คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ☁ CHAPTER 7 ☁ 85%
Luhan : "อยากกินซาลาเปาาา^^//"
7
“ไม่ไป!!”
“อย่าดื้อน่า ซาลาเปา”มินซอกพองลมที่แก้มจนป่อง จมูกโด่งๆเชิดอย่างรั้นๆ นี่ถ้าทำแล้วไม่น่ารัก เขาคงถีบไปแล้วล่ะ ลู่หานขอบอก= =
“ใครเป็นซาลาเปากันหา! พี่อี้ฟานอยู่ไหน!”
“รุ่นพี่เขาไม่ว่างจะมารับ จึงฝากฉันมารับนายไง”ร่างอวบฟึดฟัดเมื่อไม่ได้ดั่งใจ แค่พี่อี้ฟานไม่มารับเขาก็เซ็งจะแย่ นี่ยังให้หมอนี่มารับอีกคนอะไรก็ไม่รู้ หน้าก็ยับ(?) หล่อก็ไม่หล่อ –มาในปากยังเยอะอีก=3=!
“ถ้าพี่อี้ฟานไม่มารับ ฉันก็ไม่กลับ!”ลู่หานมองเด็กดื้ออย่างจนใจ ร่างขาวทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรง กอดอก เชิดปากขึ้น ทำหน้าแบบว่าจะไม่ยอมลุกไปไหน
เด็กจริงๆ…แต่ก็น่ารักดีนะJ
“อ้อเหรอ งั้นก็ตามใจนะ เพราะพี่อี้ฟานของนายยังไงก็ไม่มาแน่ๆ ฉันจะนับ1ถึง3 ถ้านายไม่ลุก ฉันจะกลับล่ะ”
“นายไม่ทำอย่างนั้นหรอก”มินซอกมั่นใจว่าคนตรงหน้าต้องไม่กล้าทิ้งเขาแน่ จึงไม่ยอมลุกตามที่อีกคนขู่
“หนึ่ง…โรงเรียนเริ่มไม่มีคนแล้วรู้ไหม”
คิดว่าจะขู่มินซอกได้เหรอ ไม่มีทาง:P
“สอง…ได้ยินว่าโรงเรียนนี้ผีดุด้วย เด็กที่กลับบ้านดึกน่ะเจอดีทุกราย โดยเฉพาะกับเด็กดื้อน่ะนะ”
มะ มินซอกไม่กลัว ผะ ผี หรอกน่า= =; แล้วมินซอกก็ไม่ใช่เด็กดื้อซะหน่อย
“สาม…”ลู่หานมองอีกคนที่นั่งนิ่งใบหน้าไม่รู้สึกรู้สา(แต่ในใจจะร้องไห้อยู่รอมร่อ)ด้วยความปลง เมื่อหลอกด้วยผีไม่สำเร็จ งั้น…
“ว้า ไม่ลุกแฮะ ว่าจะพาไปเลี้ยงซาลาเปาเจ้าอร่อยของที่นี่สักหน่อย”แล้วแกล้งจะเดินออกไป แต่ก็รู้สึกถึงน้ำหนักตัวที่โถมมากอด เมื่อหันไปก็พบกับสายตาเป็นประกายของคนตัวกลมและรอยยิ้มหวานชวนให้ใจเต้น
“จริงๆนะ พาไปจริงๆนะ เย้!”มินซอกกอดรัดเขาแน่นยิ่งกว่าเดิม กลิ่นแชมพูเด็กโชยมาจากกลุ่มผมยุ่งๆแบบเด็กๆ ผิวเนียนที่สัมผัสกับผิวของเขาที่มีกลิ่นครีมอาบน้ำของเด็ก รอยยิ้มที่ทำให้เขาหูอื้อตาลายไปหมด
เด็กนี่ต้องเล่นของใส่เขาแน่ๆ เขาใจเต้นให้กับเด็กดื้อนี่งั้นเหรอ? แถมยัง…
“อะไรดุนๆอยู่ที่ท้องมินซอกอะ?”
