คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ☁ CHAPTER 4 ☁
4
Sunny : “รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง:)”
‘ช่วยทำยังไงก็ได้ให้เลย์ยอมรามือจากฉันกับจื่อเทา’
ซันนี่ยิ้มพรายราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ ซันนี่หรือลีซุนกยูที่ทุกคนจะรู้จักกันในนามหลานสาวคนเดียวของเจ้าของมหาวิทยาลัยSM เธอเรียนมหาลัยไปด้วยพร้อมกับทำงานเป็นดีเจ และสิ่งที่เธอถนัดคือช่วยทำให้คนอื่นสมหวังกัน และสถานภาพตอนนี้…โสด
เน้นจังไอ้คำว่าโสดเนี่ย=_____________=
เอาเถอะ..ยังไงตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดีอยู่ จะไม่โกรธก็ได้..
เลย์งั้นเหรอ..
ฟังจากที่ไอ้เดือนติงต๊องนั้นเล่าท่าทางจะเป็นคนที่หัวดื้อแถมขี้หวงสุดๆ อา..อาจจะซาดิสม์นิดๆด้วยมั้ง แต่แบบนี้มันน่าสนุกชะมัด :)
แผนการขั้นที่1ของซันนี่
รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง
‘นี่เป็นทฤษฎีพื้นฐานในการรบ(?)เลยนะ’ ซันนี่กล่าวไว้
ใช่แล้ว..เริ่มแผนการติดตามดูหมอนั่นได้ ณ บัดนี้!!
จะไหวแน่เหรอ ยัยนั่นน่ะ=___________________=;
อู๋อี้ฟานฟังจากน้ำเสียงของซันนี่ที่คุยกับเขาทางโทรศัพท์ก็พอรู้แล้วว่ายัยนี่กำลังเล่นสนุกกับเรื่องนี้อยู่!
เอาหัวของเพื่อนสนิทสมัยเด็กอย่างเขาเป็นประกันได้เลย!!
ผมกับซันนี่เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็ก สนิทกันถึงขั้นคนอื่นนึกว่าเราคบกันเลยล่ะ แต่เขาก็มองยัยนั่นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่แมนเกินชายเท่านั้นแหละ= =
แฟนของเขาจะเป็นใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากน้องจื่อเทา อรั๊ยย่ะ!>_<//
เพราะอย่างนั้นเขาจึงต้องยอมเสียเงินเก็บเดือนนี้ที่มีอยู่ร่อแร่ไปสังเวย(มัดจำ)เจ้าแม่ซุนกยูเพื่อแผนการกันพี่เขยครั้งนี้ยังไงล่ะ!
“ฮวางจื่อเทา ขอคุยด้วยหน่อยสิ”ใบหน้าเนียนใสที่ประดับด้วยแว่นตาหนาเตอะเงยขึ้นจากหนังสือ มองไปที่คนมาเรียกอย่างฉงน
ปกติคนอย่างจื่อเทาไม่มีใครทักใครสนใจนี่นา..
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย ไปด้วยกันหน่อยได้ไหม?”หญิงสาวเพื่อนร่วมห้องที่จื่อเทาพอจำชื่อได้ว่าชื่อ ‘เจสสิก้า’ วาดยิ้มหวานให้ แล้วเอ่ยเสียงหวานจับใจเพื่อให้คนผมดำหลงเชื่อ แน่นอนว่าคนใสซื่ออย่างจื่อเทาต้องเชื่อสนิทใจ
“อื้ม ได้สิ”
“มีอะไรจะคุยกับเราเหรอ”ทั้งสองเดินมาไกลถึงสวนหลังคณะ เมื่อร่างของหญิงสาวที่เดินนำมาหยุดลง จื่อเทาก็เอ่ยปากถามอย่างไม่ได้ตะขิดตะขวงใจอะไร
“อ๋อ เราจะคุยเรื่องท่านคริสน่ะ^^”
จื่อเทาเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติของรอยยิ้ม แต่ด้วยความเป็นคนมองโลกในแง่ดีจึงไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก
“เรื่องพี่อี้ฟานน่ะเหรอ?”
