนิสัยของเธอนั้น ดูเหมือนจะน่ารักไร้เดียงสาแต่กลอเรียไม่คิดเช่นนั้น เวลาลับหลังพ่อแม่ กอนนามักจะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เธออยู่เสมอ นั่นคือเหตุผลนึงที่เธอไม่อยากจะเข้าใกล้กอนนานัก เพราะมันมักจะทำให้เธอเดือดร้อนเป็นนัยๆ
“สวัสดี กลอเรีย” นั่นไง พอพูดถึงก็มาเลย กอนนายืนยิ้มให้เธอ ยิ้มหวานนั้นเหมือนซ่อนเร้นอะไรบางอย่าง กลอเรียไม่ชอบรอยยิ้มแบบนั้นเธอผลักไส ให้เธอรีบๆพูดออกมาซะ
“มีอะไร?” กลอเรีย พูดเสียงห้วน เธอกอดอก มองน้องสาวด้วยแววตารุ่งโรจน์
“ไม่มีอะไร จะมาทักทาย” กลอเรีย เป่าปาก ก่อนจะเลิกคิ้ว
“ไม่เชื่อ แล้วจะยิ้มหวาน ปานจะฉีกปากแบบนั้นเพื่ออะไร?” กอนนาเป่าปากตามกลอเรียก่อนจะ ยิ้มหยัก
“แล้วชอบรอยยิ้มแบบนี้ไหม?” กลอเรีย หันขวับ ผมหางม้าของเธอ ปาดไปโดนตาของกอนนาเต็มๆ ทำให้เธอ แสบตาเล็กๆ แต่เธอทำเป็นร้องเหมือนเจ็บปานตายวึ่งกลอเรียก็รู้ว่ากอนนามักจะเป็นแบบนี้
“เป็นอะไรอีกล่ะ ยัยเด็กขี้แย” กลอเรีย แลบลิ้นใส่กอนนา
“แง!! แหมจ๋า พี่กลอเรียเขาเอานิ้วจิ้มตาหนู” กอนนาวิ่งหายเข้าไปในห้องครัว กลอเรียเป่าปาก ก่อนจะผิวปากเป็นทำนองดิสโก้ ไม่นานนัก เชื่อสิ เธอก็จะต้องโดนนางแพททิสัน สวดต่ออีกยาว พร้อมกับคำติ เล็กๆน้อยๆของพ่อ ใช่สิ ก็เธอมันทำอะไรก็ผิดหมด..
“กลอเรียลูกแกล้งน้องอีกแล้วเหรอ” นางแพททิสันทำตาดุๆ ใส่กลอเรีย เธอหันหน้าหนี
“แม่เชื่อยัยเด็กนี่เหรอ” กลอเรีย ผิวปาก มันทำให้นางแพททิสันไม่ชอบใจ เธอตวาดกลอเรียลั่น
“ทำไมไม่ตอบดีดีหา! บรรยากาศเสียหมด แล้วนี่ไปแกล้งน้องเพื่ออะไร???” นางแพททิสัน ย้ำ ทำให้กลอเรียรู้สึกเบื่อหน่าย ส่วนกอนนา ก็เอาแต่แลบลิ้นใส่กลอเรียลับหลังบ่อยๆ
“จะแลบลิ้นไปอีกเมื่อไหร่กอนนา” กลอเรีย พูดโพล่งไม่สนใจนางแพททิสันทำให้ กอนนาหน้าเสีย เธอรีบปั้นหน้าร้องให้ดังเดิมทำให้ นางแพททิสันโกรธกลอเรียมาก
“หยุดเพ้อเจ้อสักที หยุดใส่ร้ายคนอื่นเสียด้วย หัดทำตัวดีดีบ้างสิ ลูกเป็นพี่นะ” นางแพททิสันถอนหายใจยาว เสียงของนายแพททิสันทำให้นาง ต้องรีบเดินไปหาแล้วทิ้งแววตาดุๆ ใส่กลอเรีย กอนนา ทำท่าจะเดินตามไป แต่กลอเรียคว้าแขนของเธอเอาใว้
“แบร่ๆ” กอนนา แลบลิ้นใส่เธอก่อนจะสะบัดตูดเดินหนี
“ยัยเด็กขี้แย ขี้ฟ้อง ขี้โกหก ระวังเถอะ ยมทูตจะไปเอาตัวเธอจากที่นอนและเอาไปนรก ยัยเด็กบ้า” กลอเรียตะโกนด่าลับหลัง เสียงของนางแพททิสันทำให้เธอหยุด และเดินไปห้องครัว ก่อนจะงับคุกกี้ แสนหวานชิ้นเล็กๆที่นางแพททิสันทำใว้ให้เป็นเสบียงเดินทาง
“ทุกคนเตรียมของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” นางแพททิสันถาม ทุกคนเงียบแต่ก็พยักหน้าเป็นคำตอบ
“เออ..ก็ดี จอนห์งั้นเราไปกันเลยไหม” นางแพททิสันถามนายแพททิสัน ก่อนจะยิ้มอบอุ่น วึ่งภาพนั้นทำให้กลอเรีย จะอ๊วก
“เป็นอะไรไปกลอเรีย”
“เปล่าค่ะ พอดีว่าหนูคลื่นใส้บ่อยๆ” กลอเรีย หันหน้าหนี พ่อแม่ของเธอกอดกันตามประสาคนรักและครอบครัว ซึ่งเธอไม่อัคติ แต่อารมณ์ไม่ดีอย่างมาก
“เราจะเริ่มไป กันเร็วๆนี้แหละ”
ความคิดเห็น