“โอยยยยยTT”มือเรียวลูบใบหน้าหวานของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาตรงบริเวณแก้มขวาที่มีรอยนิ้วมือทั้งห้าประดับอย่างชัดเจน
เหตุก็เพราะลู่น้อยดันตื่นขึ้นมาตอนที่มินซอกกอดน่ะสิ!
ซาลาเปาน้อยก็เลยเกิดอาการเขิน(?)จนกลายเป็นแบบนี้นั่นแหละTT
“สมน้ำหน้าคนลามก:P”ยังจะแลบลิ้นใส่อีก แลบลิ้นยังน่ารักแบบนี้…พี่ว่าเก็บลิ้นน้องไปพันกับลิ้นพี่ดีกว่านะ#หื่น=.,=
“ใจร้ายอ่าTOT”
“ซาลาเปาอร่อยจังเลยJ”
“อยากกินซาลาเปาบ้างจังเลย…”ดวงตาที่ใครๆก็ว่าใสซื่อเหมือนกวางตอนนี้ฉายแววเจ้าเล่ห์ แม้ปากจะพูดถึงซาลาเปาแต่ดวงตากลับจดจ้องอยู่ที่ร่างขาวๆและริมฝีปากสีชมพูที่กำลังเคี้ยวซาลาเปาอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่แบ่งให้คนลามกหรอกน่า:P”เด็กน้อยเอาแต่ใจกลับมาอีกครั้ง มืออวบหยิบจานที่มีซาลาเปาวางอยู่มาใกล้ตัวเองราวกับเด็กหวงของเล่น
“พี่ไม่กินซาลาเปาก็ได้ เพราะพี่น่ะอยากกิน…มากกว่า”มินซอกรู้สึกขนลุกไปทั่วร่างเมื่อตาของคนที่นั่งตรงข้ามมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้เขาเข้าใจทันทีว่าลู่หานอยากกินอะไร ใบหน้ากลมๆขึ้นสีแดงก่ำ มือข้างที่ไม่ได้ถือซาลาเปาถูกส่งออกไปอย่างรู้หน้าที่…
เพียะ!
“โอ๊ยยย ทำไมคนน่ารักถึงดุจังเลยยยยTOT”
ทำไมพี่อี้ฟานถึงต้องส่งคนแบบนี้มารับเขาด้วยนะ มินซอกไม่เข้าใจ!L
“ทำแบบนั้นจะดีเหรอครับ”เสียงมุ้งมิ้งของจื่อเทา ทำให้คริสรู้สึกฟินได้ทุกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าประโยคมุ้งมิ้งนั่นกำลังพูดถึงลู่หานที่เขาเพิ่งโยนปัญหาก้อนใหญ่ไปให้จัดการ
“ไม่เป็นไรหรอกจื่อเทา สองคนนั้นรู้จักกันน่ะ”โอเค…คุณผู้อ่านอย่างงว่าไอ้สองตัวนั้นไปรู้จักกันตอนไหน ความจริงคืออู๋อี้ฟานคนนี้โกหก ชนิดหน้าตายเลยด้วย
“จริงเหรอครับ?”ไม่จริงเลยจ้ะ#ทำได้เพียงแค่พูดในใจ
“จริงสิจ้ะJ”
“เฮ้อ โล่งไป ผมนึกว่าผมจะทำให้พี่ลู่หานเดือดร้อนซะแล้วสิ”ถอนหายใจแล้วบ่นพึมพำมุ้งมิ้งกับตัวเองเบาๆ แต่คนติ่งเทาเทาอย่างคริสนั้นได้ยินชัดแจ๋ว
โอ๊ยยย รู้จักเป็นห่วงคนอื่นด้วยอ่ะ คนอะไรน่ารักมุ้งมิ้งแล้วยังใจดีอีกต่างหาก>_____________<//ดีดดิ้น
คนนี้แหละครับว่าที่เมียผมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้คุณอู๋อี้ฟาน มึงจะไปไหนครับ”ความสุขนั้นมักจะสั้น อู๋อี้ฟานเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้เองเมื่อเห็นไอ้จงแดยืนดักอยู่ข้างหน้า ใครจุดธูปเรียกมันมาวะ ชิ่วๆ=3=;
“อ้ะ น้องจื่อเทาใช่ไหมครับ คือว่าพี่ขอตัวไอ้อี้ฟานไปคุยเรื่องงานแสดงหน่อยได้ไหม?”ม่ายยยยย
“งานแสดงอะไรเหรอฮะ?”จื่อเทาจ๋า อย่าไปสนใจมันนน มันบ้าTOT#แกสิบ้า
“’งานแสดงในวันงานของมหาลัยไง พี่จะให้ไอ้อี้ฟานเป็นพระเอกน่ะ”กูเป็นพระเอกอยู่แล้ววว พระเอกของจื่อเทาคนเดียวด้วยยย=3=
“พี่อี้ฟานจะเป็นพระเอกเหรอฮะ*O*!?”
