คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผมไม่ได้ชอบน้อง จุดเริ่มต้น
“โลม ้าวเ้าแม่ทำเสร็แล้วนะ”
“หนูยัอาบน้ำไม่เสร็เลย พี่ิน่อนเลย่ะ”
ายหนุ่มรูปามเินออาห้ออน้อสาวแสนสวย เามีื่อว่า มุุโร่
มุุโร่เป็นหนุ่มรูปาม มีผมสีน้ำเินสวยัไพลิน รอบรอใบหน้าที่ไม่ว่าใร็้อเหลียวมอ
“โลมยัอาบน้ำอยู่รับแม่”
“ุพี่ายะรับอาหารเ้า่อนมั้ย๊ะ”
“รับ”
อาหารเ้าเป็นเมนู่ายๆอย่า้าว้ม มีแอปเปิ้ลบท้ายหลัอาหาร
“หนูมาแล้ว่ะ”
โลมือน้อสาวที่เารัมาๆแม้ว่าเธอะไม่ใ่น้อแท้ๆ็าม เธอือเ็ที่ไ้ารอุปาระเลี้ยูอรอบรัวมุุโร่
“ะว่าไปแล้วลูสาวแม่็โแล้วนะแถมสวย้วย ้อมีหนุ่มๆมาีบเยอะแน่”
“ไม่มีหรอ่ะ”
ถ้าใริะีบน้อสาวผม้ามศพผม่อนเพราะผมไม่ยอมให้พวผู้ายที่ไม่น่าเื่อถือมาบับเธอเป็นอันา ผมรัและูแลน้อสาวเป็นอย่าีไม่ยอมให้ผู้ายหน้าไหนทำให้เธอ้อร้อไห้หรอนะ
“แล้วุพี่ายล่ะ สนใใรเป็นพิเศษมั้ย”
“ไม่รับ”
“ไม่ใ่มีแล้วไม่ยอมบอแม่นะ แม่อนุาให้บันไ้แ่้ออยู่ในสายาอผู้ให่”
“ถ้ามี้อเป็นนที่พี่มุุโร่้ออบ้วย่ะ”
“โลมน้อรั” ผมอยาเอามือุมออย่าภาภูมิใ
“ไ้เวลาไปโรเรียนแล้วรีบินนะเ็ๆ”
“รับ/่ะ”
ผมับน้อรีบทาน้าว้มแสนอร่อยฝีมือแม่ ผมหยิบผลไม้มาินหลัอาหาร เ็ูว่าผมไม่ลืมอะไรไปโรเรียน
เอาล่ะ ไ้เวลาไปโรเรียน
“ไม่ลืมอะไรนะรับโลม”
“ไม่ลืม่ะพี่”
ระยะทาาโรเรียนและบ้านไม่ไล เราสอนเลยเินมาโรเรียนทุวัน
มุุโร่มีสิ่หนึ่ที่เลียเป็นพิเศษ พวอันธพาล เป็นอะไรที่นับว่าเลียที่สุในโล
เพราะอนเ็ๆโลมเป็นนที่มัโยเพื่อนล้อเพื่อนแล้บ่อยๆว่าเป็นลูไม่มีพ่อไม่มีแม่ โลมมีพ่อแม่ผมไเพราะเราเป็นรอบรัวเียวันแล้ว เธอมัะแอบร้อไห้นเียวเสมอ ว่าผมและรอบรัวะทำให้เธอเปิใยอมรับ ทำให้เธอสใสเหมือนทุวันนี้ไ้ ผมอยาปป้อูแลน้อสาว ผมอยาเป็นฮีโร่เพื่อน้อ ผมเลยพยายามเป็นสุยอพี่าย นั่นือเป้าหมายหลัอีวิ
เราเยโนอันธพาลทำร้ายร่าาย น้อสาวอผมเสียน้ำา ผมที่เป็นเ็พยายามเอานะแรผู้ให่แทบาย พวเาพยายามโมยเินเรา โมยไม่พอยัทุบีเราแบบไม่ิถึวามเ็บปวที่เราะไ้รับ แม้พลเมือีะมา่วยไ้ทัน แ่เพราะเหุาร์นั้นทำให้ผมไม่ลืม ผมเลียพวอันธพาลเป็นที่สุ
“ิอะไรอยู่เหรอะพี่”
“พี่ิอะไรนิหน่อย”
“ถึโรเรียนแล้ว่ะ”
ผมิถึวามหลัพลันมาถึหน้าโรเรียน
“อรุสวัสิ์่ะพี่ฮิบาริ”
ฮิบาริือเพื่อนร่วมั้นอผมั้แ่เล็นโแถมเาเป็นะรรมารนัเรียนไม่สิเาเป็นประธานนัเรียน
“ุฟุฟุฟุ ฮิบาริ ออมารอันมาโรเรียนสายแบบนี้ สีหน้าบอบุไม่รับ ไม่มีใรล้าเ้าโรเรียนหรอรับ”
ุฟุฟุฟุ เป็นเสียหัวเราะประำัวอผม ริๆแล้วอนเ็ๆผมอยาเป็นวายร้าย แ่เพราะมีน้อสาวผมเลยอยาเป็นฮีโร่แทน
“หึ” นี่แหละรับ ปิิริยาอบรับาเพื่อนผม
“หนูไปหาเพื่อนๆ่อนนะะ”
“เอันอนเลิเรียนรับ”
“สุั้ว มุุโร่ อนเ้าอาาศีมาวิ่รอบสนามันเถอะ”
ส่วนนๆนี้ือเรียวเฮ เพื่อนอีนอผม เาเป็นนที่ไฟแรหน่อยๆ
