ทำไมรักต้องเป็นแบบนี้

ลำดับตอนที่ #1 : >เปิดเทอม

             

                       และแล้ววันปิดเทอมก็มาถึงสักทีฉันรอมานานแล้วนะช่วงเดือนเมษายนเนี่ย     ถ้าสมมุติมาว่าโรงเรียนของฉันไม่ปิดภาคเรียนตอนเดือนเมษายนนี้มีหวังฉันไม่ได้ไปโรงเรียนทั้งเดือนแน่ๆละ     งงละซิว่าทำไม   ก็ฉันเป็นคนขี้ร้อนยิ่งอยู่ในห้องเรียนร้อนๆมีหวังฉันไม่ได้เรียนอีกเช่นเคย    ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันเป็นโรคอะไรเป็นมาตั้งแต่ตอนฉันเรียน ป.4  นี้ฉันอยู่ม.5 แล้วนะยังไม่มีวี่แววว่าอาการแพ้ร้อนเนี่ยมันจะหาย  พ่อกับแม่ก็จะพาไปตรวจอาการดูแต่ฉันก็ดื้อเอางั้นไม่ไปคำเดียว   เพราะฉะนั้นฉันก้อต้องทนเอาเองถ้าอยู่ในห้องมันร้อนก็ต้องไปห้องสมุดแทนเพราะที่ห้องสมุดนะเย็นมากๆสบายมากๆเลยล่ะเด็กอย่างพวกเราก็เลยช๊อบชอบไปห้องสมุดกันบ่อยๆ  มิสที่ดูแลห้องสมุดก็รู้ว่าฉันนะขี้ร้อน  ถ้าฤทธิ์ขึ้นนะเป็นลมช็อกได้เลยล่ะ    แกก็สงสารบวกกับพ่อมาขออนุญาตปูที่ปูทางให้ฉันเข้าห้องสมุดได้สบายๆเลย   ฉันคิดว่าเป็นโรคอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ยจะได้เข้าห้องสมุดทั้งวันเลย   ฮุฮุฮุ

        * มารักทำไมตอนนี้ตอนที่จะเสียฉันไป   ทั้งๆที่ฉันทุ่มให้หมดใจแต่เธอกลับทิ้งมัน   ไม่เคยรักไม่เคยนึกแคร์กัน *

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น    ใครกันเนี่ยฉันกำลังจะหลับแล้วเชียว โทรมากันทำไมดึกๆดื่นๆเนี่ย  สงสัยที่บ้านคงไม่มีนาฬิกาแน่ๆ    บนหน้าจอมือถืออันแสนแพงขึ้นชื่อว่า    รัวชา

- ฮาลลโหลลล   รัวววชา-ฉันพูดกรอกตามสายโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่เพิ่งจะตื่นนอน                                                                                                                                                                                                                                                                    
- ฮัลโหล  ไอปิแอร์ป่าวว่ะ-  เสียงจากปลายสายโทรศัพท์อีกฝ่ายถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจว่าจะใช่คนที่เธอต้องการจะคุยด้วยรึป่าว

- อ้าวก็แกโทรมาหาใครล่ะวะ  ก็ใช่นะสิถามได้- แกนิมั่วได้ตลอดเลยนะ   โทรมาใครเขาเลา

- ก็เสียงไม่คุ้นอ่ะ-  ปลายเสียงพูดมาแต่ยังเค้าความไม่แน่ใจ

- ใช่นะสิ ก็ฉันกำลังจะหลับฝันถึงพระอินทร์อยู่แล้วเชียว    แกนะโทรมาได้เวลาจริ๊ง –

- ก็คนมันคิดถึงแกอ่ะ    เออปิแอร์ปิดเทอมแกไม่ไปทัวร์หรอ –

- ไม่รู้สิ  พ่อยังไม่พูดอะไรเลย  แล้วแกละยัยรั่วช้า 555 ไม่ไปไหนหรอ-

- นิเรียกชื่อให้ถูกด้วยแม่คุณ  ฉันนะอยากจะไปจนใจจะขาดแล้วแต่พ่อแม่ดันไม่ว่างทุกที  เซ็งโคตร-

- ไปกับฉันก็ได้นะ - ถ้ารัวชาไปกับฉัน  ฉันก้อจะได้มีเพื่อน   โฮคิดแล้วก้อยิ่งสนุกสิ