“ใช่ แต่มันไม่ยอมเป็นน่ะสิ”จงแดงัดสกิลหมาหงอย(?)ออกมาให้จื่อเทาสงสารเต็มที่ และแน่นอนว่ามันได้ผล..
จื่อเทาทำหน้าครุ่นคิดอย่างน่ารัก แล้วก็หันหน้ามา ตาคู่สวยเปล่งประกายภายใต้แว่นหนา มือทั้งสองข้างมากุมกันข้างหน้าบริเวณใต้คาง แล้วเอ่ยเสียงออดอ้อนที่ทำให้ใจละลายว่า
“พี่อี้ฟานรับบทพระเอกเถอะนะฮะ*/\*”#จื่อเทาแอ๊กแท็คครั้งที่1
“จ้ะ”ฮะ? อะไร ตะกี้ใครตอบ…เสียงเหมือนเขาเลย เขาหันไปมองหน้าจงแดที่แย้มยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ แล้วหันกลับมามองจื่อเทาที่แย้มยิ้มสดใส
“จริงนะฮะ เย้! พี่อี้ฟานต้องเท่มากๆแน่ๆ^O^”#จื่อเทาแอ๊กแท็คครั้งที่สอง
จื่อเทายิ้มแก้มปริสดใส มือนุ่มคว้ามือของเขาไปกุมไว้เบาๆแล้วยิ้มกว้าง หัวเราะคิกคักเหมือนเจอเรื่องที่ถูกใจ อี้ฟานรู้สึกหูอื้อไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากเสียงมุ้งมิ้งของจื่อเทา ก้อนเนื้อบริเวณอกข้างซ้ายเต้นรัวราวกับกลอง ตาลายเห็นเพียงแค่จื่อเทา
“ตั้งแต่พรุ่งนี้ มึงจะต้องมาซ้อมละครหลังเลิกเรียนทุกเย็นห้ามเบี้ยว ขอบใจมากนะจื่อเทา^^”
ประโยคแรกจงแดพูดกับคริส แต่ประโยคหลังหันไปพูดกับจื่อเทาเสียงหวานแล้ววิ่งหายไปทันที จื่อเทายิ้มรับแล้วหันมายิ้มให้เขาอีกครั้ง ไม่รู้…ตอนนี้อู๋อี้ฟานไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น แค่จื่อเทาบอกให้ทำอะไรเขาก็ทำ..*O*
สถานะอู๋อี้ฟานตอนนี้ : สติหลุดไปแล้ว
“พี่อี้ฟานทำไมวันนี้ไม่มารับมินซอก!”เสียงประตูปิดลงพร้อมๆกับเสียงใสๆที่โวยวายลั่น
ความสงบสุขในชีวิตอี้ฟานอยู่ไหน?TT
หลังจากที่อี้ฟานไปส่งน้องจื่อเทาน้อยๆกลับบ้านหลังจากสวีท เอ๊ย! ติวภาษาอังกฤษให้จื่อเทาเสร็จก็ต้องวิ่งหนีพี่เขยที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับมาแล้ว กลับมาที่บ้านของตัวเอง (ย้ำ! ของตัวเอง) ก็ยังต้องเจอตัวปัญหาปั้นหน้าบึ้งใส่อีก
“พี่ติดธุระ”
