คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Marry Marry 00 Give me a Husband,please !
Marry Marry 00 Give me a husband,please !
“ไอ้เหี้ยโฟล์คคคคคค” ผมแหกปากลั่นไม่สนว่าเด็กนิติจะมองยังไง มองว่าผมบ้าก็เชิญญญญ
ก็พวกมันเล่นมองผมอย่างกับจะพรากผู้เยาว์งั้นแหละ ไอ้เพื่อนรักของผมแม่งก็ไม่ออกมาสักที ผมนัดไว้สิบโมงนี่จะเที่ยงอยู่แล้ว แม้แต่หางมันก็ยังไม่โผล่มา กูรีบบบบบบ T^T ถ้าไปสายแต่งตัวไม่ทันแม่กูก็ด่ากูอีกกกกก มึงช่วยรีบๆเสนอหน้าออกมาเร็วๆทีเถอะ
ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไปที่ผมนั่งสัปหงกอยู่หน้าคณะนิติ ตาที่แทบจะปิดสนิทของผมก็เห็นเงาลางๆว่ามีคนมายืนตรงหน้า ถ้าเป็นไอ้เพื่อนชั่วนะผมจะสวดยับเลย แต่ไม่ใช่ครับ.....
“น้องๆ ชื่อไรจ๊ะ นั่งรอแฟนหรือเพื่อนอ่ะเรา เหงารึป่าวไปหาไรกินกับพี่ก่อนมั๊ย ฮิ๊ววววววววว” ไอ้พวกหูดำนี่หว่า มาเป็นกลุ่มซะด้วย โห่รับกันดีนี่พวกมึง แต่แม่งเป็นรุ่นพี่เนี่ยดิ
“โทษครับผมมารอแฟน” เบื่อจริงไอ้พวกหน้าหม้อไม่ดูตาม้าตาเรือเนี่ย
กูชายแท้ แมนทั้งแท่งโว้ยยยยย !!!!
“คนสวยเขามารอแฟนว่ะ ไปกันเหอะ” มันหันไปคุยกับเพื่อนแล้วก็เดินจากไป ชมผู้ชายสวยนี่พ่อมันสอนมายังไงวะ กูหล่อโว้ยยย หล่ออออ หล่อแบบโดมอ่ะรู้จักป่าวเพ่
“พัดลม” เสียงที่ผมคุ้นเคยเรียกชื่อผมจากด้านหลัง ผมใจกระตุกกับเสียงนั่นเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองคนเรียก ความรู้สึกยามที่ได้เห็นใบหน้าอันคุ้นเคยนั่น ความคิดแรกที่นึกได้คือ..... ผมวิ่งเข้าไป..... วิ่งเข้าไปประหนึ่งว่าคิดถึงมันใจจะขาดดิ้นก่อนจะ
ปั่กๆๆๆๆ ตุบๆๆๆๆๆ พลั่วะ ๆๆๆๆๆ
ไอ้เพื่อนเลววววว แม่งให้กูรอเป็นชั่วโมง หิวจะตายห่า เพี๊ยะ ! แดกหญ้าหน้าคณะมันได้คงแดกไปแล้ว ตุบ ! ต้องรีบหาไรกินก่อนงานเริ่มอีก บั่กๆๆ ! ถ้ากูไปช้ามึงโดน โครม !