- หึ  ไม่อะกลัวพี่ชายแกวะปิแอร์      หล่อเกินห้ามใจฉันสะทุกทีเลย - แกจะชมมันทำไมเนี่ย   เซ็งเลยเนี่ย  วางเลยดีกว่าเนาะ 

                           
 - ปิแอร์   ปิแอร์ลูกหลับรึยัง   ปิแอร์   ลูกได้ยินพ่อมั้ยลงมาข้างล่างหาพ่อหน่อยสิลูก  เร็วๆนะ  –        จู่ๆ เสียงคุณพ่อก็ดังเข้ามาในห้องนอนของฉันอย่างเร่งรีบ    จนฉันสะดุ้งลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว    โดยชนิดที่ไม่มีใครสั่งได้เลย

- เออ รัวชาแค่นี้ก่อนนะ  พ่อฉันเรียกนะสงสัยมีทัวร์ - พ่อเรียกไปทำเนี่ย  เอ  ต้องมีอะไรเเน่ๆเลยหรือพ่อจะพาไปเที่ยว   ไม่คิดก่อนดีกว่า   

-  อืม  หวัดดีจ๊ะ -       แล้วฉันก็กดตัดสายแล้วก็รีบวิ่งด้วยความเร็วสูงลงไปหาพ่อทันที  ทั้งพ่อ  แม่   และพี่ ก็อยู่กันพร้อมหน้ากันที่ห้องรับแขก  กำลังคุยท่าทางสนุกด้วยสิ   ไม่ได้สิฉันต้องไปร่วมแจมวงกับเขาแล้วละ

- โอโห ! นี้หิมะตกที่เมืองไทยหรอค่ะเนี่ย   อยู่กันพร้อมหน้าเชียว -             ฉันกำลังงงกับสิ่งที่เห็นตอนนี้  เพราะว่าพ่อฉันนะกว่าจะกลับบ้านจากบริษัทของพ่อก็ 4-5 ทุ่ม  แล้วนี้พี่ฉันอยู่บ้านด้วยทุกทีนะหมอเนี่ยจะต้องออกไปซิ่งรถกับเพื่อนเป็นประจำเลย  แล้วทำไมวันนี้อยู่ได้วะเนี่ย    พ่อคงโทรตามกลับบ้านแน่ๆฮ่าๆสมน้ำหน้าอดเที่ยวไปเลยสิ

- นิแอร์  อยู่เซ่ออยู่รึไงมานั่งสิ  เดี๋ยวก็ปัดเหนี่ยวเลย -           พี่ชายสุดที่ร๊ากกกกกกกกกกกกของฉันพูด

- นิก็รีบแล้วงัย   ไม่เห็นหรือไงไอเบ๊อะ -  ฉันก้อรีบอยู่นี่ไง   ไม่ใช่เสีอดาวน่ะที่จะได้วิ่งเร็วที่สุดในโลกหนหนะ

- ไอแอร์ มาช้าแล้วจะยังมาพูดมากอีกหรอ -  อี้ๆๆๆ  ปากแกหรอเนี่ยไอพี่ชายบ้าๆๆๆว่าน้องสาวที่น่ารักอย่างฉันได้อย่างไร   แงๆๆๆๆไอบ้าๆๆ  แกโดนฉันแน่  กล้าพูดกับฉันอย่างนี้หรอได้เจอดีแน่

- ไอชายบ้าหุบปา –         แล้วฉันก็ถูกมือดีมาปิดปาก  เอ้ย ไม่ใช่ถูกแม่ของฉันเดินมาปิดปาก  โอย!แม่จะปิดทำไมเนี่ยยังด่าไอพี่ชายบ้านั่นไม่เสร็จทีนะ    แถมขาข้างหนึ่งของฉันตอนนี้กำลังลอยข้างอยู่ในอากาศ  ที่เตรียมจะเตะปากหมาไอพี่ชายบ้านะสิ       ปล่อยสิค่ะแม่ปล่อยๆๆๆๆๆๆๆๆ

- นิ  ลูกทั้งสองคนนะเลิกทะเลาะกันได้แล้วนะ   แม่ฟังลูกทั้งสองทะเลาะกันแล้วปวดหัวจริงๆเลย -                                                         แม่พูดพลางเดินกลับไปนั่งข้างพ่อเช่นเดิม

-  อ้าวปิแอร์ยังไม่มานั่งอีกหรองัย   มานั่งนี่มา  –            พี่ของฉันเรียกแล้วก็ลากฉันไปนั่งข้างๆมัน

