คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความหลังของคนไร้หัวใจ
JUNIOR
“แอปเปิ้ลพี่ปวดฉี่อ่ะ”ผมบอกแอปเปิ้ลหลังจากที่เราเดินเที่ยวรอบเมืองเชียงใหม่
“งั้นๆๆ เอาไงดีล่ะ”แอปเปิ้ลมองซ้ายมองขวา “งั้นไปเข้าที่โรงแรมนี้ล่ะกัน”แอปเปิ้ลชี้ไปที่โรงแรมขนาดใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน
“ได้ๆๆ”
...
...
...
...
...
หลังจากที่ผมทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วผมก็เดินมาแอปเปิ้ลซึ่งคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้
“พี่จูเนียร์ๆๆ นี่พี่ตูมตามน่ะเป็นเจ้าของที่นี่ พี่ตูมตามนี่พี่จูเนีร์น่ะ เป็นเพื่อนของพี่นท”^^
ตูมตาม...
“หวัดดีครับ”
“หวัดดีครับจูเนียร์”^^
“งั้นแอปเปิ้ลไปก่อนน่ะ เอ๊อ!! จะบอกว่าพี่นทเค้าได้โควตาแล้วน่ะว่างๆก็ไปแสดงความยินดีด้วยล่ะ”
“จ้า!!”
ผมเดินตามแอปเปิ้ลออกไปจากโรงแรม...
TOOMTAM
จูเนียร์...
เพื่อนนท...
ผมมองตามแอปเปิ้ลกับเพื่อนตัวเล็กของนทไป...
ผมน่ะเป็นทายาททางธุรกิจของโรงแรมนี้ซึ่งเป็นของลุงบี้ ลุงผมไม่มีลูกสักคนเพราะไม่แต่งงาน แต่ถ้าเมื่อหลายปีก่อนลุงได้แต่งงานกับน้าริทแม่ของนทภาระทุกอย่างก็คงไม่ต้องตกมาถึงผม
ผมคงไม่ต้องตามจีบยัยเด็กติสแตกนิสัยเสียแบบนั้นหรอก
“คุณชายครับ เตรียมตัวเข้าประชุมครับ”เลขาผมเดินมาบอก
“เดี๋ยวฉันตามไป”ผมพูด
การจะยืนอยู่บนที่สูงได้อย่างมั่นคงอย่างแรกที่ควรจะทำเลยก็คือ...อย่ามีหัวใจ
เพราะมันจะทำให้เราอ่อนแอ เหมือนแม่ของผม...
แม่ผมเป็นว่าที่ประธานโรงแรมแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น...แตต่ก็ดันไปรักกับคนชั้นต่ำอย่างพ่อของผม พ่อที่เป็นอันธพาน แล้วสุดท้ายแม่ผมก็ต้องตายเพราะพ่อ ผมก็ต้องมาอยู่กับลุง...
จูเนียร์...
ผมว่า ผมพอจะมีวิธีที่ง่ายขึ้นแล้วล่ะที่เข้าหานท...
ความคิดเห็น