“อบาย”
“้าหมอสนุนะ เอันในห้อ สุั้ว”
เอาใหม่ เาเป็นนที่ไฟแรมาๆ ิอะไร็ทำสิ่นั้น ไม่่อยไร่รออะไร่อน อยู่ับเา็สนุี
ผมที่ำลัเินๆอยู่ำลัะึ้นบนั้นเรียนเหลือบเห็นลุ่มเาทมิฬที่่อนอยู่ในที่แบๆแ่ว่าเป็นระยะทาที่ไลผมเลยเห็นอะไรไม่ั มีเ็นัเรียนมอ้นถูเ็นัเรียนมอปลายหัวเทาๆเหมือนำลัโวยวายอะไรสัอย่า ส่วนหัวำถือไม้เบสบอลเหมือนู่เ็มอ้นนนั้น และผู้ายผมน้ำาลที่ไม่ทำอะไรสัอย่าำลัอมลูอมอย่าเียว นนี้แหละหัวโ พวนี้ำลัรัแเ็มอ้นที่น่าสสารแน่ๆผม้อเ้าไปห้าม
“me เออาารย์แล้วามหาั้นาน อาารย์่วยสอนารบ้าน me หน่อย”
เ็นนี้ือ ฟราน น้อรหัสผม เป็นเ็ที่อยาูมีระับ แทนัวเอว่า me ะไู้เหมือนนเ่ภาษาอัฤษ แ่ว่านอา good morning teacher yes no ok และไม่รู้ำนอานั้นอี อบเรียผมว่าอาารย์เพราะผม่วยสอนารบ้านให้
“รนั้นมีพวอันธพาล”
ผมี้ไปยัที่ๆเห็นลุ่มนเมื่อี้
“ไม่เห็นมีใรเลยอาารย์”
“นั่น...” ผมี้ทว่าไม่มีใรสันอยู่รนั้นอีแล้ว “...หายไปไหน”
“me ว่าอาารย์เบลอแล้ว แ่อนนี้ไม่ทันแล้ว me มีเรียนิาบแร อาารย์รีบสอนารบ้านmeเลย”
ผมถูเ้าฟรานลาผมเพื่อไปสอนารบ้าน แล้ว็ไม่ทำเอ
ผมิใเมื่อี้ผมเห็นนทีู่ไร้ทาสู้อยู่นะ ลุ่มเ็มอปลายสามน ถ้าเออย่าหวัะรอสายาผมอีรั้
“ฮิบาริิน้าวัน”
“มีาน”
“เรียวเฮไปโรอาหารัน”
“ันนัเ็ใหม่เ้ามรมน่ะ”
ะนี้ถึเวลารับประทานอาหารลาวันอเ็นัเรียนมอปลาย ผมวนใรไปทาน้าว็ไม่มีใรไป้วย สสัย้อทาน้าวนเียว
“ุมุุโร่ ไปทาน้าวับพวผมเถอะ”
มีเ็สอนมาหาผม สอนนี้ือเนและิุสะ เป็นรุ่นน้อผม พวเาเป็นเ็ในแ๊์อผมเอรับ
ิุสะ อบเล่นโยโย่เป็นิวัรประำวัน
ส่วนเน อบินนมมาว่า้าว
ีวิผมสนิทับเ็มาว่าเพื่อนัวเอเสียอี
“อาารย์ me อยาิน้าว้วย”
เ้าฟราน็ามมาทาน้าวที่โรอาหาร้วย โรอาหาร่อน้ามีเ็นัเรียนำนวนมา บาส่วนห่อลับ้าวมา บาส่วนื้ออที่สวัสิารโรเรียน
วันนี้อาาศร้อนั ยิ่มีำนวนนัเรียนแออัในโรอาหารยิ่ร้อนหายใลำบา
ผมแยัวมาื้อ้าวมันไ่ ส่วนเ็สามนนั้นอยาิน๋วยเี๋ยว
“เนื่อ้วยอาารย์่วยmeทันเวลา มีเลยมีารบ้านส่ meอเลี้ยน้ำสัปปะรปั่น”
“ทำไมแถึไม่ถามพี่มุุโร่ั้แ่เมื่อวานว่ะ”
ผมสสัยเหมือนเน เพราะสามารถถามารบ้านผมอนเย็นไ้ ส่้อวามหา็ไ้
“บอวามริมา” ิุสะถามี้
“meลืม meเล่นเมอยู่”
“เ้าเ็บ๊อ” ผม่อว่าฟราน
“ฮือ อาารย์่อว่าme”
หลัาิน้าวเที่ยผมว่าะเินื้อไอศรีมที่สวัสิารโรเรียนลายร้อนหน่อย
“รนั้นทำไมนเยอะ เิอะไรึ้น”
ผมมอามที่เนี้
“เหมือนว่าะมีนเป็นลมนะรับ”
ผมว่าแล้วอาาศร้อนแบบนี้ นเป็นลมแแน่ๆ
“ล้ายน้อสาวุมุุโร่เลย”
สีผมอนที่นอนแนบับพื้นเหมือนโลมริๆ มีผู้ายผมสีเทาๆไล่ไม่ให้นมามุ ผู้ายผมสีำำลัถือยามให้ ส่วนผู้ายผมสีน้ำาลำลัพั้วยเอสารอะไรสัอย่า
“meว่าไม่ใ่แ่ล้าย นั่นน้อสาวอาารย์”
นั่น ผู้ายหน้าไหนมาใล้น้อสาวผม!
และเรื่อราวระหว่าพวเา็เริ่ม้น่อานี้
ความคิดเห็น