“ไม่เชื่อ=3=”ตามใจเอ็งงง= =(อยากตอบอยู่ครับแต่กลัวมันไปฟ้องม๊า)
“พี่ติดธุระจริงๆ”
“งั้นพรุ่งนี้มารับมินซอกนะ”เด็กตัวกลมยังเชื่อไม่สนิทใจแต่ก็ต้องยอมเมื่อเห็นหน้าตาจริงจังของพี่ชายคนสนิม
“พรุ่งนี้พี่มีซ้อมละครเย็น แต่ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะให้ไอ้ลู่หานไปรับเหมือนวันนี้…”
“ไม่!!”อี้ฟานสะดุ้งโหยงเมื่ออยู่ๆมินซอกก็ตะโกนเสียงดั่นลั่น ในตอนแรกอี้ฟานคิดว่ามินซอกจะโกรธตนซะแล้ว แต่เมื่อเห็นแก้มป่องๆนั่นแดงระเรื่อก็เริ่มเปลี่ยนความคิด
หรือว่าสองคนนี้?
“ไม่เอา หมอนั่นเด็ดขาดเลยนะ!”
“ทำไมล่ะ หรือว่า…”อี้ฟานลากเสียงยาวอย่างจงใจ
“ไม่นะ! หมอนั่นไม่ได้หอมแก้มมินซอกนะ อุ๊บ!”มืออวบรีบปิดปากตัวเอง แต่ก็เหมือนจะไม่ทันเมื่อเห็นอี้ฟานแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์ แก้มป่องๆยิ่งแดงขึ้นไปอีก
“เห? หอมแก้มเหรอ?”
“มะ ไม่ใช่นะ!”อี้ฟานมองคนที่เขินหน้าแดงแปร๊ดลนลานวิ่งเข้าห้องไปอย่างขำๆ มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์เบอร์หนึ่งแล้วกดโทรออก
‘ว่าไงพี่อี้ฟาน?’
“นายทำอะไรเปาจือไว้ลู่หาน”
‘…’ปลายสายเงียบไปสักพัก ดูท่าทางเหมือนกำลังจะบอกอะไรบางอย่าง
“ว่าไง?”
‘พี่อี้ฟาน ผมจะจีบมินซอกนะ…’
ผมจะจีบมินซอกนะ
ผมจะจีบมินซอกนะ…
#อู๋อี้ฟานสตั้น10วิ
เยสสสสสสสสสสส!!!
ในที่สุดก็มีที่ทิ้ง อะเอ้ย! ที่ฝากมินซอกแล้ววว
เท่านี้เจ้าเด็กอ้วนนั่นก็จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับเขาอีกต่อไป หุๆ=..=
“ได้เลย! เอาไปอยู่ด้วยเลยก็ได้นะ!!*O*”
‘เฮ้ย!’
“จีบเลยๆๆๆๆๆ เดี๋ยวพี่ช่วยเอง!”
‘จริงอะพี่!’เออสิวะ จะใส่พานทองถวายเลย(ถ้าทำได้)=w=
“จริง”
‘เฮ้ยยยย ขอบคุณมากพี่><’
เท่านี้เขาก็จะได้ไปหาน้องจื่อเทาอย่างสบายใจ
ไอ้ลู่หานก็ได้แฟน
มินซอกก็จะได้ไม่ต้องมากวนเขาอีก
แหล่มที่สุด ฮ่าๆๆๆๆ=..=
85%
ช้าแถมน้อย แล้วยังมั่วอีกต่างหาก ต้องขออภัยด้วยค่ะTT
ความคิดเห็น