Fic Reborn [Y A18] ความรักของเจ้าหญิงเย็นชากับเจ้าชายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

      ผม  ฮิบาริ  เคียวยะ  เป็นผู้พิทักษ์ขงวองโกเลอะไรไม่รู้  ความจริงคื  อยู่ดีๆก็โดนจับให้มาเป็นมาเฟีย   เหมือนกับโดนบังคับอย่างนั้นแหละ  แถมยังพาผมมาทที่โลกอีก 10  ปี  ข้างหน้าอีก  ทำไมผมต้องเจอเรื่องแบบนั้นด้วยเนี่ย  ก่อนหน้านี้ให้สู้กับหุ่นยนตร์อะไรก็ไม่รู้(โกรามอสกานั่นเอง)แถมยังทำให้โรงเรียนเสียหายด้วยอยากจะขย้ำให้เละเลย แต่ยังไงโรงเรียนก็ซ่อมได้แล้วไม่ต้องหรอกมั้ง 
       "คุณเคียว"ผมหันไปหาคุซาคาเบะ เทตสึยะอย่าเงบื่อหนายที่จะต้องอยู่ในโลกนี้อีกนานไหม  วันนี้คุณมาหาผมหลายรอบแล้วน่ะ  -_-***
        "คุณซาวาดะให้มาตามครับ  คุณซาวาดะจะกลับโลกอดีตแล้วครับ"ผมรีบหยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปทันที
        "ขอให้โชคดีนะครับ"คุซาคาเบะบอกผมแต่ผมไม่ตอบและเดินออกไปเพื่อที่จะกับอดีต
        "มากันครบทุกคนแล้วน่ะ อย่าลืมนะสึนะโยชิคุง  เมื่อเธอกลับไปโลกอดีตแล้วต้องไปรับพลังจาก 'Primo Family' แล้วต้องกลับมาสู้กับคุณเบียคุรันอีกครั้งนะครับ"ขยายความนานจริง  น่ารำคาญจริง  อยากขย้ำให้ตายสะตรงนี้เลย
         "ครับ  ขอบคุณครับ  คุณอิริเอะ"ร่ำลากันเข้าไปๆ อย่างกับจะไปตายอย่างนั้นแหละ   รมณ์เสีย-_-;
         "งั้นเริ่มการท่องเวลาได้"อิริเอะกับสปาน่า(พวกสัตว์กินพืชมันชื่อนี่ใช่ไหมน่ะ)พิมพ์อะไรไม่รู้แล้วก็เหมือนวูบไปแปปหนึ่ง

        "พวกเรากลับมาแล้ว"
       ร์งาน พวกเราตื่นขึ้นมาก็พบว่าอยู่ที่ 'ศาลเจ้า'  เมืองนามิโมริ  และทำไมไม่ส่งไปที่โรงเรียนเล่า  -_-;  ช่างมันรีบกลับไปปั่นงานที่ห้องกรรมการดีกว่า ป่านี้งานคงเยอะแน่เลยเหมือนภูเขาฟูจิแน่เลย เพราะพวกนั้นแท้ๆ
       "งั้นรุ่นที่สิบเจอกันพรุ่งนี้น่ะครับ"
       "อืม "
       "วองโกเล  เดชิโม่"
        กึก!
        ตอนนี้ทุกคนอยู่ในสภาวะชะงัก  รวมทั้งผมด้วย  พอหันกลับไปมองก็พบกลับคนที่มีหน้าตาเหมือนกับซาวาดะ  สึยะโยชิมาก

        ผมสีทองนุ่มราวกับเส้นไหม ดวงตาเฉียบคมแต่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่งและอ่อนโยน ดวงตานั้นช่างคล้ายกับซาวาดะ สึนะโยชิมาก ริมฝีปากบางเฉียบ แต่สิ่งที่ต่างกับสึนะโยชิคือ  สายตาที่ตกใจมากกว่าเพื่อน
        "พวกเจ้าจงแข็งแกร่งขึ้นเพื่อการทดสอบ"จากนั้นบุลคลที่พูดก็หายไป  ทำไพวกสัตว์กินพืชถึงต้องตกใจขนาดนั้นล่ะ  ซาวาดะ  สึนะโยชิ
        "ระ..รุ่นที่หนึ่ง"ดูพูดสิ  อาลัยอาวรมากเลยนะ -_-;

