ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ออกเดินทางแล้ว >
วันนี้ วันที่รอคอยก็มาถึง
26 มีนาคม 2009
ตื่นมาต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว ไปปิดกระเป๋าเดินทาง (เมื่อคืนเก็บของไม่หมด - -)
ปรากฏว่า เฮ้ย! ปิดไม่ลง!! ซวยเลย เลยให้แม่นั่งทับ -.- ในที่สุดก็ลง รีบขึ้นรถไปสนามบินสุวรรณภูมิ ไปถึงตี้ห้ากว่าๆมั้ง อ่าว เพื่อนมากันหมดแล้ว
เฮ้ยๆ นึกขึ้นได้ว่าลืมที่ขัดฟันของดัดฟันอ่ะ แท่งๆ บอกแม่ แม่บอกว่าเด๋วซื้อที่ร้านในสนามบิน
ให้ถ้าทัน
เราต้องเอากระเป๋าไปโหลด ตอนยกไปว่างชั่งยกไม่ขึ้น หนักมากก คิดในใจว่า ซวยแล้วไงตู - - เกินแน่ มีเจ้าหน้าที่มายกให้ ชั่งออกมา เกินไปแปดโล พระเจ้า!! T^T เลยต้องนั่งรื้อกลางสนามบิน
(ตอนวันประชุม เค้าบอกว่าหนักไม่เกิน 23 โล เราฟังผิดเป็น 32 !! เบ๊อะๆมากๆ - -; )
เมื่อผ่านความยากเย็นในการรื้อกระเป๋า ในที่สุดก็โหลดได้สำเร็จ T^T/ ถึงเวลาเศร้าแล้ว เพราะต้องบอกลาแม่และน้อง
เราไม่ชอบการจากลาเลย ถึงแม้ว่าจะทำใจคิดว่า 1เดือนเอง แต่มันก็ร้องไห้อยู่ดี
ไม่มีใครชอบการจากลาหรอก จริงมั้ย ในที่สุดก็ทำใจเดินตามเพื่อนๆและอาจารย์ไปตรวจพาสปอร์ต
แล้วตรงที่ตรวจน่ะ เค้ากันคนนอกไม่ให้เข้าแล้ว นึกออกป้ะ แบบกระจกใสๆมัวๆกั้นอยู่ แม่วิ่งมาพอดี
โทรมาในโทรศัพท์บอกว่า ซื้อที่ขัดฟันมาแล้ว เราก็เลยบอกว่า โยนมาๆ - -; แม่ก็โยนข้ามกระจกมา ฟึ้บบ แต่ว่ามันเป็นเหล็กนิที่ขัดฟัน อาจารย์บอกว่าไม่ผ่าน ก็เลยโยนกลับไป = = แม่บอกว่าเด๋วฝากไปกับอาจารย์ของกลุ่มที่จะไปพรุ่งนี้
ก็ตรวจๆไปหลายด่านอยู่ กว่าจะขึ้นเครื่องก็เริ่มสว่างแล้ว เครื่องบินลำใหญ่ดี -0- คนจีนเต็มเลยแฮะเพราะว่าเราต้องแวะที่สนามบินฮ่องกง เพื่อเปลี่ยนเครื่องอีกที
เอาละๆ ปล่อยให้ชมพู่นั่งเล่นกับเพื่อนบนเครื่องบินไปก่อนนะ - -;
ไว้เล่าต่อตอนหน้าค้าบบ :)
ขอบคุณที่อ่าน ^^
26 มีนาคม 2009
ตื่นมาต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว ไปปิดกระเป๋าเดินทาง (เมื่อคืนเก็บของไม่หมด - -)
ปรากฏว่า เฮ้ย! ปิดไม่ลง!! ซวยเลย เลยให้แม่นั่งทับ -.- ในที่สุดก็ลง รีบขึ้นรถไปสนามบินสุวรรณภูมิ ไปถึงตี้ห้ากว่าๆมั้ง อ่าว เพื่อนมากันหมดแล้ว
เฮ้ยๆ นึกขึ้นได้ว่าลืมที่ขัดฟันของดัดฟันอ่ะ แท่งๆ บอกแม่ แม่บอกว่าเด๋วซื้อที่ร้านในสนามบิน
ให้ถ้าทัน
เราต้องเอากระเป๋าไปโหลด ตอนยกไปว่างชั่งยกไม่ขึ้น หนักมากก คิดในใจว่า ซวยแล้วไงตู - - เกินแน่ มีเจ้าหน้าที่มายกให้ ชั่งออกมา เกินไปแปดโล พระเจ้า!! T^T เลยต้องนั่งรื้อกลางสนามบิน
(ตอนวันประชุม เค้าบอกว่าหนักไม่เกิน 23 โล เราฟังผิดเป็น 32 !! เบ๊อะๆมากๆ - -; )
เมื่อผ่านความยากเย็นในการรื้อกระเป๋า ในที่สุดก็โหลดได้สำเร็จ T^T/ ถึงเวลาเศร้าแล้ว เพราะต้องบอกลาแม่และน้อง
เราไม่ชอบการจากลาเลย ถึงแม้ว่าจะทำใจคิดว่า 1เดือนเอง แต่มันก็ร้องไห้อยู่ดี
ไม่มีใครชอบการจากลาหรอก จริงมั้ย ในที่สุดก็ทำใจเดินตามเพื่อนๆและอาจารย์ไปตรวจพาสปอร์ต
แล้วตรงที่ตรวจน่ะ เค้ากันคนนอกไม่ให้เข้าแล้ว นึกออกป้ะ แบบกระจกใสๆมัวๆกั้นอยู่ แม่วิ่งมาพอดี
โทรมาในโทรศัพท์บอกว่า ซื้อที่ขัดฟันมาแล้ว เราก็เลยบอกว่า โยนมาๆ - -; แม่ก็โยนข้ามกระจกมา ฟึ้บบ แต่ว่ามันเป็นเหล็กนิที่ขัดฟัน อาจารย์บอกว่าไม่ผ่าน ก็เลยโยนกลับไป = = แม่บอกว่าเด๋วฝากไปกับอาจารย์ของกลุ่มที่จะไปพรุ่งนี้
ก็ตรวจๆไปหลายด่านอยู่ กว่าจะขึ้นเครื่องก็เริ่มสว่างแล้ว เครื่องบินลำใหญ่ดี -0- คนจีนเต็มเลยแฮะเพราะว่าเราต้องแวะที่สนามบินฮ่องกง เพื่อเปลี่ยนเครื่องอีกที
เอาละๆ ปล่อยให้ชมพู่นั่งเล่นกับเพื่อนบนเครื่องบินไปก่อนนะ - -;
ไว้เล่าต่อตอนหน้าค้าบบ :)
ขอบคุณที่อ่าน ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น