Fic Reborn [Y A18] ความรักของเจ้าหญิงเย็นชากับเจ้าชายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #2 : ホエンザサンラウンジでは、自宅に侵入

        "..อื้อ"ผมครางเบาๆหลังจากที่ลืมตาขึ้น
        "ตื่นแล้วสินะ"พอผมได้ยินเสียงก็รีบลุกขึ้นหันหาต้นเสียงทันที ก็พบว่าผมอยู่ในห้องของตัวเองที่บ้าน  พร้อมกับไอ้อเลาดิที่นั่งดื่นกาแฟอยู่นั้นเอง
        "ผมมาอยู่ในห้องนี่ได้ยังไง"ผมถาม และลุกจากเตียงเดินไปหาอเลาดิ  ท่าทางของหมอนี้มันน่าขย้ำจริง - -;
        "ฟังที่เราพูดให้ดีๆ  ฮิบาริ  เคียวยะ  เราจะเรียกว่า  เคียวยะ  น่ะ "ไหงงั้นฟระ   แล้วใครไปตอบตกลงมิทราบผมยังไม่ได้บอกอะไรเลย
        "เคียวยะไปอาบน้ำได้แล้ววันี้ต้องฝึกหนัก"ใครขอร้องมิทราบ  
        "แล้วทำไมผมต้องทำ"ผมตอบกลับไป
        "อยากให้ช่วยรึไง"
        "นายไม่กล้าหรอก"
       พอผมพูดจบอเลาดิก็ยิ้มแล้วเดินมาทางผมก่อนจะใส่กุญแจมือแล้วอุ้มผมไปที่ห้องน้ำ
        "ทะ...ทำอะไรน่ะ  ปล่อยผม"ผมเริ่มอายเพราะอเลาดิเริ่มปลดกระดุมเสื้อผมทีละเม็ด  นั่นทำให้ผมตกใจ
        "ปล่อยๆ  ผมอาบเองก็ได้"ในที่สุดผมก็ต้องยอม  อเลาดิก็ปลดกุญแจมือแล้วเดินออกไป  ผมรีบไปที่ประตูและล็อกประตูทันที  จากนั้นผมก็รีบอาบน้ำอย่างเร็ว
        "อเลาดิ  หยิบเสื้อกับกางเกงให้หน่อย"ผมตะโกนออกไปเพราะโดนลากมาไม่ได้หยิบอะไรมาด้วยเลย
        "เฮ่อ"อเลาดิถอนหายใจแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก็เห็นเสื้อผ้าเรียงกันอยู่จากสีเข้มไปสีอ่อน
        "เอาสีอะไรล่ะ"
        "สีไหนก็ได้หยิบๆมาเฮอะ"
        ก๊อกๆ
        ผมเปิดประตูมาเอาเสื้อผ้า  พอรับเสื้อผ้าแล้วผมก็ปิดประตูทันที  
       "มาทำอะไรในห้องของผม"ผมพูดตอนที่แต่งตัวเสร็จแล้ว  เดินออกมาจากห้องน้ำ
       "เริ่มกันได้แล้ว"จากนั้นอเลาดิก็เดินมาทางผมและจับมือของผม  ผมตกใจและพยายามเอามืออก
      "พร้อมแล้วนะ งั้นเริ่มเลยล่ะน่ะ"จากนั้นอเลาดิก็ปล่อยมือผม  ผมรู้สึกว่ากุญแจมือมาใส่ตั้งแต่เมื่อไร
      "มันฝึกอะ  ผมไม่ว่างน่ะต้องรีบไปเคลียร์งานต่อจากเมื่อวานน่ะ"ผมเถียงแต่นั่นำม่ใช่ปัญหา  ปัญหาคือ ตอนนี้ผมปวดหัวสุดแทบจะไม่แรงยืนแล้ว  แต่ต้องทน
