คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Room 2
“ ฉันอยู่กับผู้ชายไม่ได้หรอก!! ขอยกเลิกที่คุยกันไว้นะ!! “ งานนี้ไม่เอาเด็ดขาด ขอโกยล่ะ > <
“ เดี๋ยวก็คุณเข้าใจผิดเองนะ!? “
อ้าก อย่าจับสิโว้ย ปล่อยช้าน~
“ ปล่อยนะ!! ม่ายยยย~ “
“ อย่าตะโกนสิอายเขา!! “ เขาเอามือปิดปากฉันแล้วลากเข้าห้องเฉยเลย ...อ้าก ปล่อยน๊า~ “ คุณจะยกเลิกได้ไง ...แล้วข้าวของกองพะเนินของคุณล่ะ? “
อ๊ะ จริงด้วย ลืมสนิทเลย - -^
“ งะ งั้นขอฝากไว้ก่อนละกันนะ แหะๆ “
“ ไม่ได้!! “ ตอบทันควันเลยแฮะ “ ของขนาดนี้ถ้ารูมเมทคนใหม่มาก็แย่สิ “
อึ๋ย!? แล้วนายหยิบหมวกฉันไปทำไมเนี่ย! เอาคืนมานะเฟ้ย!
“ พ่อแม่คุณเดินทางแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วจะไปพักที่ไหน หาห้องเช่าตอนนี้ก็ยากนะ “ เขาพูดก็จริงแฮะ แล้วฉันจะทำไงดีเนี่ย T^T “ แต่ผมน่ะยินดีต้อนรับคุณเป็นรูมเมทนะ พูดตรงๆเลยว่าจ่ายค่าเช่าคนเดียวก็ลำบากผมเพิ่งอายุ 16 เอง “
“ 16 ปี!! เด็กกว่าฉันอีก “
“ อายุไม่เกี่ยวหรอก ถ้าคุณตกลงตามเดิมไม่งั้นคุณแหละที่ลำบาก “
“ ไม่ต้องมาขู่ “
“ เปล่าขู่นะ เราเป็นรูมเมทที่ดีต่อกันไม่ได้เหรอ? “
อะไรกัน ทำไมพูดง่ายแบบนี้ แต่ เรากลัว...
“ คะ คงไม่ได้หรอก!! “ ไม่เหมาะมั้ง ฉันหันหลังวิ่งอีกรอบ แต่ก็เหมือนเดิมนายแทมินมาจับฉันไว้ทันอีกแล้ว!! ที่สำคัญนายนั่นยึดหมวกฉันไปใส่เรียบร้อยแล้ว แง้~
“ เดี๋ยวอย่าเพิ่งหนีสิ รึว่ากลัวจะมีใจกับผม “
วะ ว้ายอย่าเอาหน้าเขามาใกล้สิ แล้วพูดไรออกมาเนี่ย ฉันอายนะยะ >////<
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องห่วงผมไม่ชอบสาวอกไข่ดาว ดังนั้นวางใจได้ ผมไม่ทำอะไรคุณชัวร์ ^^ “
หา!! อะ อก อกไข่ดาวงั้นเหรอ นี่แน่ะเด็กบ้า!!
ฉันปาตู๊กตาหมาน้อยที่อยู่ใกล้มือที่สุดใส่หน้าเขาอย่างจัง
“ เด็กอายุ 16 ก็ไม่ใช่สเป็กฉันเหมือนกัน!! ฉันไม่มีทางเลือกก็คงต้องตกลง!! ไม่ต้องมาพูว่าให้เสียหายหรอก เด็กบ้า!! “ ฉันวิ่งเข้าห้อง( ที่คิดว่าเป็น )ของตัวเอง และปิดประตูใส่หน้าเขา
โครม!!