หญิงสาวชะงักกับคำเรียกที่เอ่ยอย่างสนิทสนม คิ้วบางขมวดเล็กน้อยก่อนจะคลายอย่างรวดเร็ว
“ใช่ คือเราอยากรู้ว่าจื่อเทารู้จักกับท่านคริสได้ยังไงน่ะ?”
“อ๋อ พอดีเราซุ่มซ่ามทำชีทหล่นแล้วพี่อี้ฟานก็ช่วยเราเก็บน่ะ^^”หัวเราะแฮะๆแล้วเอามือเกาแก้มเบาๆเป็นเชิงอายอย่างน่ารักแต่อีกคนกลับมองว่ามันน่าหงุดหงิด
“นายก็เลยถือโอกาสนี้อ่อยเขาล่ะสิ”คำพูดเสียดสีหลุดออกมาทั้งๆที่หน้ายิ้ม จื่อเทามองเจสสิก้าอย่างตกใจ แต่หญิงสาวกลับยิ้มเหมือนไม่ได้พูดอะไรเลย
“เราไม่ได้อ่อย”
“แล้วท่านคริสจะมายุ่งกับนายทำไมล่ะ ถ้านายไม่ได้อ่อยอะไรเลย?”
“…”กลับเป็นจื่อเทาที่จนมุม เขานิ่งเงียบเพราะครุ่นคิดกับสิ่งที่เจสสิก้าบอก
นั่นสิ..ทำไมพี่อี้ฟานถึงมายุ่งกับเราล่ะ
“นายไม่รู้ล่ะสิ แต่ฉันว่าฉันพอรู้นะ”
“…”
“เขาคงแค่อยากจะล้อเล่นกับนายเฉยๆนั่นแหละ หน้าตาสภาพอย่างนายไม่มีใครเขาสนใจอยู่แล้วJ”
ล้อเล่นงั้นเหรอ..
นั่นสินะ เขาก็สงสัยอยู่ว่าทำไมจู่ๆอีกคนที่เป็นถึงเดือนมหาลัยถึงมายุ่งวุ่นวายด้วย
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เองสินะ พี่อี้ฟาน..
“แล้วก็นะ พอเขาเบื่อนายเขาก็คงเขี่ยนายทิ้งอย่างไม่ใยดี!”
แค่ประโยคประโยคเดียวทำไมมันถึงทำให้เขาชาทั้งร่างอย่างนี้ได้นะ
น้ำอุ่นๆใสๆคลออยู่ที่ดวงตา เสียงสะอื้นที่เขาพยายามกลั้นไว้เพื่อไม่ให้คนอื่นมองว่าอ่อนแอมันเริ่มเอาไม่อยู่
ไม่อยากร้องไห้..
ไม่อยากร้องไห้ให้อีกคนได้ใจ
แต่พอคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันแค่เล่นๆมันก็กลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่
“หึ อับอายเหรอ เสียใจเหรอ ผิดหวังเหรอ นายได้รู้สึกแย่กว่านี้แน่ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับท่านคริส!”
“แต่เธอจะแย่กว่าจื่อเทาแน่ถ้ายังไม่หยุดพูด”
“ชะ ชานยอล”ใบหน้าสวยซีดเผือดเมื่อเห็นร่างโย่งๆของชานยอลซ้อนข้างหลังจื่อเทาอยู่ ความจริงแล้วเธอไม่ได้กลัวชานยอลเลยแม้แต่น้อย เธอคงด่าเปิดไปแล้วถ้าไม่ติดว่าหมอนี่เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของคริสน่ะนะ
“สวยๆแบบนี้ไม่น่าขี้อิจฉาเลยนะ ดีนะเนี่ยที่ฉันมาเจอ ถ้าไอ้คริสมาเจอล่ะก็คงไม่จบง่ายๆแน่J”พูดพร้อมกับยิ้มโชว์ฟันขาวครบทุกซี่ไปให้ ประโยคที่ฟังเหมือนไม่มีอะไร แต่เจสสิก้ารู้ว่ามันแฝงอะไรมากกว่านั้น
ใครๆก็รู้ว่าเดือน(สุดต๊อง)อย่างคริสเวลาโกรธนั้นน่ากลัวแค่ไหน..