อันสุดท้ายนี่ผมยันโครมเลยครับ
“เจ็บนะโว้ยยยยย เฮ้ยๆอย่าตีนะ ! เออออ กูขอโทษษษษ โห่ ก็จารย์แม่งปล่อยช้านี่หว่า กูจะทำอะไรได้” ไอ้โฟล์คบ่นพร้อมกับลูบแขนตัวเองป้อยๆ
“หยุดแก้ตัวเลยมึง คราวหน้ากูไม่มารอแล้ว ถ้ามีไรมึงอ่ะต้องไปรับกู” ผมบ่นเป็นยายแก่
มันทำปากงุบงิบแอบบ่น ผมเลยตบหัวมันไปอีกทีโทษฐานหมั่นไส้ ไอ้ห่า แล้วนี่สายแล้วนะเนี่ย ป่านนี้จะแต่งตัวทันไหมวะ เดี๋ยวกูไม่หล่อมึงโดนตีนแน่ไอ้โฟล์ค T^T
“ แล้วไอ้เอิร์ธกับไอ้แวนล่ะ ไม่ไปด้วยกันหรอ ” ไอ้โฟล์คสอดส่ายสายตาหาเพื่อนในกลุ่มอีกสองคน
“ มันสองตัวล่วงหน้าไปนานและ มีกูเนี่ยต้องมานั่งรอมึง ห่า รู้งี้ให้ไอ้สองคนนั้นมารอแทนดีกว่า ป่านนี้หล่อนำหน้าแซงกูไปแล้วมั้งน่ะ ”
ไอ้โฟล์คเหล่ตามองแบบกวนส้นแล้วหัวเราะลั่น หัวเราะหาพ่องไง แล้วถ้ามึงจะหัวเราะขนาดนั้นมึงลงไปกลิ้งกับพื้นเลยไหมไอ้บ้า ! อายคนในลานจอดรถที่มองมาบ้างก็ได้ กูยิ่งหน้าบางๆอยู่
“ ก๊ากกกก กั่กๆๆๆๆ กูอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง ก่อนมึงจะหล่อนะไอ้พัด มึงไปต่อขาให้ยาวกว่านี้ก่อนดีไหม ก๊ากกกกก ” มันมองผมหัวจรดเท้า
ไอ้โฟล์ค ! ด่าเตี้ยนี่ยอมไม่ได้นะโว้ย !
“ ถ้าอยากฟันร่วงมาก กูช่วยเอาไหม ” ผมก๊อกมือเตรียมพร้อม ถึงจะไม่ได้จบทันตะฯมาแต่กูก็สามารถถอนฟันให้มึงได้ทุกซี่ได้นะเพื่อนรัก
“ โอยยยยย แฮ่ๆๆๆ กูว่าเรารีบไปเหอะ มึงรีบไม่ใช่หรอ มาๆกูเปิดประตูให้ ” ไอ้โฟล์คหัวเราะแฮะๆพร้อมกับทำหน้าเสียวสุดติ่ง มันเปิดประตูรถให้ผมอย่างเอาใจแต่หน้าเสแสร้งสุดขีด
ถ้าไม่ติดว่ากูรีบนะ ได้มีเรื่องต่อยกันแน่ หึๆๆๆ ไม่ต้องห่วงครับ เป็นปกติธรรมดาอยู่แล้วที่ผมกับเพื่อนจะเล่นอะไรรุนแรงกันบ่อยๆ เพราะจริงๆไอ้โฟล์คมันก็เล่นมวยอยู่แล้วผมก็เลยใจดีช่วยซ้อมให้มันถึงมันจะขอร้องอยู่ทุกวันว่าไม่ต้องการ
แหมๆ เพื่อนหวังดีอยากช่วยก็อย่าปฏิเสธสิวะ
“ มึงรีบๆขับสิวะ เดี๋ยวไปช้าแต่งตัวไม่ทัน ”
“ ไอ้พัดกูว่ามึงวาร์ปไปเลยเหอะถ้ารีบขนาดนั้น รีบอะไรนักหนาวะ ” ไอ้โฟล์คที่ทำหน้าที่ขับรถหันมาบ่น
กูก็คงไม่รีบหรอกนะถ้ามึงมาเร็ว และกูก็คงไม่รีบหรอกถ้ามึงจะ T^T ไม่ขับแค่ 60 ในขณะที่ถนนโล่งฉิบหายเนี่ย !
“ พี่สาวกูแต่งงานครั้งเดียวในชีวิต เป็นมึงมึงไม่รีบไง ” ผมถามกลับ
“ ไม่อ่ะ อีกอย่างชาตินี้ไอ้ออร์ดี้คงหาเมียไม่ได้หรอก ป่านนี้คงยังนอนกินบ้านกินเมืองไม่ทำอะไรอยู่เลยมั้ง ”
โอเค กูลืมไปว่ามึงกับพี่มึงนั้นรักกันปานจะกลืนกินขนาดไหน
ไหนๆก็เกริ่นแล้วจะเล่าต่อให้ละกัน วันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่สาวคนเดียวของผม พี่แอร์คนสวยนั่นเองครับบบบ แต่ผมติดเรียนเช้าแล้วแม่ก็ไม่ให้หยุด ผมเลยไม่ได้ไปร่วมงานตอนเช้าแต่ได้ไปงานตอนเย็นแทน เนื่องจากเพื่อนก๊วนเดียวกับผมเองก็สนิทกับพี่แอร์และตัวเจ้าบ่าวอยู่ไม่น้อย พวกมันจึงถือเป็นเหล่าแขกเอ็กคลูสิฟที่ขาดไม่ได้
แม่นัดให้ผมกับเพื่อนให้ไปแต่งตัวตอนเที่ยง นี่บ่ายกว่าแล้วยังไม่ถึงไหนเลย แต่ถ้าคนที่สายเป็นไอ้โฟล์คลูกรักแม่คงไม่ด่าหรอกมั้ง เหอะ ! น้อยใจว่ะ แม่แม่งรักเพื่อนผมมากกว่าผมอีก ไอ้พวกขี้อ้อนเอ๊ย ! หมั่นไส้ !
