ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Prince of Tennis]เมื่อซากุโนะต้องเลี้ยงเด็ก5ขวบ

    ลำดับตอนที่ #5 : ย้อนความ by Hikaru (ยอมให้เป็นพิเศษ-_-) (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 9 พ.ย. 54


    สวัสดีค่ะทุกคน ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันฮิคารุ นาโอมิค่ะ

    เพราะปะป๋าสุดรักย้ายมาทำงานที่ญี่ปุ่น ฉันจึงต้องติดตามมาที่ญี่ปุ่นด้วย ฉันได้เจอกับเพื่อนของฉันอิจิคาระ มินะที่ย้ายมาพอดี พวกเราจึงมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมต้นซอมซ่อ เอ๊ย! โรงเรียนมัธยมต้นเซชุนด้วยกัน พอเข้าเรียนวันแรก ฉันก็ได้ไปเจอชายในฝัน *O*

    งงใช่ไหม ย้อนความหน่อยละกัน

    หลังโรงเรียน

    ที่นี่น่าเบื่อจังเลยเนอะ นาโอมิ น่าจะมีอะไรสนุกๆทำบ้าง-_-’มินะ เพื่อนของฉันบ่นขณะที่เราสองคนกำลังเดินอยู่ที่หลังอาคาร ที่นี่เป็นสถานที่ที่เงียบสงบมาก จึงไม่ค่อยมีใครมาเพ่นพ่านเท่าไหร่นัก มินะจึงพูดออกได้ เชื่อเถอะ ถ้ามีคนอยู่แถวนี้ยัยนี่คงไม่กล้าบ่นออกมาได้เต็มปากหรอก-_-

    อืม โรงเรียนก็เก่า ผู้ชายก็ไม่มีใครหล่อสักคนฉันบ่นกลับไป

    แล้วเรากำลังจะไปไหนกัน

    อ่า…-_-:;’

    เดินกลับกันเถอะ ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งวังเวงมินะพูดแล้วเขย่าแขนของฉันเบาๆ น่ารำคาญจริงๆ--* ยัยนี่เรื่องอื่นๆละก็เก่งทุกอย่าง ไม่เยกลัวอะไร แต่ถ้าเป็นวิญญาณหรือแมลงสาบจะกลัวสุดๆ

    อืม ก็ดีเหมือนกันเสียงใคร ไม่ใช่เสียงฉันนะ!!

    เสียงใครน่ะT^T’มินะกระซิบเบาๆ ฟังจากน้ำเสียงคงคิดไปไกลว่าเป็นวิญญาณแน่ๆ

    ชู่-3-’ฉันหันไปจุ๊ปากใส่เบาๆ แล้วพายัยเพื่อนขี้กลัว (ผี) ค่อยๆย่องไปทางต้นเสียง

    จะเดินไปดูเหรอTT^TT’

    ก็ใช่น่ะสิ

    แล้วฉันก็พายัยมินะย่องมาจนได้ แล้วฉันก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังยืนคุยกันอยุ่ ผู้ชายคนแรกผมสีดำตั้งๆหน้าตาก็พอดูได้ ส่วนอีกคนยืนหันหลังให้ฉันจึงไม่เห็นหน้าตา แต่เขาใส่หมวกสีขาวทับผมสีดำอมเขียวเอาไว้ และทั้งสองคนก็ใส่ชุดวอร์มของโชโฮคุด้วย สงสัยจะเป็นนักกีฬาล่ะมั้ง

    เฮ้อ คนนี่เอง-3-’มินะถอนหายใจอย่างโล่งอก

    ไปกันเถอะ อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีฉันพูดแล้วพยายามจะย่องออกไป แต่ฉันดันเหยียบกิ่งไม้ซะก่อน และนั่นทำให้ทั้งสองคนหันมาที่ฉันเป็นตาเดียว

    ใครน่ะ!!!’

    'เอ่อ...'

    'พวกเธอเป็นใครน่ะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย'ผู้ชายผมตั้งถามเรา

    'ก็พวกเราเพิ่งย้ายมาวันนี้วันแรกนี่'ฉันตอบไป

    ฉันเหลือบสายตาไปมองผู้ชายอีกคน วะ ว้าว*O* หล่อมากเลย ถึงตัวจะเตี้ยไปหน่อยแต่ว่า ตรงเสป็คฉันมากเลย ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

    'นาชื่ออะไร'ฉันถามออกไป แน่นอนว่าฉันถามผู้ชายผมดำอมเขียวนั่น

    'ถามไปทำไม'

    เพล้ง!

    ปะ เป็นผู้ชายที่ปากเสียจริงๆ--* ช่างเถอะ อภัยให้เพราะหล่อนะเนี่ย

    'หมอนี่ชื่อ เอจิเซ็น เรียวมะน่ะ'ผู้ชายนข้างๆตอบแทน เอจิเซ็น เรียวมะเหรอ

    เอาล่ะ! ตัวสินใจแล้ว ตั้งแต่วันนี้ เอจิเซ็น เรียวมะ นายต้องเป็นแฟนของฉัน

    'นายมีแฟนรึยัง?'

    '...'

    'หมอนี่มีแฟนอยู่แล้ว ชื่อริวซากิ ซากุโนะน่ะ'ผู้ชายคนข้างๆตอบแทน มีแฟนแล้วเหรอ ช่างปะไร ฉันจะแย่งเรียวมะคุงมาจากยัยนั่นเอง!

    'เป็นแฟนกับฉันนะ'ฉันบอกกับเรียวมะคุง นั่นทำให้ทุกคนในที่นี้อึ้มกันเป็นแถว ก่อนที่เรียวมะคุงจะตั้งสติได้และพูดขึ้นมาว่า

    'เสียใจด้วย ฉันมีแฟนแล้ว และฉันไม่เคยคิดจะเป็นแฟนกับใครคนอื่นนอกจากยัยนั่น'แล้วเดินจากไปพร้อมๆกับผู้ชายหัวตั้ง

    เชอะ!!คิดว่าพูดแค่นี้จะทำให้ฉันตัดใจได้ง่ายๆงั้นเหรอ! รู้จักฉันน้อยไปแล้ว!

    เอ...แต่ ริวซากิ ซากุโนะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนกันนะ

    'นาโอมิ'มินะเรียก

    'หืม?อะไร'

    'เราไปกันเถอะ'ยัยมินะกระตุกแขนฉัน เฮ้อ ยัยขี้กลัวนี่

    'อืม ฉันรู้แล้วล่ะว่าจะไปที่ไหนต่อ'

    'ที่ไหน?'

    'คอร์ดเทนนิสของชมรมเทนนิสเซงาคุ...'

    จบการย้อนความ by Hikaru Naomi

    ******************************************




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×