เห็นต๊องแบบนั้นนะ ตอนโกรธยิ่งกว่าระเบิดลง ; ชานยอลกล่าวไว้
“อะ เอ่อ”
“ฉันจะยังไม่บอกไอ้คริส แต่ถ้ามีครั้งที่สอง ไม่แน่นะ^^”เมื่อมองหน้าซีดๆของเจสสิก้าเขาก็คงจะพอโล่งใจว่าเธอคงไม่มายุ่งกับจื่อเทาสักพัก ก็แค่สักพัก
คิดเหรอว่าคนอย่างเจสสิก้าจะยอมจบง่ายๆ
คงต้องให้จื่อเทาระวังตัวหน่อยแล้วล่ะ..
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”หลังจากที่ลากจื่อเทาออกมาได้ ก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงด้วยเหตุที่ว่าคนผมดำนิ่งเงียบมาตลอดทางที่เดินมา
“มะ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับ”
“นายควรจะระวังตัวหน่อยนะ ถ้ามีใครมารังแกก็ไปบอกไอ้คริสรู้ไหม?”เอ่ยเสียงเข้มส่งผลให้จื่อเทาพยักหน้าหงึกหงักราวกับเด็กน้อย ชานยอลเห็นแล้วอมยิ้ม ชักจะเริ่มเข้าใจไอ้เจ้าคริสแล้วสิ ก็เล่นน่ารักเหมือนที่มันพูดไม่มีผิด
“แล้วพี่เป็นเพื่อนของพี่อี้ฟานเหรอฮะ?”
“ใช่ พี่ชื่อปาร์คชานยอล ยินดีที่ได้รู้จัก^+++++++++++^”
คนตัวเล็กผิวขาวโอโม่ยืนถือกระดาษเอสี่ สายตาจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าหล่อเหลาไม่วางตา ภายใต้รูปมีตัวอักษรพิมพ์ว่า ‘จางอี้ชิง’ แล้วลอบถอนหายใจอย่างแรง
“เฮ้ออออออออ”
ทำไมนะ ทำไมคุณหนูถึงต้องให้บอร์ดี้การ์ดอย่างคิมจุนมยอนคนนี้มาทำอะไรแบบนี้ด้วย
ย้อนความกลับไปเมื่อ20นาทีก่อน
นี่คุณหนูซันนี่โทรมา รับเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!!!
โทรศัพท์ของผมแผดเสียงดังสนั่น ฟังจากเสียงเรียกเข้าก็รู้อยู่แล้วว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณหนูซันนี่
“ครับ?”
‘คิมจุนมยอนนี่~’น้ำเสียงร่าเริงผิดปกติทำเอาตาขวาของคนตัวขาวกระตุก เอาแล้วไง ลางสังหรณ์ไม่ดีแล้วแบบนี้
“คุณหนูมีอะไรเหรอครับ?”
“ในฐานะที่นายเป็นบอร์ดี้การ์ดคนสนิทของฉัน ฉันมีเรื่องจะให้นายช่วย^^”นั่นไง..
ถ้าถามว่าคุณหนูให้ช่วยแต่ละอย่างมีอะไรดีๆบ้าง เขาตอบได้ทันทีเลยว่าไม่
“ช่วย?”
“ช่ายยย ฉันอยากจะให้ช่วยตามดูคนคนหน่อยนะ ข้อมูลเดี๋ยวจะส่งไปให้ทางเมลล์นะ ขอบใจมาก!”
พูดเองเออเองแล้วมัดมือชกเสร็จสรรพ ปล่อยให้จุนมยอนยืนเอ๋อด้วยความไม่เข้าใจ
คือแบบเขาเป็นบอร์ดี้การ์ดนะ ไม่ใช่นับสืบ!