.
.
.
.
.
.
“ เฮียบอลหวัดดีคร้าบบบบบ คุณแม่สวัสดีครับ วันนี้คุณแม่สวยมากเลยครับ ” ไอ้ลูกรักเข้าไปทักทายเจ้าบ่าวแล้วเดินเลยต่อไปกอดแม่ผมอย่างเอาใจ
ข้ามหน้าข้ามตาลูกตัวจริงมากอ่ะมึง
ข้างหลังแม่คือไอ้แวนกับไอ้เอิร์ธที่อยู่ในชุดสูทแต่ยังแต่งไม่ครบ ขาดเสื้อนอกไปคงเพราะไม่อยากให้เปื้อนมันสองคนเลยพาดเอาไว้ที่แขน แม่ผมจับมือมันทั้งสามคนมาเขย่าด้วยความดีใจ
“ แม่ดีใจนะที่พวกลูกมากันได้ ”
แม่ครับ พัดยืนอยู่นี่ครับ ! เห็นพัดไหมครับ !
“ แล้วตาพัด แม่นัดกี่โมงทำไมมาเอาป่านนี้ ไม่รู้จักตรงเวลาเลยนะเรา ”
T^T อยากจะร้องไห้จริ๊ง แม่ผมช่างใจร้ายกับผมเหลือเกิน
ผมชี้มือไปที่ไอ้ตัวการที่ทำให้สาย ไอ้โฟล์ครีบบอกสาเหตุแล้วก็ขอโทษแม่ผม ส่วนแม่ผมน่ะหรอ แม่ก็มองมันแล้วก็ปลอบว่าไม่เป็นไร แม่เข้าใจทั้งที่เมื่อกี๊แทบจะกินหัวผมอยู่แล้ว
โอ๊ะโห ! ไปแต่งตัวดีกว่าภาพบาดตาบาดใจ T_T
พอเดินมาบริเวณห้องที่ทางโรมแรมจัดเอาไว้สำหรับแต่งหน้าแต่งตัวเจ้าสาวเจ้าบ่าวแล้ว ผมก็เคาะประตู(มารยาทงาม โฮะๆๆ) แล้วผลักบานประตูเข้าไปข้างในก่อนจะชะงัก
“ ต๊ายยยย เนี่ยหรอฮะน้องพัด น่ารักถูกใจอิมมี่ค่ะ ”
-___- อ่า....ผมว่าผมกลับไปยืนดูภาพบาดตาบาดใจนั่นต่อดีกว่านะ
ผมทำท่าจะหันหลังกลับไปทางเดิมแต่ก็ต้องโดนพี่ผู้หญิง(เทียม)สุดสวย(สยอง)ทั้งสามคนยึดแขนเอาไว้อย่างแน่น ดิ้นไปก็ไม่กระดิกเลยสักนิด
“ จะไปไหนจ๊ะ มาให้พวกพี่ๆแต่งตัวให้ดีกว่านะ พี่อยากกิน....เอ๊ย...อยากแต่งตัวให้น้องใจจะขาดแล้ว ” พี่สไตลิสต์คนนึงพูดพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย เล่นเอาผมขนลุกซู่ไม่กล้าขยับตัว
นี่สินะรอยยิ้มแปลกๆของไอ้เอิร์ธกับไอ้แวนตอนที่ผมบอกว่าขอตัวไปแต่งตัวก่อน แล้วไอ้โฟล์คมันไปไหน มาเผชิญชะตากรรมเป็นเพื่อนกูหน่อยสิวะ !!!!