      "เราต้องอธิบายก่อนแต่คุณคงไม่ฟังแน่ๆ"ถูก  ใครมันจะไปฟังต้องรีบไปเคลียร์งานที่ห้องกรรมการนี่หว่า  และต้องทนอยู่ในสถาพแบบนี้ได้ไม่นานหรอกน่ะ
      "ถูกต้องผมจะฟังคุณทำไมในเมื่อผมต้องรีบไปทำงานต่อให้เสร็จ"ผมเถียงกลับไป  เพื่อที่จะรีบไปปั่นงานให้เร็วที่สุด  และจะได้กลับมาพักผ่อน
      "เราจะพูดแค่ครั้งเดียว  ถ้าคุณแย่งป้ายนี่กลับไปได้ก็ถือว่าผ่านขึ้นแรก"ผมชะงักเพราะป้ายกรรมการที่ติดอยู่ที่แขนเสื้อถูกดึงออกมาแล้วตอนนี้มันยู่ในมืออเลาดินั่นทำให้ผมโมโหมาก แต่แรงกก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว
      "แก!!  เอาออกมาตั้งแต่เมื่อไร ป้ายนั่นน่ะ" ผมถามไปอเลาดิไม่ตอบแต่ปลดกุญแจมือและคืนทอนฟาให้
      "เอ้า  มาเอาคืนไปสิ"อเลาดิพูดเหมือนกับจะทำให้ผมโมโหมากขึ้น   และหยิบทอนฟา ขึ้นมาตั้งท่าเตรียมสู้
      เคร้งๆๆ
      เสียงกระทบกันระหว่างการต่อสู้ได้แปปเดียวฮิบาริก็เริ่มหมดแรง
      "อ้าก!!"ฮิบาริร้องขึ้นเพราะความเจ็บเนื้องจากถูกกระแทกอย่างแรง  ตอนนี้ผมอยู่ในสภายที่แย่สุดๆ  จนไม่อยากจะเห็นสารรูปตัวเองเลย
      "ยังไม่ผ่านสิน่ะ  ไปพักเถอะเดียวมะรืนนี้นายต้องถูกทดสอบใหม่"เมื่ออเลาดิพูดก็อุ้มฮิบาริไปพักบนเตียง  ตอนที่อเลาดิอุ้มฮิบาริอยู่นั้นเองก็รู้สึกว่าฮิบาริไม่สบาย
      "คะ...เคียวยะ..นะ...นี่นายไม่สบายอยู่นี่ยังฝืนอีกนะ"อเลาดิพูดเมื่อรู้ว่าฮิบาริไม่สบายอย่างหนัก
      "แฮก แฮก แฮก แฮก"ฮิบาริเริ่มหายใจติดขัดอเลาดิจึงรีบนำตัวฮิบาริไปวางที่เตียงทันที
      "เคียวยะเป็นอะไรมากรึป่าว เคียวยะ  เคียวยะ  "ผมได้ยินแค่นั่นและสติของผมก็วูบลงไป  จากนั้นผมก็หลับไปนานเท่่าไรก็ไม่รู้
     


       "เคียวยะ  เคียวยะ!"ใคร  ใครเป็นคนเรียกเรา  ทำไมถึงรู้สึกคิดถึงมาก  ทำไมน่ะถึงได้รู้สึกแบบนี้  เป็นเสียงที่อบอุ่นผมค่อยๆลืมตาขึ้นจากนิทรา
       "เคียวยะรู้สึกตัวแล้วหรอ"อเลาดิซึ้งมองดูแลฮิบาริด้วยความเป็นห่วง  มองมาทางฮิบาริที่เพิ่งตื้น
       "ผะ...ผมเป็น..อะไรไป"ผมพยายามพูดด้วยแรงน้อยนิดที่มีอยู่ในตอนนี้  ผมพยายามที่จะลุกขึ้นแต่อเลาดิห้ามไว้
       "นอนพักเถอะน่ะ  เดี่ยวไข้จะขึ้นอีกน่ะ"ผมรู้สึกตกใจมากที่อเลาดิเป็นห่วงผมมากขนาดนี้  หลังจากนั้นอเลาดิก็จูบเบาที่หน้าผากของผมแล้วผมก็หลับไปเพราะพิษไข้
       "นอนให้สบายเถอะนะ"จากนั้นอเลาดิก็หายไป