คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Room 8
“ นี่จ้ะ “ ฉันยื่นยากับน้ำไปให้ และเขาก็รับไปและกินอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขาเหมือนลูกสุนัขที่กำลังหมดแรงจากการเล่นสนุกมาทั้งวัน ทั้งน่ารักและน่าสงสารไปในตัว กรี๊ด!~ เวลาทำหน้าออดอ้อนยิ่งน่ารักใหญ่ >////<
“ ขอบคุณ “
ตอนนี้เขาดูไร้เรี่ยวแรงยังไงไม่รู้ ทำไงดี ทั้งๆที่เขาไม่สบายแท้ แต่เรากลับโมโหใส่และเมินเขา ...ทำไมฉันช่างแล้งน้ำใจแบบนี้นะ ฉันต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อขอโทษเขา!
“ นี่แทมิน อยากได้อะไรมั้ย!? จะไปซื้อมาให้ ...จริงสิ เอาโจ๊กละกัน รอแนแป๊ปนึงนะ... “
ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องไป ก็ถูกมือหนาของแทมินรั้งไว้ซะก่อน
“ เดี๋ยว! ...อย่าเพิ่งไป “
เอ๋!?
“ ไม่ต้องหรอก ซอลลี่อยู่นี่ดีกว่า “ หะ หา!? พูดอะไรน่ะ อย่าพูดให้ฉันแอบคิดแบบนี้สิ > <
“ ผมขอโทษ ...จะไม่ว่ารุ่นพี่อีก สัญญาเลย! แต่ผม...พูดเพราะห่วงซอลลี่จริงๆนะ! “ หา! ห่วงเรารึ! ...จริงสิเราไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย นึกว่าเขาจะแกล้งเราซะอีก “ ดังนั้น เลิกโกรธผมซักทีนะ... “
เขาพูดขอโทษ แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือของฉันเป็นอิสระ แถมยังดึงเข้าไปแนบหน้าตัวเองอีกต่างหาก ...ทำแบบนี้แล้วใครจะไปโกรธลงกันเล่า >////<
“ ฉันเองก็ต้องขอโทษ ...ไม่คิดว่านายจะเป็นห่วงฉัน ขอบใจนะ~ แทมินเองถ้าอยากให้ฉันช่วยอะไรก็บอกได้นะไม่ต้องเกรงใจจ้ะ ^^ “
“ อืม... งั้นขอข้าวต้ม แต่ซอลลี่ต้องเป็นคนทำนะ “
“ ได้จะทำให้นะ!? “
ฉันกำลังลุกขึ้นไปทำข้าวต้มที่เจ้าหมาน้อยกำลังป่วยต้องการ แต่ก็ยังถูกเจ้าหมาน้อยตัวนั้นรั้งเอาไว้เหมือนเดิม
“ไว้ก่อนก็ได้ อยู่แบบนี้ก่อน ...มีซอลลี่อยู่ใกล้ๆแบบนั้อุ่นใจจัง ...ฟี้~ “
“ อะ อ้าว แทมิน... “
เขาชอบพูดให้คิดอีกแล้ว อยากรู้จริงๆว่าที่เขาพูดมาล้อเล่นรึเปล่าถ้าล้อเล่นขอบอกว่าให้หยุดได้แล้วเพราะฉันเหนื่อยที่จะตื่นเต้นไปกับคำหวานชวนคิดพวกนั้น ....แต่ถ้าจริงล่ะก็ ว้ายนี่ฉันคิดอะไรเนี่ย >////<
ฉันนั่งมองใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาของแทมินอยู่นาน เพราะเขาในตอนนี้ได้นอนและกุมมือฉันเอาไว้อยู่ เฮ้อ~ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทั้งๆที่ฉันสามารถดึงมือออกมาก็ได้ ...แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าอยากหยุดเวลาให้อยู่อย่างนี้ตลอดไปก็ไม่รู้ แบบนี้สินะที่เรียกว่า ...สัมพันธ์พิเศษ
“ ขอโทษ ...ซอลลี่ “
“ ว้าย... อุ๊บ! “ จู่ๆก็ละเมอตกใจหมด! เอ๊ะ แต่เมื่อกี้เขาเรียกชื่อเราเหรอ?
“ ซอล~ ลี่~ “
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
ใจเต้นแรงมากๆจนรู้สึกได้ว่ามันกำลังจะกระเด็นออกมาด้านนอก นี่คืออะไรนะ? เหมือนในอกถูกเค้นจนเจ็บจี๊ด! เป็นทั้งความรู้สึกที่ทั้งทรมานและร้อนระอุ ในใจของเพี้ยนไปแล้วรึเนี่ย!?
