ฺBF ความรักของเจ้าชายกับหนุ่มแสนโมเอะ (Y)

ลำดับตอนที่ #6 : フランス重の痛み

"โอ้ย!!เจ็บจัง  เราไม่ทำอะไรนะ  ถึงเป็นอย่างนี้"ผมบ่นกับตัวเองแล้วเพิ่งรู้ตัวว่า

แขนขวาหัก เพราะเวลาขยับมันเจ็บมาก

"กบบ๊องอาหารมาแล้ว  ค่อยๆลุกน่ะกบบ๊องเดียวเจ็บ"ผมก็ค่อยๆลุกขึ้นมาทานอาหาร

"อืมงั้นเจ้าชายจะป้อนให้กบน้อยนะ มีมือข้างเดียวเองคงกินไม่ได้"มันก็จริงล่ะนะ

"กะ  ก็ได้ครับ"ผมตอบไปพร้อมกับพยายามลึกขึ้น

"โอ้ย!!!  เจ็บ" "กบน้อยเดียวเจ้าชายช่วยเองน้า~  ค่อยๆนะ"ไม่น่าเชื่อเลยว่า รุ่นพี่ก็อ่อนโยนเป็นเหมือนกัน

"คะ  ครับ" ผมก็ค่อยๆลุกขึ้นโดยที่มีรุ่นพี่คอยประคองไว้  ทำให้ลุกขึ้นได้โยไม่เจ็บ

"อ้าปากสิ  อ้าม~~~"-  -**  เอาเฮอะยังไงก็ได้กินละนะ

"งั่ม "อร่อยดีแฮะ  

"อร่อยไหมล่ะ  เจ้าชายทำเองเชี่ยวน้า~~~"  หา???  รุ่นพี่ทำเองหรอเนี่ย  จะท้องเสียรึป่าวเนี่ย

"หรอครับ  แล้วรุ่นพี่ทำอาหารเป็นหรอครับ"เจ้ากบดูถูกเจ้าชายงั้นหรอ ชิชิชิ~~~

"เจ้าชายก็ทำเป็น ชิชิชิ~~~  ทำไม่เป็นเดียวเสียหน้าแย่เลย"หรอ  - -'''

"หรอครับ  - -''' "ทำไหมทำสายตาไม่หน้าไวใจเลยละ ชิชิชิ~~~

"ต้องขออภัยครับคุณหนู  " หืม?? เกิดอะไรขึ้น

"มีอะไร"แหมๆ  เสียงเรียบเชียวนะ  ทีกับผมละไม่เหมือนกันเลยนะครับ

"ท่านจิลกลับมาเยี่ยมบ้านครับ ขอตัวครับ"จิล?????  ใครหว่า

"รุ่นพี่คนที่ชื่อจิล....คือ....ใคร..หรอ...ครับ"พอผมหันไปก็เจอรุ่นพี่ที่ดูเหมือนจะโมโหอย่างหนักเลย

ราวกับจะฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆด้วยมือเปล่าได้   เสร็จแล้วรุ่นพี่ก็โมโหจนต้องบางมีดราวนับไม่ถ้วนใส่กำแพงแล้วพูดขึ้นว่า

"หึหึหึ....กลับมาแล้วหรอ...จะฆ่าอีกงั้นหรอ.....ไอ้คนแบบนั้นฆ่ามันสะเลยดีกว่า หึหึหึ"

นะ  น่ากลัวจังเลย  อย่าเพิ่งถามอะไรดีกว่า  เดียวตายฟรีๆเอา

พรวดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงมีดที่ปาไปบนกำแพงดังติดต่อกันไปนานมาก  ประมาณ  1 ชั่วโมง

ตอนนี่ผมคิดว่า   มีดมันไม่มีวันหมดรึไงฟระ  แล้วไม่เมื่อยเลยรึไงฟระ   แล้วก็หยุดลงในขณะ

ที่ผมหนีไปอยู่ตรงมุมห้อง   (ไม่รู้สึกเจ็บขาแล้วหรอ:ไรเตอร์)

"อะ  เอ๋นี่เจ้าชายเป็นอะไรไปหรอ  แล้วไหงมีอยู่บนกำแพงเยอะขนาดนั้นล่ะ  ชิชิชิ~~~"

ทำไปไม่รู้ตัวเลยรึไงเนี่ยตัวเองทำเองแท้ๆ

"อ้าวแล้วเจ้ากบไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นล่ะ ชิชิชิ~~~"แล้วจะให้ผมปอยูู่ตรงที่ ที่จะทำให้ผมตายหรอครับ

(เบลจังแบบนั้นน่ารักจังเลย: คนอ่าน)

"นะ....น่ากลัว...คะ...คือว่า...ระ..รุ่นพี่...ผะ...ผม.." เจ้ากบคงกลัวมากเลยสินะ

"เจ้ากบไม่เป็นไรแล้วนะ  เจ้าชายไม่เป็นอะไรแล้ว  " ร่างสูงก็เข้าไปกอดร่างบางที่กำลัง

นั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่ตรงมุมห้อง

"ระ...รุ่นพี่..ผะ...ผมกลัว ฮึกๆ"หยาดน้ำตาได้ไหลลงบนใบหน้าของร่างบาง

"ไม่เป็นไรแล้วนะฟราน  เจ้าชายอยู่นี่แล้ว" ร่างบางก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

"ระ...รุ่นพี่...ผม"

"ฟรานเจ้าชายขอโทษนะ"

จากนั้นร่างสูงก็ประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของร่างบาง  ร่างบางนั้นก็ไม่ได้รังเกียจจอบรับรสจูบที่แสนอ่อนโยนของร่างสูง