คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Room 5
หา!? จะบ้าเหรอ พูดอะไรออกมาน่ะ คนที่ฉันชอบคือรุ่นพี่ต่างหาก!!แต่ทำไมหัวใจฉันจะต้องเต้นแรงไปกับคำพูดของแทมินด้วยนะ บ้าจริงๆเลย
“ เปล่าซะหน่อย ก็แค่อยากรู้ ฉันเองก็ปลื้มคนอื่นอยู่ “
“ รุ่นพี่คนนั้นล่ะสิ? “
“ หา? ฉันเป็นฝ่ายถามเธอก่อนนะ “
“ คุณบอกก่อนสิ ผมค่อยตอบ “
“ เอ่อ ...ฉันปลื้มเขา เพราะเขาอ่อนโยน ยิ้มแล้วมีเสน่ห์และดูดีมากๆ เหมือนเจ้าชายในอุดมคติ แค่ได้เห็นหน้าก็มีความสุข “ ยิ่งพูดก็ยิ่งเขิน แถมกลัวเขาจะเอาไปล้อและแกล้งเราอีก >////<
“ ขนาดนั้นเชียว? ก็ไม่เลว เวลาพูดถึงเขายิ่งดูน่ารัก “
“ เอ่อ แหม... OA//O “
“ ผมพูดตรงๆนะ เรื่องที่ต้องปิดบังว่าเราเป็นรูมเมทและรับสมอ้างเป็นญาติ ก็น่ารำคาญ แต่เพราะไม่อยากถูกคุณเกลียด ก็เลยร่วมมือด้วย “
หะ หา!? นี่เขาพูดอะไรน่ะ
อ๊ะ เขายื่นมือมาจับแก้มฉันอีกแล้ว แต่ไม่ยักรู้สึกรังเกียจกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก U U//
“ ต่อไปมีอะไรก็ปรึกษาได้นะ บังเอิญมาอยู่ร่วมกันแบบนี้ ถึงไม่ครอบครัว ไม่ใช่คนรัก แต่ก็เป็นความสัมพันธ์พิเศษไปอีกแบบ ^^ “
ความสันพันธ์ ’พิเศษ’ รึ?
“ ซอลลี่คิดแบบนั้นมั้ย? “
“ อื้อ สัมพันธ์พิเศษ ^^ “
“ เฮ้! แทมินถึงตาเราแล้ว! “ อ๊ะ เพื่อนเขามาตามแล้ว ใกล้แสดงแล้วเหรอ O.O?
“ งั้นเหรอลืมเลย ซอลลี่ไปก่อนนะเดี๋ยวมา อ๊ะ ซอลลี่!! “
เฟี้ยว~ หมับ~
แทมินขว้างอะไรซักอย่างมาให้ฉัน มันคืออะไรนะ กุญแจ??
“ หา!? กะ กุญแจ “
“ ถ้าไม่มีกุญแจเธอคงไม่สะดวกน่ะ ไปล่ะ ^^ “
เขาอุตส่าห์ปั๊มกุญแจสำรองให้ บางทีกวนๆไปบ้างแต่แทมินก็มีน้ำใจและดูแลเราเสมอ
“ คิคิ ห้อยตุ๊กตาหมาด้วยน่ารักจัง ^^ จุ๊บ!? “
ขอบใจนะ แทมิน~
ด้านหลังเวที
“ เฮ้ แทมินดูดิ่ มีคนจูบกันด้วย! “
“ เห็นจนชินแล้วนี่นา ไหนล่ะ? - o- “
“ โธ่เอ๊ย คิดว่าไม่ดู! โน่นไง หมอนี่เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำเลยนะ “
ผมหยุดเดินทันที เพราะภาพนั้นมันทำให้ผมนึกออกทันทีว่าเคยเจอมันที่ไหน!!
“ หมอนั่น!? ถึงว่าหน้าตาคุ้นๆ เดี๋ยวมานะ “
“ อ้าว เฮ้ย แทมินจะไปไหน ตาเราเต้นโชว์แล้วนะ!! “
แม้ไม่ใช่ครอบครัว ไม่ใช่เพื่อน หรือไม่ใช่คนรักก็ตาม แต่ถ้าปล่อยให้โดนผู้ชายแบบนี้หลอก ก็ไม่มีทาง!!