- เอาละนะ    พ่อมีเรื่องอยากจะบอกกับทุกคนนะ  คือว่า เราจะมีทัวร์กัน –

- เย้ๆๆๆๆ  -          นี่คือเสียงฉันและแม่

- ดีใจละสิ  เราจะไปเที่ยวทะเลกัน  –                     พ่อพูดพลางมองมาที่ฉันทันที  ก็ฉันนะชอบมากเลยล่ะกับทะเลเนี่ย

 - ฮะ จริงหรอพ่อ  พ่อพูดจริงๆนะดีใจจังเลยอ่ะ   วู้ว์ๆๆๆ -     ดีใจมากๆค่ะ

-  โอเว่อร์ไปได้    โธ่ -    ไอพี่ชายปากปีจอ    พูดได้นะแก

-  ใครว่าโอเว่อร์ย่ะ   ถ้าชายไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปสิ -

- ใครบอกไม่อยากไป  ฮะ –

 -  นิ  ชาย   ปิแอร์พอได้แล้ว -        แม่เป็นผู้ห้ามทัพอีกเช่นเคย

- วันที่ 23-30 เราจะไปกัน  พ่อมีเวลาว่างแค่ 7 วัน ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยละกัน   มากกว่า  7 วันคงไม่ไหว งานบริษัทกำลังมั่วอยู่นะ-

 - ไม่เป็นไรค่ะ  แค่พ่อพาเราไปเที่ยวด้วยกันปิแอร์ก็มีความสุขแล้วค่ะ -

 - ทะเลอะไรครับ -          ชายถามขึ้นมาบ้าง

- หาดทรายเพชร -     พ่อพูด

-  ว้าว    เคยได้ยินชื่อนี้ทางทีวีด้วยนิ   เค้าบอกกันว่าสวยมากเลยนะเนี่ยคุณ  -     แม่ตื่นเต้นอย่างแรง

- ใช่   สวยมากเลยละคุณ  พ่อหวังว่าลูกๆคงชอบนะ     เอาละวันนี้ก็  21  แล้วนะยังไงก็เตรียมตัวละกัน  เราจะพักรีสอร์ทกัน -

- นิพี่จัดการเรื่องเรียบร้อยหมดแล้วหรอค่ะเนี่ย  -    แม่ถามพ่อ

 - ใช่จ๊ะ    เอาละนี้ก็ดึกมากแล้วนะไปนอนกันได้แล้วไป -      พ่อพูดพร้อมกับเดินกลับห้องไป

- ชาย   ชายยย   พี่ชาย! พรุ่งนี้ว่างปะพาไปซื้อของหน่อยจิ -

- ว่าง  ไม่ว่าง  ว่าง  ไม่ว่าง  ไม่รุ  -       มันกวนทีนค่ะ

- ตกลงจะว่างไม่ว่าง -        ฉันพูดด้วยเสียงหนักแน่น    โมโหแล้วนะไอพี่บ้า

- ไม่ว่างโว้ย  พรุ่งนี้มีซิ่งแต่เช้าเลย -

- ขอบใจ -      ฉันตะคอกกลับไป  แล้วขึ้นห้องนอน    มือถือฉันมีสายไม่ได้รับนิ  (ลืมไว้ในห้องนอนค่ะ) ใครนะโทรมาหาฉัน   -พี-

งงใช่มั้ยว่าพีเป็นใคร   ก็ฟอแฟนฉันเอง  เค้านะหล่อมากเลยนะตัวสูง     คิ้วดก   ปากชมพูละ   หน้าก็เนี้ยนเนียน    ตัวขาวด้วยละ    จะว่าไปก็เหมือนพี่ชายเลยละแต่หมอนั่นนะตัวคล้ำหน่อย( ซิ่งมากไป )  นอกนั้นนะเหมือนกะพีแฟนฉันทุกอย่างเลย  จะว่าไปชายเราก็หล่อนะ  ขวัญใจสาวๆนะจะบอกให้   อุ๊ย ไม่เอาแล้วไม่ชมดีกว่าเดี๋ยวถ้ามันรู้นะหลงตัวเองพักใหญ่แหละ   ฉันหยิบมือถือแล้วโทรออกหาพีสุดที่รักของฉันทันที

- ฮัลโหล พียังไม่นอนอีกหรอ –

 - ยังคับพีคิดถึงปิแอร์จังเลย   แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่รับโทรศัพท์ละ-