นึกย้อนไปแล้วก็ถอนหายใจเป็นรอบที่ล้าน ทำไมพระเจ้าถึงใจร้ายกับคนหน้าตาดีขนาดนี้T^T
คิมจุนมยอนชายหนุ่มที่ซวยที่สุดในสามโลก..
“พี่ออกไปซื้อของก่อนนะ เทาอยากได้อะไรไหม?”
“ไม่ดีกว่าครับ”จื่อเทาส่ายหัวจนกลุ่มผมดำๆปลิวไปตามแรงสะบัด อี้ชิงยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับท่าทางที่เหมือนเด็กของน้องชาย
“พี่จะรีบกลับมานะเทาอ่า”
อี้ชิงเดินออกจากบ้านโดยมีเทายืนส่ง เขาเดินไปตามทางเรื่อยๆ ก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
เหมือนมีคนตามเขามา..
ตึกๆๆ
ตึกๆๆ
เมื่อหันหลังไปดูก็พบร่างขาวๆที่รีบร้อนหลบหลังเสาไฟฟ้า ไม่เนียนเอาซะเลยแฮะ.. เขารีบออกวิ่ง ดูเหมือนอีกคนจะตกใจที่เห็นเขาวิ่งหนี จึงรีบวิ่งตามมา
จุนมยอนเห็นอีกคนเลี้ยวเข้าซอยก็รีบวิ่งแล้วเลี้ยวตามอย่างไม่คิดอะไร เพราะในตอนนั้นเขากลัวแค่ว่าจะตามอีกฝ่ายไม่ทันเท่านั้น แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อเขาวิ่งไปชนกับแผงอกของใครบางคนเข้า
“นายตามฉันมาทำไม”
“จางอี้ชิง!”
“โฮ่ รู้จักฉันด้วยเหรอ แล้วตกลงนายตามฉันมาทำไม?”
บอกแล้วไงว่าจุนมยอนคือคนที่โชคร้ายที่สุดในสามโลก!
“ทำไมคุณหนูถึงให้จุนมยอนไปตามดูอี้ชิงล่ะครับ ในเมื่อหมอนั่นน่ะ..”พ่อบ้านหน้าหล่อเอ่ยถามหลังจากฟังบทสนทนาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วของซันนี่
“ซุ่มซ่ามแถมยังโก๊ะสุดๆ”ซันนี่หันไปมองหน้าไคแล้วเลิกคิ้วประมาณว่า ‘ฉันพูดถูกใช่ไหม?’
“ใช่ครับ”
“หึๆ ฉันมีเหตุผลของฉันละกันน่าJ”ร่างบางยิ้มพราย แต่ในสายตาของไคมันช่างเจ้าเล่ห์นัก แบบนี้ต้องมีแผนอะไรในใจอีกแน่ๆ
“คุณหนูคงจะไม่ทำอะไรแผลงๆ..”
“นายเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง!?”ถ้าตอบว่าใช่คงโดนเจ้าแม่อาละวาดเป็นแน่ ไคส่ายหน้าน้อยๆ ซึ่งท่าทางนั้นก็ทำให้ซันนี่ถอนหายใจออกมา
“หึ นายคอยดูก็แล้วกัน…”
“งานนี้อาจจะเริ่มที่มีคู่เดียว แต่อาจจะจบลงที่มีสองคู่ก็ได้J”
TBC.
ไรต์มาอัพช้า ไม่ได้แปลว่าไรต์ดองนะคะ แต่ไรต์อยู่โรงเรียนกินนอน เน็ตที่หอใช้ได้แค่70คน แต่มีนักเรียนอยู่สองร้อยกว่า ถ้าจะเล่นก็ต้องรีบหน่อย แต่ใช้เน็ตที่โรงเรียนก็ได้ แต่แบกโน๊ตบุ๊คไปมันหนักมาก วันศุกร์ไรต์ได้กลับบ้านเลยมาอัพได้ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาอัพช้า
✖ WITCHERY HOUSE
ความคิดเห็น