“ มิน่า ถึงว่าหน้าตาคุ้นๆ บุคลิกคนละอย่างกับตอนอยู่ดรงเรียนเลยนะครับ รุ่นพี่ซึงรี!! “
“ หึ จำฉันจนได้นะแทมิน? “
ผมยืนจ้องหน้ากับซึงรีอยู่ท่ามกลางเสียงเพลงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ถึงยังไงผมก็ไม่มีทางปล่อยให้หมอนี่มายุ่งกับซอลลี่แน่นอน!! ไม่ว่าจะต้องทำด้วยวิธีไหนก็ตาม!!
ที่นั่งหน้าเคาเตอร์
“ อ๊ะ จริงสิแทมินยังไม่ได้ตอบเรื่องแฟนเลย แหม หลอกถามเราเฉยเลย ฮึ่ม! “
ไม่ใช่ครอบครัว ไม่ใช่คนรัก แต่เป็นความสัมพันธ์พิเศษ~
เฮ~ เฮ~ เฮ~
กลุ่มของแทมินยังไม่มาอีกเหรอ นานจัง เขาทำอะไรอยู่กันนะ!?
ด้านหลังเวที
“ ว่าแต่นายมีธุระอะไร? “
“ แหม ซึงรีล่ะก็รีบไล่เขาไปสิคะ “
“ พูดมากน่ารำคาญ เธอออกไปก่อนก็ได้นะ? “
“ ทุเรศเป็นฝ่ายชวนฉันเองแท้ๆ ไอบ้า!! “
โห ใจกล้าดีแฮะ = =^
“ มีสาวๆจริงใจกับรุ่นพี่หลายคน ทำแบบนี้ไม่คิดว่าทำร้ายพวกนั้นรึ “
“ หมายถึงซอลลี่รึ? เธอก็น่ารักดี ดูซื่อๆไร้เดียงสา แต่น่าสอนให้รู้จักผู้ชาย? “
“ หึ รุ่นพี่นี่เลยจริงๆเลยนะครับ เขาไม่ใช่ของเล่น ขอเตือนว่าอย่าทำให้เขามีมลทิน! “
“ ฮะฮะฮะ พูดเป็นเล่น ยิ่งห้ามแบบนี้เหมือนิ่งยุนะ ^^ ...ว่าแต่เป็นแค่ญาติมาพูดทำไม? “
แปล๊บ!? อะไรกันความรู้สึกนี้ เราเป็นอะไรสำหรับซอลลี่งั้นรึ! เรื่องนั้นไม่เห็นเกี่ยว!
“ นายคงไม่พูมากใช่มั้ย? ถ้าจะบอกว่ามันเรื่งส่วนตัวของฉันน่ะ “
จะมากไปแล้ว เห็นซอลลี่เป็นของเล่นงั้นเหรอ!!
หมับ!?
“ งั้นถ้าไม่อยากให้คนรู้ ก็เลิกพฤติกรรมซะสิรุ่นพี่!! “
ซวบ!? ผมปล่อยคอเสิ้อของซึงรีออก แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ...เราเป็นอะไรกับซอลลี่งั้นรึ นั่นสินะสำหรับเธอ ผมคืออะไรกันนะ?
โครม!!
“ ว้าย/ว้าย “
“ อ๊ะ ซอลลี่! “ ซานดราร่านี่นา ไชโย~
“ ซานดราร่า ...เธอหายไปไหนมาน่ะ > < “
“ ไม่รู้เหมือนกัน อ๊ะ แทมินจะเต้นโชว์แล้วเหรอ “
“ คงงั้นจ้ะ ^^ “
ตึง~ ตึง~ ตึง~
ว้าว แทมินดูโดเด่นมาก เขาทั้งเก่ง และใจดี ถึงจะขี้แกล้งไปหน่อยก็ตาม เราไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย ไม่เคยปรึกษาปัญหาความรัก ...แต่กับแทมินก็คุยกันถูกคอดี น่าจะปรึกษาได้และก็คุยกันได้หลายเรื่อง
ฉันในตอนนั้นมัวแต่สนใจแทมินที่กำลังเต้นอยู่บนเวที และไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งคอยจับจ้องอยู่
“ เรื่องอะไรมาแส่กับเราแบบนี้ ถ้าคิดว่าปกป้องได้ก็ลองดู! “
ความคิดเห็น