แกร๊กกกก
“ ผมมาแต่งตัวคะ..... เอ่อ... สงสัยเข้าผิดห้องครับ ” พูดถึงก็มาเลย
คงหวังว่ามึงจะหนีพ้นสินะ แต่พี่ๆทั้งสามคนเขาเร็วปานจรวดวิ่งไปลากไอ้โฟล์คมานั่งที่เก้าอี้ข้างผมได้อย่างทันท่วงที พอนั่งปุ๊ป พวกพี่ๆเขาก็ไม่รอช้ารีบลวนลาม...เอ๊ย....ช่วยเปลี่ยนเสื้อให้
“ เอ่อพี่ครับ เดี๋ยวกางเกงพวกผมเปลี่ยนกันเองจะดีกว่านะครับ ”
แค่ท่อนบนก็เสียวด้านหลังจะแย่แล้ว !
“ จะดีหรอ เธอว่าไงล่ะจูดี้ ลิซซี่ ” อื้อหือ อิมมี่ จูดี้ ลิซซี่ ชื่อจะเก๋ไปไหนครับพี่
“ ปล่อยไปเถอะ จู่โจมมากเดี๋ยวไก่จะแตกตื่นซะก่อน ” พี่จูดี้พูด
เอิ่ม..... แม่ครับ ผมคงไม่สามารถสืบทอดวงศ์ตระกูลอันสูงส่งของแม่ต่อไปได้แล้วนะครับ ไอ้น้ำแข็ง พี่ฝากวงศ์ตระกูลของเราไว้ในกำมือแกด้วยนะ ฮืออออออ กูจะรอดออกไปจากที่นี่ได้ไหมวะเนี่ย
“ ไม่ต้องกลัวหรอกน้องพัด น้องโฟล์ค พวกพี่ๆก็พูดเล่นกันไปงั้นแหละจ้ะ โฮ่ๆๆๆๆๆ ” หัวเราะแบบนี้จะเชื่อดีไหมครับพี่ลิซซี่ T^T
เพื่อป้องกันประตูหลังที่แสนน่าเป็นห่วงของตัวเองแล้ว ผมกับเพื่อนร่วมทุกข์ของผมก็รีบเข้าไปเปลี่ยนกางเกงในห้องแต่งตัว แล้วรีบออกมาให้จัดผมจัดหน้าให้หล่อ แม้จะต้องโดนลวนลามอยู่ตลอดเวลาแต่ความสามารถของพี่ๆเขาก็น่าทึ่งจนผมแทบตาค้าง
เชี่ยยยยยย นี่ใครวะ หล่อโคตรรรรรรรรร
“ น้องพัดน่าร็อคมากกกกกก น้องโฟล์คก็หล่อมากกกกก ” พี่ๆสามคนยืนกรี๊ดกร๊าดให้กับผลงานตัวเอง
แต่ทำไมไม่ชมผมหล่อมั่งอ่ะครับ แต่ดีแล้วล่ะ ผมรู้ว่าพี่ๆชอบคนหล่อ อย่ามายุ่งกับคนน่ารักอย่างผมเลย ยอมน่ารักสักวันละกันกู
แอ๊ดดดดดด
“ แต่งเสร็จแล้วใช่ไหม แม่ได้ยินเสียงกรี๊ด ” โหแม่ เซนส์ดีมากอ่ะ
“ แหมคุณพี่ นานๆทีพวกเราจะได้ดูแลคนหน้าตาดีๆบ้าง เห็นใจกันหน่อยนะคะ ”
ถึงจะน่ากลัวก็เถอะ แต่พวกพี่เขาก็นิสัยน่ารักดีเหมือนกันนะ สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้พวกเราได้ไม่รู้จักหยุด
แม่ผมขอยืมตัวผมกับไอ้โฟล์คไปคุยอีกห้องหนึ่งข้างๆ แม่ทำหน้าจริงจังแล้วยื่นสมุดเล่มโตมาให้ พอผมเห็นแล้วก็รู้ทันทีเลยว่าเป็นอะไรที่อยู่ในนั้น ไอ้โฟล์คเองก็รู้เพราะผมเคยเล่าให้ฟัง
มันมาอีกแล้ว T^T ~
“ โห่แม่ครับบบบบบ พัดขอเถอะ ยังไงๆพัดก็ไม่เอาครับ ”
ไม่ใช่ตังค์ครับ ถ้าเป็นตังค์ผมไม่ยืนปฏิเสธอย่างนี้หรอก พ่อจะวิ่งเข้าไปคว้ามากอดไว้แนบอกราวกับลูกรักก็ไม่ปานเลยทีเดียว