เด็กบ้าปากร้าย!! แต่เราก็เข้าใจผิดเองตอนเห็นชื่อเขา ดันเห็นว่าเป็นผู้หญิงเพราะชื่อ’มินนี่’แต่จริงๆกลับไม่ใช่ ไม่คิดเลยว่าต้องมาเป็นรูมเมทของเด็กผู้ชายแปลกหน้า T^T
“ ฮือ ฮือ ฮือ “
เพิ่งพบกันวันแรกก็ว่าเราอกไข่ดาวซะได้ จะบ้าตาย ทั้งๆที่คิดว่าจะไปได้ดีแท้ๆเลย ฮือ ฮือ T^T
“ เฮ้อ ร้องไห้ซะแล้ว “
ฟึ่บ!? ผมหยิบตุ๊กตาที่ซอลลี่ปาใส่ขึ้นมา แล้วยืนพิงประตูห้องของเธออยู่นาน
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“ ไม่กินข้าวเหรอ? “ ไม่ตอบแฮะ สงสัยยังโกรธอยู่มั้ง ต้องทำอะไรซักอย่าง ปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ดีแน่
อืม อานี่ฉันเผลอหลับไปเหรอเนี่ย = =
“ อูยปวดหัว กี่โมงเนี่ย? “ ฉันกดโทรศัพท์เพื่อดูเวลา ปิ๊บ รูปรุ่นพี่ซึงรีที่เป็นภาพพักหน้าจอก็วิ้งขึ้นมาทันที
อา~ รุ่นพี่ซึงรี อยากเจอเขาจัง พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้วเราเหลือตัวคนเดียว ฮือ T^T
ซวบ!?
“ อะไรน่ะ “ หา? ตุ๊กตาตัวนั้น!? ทำไมไปอยู่ตรงหน้าต่างได้ ก็ฉัน...
“ หวัดดี ”
“ เธอทำอะไรน่ะ? ปีนขึ้นมาทำไม อันตรายนะ “ อีกอย่างจะเอาตุ๊กตาบังหน้าทำไม ฉันมองไม่เห็นนายนะ ยิ่งมืดๆด้วย - -^
“ ร้องไห้ขนาดนั้นไม่เหนื่อยเหรอ “ หา มาง้อหรอกรึ ฮิ น่ารักจัง ^^
“ เธอล่ะหนาวมั้ย “ ปีนจากข้างนอกมานี่นา
“ ไม่หนาวแต่อยากช่วยปลอบน่ะ “ จู่ๆเขาก็ยัดตุ๊กตามาให้ฉันเฉยเลย เจ๊บนะ อุ๊ย! เขาหน้าแดงด้วยยิ่งน่ารักใหญ่ ^^~
“ ขอบใจนะ ฉันดีขึ้นแล้วล่ะ ...ขอโทษที่โมโหใส่เธอ ^^ “
“ ช่างเถอะ ผมเองก็เสียมารยาทกับคุณ คุณเองก็คงเหงา และไม่สบายใจ “ หา? เขาพูดเรื่องไรเนี่ย
“ แต่มั่นใจได้ว่าอยู่นี่สนุกแน่ ตามผมมาสิ “
“ มินนี่พามาสวนสาธารณะทำไม “ มันมืดนะเนี่ย หนาวด้วย บรื๋อ~
“ เรียกแทมินก็ได้ เพราะต่อจากนี้เราจะสนิทกันจริงๆแล้ว ^^ “
“ แล้ว ทะ แทมินจะทำไรเหรอ? “
แหม เรียกแต่มินนี่ๆจนชินนี่นา
“ ทำให้คุณสนุกไง “
ตึง ตึง ตึง~ ตึง ตึง ตึง~
ว้าว เขาเต้นเก่งมากๆเลยอ่ะ เท่จังเลย!!
ตึง ตึง ตึง!!
“ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ “
“ ว้าว แทมิน เก่งจังเลยเท่มากจ้ะ ดูแล้วรู้สึกแอคทีฟไปด้วยเลย ^^ “
“ ซอลลี่เป็นคนที่สีหน้าแสดงอารมณ์ชัดเจนดีนะ ตอนนี้น่ารักมากเลย ^^ “
หา!? ฉันรีบเอามือปิดหน้าตัวเองทันที เพราะงั้นเขาต้องเห็นฉันน่าแดงอย่างที่เขาพูดแน่ๆ อ้าก เล่นชมกันวึ่งๆหน้าแบบนี้ได้ไง ผิดกติกานี่!! >////<
“ อย่าแกล้งแซวสิ!! >////< “
“ พูดจริง! ผมถูกชะตากับซอลลี่นะ และดีใจที่ได้คุณมาเป็นรูมเมท!! “
แทมินแปลกดี คงจะคุ้นเคยกับผู้หญิง แต่เขาก็ทำให้เราตื่นเต้นได้
“ หิวแล้วกลับกันเถอะ~ “
“ จ้ะ “
ความคิดเห็น