- อยู่ข้างล่างอ่ะ    ลืมมือถือไว้ในห้องขอโทษนะ –

- อืม   ไม่เป็นไรหรอก  เราโทรหาปิแอร์แค่อยากจะบอกว่าคิดถึง  และก็รักพู่มากๆนะ - 

- หรอ    เราก็รักพีนะ -  อายจังเยย

- คร๊าบ  ปิแอร์ที่น่ารักของพี –

- อืม  แค่นี้นะ –

- ครับ  ฝันดีนะครับ –

- เช่นกันนะ –

- บาย -             เฮ้อ   มีความสุขจังเลยที่ได้คุยกะพี   อันที่จริงฉันกะพีเราคบกันมาตั้งแต่ม.4  ตอนกลางเทอมแรกแล้วละ   ถ้านับช่วงเวลาก็ 1 ปีแล้วที่ฉันกะพีคบกัน  เรื่องนี้ครอบครัวเรารับทราบกันทั้ง  2  ฝ่าย   ฉันมีความสุขมากนะที่ฉันคบกะพี     แต่ยังไงฉันก็ยังรู้สึกเหมือนว่า มันยังขาดอะไรไป

                ตอนเช้าของวันที่ 23  ฉันเตรียมตัวขึ้นรถ    แต่ทำไมพ่อยังไม่ออกรถอีกละนี่ก็สายแล้วนะ   ฉันเลยตัดสินใจถามพ่อ

- พ่อค่ะ   ทำไมไม่ออกรถสักทีละ –

- ปิแอร์ก็ดูสิลูกว่าใครยังไม่มาบ้าง -            ใครน้าฉันจึงมองหาทั่วรถมี พ่อ  แม่   ฉัน  และก็ชา..  เฮ้ยยังไม่มานิ

- พี่ชาย หรอค่ะพ่อ –               น่าเบื่อจริงๆนี่ฉันต้องมาทนนั่งรอไอบ้านั่นหรอเนี่ย    ทำอะไรอยู่นะชักช้าจริง   คนสวยอย่างฉันชักเซ็งแล้วเนี่ย

- อืม รอเจ้านั่นนานแล้ว  เออปิแอร์ลูกไปตามทีสิ –           แม่พูดมาบ้าง

- แต่ว่า   แอร์ไม่..  –           ไม่ฉันไม่อยากไปตามไอชายนั่นอ่ะ     มันน่าโมโหจริงๆเล้ย   อีกอย่างฉันก็ขี้เกียจเดินไปตามด้วยละ  ฮิฮิ

- อยากไปเร็วๆ มั้ยละลูก -             แม่พูดขึ้นบ้าง

- ก็ได้ค่ะ   เดี๋ยวแอร์ไปตามมาให้ -              โอยไอชายบ้า ชักช้าจริงๆเสียเวลาหมดเลย  เซ็งจริงๆ  เลยไอชายบ้าเนี่ย      ฉันเดินพลางบ่นพลาง

แล้วฉันก็เดินไปถึงห้องชาย   ก๊อก  ก๊อก ก๊อกๆๆ  ทำไมไม่เปิดประตูน้า   ฉันเรียกก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา   เฮ้อช่างเถอะถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไปซะเลย    ฉันจึงหันหลังกลับจะไปที่รถ

- อ้าย   กรี๊ดดดดดดด –       กรี๊ด  กรี๊ด

- อย่างดังซี –

- จะไม่ให้ดังได้ยังไงละ   ก็แหมแกล้งเค้านิ -              ก็ดูสิค่ะเล่นใส่น่ากากผีสะนี่แถมยังแอบอยู่ข้างหลังอีก    น่ากลัวจะตาย

- แค่นี้กลัวไปได้   ปัดโธ่ –

- นิอย่ามาว่ากันนะ   ก็ทำให้ตกใจทำไมเลา –

- เออๆ   แล้วมาเคาะประตูทำไมเนี่ย  –

- ก็แกอ่ะ  ช้าเฉื่อยแฉะ รู้มั้ยว่าเค้าจะไปกันแล้วมัวทำอะไรอยู่ละ   เสียเวลานะเนี่ย –

-  พอๆ  ยายแก่บ่นเป็นตุเป็นตะไปได้      ไปกันได้แล้วไป -              แล้วชายก็จับมือฉันไปที่รถซึ่งพ่อและแม่กำลังรอเรา 2 คนอยู่