“ โฟล์คช่วยแม่พูดกับพัดหน่อยสิ แม่ล่ะเหนื่อยจริงๆ ” แม่ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้
ผมเหมือนลูกเนรคุณเลยแหะพอไอ้โฟล์คมันทำท่าประคองแม่ผมไปนั่งที่เก้าอี้ -O-
“ โห่แม่ จะให้พัดรีบแต่งอะไรตอนนี้ล่ะครับ พัดยังเรียนอยู่เลย ยังไม่อยากมีภาระ ” ผมบ่น
ภายในสมุดเล่มโตอันนั้นคือรายชื่อ รูป ประวัติตลอดชีวิตของหญิงสาวกว่าห้าสิบคนที่แม่ผมสรรหามาให้ผมเลือก เมื่อสามเดือนก่อนที่พี่แอร์บอกว่าจะแต่งงาน แม่ผมก็ไปหาหมอดูเพื่อดูฤกษ์งามยามดีและดวงทั่วๆไปให้ วันนั้นผมก็ไปนะ อยากจะถามดวงเรื่องเรียน แต่สิ่งที่หมอดูทำนายให้ผมคือ
“ เด็กคนนี้จะต้องแต่งงานเร็ว ! ต้องแต่งหลังพี่สาวภายในสามเดือน ถ้าไม่รีบล่ะก็ ชีวิตครอบครัว เพื่อน ญาติพี่น้องและคนรอบตัวจะพาซวยไปกันหมด ชีวิตจะล้มเหลว ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ ทำการค้าก็จะเจ๊ง ทำอะไรมีแต่ขาดทุนอย่างเดียว !!!!! อ้อ แต่พอจะมีทางแก้ได้นิดหน่อยถ้าเกิดว่ากลัวมันจะเร็วเกินไป ”
“ อะไรคะ บอกมาเลยดิฉันพร้อมทำทุกอย่าง ” แม่รีบพูดเลยครับ
“ ไม่ต้องแต่งทันทีก็ได้ แต่ต้องหมั้น !!!! หมั้นแล้วห้ามถอน การหมั้นจะยืดเวลาแต่งออกไปได้อีกสามเดือน แต่ยังไงก็ต้องแต่ง ไม่ต้องห่วงหรอกไอ้หนุ่ม คนคนนั้นจะเป็นคู้แท่ฟ้าประทาน วะฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆ ”
โหหหหหหห แฟนก็ยังไม่มี พี่ผมก็จะแต่งเดือนหน้าแล้ว แปลว่าอย่างน้อยผมก็ต้องหมั้นภายในสี่เดือนนี้น่ะสิ
เรื่องมันคงจะไม่ใหญ่โตขนาดนี้ถ้าแม่ผมกับญาติๆไม่เชื่อ ทุกคนวิตกกันใหญ่เพราะที่บ้านผมเป็นเจ้าของห้างใหญ่พอสมควรแห่งหนึ่ง ถ้าเจ๊งก็เท่ากับชีวิตจบ เตรียมนอนแดกขี้ข้างถนนได้เลย
แม่ผมและเหล่าญาติจึงรวมตัวกัน ตามล่าหาผู้หญิงที่สวย เพียบพร้อม มีฐานะกันให้วุ่น ดีหน่อยที่ยังถามความเห็นผม ถ้าไม่คิดจะถามกันป่านนี้ผมคงมีชื่ออยู่ในทะเบียนสมรสกับใครก็ไม่รู้โดยที่ผมไม่รู้ตัวแล้วล่ะ แต่ปัญหามันอยู่ที่ตัวผมเอง ต่อให้จะหามาสักร้อยคนก็ไม่เอา ไม่สน ไม่คิดจะชอบไม่ว่าจะสวยขนาดไหน
โถ่ ! ก็คนมันรักอิสระอ่ะ (อื้อหือ)
“ พัด มึงเห็นใจที่บ้านบ้างสิวะ มึงอย่าลืม ถ้าห้างบ้านมึงเจ๊ง มึงก็จะไม่มีเงินซื้อไอติมที่มึงชอบกินนะเว้ย ” พูดโน้มน้าวใจกูได้ดีมาก กูเริ่มใจอ่อนและ ถุ้ย ! พ่องเหอะ
“ ไม่เอาๆๆๆๆๆ ยังไงก็ไม่เลือก ไม่ว่าจะผู้หญิงคนไหนผมก็ไม่ชอบทั้งนั้นล่ะ ” ผมเริ่มโวยวาย ไม่มีใครเข้าใจกันบ้างเลย เซ็ง !