“ อา~ น่าจะใช้ได้แล้วนะ “
ฉันวางไดรท์เป่าผมหลังจากที่ใช้เวลาเนิ่นนานในการดัดมัน วันนี้ฉันแต่งสวยเต็มที่เพื่อที่จะไปเดตกับรุ่นพี่ เสื้อยืดสีขาวดูสบายตากับกระโปรงลูกไม้สั้นสีเหลืองเป็นลอน สวมเสื้อแจ็กเกทสีชมพูเพื่อเพิ่มความหวาน พร้อมกับรวบผมด้วยโบว์สีเขียวสดใสแล้วปล่อยไว้ข้างลำคอ ...หวังว่ารุ่นพี่จะชอบชุดนี้นะ >////<
“ แทมินฉันไปนะ~ ...อ๊ะ! ว้าย! แทมินเป็นอะไร!? “
ในขณะที่ฉันเดินออกจากห้องและกำลังเดินออกจากบ้าน ก็เจอแทมินที่นั่งฟุ่บอยู่บนเก้าอี้นวม รึว่ายังป่วยไม่หาย แต่นี่มันผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ ก็น่าจะดีขึ้นแล้วนี่นา!!
“ แทมินเป็นยังไงบ้าง รึว่าการไม่ดีขึ้น? “
“ อืม คงงั้น = = “
ฉันนั่งลงข้างๆตัวเขาแล้วเอามือทาบบนหน้าผาก ก็พบว่าตัวของเขาร้อนมากๆ เลยเอาปรอทมาวัดไข้ดู 39.9 องศา!! หนักกว่าอาทิตย์ที่แล้วอีก จะทำยังไงดีล่ะต้องรีบพาไปหาหมอแล้วสิ แต่วันนี้มีเดตกับรุ่นพี่นี่นา ว้าก! จะทำยังไงดีเนี่ย!
“ อ๊ะ แทมินจะทำอะไร! “ ฉันเริ่มโวยวาย ก็จู่ๆเขาก็เข้ามากอดและเอาหน้ามาซุกเอวของฉันเฉยเลยอ่ะ อ้าก! ฉันอายน๊า~ >////<
“ จะให้พูดยังไงถึงจะยอมอยู่กับผมนะ... “
“ เอ่อ ...แทมิน คือว่า ...ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะ >////< “ ฉันพยายามผลักเขาออก แต่เขาก็ดื้อไม่ยอมปล่อยซักที... ฮึ่ม! เริ่มขึ้นแล้วนะ จากนั้นฉันก็เริ่มดิ้นสุดแรง ย้าก~
ซวบ! ตุบ!?
หา เสียงอะไรตก?
“ อึ๋ย ซวยแล้ว - -^ “
หืม ซวย? ซวยอะไร ฉันก้มลงไปหยิบสิ่งของปริศนาที่หล่นมาจากใต้เสื้อของแทมินขึ้นมาดูและปรากฏว่ามันคือ ...แผ่นเพิ่มความร้อน!!
“ ...อุตส่าห์เป็นห่วง! ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย! ถ้าคิดจะขัดขวางฉันกับรุ่นพี่ละก็ฝันไปเลย จะไม่สนใจแทมินอีกแล้ว! “
ฉันปาแผ่นเพิ่มความร้อนใส่หน้าเขา แล้วรีบวิ่งออกจากบ้านไป ฮึ่ม! เกินไปแล้วนะ ถ้าแค่เป็นห่วงก็พอเข้าใจแต่นี่มันเป็นห่วงกันเกินไปแล้วย่ะ!!
“ เฮ้อ!~ เสียแผนจนได้ “
ผมหยิบแผ่นเพิ่มความร้อนที่ซอลลี่ปาใส่หัวเมื่อกี้มาดูเล่น ฮึ ถึงยังไงก็ไม่มีทางหรอกรุ่นพี่ เพราะผมยังมีแผนสองเอาไว้รองรับอีกเพียบ!
ว่าแล้วผมก็เริ่มดำเนินการแผนสองต่อทันที!
ติ๊ด~ ติ๊ด~ ติ๊ด~
“ ฮัลโหลฉันเองนะ ...โซฮยอนว่างมั้ย? ดี! งั้นเราไปเที่ยวกันนะ “
ผมกดวางสาย แล้วเริ่มจินตนาความสำเร็จไว้ในหัวของตัวเอง หึหึ งานนี้สนุกแน่แล้วเจอกันนะซอลลี่~
ความคิดเห็น