         ตอนนี้สองทุ่ม...
         เพราะเจ้าพวกนั่นแท้ๆผมถึงต้องมาเคลียร์งานถึงป่าเนี่ย  นี่ถ้าเราไม่ไปโลกอนาคตคงไม่ต้องมานั่งปั่นงานแบบนี้หรอก
         พรึ่บ!
         "แกเป็นใคร!"พอผมสังเกตุเห็นใครเข้ามาในห้องกรรมการ   รู้สึกว่าจะเข้ามาโดยพลการนะ
         "เราคือผู้พิทักษ์เมฆารุ่นที่หนึ่ง  'อเลาดิ' "พอได้ยินว่ารุ่นที่หนุ่งผมแทบจะเงยหน้าขึ้นมา  แล้วนายเข้ามาในนี้ไงยังไงถ้าจำไม่ผิดเห็นแสงสีม่วงมายากลรึไง      
            นัยน์ เนตรสีบลูโทปัสเฉียบคมรับกับผมสีบรอนด์ทองและใบหน้าเรียวคมคายรูปไข่ ผิวขาวซีด ริมฝีปากก็บางเฉียบสีชมพูระเรื่อเหมือนผู้หญิง หมอนี่หน้าคล้ายๆ ผมชอบกลนะเนี่ย -_-^
            "นายต้องแกร่งขึ้น เพราะฉะนั้น  ฉันจะเพิ่มพลังและมอบอาวุทใหม่ให้กลับนาย"
             "ผมไม่ต้องการ  แล้วใครขอร้องนายมิทราบ  ออกไปให้ไกลๆน่ะ!"ผมพูดพร้อมกับผลักให้คนตรงหน้าให้ออกไป
             "นายอยากจะลองดีกับเราใช้มั้ย"
             เขาถามเสียงเย็นชาพร้อมเข้ามาใกล้ผม  ทีละเก้าๆ  ให้ตายเถอะผมไม่เคยรู้สึกตกเป็นรองใครเลยนะเนี่ย    ตอนนี้ที่ทำได้คือ ชักทอนฟา  -*-
             "หึ"อะไรมันหัวเราะอะไร - -a
             ฟึ่บ!....แกร็ก!...
             เฮ้ย  นี่มันกุญแจมือนี่หว่า   หมายความว่าไงเนี่ย  หมอนี่มันไปเอามาจากไหนกัน
             "ปล่อยผมน่ะ  คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กลับผม"ผมเถียงกลับไป
             "คุณดื้อเองนี่  ไม่งั้นผมก็ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก"อเลาดิตอบกลับ
              พรึ่บ!
              "โอ้ย!  มันเจ็บน่ะ"ผมพูดเพราะอเลาดิพลักผม  ผมกระแทกกับพื้นอย่างจังจนเผลอร้องออกมา 
              "จะทำไรกับผม  คุณต้องปล่อยผมเดี่ยวนี้"ผมยังยืนกรานคำพูดเหมือนเดิมต่มันทำให้อเลาดิเห็นว่า ฮิบาริน่ารักกว่าเดิม 
              "แล้วทำไมเราต้องปล่อยคุณล่ะ"คำถามนี่ทำให้ผมเริ่มโมโหมากขึ้นแล้วน่ะ  ถ้าหลุดไปได้อย่าหวังว่าจะกลับอย่างไร้แผลเลย
              "งั้นก็พากลับทั้งอย่างนี้เลยดีกว่า  แต่ต้องทำให้สลบก่อน"อเลาดิพูดเบาๆแล้วเดินมาทางผม  ผมตกใจมากเพราะอเลาดิใช้วิธีอะไรไม่รู้ทำให้ผมหลับไป
              "งั้นก็ไปที่บ้านของนายเลยล่ะกัน"จากนั้นอเลาดิก็เดินไปที่ฮิบาริที่นอนสลบอยู่บนพื้น  จับฮิบาริขึ้นมาแล้วก็มีแสงสีม่วงพาฮิบาริและอเลาดิไปที่บ้านของฮิบาริ

                        -------------------------------------------------------------------------