“ ไม่เลือกก็ออกไปจากบ้านเลย ไม่ต้องมานับว่าเป็นลูกแม่ พัดจะเอาไง ” แม่ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าววาจาประกาศิตด้วยความเด็ดขาด
“ โห่แม่ครับบบบบบ ” ผมพูดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
เอาไงดีวะเนี่ย หมั้นก็ไม่อยากหมั้น ยังไม่อยากโดนตัดมรดกก็ยังไม่อยาก มันจะมีทางออกไหนอีกล่ะ คิดสิวะไอ้พัดคิดๆๆๆๆ ใช้สมองอันชาญฉลาดคิดให้ออกว่าต้องทำยังไงสิ !
หรือว่าต้องหาคู่ครองที่แม่จะรับไม่ได้ดี แบบว่าจนแม่ต้องยอมแพ้แล้วเลิกหาคู่ให้สักที เออใช่ !
พัดลม มึงนี่ฉลาดจริงๆ !!
“ ว่าไงตาพัด ” แม่ผมถามย้ำ
“ ก็ได้ พัดยอมหมั้นก็ได้ แต่พัดจะเลือกคู่แบบที่พัดต้องการ แม่หาได้ใช่ไหมครับ ” ผมยิ้มแล้วบอกแม่
แม่รีบยิ้มดีใจเข้ามาโอบกอดผมเหมือนที่เคยทำกับไอ้โฟล์คก่อนหน้านี้ กูจะบาปรึป่าววะเนี่ยทำให้แม่ทุกข์ใจ เพราะคิดแล้วตัวเองก็ยังขนลุกกับความคิดของตัวเองอยู่เลย
“ บอกแม่มาเลย แม่หาได้แน่นอน ! ” หาได้นะไม่เท่าไหร่ แต่แม่จะยอมให้ผมแต่งกับคนแบบนี้จริงๆหรอครับ
“ พัดอยากได้คนที่รวย หน้าตาดี หุ่นดี นิสัยดี ใจดี ดูแลพัดได้ดี และที่สำคัญ....” ผมเว้นแล้วกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ “....ต้องเป็นผู้ชายนะครับ ”
OH
My
GOD !!!!!!!!
“ คือพัดไม่อยากมีภรรยา พัดอยากมีสามีครับแม่ ” ผมเติมเชื้อไฟ
What
The
HELL !
ผมหวังไว้มาก และแน่นอนว่าทั้งแม่ทั้งไอ้โฟล์คต่างก็ตกใจจนอ้าปากค้าง แมลงวันบินเข้าไปทำรังออกลูกออกหลานกันในนั้นได้สามชั่วโคตร ทั้งสองคนนิ่งไปประมาณหนึ่งนาทีก่อนจะหุบปากลง แม่ถึงได้พูดกับผม
“ โธ่ แม่ก็นึกว่าอะไร ที่พัดไม่ยอมเลือกก็เพราะชอบผู้ชายนี่เอง ไม่ต้องห่วงนะพัดแม่หาให้ลูกได้ภายในวันนี้แน่นอน ” แม่ลูบหัวผมแล้วรีบเดินออกไป
ห๊ะ !
“ มึงนี่น้า พูดให้กูตื่นเต้นด้วย เรื่องแค่นี้จะพูดก็พูดมาซะก็จบ ให้แม่มึงเครียดอยู่ตั้งนาน ” ไอ้โฟล์คบอกแล้วเดินตามออกไป ไปทำหน้าที่ประจำคือช่วยแม่หาเจ้าสาวให้ผม
ไม่สิ .... คราวนี้ไปช่วยหาเจ้าบ่าวให้
เฮ้ยยยยยยยยยยย อะไรกันวะเนี่ย !!!!!!
ผมอ้าปากค้างปล่อยให้แมลงวันเข้าไปสร้างเมืองในปาก ยืนงงอยู่ชั่วขณะ นี่แผนผมได้ผลใช่ไหมเนี่ย ใช่ไหม ใช่ไหม ใช่ไหมพ่องสิไอ้พัด !!! ไอ้โง่ !! ไอ้ควาย !!!
มึงเตรียมตัวมีสามีได้เลยไอ้บัพฟาโล่พัด !!!
T__________________________T
Padlom : “ คือพัดไม่อยากมีภรรยา พัดอยากมีสามีครับแม่ ” ♥
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Talk : โฮะๆๆๆ เปิดเรื่องใหม่เพิ่มชนักให้ตัวเอง ชอบไม่ชอบติชมกันบ้างนะ จะได้ปรับปรุงตัวววววว
ความคิดเห็น